منتظر این و آن نباشید

هشدار مقام معظم رهبری (مدظله العالی) نسبت به حواله ندادن مسائل داخلی به دنیای خارج، بار‌ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم ارائه شده است. معظم‌له در تیرماه ۹۷ در دیدار با اعضای هیئت دولت و مقات از گره زدن مسائل اقتصادی و معیشتی مردم و کشور -که در حیطه اختیارات خودمان است- به خارج انتقاد کردند. برجام و بسته‌های پیشنهادی اروپایی که قرار بود در قالب یک سازوکار مالی ویژه SPV طراحی و اجرا شود جای خود را به INSTEX داد که هیچگونه تضمینی در خرید نفت و فروش کالا‌های غیرتحریمی به ایران ندارد؛ این نوع رفتار (تعلل اروپا) بیشتر بیانگر بازی کردن در زمین آمریکا است. از طرفی دستگاه دیپلماسی با در نظر داشتن رفتار چندین دهه اروپا که بر پایه وقت‌کشی و تعلل در اجرای تعهدات استوار شده، مصالح عمومی کشور را به بسته اروپایی موکول می‌کنند و با شرطی‌سازی اقتصاد کشور فرصت تعالی و بالندگی معیشت را از مردم سلب می‌کنند. رهبر معظم انقلاب فرمودند: «کار را در محدوده‌ی مقدورات کشور با جدیت دنبال بکنید؛ منتظر این و آن نباشید.

 

ما یک روز مشکل اقتصادی کشور را موکول کردیم به برجام، [امّا]برجام نتوانست مشکل اقتصادی کشور ما را برطرف کند و به ما کمک قابل توجّهی بکند؛ و نتیجه این شد که مردم نسبت به برجام شرطی شدند... اقتصاد کشور را به بسته‌ی اروپایی موکول نکنید. بیاییم کار‌هایی ما داریم در داخل کشور، این‌ها را باید انجام بدهیم.» با آنکه از تاکیدات حکیم فرزانه انقلاب در مورد تحرک هدفمند در دیپلماسی و گرایش به شرق (در دیدار با اعضای هیئت دولت)، حدود ۸ ماه می‌گذرد، اما با سیری در تحولات اقتصادی و سیاست خارجی در عرصه کشور مشاهده می‌کنیم که شرطی‌سازی اقتصاد کشور همچنان ادامه دارد. به راه انداختن هیاهو‌های سیاسی و عملیات روانی برای تصویب و اجرای الزامات پالرمو و سی. اف. تی، همان تعبیر دقیق شرطی‌سازی مردم است؛ چرا که عقل سلیم مدیریتی حکم می‌کند، گره زدن معیشت مردم به غرب و یا شرق، فرجامی جز تلف شدن وقت و هزینه ندارد؛ هزینه‌ای که به جای یه کار بستن ظرفیت‌های داخلی با اعتماد به غرب در عین بی‌تدبیری فرصت‌ها و مقدورات کشور را به حاشیه می‌برد و فرصت هر گونه ابتکار عمل و تحرک سیاسی و اقتصادی را از جامعه سلب می‌کند.

 

البته ایشان در همان دیدار بر توسعه و تقویت دیپلماسی بخصوص با دنیای شرق که اشتراکات بیشتری با منافع و اهداف جمهوری اسلامی را دارند را به مسئولان دستگاه دیپلماسی توصیه و پیشنهاد می‌کنند، ولی اعتماد و خوش‌بینی مفرط به غرب و شرق ساخت درونی را تضعیف می‌کند. با وجود دورنگری دیده‌بان بصیر انقلاب مبنی بر «خوش بین نبودن مذاکره با آمریکا» زمانی که ترامپ از برجام خروج کرد، نه تنها انگاره مذاکره با کدخدا برای رتق و فتق معیشت مردم به حاشیه رفت بلکه ایده گره‌زدن مسائل داخلی به مذاکره با غرب نیز به محاق رفت. اما انگار مرغ همسایه غاز بود! دولت دوازدهم با آنکه حجت بر آن‌ها تمام شده بود بدون محاسبه و چرتکه ایده برجام منهای آمریکا را پیش برده و کشور را معطل بسته چشم آبی‌ها کردند؛ بسته‌ای که که قرار بود خروج آمریکا را از برجام را جبران کند، ولی به کانالی محدود (INSTEX) و محصور بین سه کشور آنهم تهاتر کالا (نفت در برابر غذا و دارو) ختم شد. امید است دولتمردان با درک ماهیت سیاست دوگانه اروپا و باور قلبی به آینده‌نگری رهبر انقلاب، با عقلانیت و واقع‌بینی بیشتری، مسائل اقتصادی و سیاسی بخصوص سیاست خارجی را پیش ببرند.