شکست استراتژی صهیونیست ها علیه انصارالله

تبیین:

نشر محتوای مقالات در اندیشکده های خارجی صرفا به منظور درک مناسبات تحلیلی خارجی و هم افزایی تحلیلی مخاطبان بوده و موسسه تبیین محتواهای مزبور را رد یا تأیید نمی کند.

موسسه استیمسون آمریکا  : 16 اکتبر – 24 مهر  1404        www.stimson.org

 نویسنده: دنی سیترینوویچ

یادداشت سردبیر: دنی (دنیس) سیترینوویچ، پژوهشگر ارشد در مؤسسه مطالعات امنیت ملی (INSS)، یکی از اندیشکده‌های برجسته اسرائیلی است. او طی ۲۵ سال در واحدهای مختلف فرماندهی اطلاعات دفاعی اسرائیل (IDI) خدمت کرده و از جمله رئیس شاخه ایران در بخش تحقیق و تحلیل (RAD) و نماینده این نهاد در ایالات متحده بوده است.

حتی اگر آتش‌بس میان اسرائیل و حماس برقرار بماند، بعید است مشکل اسرائیل با حوثی‌ها از میان برود.

در میان ابهامات موجود، در حالی که اسرائیل و حماس در حال اجرای آتش‌بس مورد حمایت آمریکا و کشورهای عربی در غزه هستند، پرسش اصلی این است که آیا حوثی‌ها نیز حملات خود به اسرائیل را در حمایت از فلسطینیان و دیگر اهداف ایدئولوژیک متوقف خواهند کرد یا خیر.

شلیک چهار پهپاد از سوی حوثی‌ها به سوی بندر ایلات در دومین سالگرد حمله حماس به اسرائیل (۷ اکتبر) نشان دیگری از ضعف استراتژی اسرائیل در برابر این گروه شبه‌نظامی یمنی بود؛ گروهی که از نوامبر ۲۰۲۳ حملات خود علیه اسرائیل و کشتی‌های تجاری در دریای سرخ را آغاز کرده است.

اسرائیل در زمان آغاز این حملات آمادگی لازم را نداشت. با وجود سال‌ها لفاظی تند ضداسرائیلی و ضدیهودی از سوی حوثی‌ها، اطلاعات اسرائیل درباره این گروه بسیار محدود بود. رهبران اسرائیل تصور می‌کردند که استفاده از نیروی نظامی علیه اهداف یمنی می‌تواند همانند لبنان و غزه، نوعی بازدارندگی در برابر حوثی‌ها ایجاد کند و آنان را از ادامه حملات به اسرائیل و منافعش در دریای سرخ باز دارد. با این حال، برخلاف دیگر اجزای «محور مقاومت» تحت حمایت ایران، حوثی‌ها فاقد مرکز ثقل مشخصی هستند که بتوان آن را به‌طور مؤثر هدف قرار داد.

از ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۴، اسرائیل مجموعه‌ای از حملات را عمدتاً علیه زیرساخت‌های حوثی‌ها در بندر حدیده و همچنین نیروگاه‌ها و فرودگاه صنعا، پایتخت یمن، آغاز کرد. اگرچه این حملات هزینه‌هایی، به‌ویژه اقتصادی، بر حوثی‌ها و مردم یمن تحمیل کرد، اما این گروه توانست آن‌ها را تحمل کند. در واقع، به نظر می‌رسد حوثی‌ها از این درگیری برای افزایش محبوبیت داخلی و ارتقای جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی خود بهره بردند.

ایران نخستین بازیگری بود که این واقعیت را درک کرد. با توجه به محدودیت‌های حزب‌الله و شبه‌نظامیان شیعه در عراق، تهران به این نتیجه رسید که حوثی‌ها در موقعیت بهتری برای قرار گرفتن در خط مقدم نبرد علیه اسرائیل هستند. از این رو، ایران سطح حمایت نظامی خود از حوثی‌ها را افزایش داد تا آنان بتوانند سرعت حملات علیه اسرائیل و کشتی‌های تجاری را حفظ کنند.

حتی در صورت تداوم آتش‌بس میان اسرائیل و حماس، بعید است چالش اسرائیل با حوثی‌ها پایان یابد. بازگرداندن «غول حوثی» به بطری ممکن نیست، زیرا آن‌ها اکنون خود را مدافع کل محور مقاومت می‌دانند، نه صرفاً حماس. از این‌رو، حوثی‌ها ممکن است در واکنش به حملات علیه سایر اعضای این محور، موشک و پهپاد به سوی اسرائیل پرتاب کنند؛ همان‌گونه که پیش‌تر نیز مسئولیت حملات به اسرائیل را به‌دلیل عملیات این کشور در تهران و بیروت و حتی ورود یهودیان به کوه معبد ــ محل مسجدالاقصی، سومین مکان مقدس اسلام ــ بر عهده گرفته‌اند. آخرین بیانیه آن‌ها درباره حملات اسرائیل به لبنان نیز نشان‌دهنده نیت و دیدگاه جدیدشان به‌عنوان «حافظان محور مقاومت» است.

اسرائیل باید خود را برای درگیری‌ای طولانی و فعال در جبهه یمن آماده کند؛ جبهه‌ای مستقل از کارزار غزه. این استراتژی نمی‌تواند بر عملیات‌های «سریع» همچون ترورهای هدفمند که علیه حزب‌الله به کار گرفته شد، تکیه کند.

اسرائیل برای طراحی چنین راهبردی باید کاستی‌های اطلاعاتی خود درباره دشمن و نبود حضور مؤثر در دریای سرخ را جبران کند. ادعاهای اغراق‌آمیز مبنی بر توانایی اسرائیل در تغییر رژیم در صنعا، واقعیت نیاز به مجموعه‌ای از اقدامات بلندمدت و چندبعدی ــ نه صرفاً نظامی ــ را نادیده می‌گیرد.

پیش از هر چیز، اسرائیل باید ظرفیت اطلاعاتی خود را با تمرکز بر درک قابلیت‌های راهبردی حوثی‌ها، از جمله مکان موشک‌ها و پرتابگرهای آن‌ها، تقویت کند. اگرچه ترور اخیر چند مقام ارشد دولت حوثی نشانه‌ای از بهبود اطلاعاتی اسرائیل است، اما بدون آگاهی دقیق از محل استقرار رهبران قبیله‌ای و ادامه حملات هدفمند علیه آنان، ایجاد حس بازدارندگی در سطوح بالای فرماندهی حوثی دشوار خواهد بود.