گزارش - تحلیل - یادداشت

پس از توافق آتش‌بس غزه در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۵، که فاز اول طرح ۲۰ نقطه‌ای ترامپ را شامل می‌شد و به آزادی ۲۰ گروگان زنده اسرائیلی و تبادل ۲۵۰ زندانی فلسطینی منجر گردید، گروه‌های معارض حماس در غزه آشکارتر شدند.

با توجه به تحولات اخیر در روابط آمریکا و ونزوئلا، به ویژه تشدید تنش‌ها از سپتامبر ۲۰۲۵، این درگیری را می‌توان به عنوان یکی از مصادیق بارز سیاست‌های امپریالیستی ایالات متحده در آمریکای لاتین تفسیر کرد.

سقوط رژیم اسد در سوریه در سال گذشته، در ابتدا ضربه‌ای بزرگ به روسیه به نظر می‌رسید؛ چرا که مسکو یکی از متحدان دیرینه‌اش را از دست داد و پیوندش با قاره آفریقا را، جایی که مزدوران روسی در عرصه‌های اقتصادی و امنیتی فعال بودند، تضعیف کرد.

روز یکشنبه ۱۲ اکتبر، حزب‌الله میزبان یک رویداد بزرگ پیشاهنگی در ورزشگاه شهرک ورزشی «کمیل شمعون» بیروت، بزرگ‌ترین مجموعه ورزشی لبنان، بود.

انعقاد پیمان آتش‌بس در غزه، نه تنها انتظارات ساکنان اراضی اشغالی برای بازگشت امنیت روانی و داخلی را برآورده نساخت، بلکه ماشه آغاز یک نزاع داخلی مهلک‌تر را در مرکز قدرت رژیم اسرائیل کشید.

استقبال رسانه‌های فرانسوی، انگلیسی، آمریکایی و آلمانی از تحولات جاری در مراکش در نوع خود قابل تامل است.

ابومحمد جولانی سرکرده هیئت تحریرالشام در مصاحبه اخیر خود با شبکه سی بی اس، به نکاتی اشاره کرده که از یک سو نشان دهنده وخامت اوضاع سوریه پسااسد و از سوی دیگر، نشان دهنده نقشه راه شوم و دهشتناکی است که رژیم صهیونیستی برای "سوریه ضعیف"کشیده است.

آمریکا و تروییکای اروپایی چه بخواهند یا نخواهند، اکنون نه برجام وجود خارجی دارد و نه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد جاریست!

در هفته گذشته (از ۱۲ تا ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵)، درگیری‌های مرزی بین نیرو‌های پاکستانی و طالبان افغانستان به اوج خود رسید و منجر به تبادل آتش سنگین، حملات هوایی و ادعا‌های تلفات بالا از سوی هر دو طرف شد.

در میان ابهامات موجود، در حالی که اسرائیل و حماس در حال اجرای آتش‌بس مورد حمایت آمریکا و کشورهای عربی در غزه هستند، پرسش اصلی این است که آیا حوثی‌ها نیز حملات خود به اسرائیل را در حمایت از فلسطینیان و دیگر اهداف ایدئولوژیک متوقف خواهند کرد یا خیر.