یادداشت روزنامه‌های یک‌شنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه

فریدون حسن

رقابت‌های کشتی قهرمانی آسیا برای ایران دو چهره متفاوت داشت. در حالی که هر دو تیم فرنگی و آزاد ایران با ترکیب‌های دوم خود راهی مسابقات آستانه قزاقستان شده بودند، اما نتایج به دست آمده با آنچه که توقع می‌رفت متفاوت بود. 

قهرمانی تیم ملی فرنگی ایران در حالی به دست آمد که شاید کسی توقع آنچنانی از تیم رنگرز نداشت و همه فقط می‌خواستند که این تیم را بعد از ناکامی در دوره قبلی فقط روی سکو ببینند، اما فرنگی کاران ایران با درخشش در تمام اوزان کاری کردند که حتی برخی ناداوری‌ها و حق‌خوری‌ها هم کار ساز نشد و ایران مقتدرانه روی سکوی قهرمانی رفت. 

با قهرمانی کشتی فرنگی به صورت طبیعی کار آزادکاران سخت‌تر شد. چراکه همه از آن‌ها انتظار قهرمانی داشتند. این انتظار چندان بی‌جا هم نبود چراکه تیم پژمان درستکار در مسابقات قبلی عملکرد بسیار قابل توجهی از خود نشان داده بود و عناوین زیادی هم کسب کرده بود. اما مسابقات قزاقستان برای آزادکاران ایران آنطور که باید پیش نرفت تا تنها در دو وزن به فینال راه پیدا کنیم و فقط در یکی از آن‌ها موفق به کسب مدال طلا شویم. در نهایت ایران روی سکوی سوم آسیا ایستاد. جایگاهی که هیچگاه برای کشتی آزاد ایران در آسیا قابل قبول نیست. 

در خصوص نتایج به دست آمده شاید بتوان اینگونه عنوان کرد که فرنگی کاران مزد تلاش‌های چند وقت اخیر خود را گرفتند و آزاد کاران چوب غرور بی‌جای خود را خوردند. آنچه که در مورد تیم ملی کشتی آزاد بیشتر از تمام موارد به چشم آمد و یکی از علل اصلی عدم نتیجه‌گیری این تیم در آستانه عنوان شد، مسئله غیبت‌های مکرر پژمان درستکار سرمربی تیم ملی در اردو‌ها و در مسابقات مختلف بود که باعث شد به نوعی تیم دچار از هم گسیختگی شود و نتواند با تمرکز لازم در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کند. 

در حالی که تیم ملی فرنگی با حضور پررنگ کادر فنی و همدلی و یکرنگی آن‌ها با کشتی گیران خیلی خوب از عهده حاشیه‌ها برآمد و نتیجه ضعیف دوره قبل را جبران کرد. 

رقابت‌های کشتی قهرمانی آسیا تمام شد و حالا کشتی ایران مسابقات مهم جهانی و انتخابی المپیک پاریس را پیش‌رو دارد. آنچه که مسلم است اینکه نه باید به قهرمانی فرنگی کاران مغرور شد و نه با عنوان سومی آزادکاران مغموم. هر چند همواره از کشتی ایران در سطح آسیا توقعی جز درخشش و قهرمانی نمی‌رود، اما نتایج به دست آمده می‌تواند کمک شایان توجهی به ادامه راه کشتی ایران و برنامه‌ریزی برای مسابقات پیش‌رو نماید. 

بررسی دقیق علل کسب نتیجه ضعیف تیم ملی کشتی آزاد و لزوم ادامه روند موفقیت‌آمیز تیم ملی کشتی فرنگی بدون تردید اصلی‌ترین کاری است که کمیته فنی فدراسیون کشتی در دو رشته باید انجام دهد. باید توجه داشت که به صرف یکبار نتیجه نگرفتن نباید زحمات کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد را نادیده گرفت، اما نباید از برخی قصور هم به سادگی گذشت تا تبدیل به عادت شود و در مواقع حساس کار دست ایران دهد. همچنین نباید اجازه داد تا فرنگی کاران در باد قهرمانی آسیا بخوابند و باز هم دچار همان سرنوشت سال قبل شوند. 

رنگرز و شاگردانش نشان دادند که می‌توانند حتی در سخت‌ترین شرایط از عهده حاشیه‌ها بر بیایند و حتی با ترکیب دوم بهترین نتیجه را بگیرند. این اتفاق در کشتی آزاد هم قابل رخ دادن است و حتی می‌توانست با قهرمانی در قزاقستان کامل شود، اما نشد تا همه به هوش باشیم که اگر بخواهیم به گذشته‌های دور و نزدیک دلخوش کنیم آن وقت رقبای آماده چنان درسی به ما می‌دهند که تا مدت‌ها از یاد نبریم. 

نگاهی متفاوت به حمایت از کارگر

مهدي حسن‌زاده

روز گذشته دیدار رهبر انقلاب با جمعی از کارگران کشور حاوی نکاتی مهم در زمینه نگاه کلان و راهبردی نظام به کارگران بود. بدون تردید مفهوم تولید و ضرورت تقویت آن محوری ترین بعد در نگاه رهبری انقلاب به اقتصاد است. ردپای تقویت تولید علاوه بر شعارهای سال های گذشته و امسال در سیاست های کلی نظام نیز دیده می شود، چنان که محتوای بخش عمده سیاست های کلی نظام که از سوی ایشان ابلاغ شده ، تقویت تولید است. در این میان، اشاره ایشان به نقش غالب نیروی کار و به تعبیر دیگر سرمایه انسانی در مقایسه با دیگر عوامل تولید که زاویه جدی نگاه ایشان و اقتصاد اسلامی با نظام سرمایه داری را نشان می دهد جالب توجه است. این مسئله در کنار نقش محوری تولید نشان می دهد که قشر کارگر کلیدی ترین نقش را در شرایط فعلی کشور ایفا می کند. قشری که با وجود کمبودها و فشارهای جدی از جمله تورم سنگین سال های اخیر، مهم ترین نقطه اتکای کشور برای ایجاد رونق در بخش تولید است اما این نقطه اتکا به حمایت های ویژه ای نیاز دارد.

در نخستین نگاه، حمایت از کارگر در قالب افزایش دستمزد تصویر می شود. به تعبیری افزایش بیشتر دستمزدها به منزله تامین هر چه بیشتر معیشت کارگران و در نتیجه حمایت از آنان تلقی می شود. با این حال مسئله افزایش دستمزد همواره دو سویه دیگر نیز دارد که عبارت اند از: اثر تورمی افزایش دستمزدها و تعدیل نیروی کار یا خروج کارگران از شمول قانون کار (قراردادهای موقت فاقد بیمه، با دستمزدی کمتر از نرخ مصوب). تجربه سال های گذشته نیز نشان داده است که به دلیل رشد اقتصادی نزدیک به صفر، افزایش دستمزدها حتی بیشتر از نرخ تورم، اگرچه قدرت خرید کارگران شاغل را بهبود می بخشد اما بخشی از نیروی کار شاغل را در خطر خروج از شمول حمایت های قانون کار قرار می دهد. آخرین آمارهای مرکز آمار در زمینه اشتغال رسمی و غیررسمی نشان می دهد که حدود 60 درصد شاغلان کشور ذیل تعریف اشتغال رسمی قرار نمی گیرند، یعنی نیروی کاری هستند که لزوما دستمزد مصوب نمی گیرند و تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی و بازنشستگی قرار ندارند.

این مسئله موضوع بسیار مهمی است که نشان می دهد حمایتی از جنس دستمزد مصوب حداکثر به نفع 40 درصد شاغلان است و 60 درصد باقی مانده خارج از سازوکار نرخ رسمی دستمزد قرار دارند و از آن مهم تر، حمایت بیمه ای به ویژه برای دوران بازنشستگی و از کارافتادگی خود ندارند. از همین رو، اشاره رهبر انقلاب به حمایت از کارگر نیز در همین راستاست که این حمایت فراتر از تعیین دستمزد تعریف شود. جایی که ایشان می فرمایند: «ظلم به کارگر فقط دستمزد ندادن نیست بلکه اقدام نکردن در زمینه بیمه، بهداشت، آموزش، ابتکار، مهارت‌افزایی، سلامت خانوادگی و امنیت شغلی نیز ظلم به کارگران است.» این موضع، متفاوت از موضع بسیاری از تشکل های کارگری است که بخش اعظم انرژی خود را صرف چانه زنی دستمزد در روزهای پایانی سال و موعد تعیین دستمزد می کنند و تلاش چندانی از سوی این تشکل ها برای پیگیری حمایت های بیمه ای، بهداشتی و آموزشی نمی شود.

در حقیقت فضای اجتماعی و سیاست گذاری در حوزه حمایت از نیروی کار به تغییراتی نیاز دارد که براساس آن حمایت های موثرتری از نیروی کار در قالب تقویت حمایت های بیمه ای، بهداشتی و آموزشی صورت گیرد و 60 درصد جمعیت نیروی کاری که خارج از نرخ مصوب دستمزد و بیمه تامین اجتماعی قرار دارند و در برابر توفان های تورمی بی دفاع هستند، به نحوی تحت پوشش نوع و سطحی از حمایت های بیمه ای و درمانی قرار گیرند و به اندازه 40 درصد شاغلانی که در چانه زنی های دستمزدی کم و بیش دیده می شوند، به چشم بیایند.