روزنامه کیهان**
اقدام رژیم صهیونیستی در تلاش برای سیطره بر میدان گازی لبنان که با واکنش شدید مقامات لبنان از جمله رئیسجمهور، نخستوزیر و آیتالله سیدحسن نصرالله مواجه گردید، ظاهر و باطنی دارد. ظاهر آن تجاوز به حریم دریایی لبنان است و باطن آن ایجاد یک چالش جدید علیه مقاومت میباشد. در این خصوص گفتنیهایی وجود دارد:
1- لبنان دارای میدان گازی در مدیترانه -روبهروی رأس ناقوره- میباشد. این میدان در دو بخش شمالی و جنوبی خط رأس ناقوره واقع شده و در واقع میان لبنان و فلسطین مشترک میباشد.
سهم لبنان و فلسطین در این حوزه گازی بر مبنای جنوبیترین نقطه ارضی لبنان و شمالیترین نقطه ارضی فلسطین قابل تقسیم است. چرا که براساس عرف، منابع دریایی که در ساحل قرار میگیرد، بر مبنای حدود سرزمینی به کشور ذیربط تعلق میگیرد. از آنجا که در شرایط فعلی بخشهایی از لبنان شامل مزارع شبعا در اشغال رژیم صهیونیستی میباشد و مالکیت این منطقه برای لبنان محرز بوده و سازمان ملل هم این منطقه را اشغال شده میشناسد، بنابراین سهم داخلی لبنان از منطقه گازی از راسته جنوبیترین نقطه مزارع شبعا میباشد که جمعاً حدود 2300 کیلومتر مربع است.
اما رژیم صهیونیستی با احتساب این مناطق اشغالی، خط دریایی لبنان را همان مرز خاکی فعلی لبنان به حساب میآورد که در این صورت سهم لبنان از این منطقه گازی به 830 کیلومتر مربع تقلیل مییابد. رژیم صهیونیستی طی روزهای اخیر به نام اکتشاف، به سمت تصرف این میدان به حرکت درآمده است و این در حالی است که ده سال پیش عملیات اکتشاف نفت و گاز رژیم، به پایان رسیده و در این دوران در بخش جنوبی این میدان گازی، صهیونیستها به استخراج و فروش گاز مبادرت ورزیدهاند و عملیات اکتشاف معنا ندارد.
رژیم اسرائیل برای کاستن از حساسیت لبنانیها نام عملیات استخراج در منطقه مشترک را عملیات اکتشاف گذاشته است!
براین اساس سیدحسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود اعلام کرد که به تجاوز رژیم صهیونیستی به این حوزه پاسخ میدهد چرا که این موضوع برای لبنان فراتر از راهبردی، جنبه حیاتی دارد. دبیرکل حزبالله رسماً اعلام کرد که در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی به منطقه گازی متعلق به لبنان، دست بسته نخواهد ماند.
۲- دولت لبنان هنوز بهطور رسمی نسبت بهاندازه حقالسهم لبنان از این حوزه اعلام موضع نکرده است. چندی پیش نخستوزیر سابق لبنان، «حسان دیاب» طرح سابق دولت در مورد این حوزه را به گونهای اصلاح کرد و تحویل دفتر رئیسجمهور داد که گویای حد وسط دو خط مورد ادعای رژیم صهیونیستی و نظرات مطرح شده از سوی کارشناسان لبنانی بود.
سهم لبنان در ادعای صهیونیستها 850 کیلومتر مربع و در دیدگاههای کارشناسی لبنانیها 2300 کیلومتر مربع است. در طرح اصلاح شده نخستوزیر سابق لبنان، سهم این کشور 1460 کیلومتر مربع میباشد. اما علیرغم آنکه ماهها از ارسال نامه حسان دیاب به میشل عون گذشته است، رئیسجمهور لبنان پاسخی به نامه دولت نداده است.
ضمناً منابع سازمان ملل هم سهم لبنان را 1460 کیلومتر مربع اعلام کردهاند که با مخالفت ارتش لبنان مواجه گردیده است. ارتش سهم لبنان را 2290 کیلومتر مربع میداند.
در سخنان سیدحسن نصرالله به صورت تلویحی به اختلافات موجود در مورد حقالسهم لبنان از حجم این منطقه گازی اشاره گردید و گفته شد بحث حدود سرزمین و مرز، موضوعی حاکمیتی است و متولی آن دولت میباشد و حزبالله در آن مداخله نمیکند. سیدحسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود به طور تلویحی گفت منتظر اعلام نظر رسمی دولت و رئیسجمهور در این خصوص میباشد.
وی در این سخنرانی گفت، حزبالله که برای دفاع از حاکمیت و حقوق لبنان و دفع تجاوز از آن بنیان گذاشته شده است، اجازه تجاوز به حدود دریایی لبنان را نمیدهد و هر گونه ورود صهیونیستها به آن را با سلاح پاسخ میدهد. بنابراین حزبالله به صورت اصولی اعلام کرد اجازه تجاوز به حریم دریایی لبنان را نمیدهد اما مسئول تعیین مرزها و حدود دریایی نیست.
بنابراین میتوان گفت در شرایط فعلی واکنش حزبالله با تصمیم دولت لبنان در مورد حقالسهم این کشور گره خورده است. معنای سخن نصرالله این است که اگر دولت لبنان، خط 29 که سهم لبنان را 2300 کیلومت مربع میشناسد، به عنوان نظر حاکمیت اعلام نماید، ورود نیروهای اسرائیل به این محدوده تجاوز دانسته و واکنش نظامی حزبالله را خواهد داشت.
لازم به ذکر است که بر حساب توافق حزبالله به رهبری نصرالله، جنبش امل به رهبری نبیه بری و جریان آزاد ملی به رهبری جبران باسیل، تعیین تکلیف «پرونده گاز کاریش» به رئیسجمهور این کشور سپرده شده است.
3- همانطور که سیدحسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود بیان کرد، سفره گازی رأس ناقوره برای لبنان جنبه حیاتی دارد چرا که اقتصاد این کشور به شدت به آن وابسته است.
لبنانیها از سه عنصر اقتصادی یعنی توریسم، صادرات کشاورزی و صادرات گاز بهرهمند بودند. پیش از این سهم توریسم و صادرات کشاورزی حدود 60 درصد و سهم صادرات گاز حدود 40 درصد اقتصاد لبنان بود. با بروز بحران امنیتی در سوریه و لبنان، صنعت توریسم لبنان آسیب جدی دیده و به پایینترین سطح خود رسیده است.
صادرات محصولات کشاورزی هم به دلیل بحران سوریه و از آنجایی که صادرات این محصولات فقط به سوریه صورت میگرفت و با وضعیت بحران امنیتی صادرات کشاورزی به سوریه هم به صفر نزدیک شده بنابراین درآمد ملی لبنان تا حد بسیار زیادی به صادرات گاز وابسته است. از این رو سیدحسن نصرالله با صراحت گفت این منطقه گازی تنها دریچه تنفس اقتصادی لبنان است و برای آن جنبه حیاتی دارد.
4- همانطور که اشاره شد ماجرای حرکت کشتیهای رژیم صهیونیستیبه سمت این حوزه، یک روی دیگر هم دارد که از قضا روی اصلی هم میباشد.
رژیم با درک وابستگی شدید اقتصاد و حیات مالی لبنان به گاز کاریش، این حوزه را آماج برنامه خود قرار داده است. تحلیل مقامات صهیونیستی این است که فشار بر حوزه گاز کاریش یا لبنان را به پای میز مذاکره و عادیسازی روابط با رژیم میآورد و یا اینکه وارد چالش نظامی شده و ناگزیر به واکنش مینماید.
از نظر رژیم اسرائیل در هر دو وضعیت، سلاح مقاومت که تضمینکننده منافع لبنانیهاست، عامل چالش اقتصادی این کشور دیده میشود. رژیم معتقد است حزبالله یکی از این دو کار را میکند؛ سکوت و انفعال یا واکنش نظامی. اگر سکوت کند، خواهند گفت حزبالله خلاف تعهد خود به حفظ آب و خاک لبنان عمل کرده و از اسلحه خود در مقابل تعدی رژیم به لبنان استفاده نکرده است. آن وقت این سؤال پیش میآید که پس این سلاح چرا باید در دستان حزبالله باشد.
از نظر رژیم صهیونیستی اگر حزبالله سکوت نکند و دست به ماشه ببرد و گلولهای به سمت حوزه نفتی کاریش شلیک کند خواهند گفت حزبالله با شلیک خود مانع ورود شرکتهای بینالمللی به عرصه اقتصادی مالی شده است. و افکار عمومی لبنانیها خواهند پرسید چرا در حالی که رژیم اسرائیل علامت میدهد که «بیایید توافق کنیم»، حزبالله دست به سلاح برده است.
5- سلاح مقاومت از جهات مختلف به اقتدار لبنان کمک کرده و مهمترین نقطه اقتدار این کشور میباشد از این رو در طول دو دهه گذشته همواره زیر سؤال رفته است.
از نظر صهیونیستها حزبالله وقتی در چنین فضایی قرار گیرد، ناگزیر به انتخاب یکی از گزینههای قابل شناسایی خواهد شد. حزبالله لبنان البته بارها، قرار گرفتن در چنین فضای فتنهگونهای را تجربه کرده و هر بار سربلند از آن خارج شده است.
در همین دو سال اخیر مهمترین هدف شکلگیری اعتراضات خیابانی، وادار کردن حزبالله به کنارگذاشتن خط قرمز خود و درگیری داخلی و در نتیجه زیر سؤال رفتن سلاح آن بود. اما حزبالله با صبوری این صحنه را مدیریت کرد و میوه آن را در انتخابات اردیبهشت گذشته چید.
حزبالله در شرایط فعلی اعلام کرده است که از مرزهای دریایی لبنان در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی براساس اعلام حاکمیتی لبنان حراست خواهد کرد و از سلاح خود برای عقب راندن دشمن استفاده میکند. در این صورت اگر حزبالله ناگزیر به استفاده از سلاح شود، این استفاده با اجماع ملی توأم شده و راهی برای زیر سؤال رفتن سلاح حزبالله گشوده نمیشود.
بنابراین در اینجا استفاده از سلاح توأم با مجوز حاکمیتی خواهد بود و از آنجا که نخستوزیر سنی، رئیسجمهور مسیحی و رئیس مجلس شیعی و همچنین ارتش ترکیبی این کشور در این خصوص، موضع واحدی دارند، در صورت شلیک حزبالله، حاکمیت به دفاع از آن برمیخیزد و این موقعیت برتری به حزبالله لبنان میدهد.
بنابراین برخلاف تحلیل صهیونیستها، چالش امنیتی در منطقه کاریش که حزبالله به امنیت و آرامش آن - که لازمه ورود عملیات استخراج توسط شرکتهای خارجی است - متعهد میباشد، نمیتواند سلاح مقاومت را زیر سؤال ببرد. از قضا اگر تجاوز صهیونیستها به منطقه گازی کاریش
- حقالسهم لبنان براساساندازه در نظر گرفته شده توسط حاکمیت - صورت گیرد، حزبالله با سلاح، امنیت استخراج و امنیت شرکتهای خارجی را تأمین خواهد کرد آنگاه ارزش این سلاح برای لبنانیها آشکارتر میشود.
***************
روزنامه وطن امروز**
هشدار قائممقام شورای امنیت ملی روسیه و دومین فرد قدرتمند این کشور به غرب
**************
روزنامه خراسان**
سیاه و سفید تصمیمی که بازار ارز را آرام کرد/ محمد امینی
دلار 33 هزار تومانی، سرانجام بانک مرکزی را متقاعد کرد تا تصمیم جدی و اساسی برای مدیریت بازار ارز بگیرد.
بر این اساس، این بانک بعد از چندین ماه کنار گذاشتن مداخله فعال در بازار ارز اعلام کرد که کلیه صرافیهای مجاز میتوانند ارز صادرکنندگان را به صورت اسکناس با نرخ توافقی بخرند و به متقاضیان ارز، بدون محدودیت بفروشند.
تا به این جای کار، شواهد نشان میدهد که این چرخش سیاستی جواب داده است. به طوری که نرخ دلار به فاصله کمتر از سه روز به میانه کانال 32 هزار تومان و حتی کمتر از آن بازگشته است. با این حال، تبعات این تصمیم ارزی، محدود به نرخ ارز نیست و طیفی از اتفاقات و ابعاد عمدتاً مثبت در پی آن وجود دارد که باید به آنها توجه داشت و از زمینههای مثبت آن حراست کرد.
روزنامه ایران**
**************
روزنامه شرق**
«شرق» تغییرات احتمالی کابینه رئیسی را در گفتوگو با نمایندگان مجلس بررسی کرد
دولت سیزدهم در حالی به یکسالگی خود نزدیک میشود که نه دیگر از خوشبینی و شعارهای ایجاد شغل یک میلیون تومانی یک سال پیش خبری است، نه از وعده ساخت سالی یک میلیون واحد مسکونی!
یعنی کابینهای که با حمایت کامل نمایندگان همسو روی کار آمد، حالا با گذشت 9 ماه از عمر خود، مورد انتقاد آنها قرار گرفته است.
حتی برخی از وزرا تهدید به استیضاح شدهاند و برخی هم مثل عبدالملکی وزیر مستعفی کار و رفاه اجتماعی احتمالا تن به استعفا خواهند داد. مجلسیها دو تا سه ماه بعد از روی کار آمدن دولت در مقابل فشارهای اقتصادی وارده بر مردم واکنش نشان داده و وزرای اقتصادی دولت را مورد نقد و تذکر قرار دادند و به دنبال تغییر در کابینه بودند و حتی خبرهایی مبنی بر جمعآوری امضا برای استیضاح برخی وزرا از جمله وزیر کار، صمت، کشاورزی، راه، اقتصاد و بهداشت به گوش رسید که امضای استیضاح وزیر کار و صمت پیشتاز سایر وزرا بود.
البته آن زمان برخی نمایندگان گفتند که هیئت رئیسه مانع بهجریانافتادن استیضاحها میشود و آنها را اعلام وصول نمیکند و در این راستا به هیئت رئیسه تذکر هم دادند.
اما حالا که بیش از 9 ماه از عمر دولت سیزدهم میگذرد و وزرا وقت کافی داشتهاند تا عملکرد قابل دفاعی از خود ارائه داده و نشان دهند چند مرده حلاجاند؛ در پی افزایش فشارهای اقتصادی جامعه و تذکرات مجلس و تهدید به استیضاح وزرا، اتفاقاتی در حال رخدادن است.
اینجاست که بالاخره دولت در مقابل تذکرات مجلس و انتقادات جامعه واکنش نشان میدهد و قبل از آنکه نمایندگان برای استیضاح وزرا دست به کار شوند، ترمیم و تغییر در کابینه را کلید میزند.
البته آنطورکه احمد امیرآبادی، عضو هیئت رئیسه مجلس که از قضا همراه با علی نیکزاد نایبرئیس مجلس در ستاد انتخاباتی ابراهیم رئیسی سمتی داشتهاند، 8 خرداد با حضور در برنامه تلویزیونی «جهانآرا» با عنوان «نیمه راه و بررسی کارنامه دوساله مجلس یازدهم» ضمن اشاره به عملکرد دولت یادآور شد: «لازم است سه، چهار وزیر، یک معاون و چند استاندار تغییر کنند، چون حدود یک سال زمان برای نشاندادن عملکرد کافی بوده است. هیئت رئیسه مجلس از نمایندگان خواست برای استیضاح صبر کنند شاید رئیسجمهور بخواهد خودش کابینه را ترمیم کند.
الان نمایندگان، روی عملکرد وزیر ارتباطات حرف دارند. این دولت با دولت قبلی قابل مقایسه نیست ولی انتظار ما هم زیادتر است». از این رو باید امیدوار بود که همان پیشبینی امیرآبادی تحقق یابد و بعد از استعفای وزیر پرحاشیه کار و رفاه اجتماعی، رئیسجمهوری یا برخی مدیران و وزرای ناکارآمد را برکنار کند، یا پیش از آن خودشان استعفا دهند تا به این واسطه کابینه ترمیم شود.
آغاز تغییرات
البته شایعاتی هم مبنی بر حضور عبدالملکی، در قامت سفیر منتشر شده که از طرف برخی مقامات رد شده است. اما هر چه هست این روزها دولت سیزدهم حرکتش را کندتر کرده تا در جواب به منتقدان، برخی وزرا و مدیران ناکارآمد را از قطار خود پیاده کند.
البته جدای از وزیر کار و رفاه اجتماعی روز گذشته وزیر صنعت، معدن و تجارت هم از مجلسیها کارت زرد گرفت. اقدامی که نمایندگان آن را اتمام حجت با دولت میدانند و میگویند با اولین کارت زرد به فاطمیامین، وزیر صمت دولت همسوی انقلابی، به دولت هشدار دادهاند که هرچه زودتر برای حل مشکلات اقتصادی مردم گامی بردارد در غیر این صورت خودشان دست به کار میشوند. از این رو نظر برخی نمایندگان مجلس را درباره لازمه تغییر و تحول در کابینه دولت در این شرایط خاص اقتصادی و تحریمی و افزایش فشارها بعد از اصلاح یا جراحی اقتصادی و... جویا شدیم.
مجلس خواستار اصلاح کابینه توسط خود دولت است
شهباز حسنپور، نماینده مردم بردسیر و سیرجان در مجلس یازدهم درباره لازمه تغییر و تحول در کابینه دولت به «روزنامه شرق» گفت: «از ماهها پیش لازمه تغییر و تحول در کابینه دولت مشخص بود. با توجه به انتظارات مردمی که از دولت مطرح بود و کابینهای که با رأی بیسابقه و کامل مجلس روی کار آمد، این انتظارات بالا رفت و با اقدامات صورتگرفته همخوانی نداشت».
این عضو کمیسیون اقتصادی ادامه داد: «از همان دو، سه ماه اول شاهد دلخوری و نارضایتی نمایندگان در راستای عدم پاسخگویی وزرا و معاونان وزرا به مجلس انقلابی بودیم اما این موضوع همچنان حلنشده باقی ماند». او مشکلات اصلی مردم را معیشت دانست و تصریح کرد: «برای حل مشکلات معیشتی مردم باید اقدامات عملی صورت گیرد.
زمان شعاردادن و نگاه سیاسی به موضوعات داشتن گذشته است. مردم از نگاههای جناحی و حزبی خسته شدهاند و میخواهند مجلس و دولت شفاف بگویند برنامه عملیشان برای رفع مشکلات چیست؟ و برای کاهش فشارهای اقتصادی چه برنامهای داریم؟».
حسنپور تصریح کرد: «وضعیت معیشت مردم به عنوان یکی از اولویتهای اصلی باید در دستور کار همه کارگزاران دولت و نظام قرار گیرد. مجلس و قوه قضائیه همراه دولت مردمی است بنابراین این شرایط اقتصادی پذیرفتهشده نیست».
این نماینده مجلس با استقبال از استعفای وزیر کار به عنوان اولین تغییر در کابینه دولت سیزدهم گفت: «آقای عبدالملکی استعفای خود را در راستای هماهنگی با تیم اقتصادی دانسته است که اتفاق مبارکی است. چراکه پیش از این دولت این ناهماهنگی تیم اقتصادی را نمیپذیرفت. اما حالا این حرف را رسما قبول کرده و به دنبال ترمیم و اصلاح این ناهماهنگی است».
او ابراز امیدواری کرد که با توجه به استعفای وزیر رفاه و کارت زرد مجلس به وزیر صمت، دولت این پیام مجلس را بشنود و درک کند و با مجلس هماهنگتر شود و مشکلات مردم را سریعتر حل کند.
این عضو کمیسیون اقتصادی اظهار کرد: «مجلس بر حل مشکلات مردم توسط دولت تأکید و اصرار دارد و به نظر میرسد دولت پیام مجلس با کارت زرد به وزیر صمت را گرفته باشد. دولت بداند این پیام مختص به فقط یک وزیر نیست. ما گلایهمندیم چراکه 9 ماه از وزیرشدن وزرا میگذرد و برخی از آنها هنوز از وزراتخانهشان بیرون نیامدهاند و بازدید میدانی نداشتهاند».
او در ادامه در بررسی وضعیت برخی وزرای دیگر که نزدیک به استیضاح مجلس بودند، گفت که وزیر اقتصاد شرایط نسبتا بدی ندارد و مشغول کار میدانی است، اما وزیر کشاورزی باید حواسش را بیشتر جمع کند و از شعاردادن پرهیز کند و به معیشت مردم و گرانیهای لجامگسیخته توجه بیشتری داشته باشد».
دولت کابینه را اصلاح نکند مجلس ورود خواهد کرد
اللهوردی دهقانی نماینده مردم ورزقان در مجلس یازدهم هم درباره لازمه تغییر و تحول در کابینه دولت به «روزنامه شرق» گفت: «امروزه بیش از هر زمان دیگری نیاز به تغییر و تحول در کابینه است اما این تغییر و تحولات صورتگرفته اخیر مربوط به خود دولت است و با هماهنگی رئیسجمهور شکل گرفته است».
او تأکید کرد: «بعد از گذشت نزدیک به یک سال این تغییرات در برخی وزارتخانهها به درستی احساس میشود. حرفهایی درباره عملکرد ضعیف برخی وزرا در مجلس مطرح است و وزرای کار، صنعت، بهداشت، کشاورزی، اقتصاد و حتی راه و شهرسازی در مجلس در شرف استیضاح بودند».
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس با بیان اینکه مجلس در این تغییرات فعلی نقشی ندارد اما دولت خودش بازخوردهای اجتماعی را نسبت به عملکرد برخی وزرا دیده است، گفت: «بازخوردهای جامعه را خود دولت دیده است و اگر هماهنگی هم برای جابهجاییها با مجلس صورت گرفته باشد، با هیئت رئیسه انجام شده است».
دهقانی ادامه داد: «این موضوع داخلی دولت است اما مجلس هم نظارت خود را از طریق ابزارهای تذکر، سؤال و گاها طرح استیضاح که قانون در اختیارش قرار داده است، دنبال میکند». نماینده مردم ورزقان در پاسخ به این پرسش که اگر دولت تغییرات جدی در کابینه اعمال نکند آیا مجلس به طور جدی استیضاح وزرای ضعیف را دنبال میکند؟
افزود: «نقاط ضعف وزرا را دولت میبیند و برای رفع آن اقدام میکند و اگر این اتفاق نیفتاد مجلس ناظر است و قطعا به موضوع ورود میکند».
اگر تغییری اتفاق نیفتد، گام به گام جلو میرویم
علاوه بر اینها کمال علیپورخنکداری، نماینده مردم جویبار، سوادکوه و قائمشهر در مجلس یازدهم هم در این باره در گفتوگو با «روزنامه شرق» اظهار کرد: «دولت دست به جراحی اقتصادی زده است، اما باید قبل از جراحی اقتصادی دست به جراحی کابینه خود میزد.
نمیتوان جراحی را شروع کرد و چاقو را به دست افراد غیرمتخصص داد. اتفاقی که در این باره افتاد و نتیجه مطلوبی نداشت». عضو کمیسیون عمران افزود: «علم خوب است اما برای کاربردیکردن آن باید کسانی که کار تخصصی کرده و جرئت تصمیمگیری دارند روی کار بیایند. مدیریت جرئت و شهامت تصمیمگیری میخواهد اما برخی وزرای دولت، این جرئت و شهامت را ندارند».
او تأکید کرد: «ما برای آقای رئیسی زحمت کشیدیم و به ایشان رأی دادیم، اما دلمان نمیخواست خروجی کابینه و دولت او اینطور باشد. او باید هر چه زودتر حرکتی انجام دهد در غیر این صورت مشکلات جدی به وجود خواهد آمد». علیپورخنکداری در ادامه به کارت زرد مجلس به وزیر صمت اشاره کرد و گفت: «به وزیر صمت کارت زرد دادیم و اگر اتفاق مناسبی در دولت نیفتد، گام به گام جلو میرویم.
وزیر کار که تکلیفش با استعفا روشن شد اما وزیر اقتصاد هم شرایط خوبی ندارد و باید در کارش جدیتر باشد. علاوه بر وزرای نامبرده، وزیر کشاورزی هم شرایط مناسبی ندارد». این نماینده چند دوره مجلس تأکید کرد: «جراحی باید در خود دولت انجام شود و اجازه ندهند مجلس انقلابی که به وزرا بیش از 200 رأی داده است، هفته آینده همه وزرا را استیضاح کند. بنابراین برای جلوگیری از این اتفاق بهتر است دولت خودش دست به تغییر و اصلاح در کابینه بزند».
تغییر کابینه حق رئیسجمهوری است
فتحالله توسلی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس یازدهم هم درباره تغییرات در حال وقوع در کابینه دولت به «روزنامه شرق» گفت: «تغییر و تحول در کابینه، حق دولت و رئیسجمهوری است و باید بتواند با افرادی کار کند که حرکت قطار دولت را کند نکنند».
نماینده مردم بهار و کبودرآهنگ در مجلس یازدهم ادامه داد: «دولت باید هر وزیری را که فرایند حرکتش کند است قبل از اینکه مجلس او را استیضاح کند، تغییر دهد و جلوی ادامهدارشدن مشکلات و تشدید آنها را در جامعه بگیرد». اگرچه مجلس یازدهم مجلسی همسو با دولت سیزدهم است و برای روی کار آمدن رئیسی تلاش زیادی کردند و بیش از 200 نماینده در بیانیهای از او خواستند در انتخابات حضور یابد، همچنین از رقبای همفکر او در بیانیهای دیگر خواستند به نفع رئیسی کنار بروند! اما حالا که حدود یک سال از عمر این دولت گذشته است، همان نمایندگانی که با رأی قاطع و بالای 200 نفر به وزرای کابینه رأی اعتماد دادند، مدتی است درصدد پسگرفتن این اعتماد هستند.
هرچند بنا به دلایل متعدد این استیضاحها تاکنون در مجلس انجام نشدهاند، اما به نظر میرسد دولت را مجاب کردهاند به جای رقمخوردن این تغییر در مجلس، خود دولت و رئیسجمهوری دستبهکار شوند و کابینه را ترمیم کنند.
هرچند باید آرزو کرد این تغییرات در راستای بهترشدن کابینه باشد و گزینههای احتمالی که برای تغییرات احتمالی در نظر گرفته میشوند، کارایی بیشتری نسبت به نفر یا نفرات جدید داشته باشند.
----------------------------------------------
تغییرات کابینه سیزدهم با استعفای عبدالملکی کلید خورد
وزارت کار؛ نقطه سر خط
صبح دیروز وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی، در نامهای به رئیسجمهور، از سمت خود استعفا داد. وزیر کار در حالی از سمت خود کنارهگیری کرد که نه لامبورگینی ایرانی ساخت و نه توانست با یک میلیون تومان شغل ایجاد کند.
از ادعا تا عمل فاصله زیاد بود و وزیر جوان به یک سال نکشیده مجبور شد عطای وزارت را به لقایش ببخشد و با استعفا نه استیضاح کابینه سیزدهم را ترک کند که اگر میماند، مجلس در هفته پیشرو بنا را بر احضار او در صحن علنی گذاشته بود و خطر استیضاح به او بسیار نزدیک بود؛ اما تمایل دولت سیزدهم برای تغییر آرام وزرا بدون تنش با مجلس و استیضاح به کرسی نشست و بالاخره اولین حذفی کابینه رقم خورد.
در متن استعفای عبدالملکی که در ابتدا در حساب توییتر او منتشر شد، آمده است: «اینجانب در طول حدود ۳۰۰ روز فعالیت در این وزارتخانه، همه تلاش خود را برای خدمت صادقانه به مردم عزیز کشور به کار بستم و از همراهی صمیمانه همکاران این وزارتخانه در این مدت تشکر میکنم.
خود را سرباز کوچک نظام اسلامی و دولت مردمی میدانم و تا پای جان در مسیر تحقق آرمانهای رفیع آن و تحقق اهداف گام دوم انقلاب اسلامی مجاهدانه تلاش خواهم کرد و از هیچگونه خدمتی در این عرصه فروگذار نخواهم کرد؛ انشاءالله». نه متن استعفا بلکه طریقه اعلامش یعنی انتشار در حساب توییتری عبدالملکی واکنشبرانگیز بود؛ وگرنه افکار عمومی مدتها بود که در انتظار تغییر کابینه به ماندن عبدالملکی خوشبین نبود.
در روزهای اخیر هم چند رسانه اصولگرا از استعفا و رفتن او و البته گزینههای احتمالی جایگزین او اخباری را منتشر کرده بودند. خبرهایی هم از پیشنهادهای مختلف برای ادامه فعالیت او مانند رفتن به سفارت یکی از کشورهای منطقه مطرح شد که تاکنون فقط او بهعنوان مشاور رئیسجمهور انتخاب شده است. انتخاب او بهعنوان مشاور رئیسجمهور را هم دیروز سخنگوی دولت در حد یک خبر کوتاه اعلام کرد و از قرارگرفتن زاهدیوفا به سمت سرپرستی وزرات کار نیز خبر داد که بعد از مدتی حکم سرپرستی زاهدیوفا از سوی رئیسجمهور ابلاغ شد.
عبدالملکی از اقتصادخواندههای دانشگاه امام صادق است که پیشازاین معاونت اشتغال کمیته امداد امام خمینی و عضویت در هیئتمدیره صندوق بیمه عشایر و روستاییان را در رزومه کاری خود داشت. بعد از اعلام نتایج سیزدهمین انتخابات ریاستجمهوری، تا مدتها راجع به گزینه پیشنهادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کمتر صحبت میشد؛ اما در نهایت حجتالله عبدالملکی توانست روز سوم شهریور با ۱۹۱ رأی موافق بهعنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی انتخاب شود.
اگرچه عمر وزارت عبدالملکی به یک سال هم نرسید؛ اما او جزء وزرای حاشیهساز دولت بود. پیشازاین نیز اظهارات و مواضع او درباره مسائل مختلفی مثل نحوه توسعه صنعت خودروسازی کره جنوبی و ایجاد اشتغال با یک میلیون تومان بحثبرانگیز شده بود؛ اما مجموعه اقدامات 300روزه او در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به حدی نبود که بتواند به ماندگاری بلندمدت او در کابینه منجر شود. البته طبق سخنان بهادریجهرمی قرار نیست به طور کامل از دولت جدا شود و مشاور رئیسجمهور باقی خواهد ماند، حال یا از روی رعایت اخلاق و عرف معمول که فرد برکنارشده در سیستم اجرائی ایران حذف نمیشود یا استفاده از تجریبات و دانش او که خب اگر این مورد دوم وجود داشت و حضور او مفید بود، در وزارت کار به کار دولت میآمد.
حال اینکه فردی که به گفته نمایندگان مجلس و کارشناسان در وزارت نتوانسته عملکرد مثبتی داشته باشد، چگونه مشاور خوبی خواهد شد، جای سؤال دارد؛ اما به هر حال مطمئنا رئیسجمهور برای این انتخاب خود دلایلی منطقی دارد که رسانهها فعلا از آن بیاطلاع هستند.
اما در همین راستا محمدرضا جوادییگانه، جامعهشناس، در توییتی نوشته است: «امیدوارم آقای رئیسی سنت سیئه چنددههای بلافاصله پستدادن به مدیر برکنارشده را کنار بگذارد، پستدادن بعد از برکناری، تشویق ناکارآمدی و خراشیدن افکار عمومی است». به هر حال این دست توصیهها چهمیزان تأثیرگذار هستند، خیلی مشخص نیست؛ اما به هر حال آفت سمتدادن به مدیر برکنارشده عمری به درازای چهار دهه دارد و بالاخره یک جایی این دور باطل باید قطع شود.
حال رئیسی علاقهای برای اتخاذ چنین تصمیم مهمی را دارد یا خیر، هنوز مشخص نیست؛ اما منش رئیس دولت سیزدهم نشان داده اهل تعارف با وزرا و خط قرمز دانستن آنان نیست؛ بنابراین باید منتظر تغییرات پیشرو در کابینه باشیم.
ارسال نظرات