یک دهه مجاهدت برای ساخت اولین موشک بومی

رهبر معظم انقلاب در بخشی از بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی خطاب به ملت ایران می‌فرمایند: «ایران مقتدر، امروز هم مانند آغاز انقلاب با چالش‌های مستکبران روبه‌رو است، امّا با تفاوتی کاملاً معنی‌دار. اگر آن روز چالش با آمریکا بر سر کوتاه کردن دست عمّال بیگانه یا تعطیلی سفارت رژیم صهیونیستی در تهران یا رسوا کردن لانه‌ی جاسوسی بود، امروز چالش بر سرِ حضور ایران مقتدر در مرز‌های رژیم صهیونیستی و برچیدن بساط نفوذ نامشروع آمریکا از منطقه‌ی غرب آسیا و حمایت جمهوری اسلامی از مبارزات مجاهدان فلسطینی در قلب سرزمین‌های اشغالی و دفاع از پرچم برافراشته حزب‌الله و مقاومت در سراسر این منطقه است؛ و اگر آن روز، مشکل غرب جلوگیری از خرید تسلیحات ابتدایی برای ایران بود، امروز مشکل او جلوگیری از انتقال سلاح‌های پیشرفته‌ی ایرانی به نیرو‌های مقاومت است؛ و اگر آن روز گمان آمریکا آن بود که با چند ایرانی خودفروخته یا با چند هواپیما و بالگرد خواهد توانست بر نظام اسلامی و ملّت ایران فائق آید، امروز برای مقابله سیاسی و امنیتی با جمهوری اسلامی، خود را محتاج به یک ائتلاف بزرگ از ده‌ها دولت معاند یا مرعوب می‌بیند و البتّه باز هم در رویارویی، شکست می‌خورد.»
با پیروزی انقلاب اسلامی، اولین سفارت‌خانه‌ای که توسط مردم ایران فتح شد و تغییر ماهوی داد، سفارت رژیم صهیونیستی بود. سفارت رژیم صهیونیستی در خیابان کاخ سابق (فلسطین فعلی) واقع شده بود و در ساعات اولیه پیروزی انقلاب، به‌تسخیر مردم انقلابی درآمده و تابلوی سفارت فلسطین بر سردر آن نصب شد. اتباع اسرائیلی نیز و سفیر رژیم صهیونیستی که در مخفیگاه خود در ایران باقی‌مانده بودند همراه با اتباع آمریکا در ۲۹ بهمن از ایران خارج شدند.

روز ۳۰ بهمن ۱۳۵۷ نیز به‌فاصله یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مراسمی با حضور یاسر عرفات رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین، هانی الحسن و اعضای شورای انقلاب اسلامی، سفارت فلسطین در تهران در محل سابق سفارت اسرائیل گشایش یافت. برچیده شدن پایگاه جاسوسی اسرائیل در تهران آرزوی دیرینه انقلابیون بود که روز ۲۲ بهمن به آن جامه عمل پوشانیده شد. اقدام بعدی روز ۱۳ آبان ۵۸ با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا به وقوع پیوست که به قطع مراودات سیاسی و اقتصادی بین دو دولت آمریکا و جمهوری اسلامی منجر شد. با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا تحریم‌های ضدایرانی علیه ملت ایران تصویب شد، تحریم‌هایی که با وقوع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور سال ۵۹، تسلیحات نظامی را هم در بر گرفت. دولت آمریکا با همراه کردن کشور‌های غربی علیه ایران و از طرفی صدام حسین که آتش جنگ را برافروخته بود با همراه کردن کشور‌های عربی، جمهوری تازه‌تأسیس اسلامی را در تنگنای اقتصادی و تسلیحاتی قرار دادند. ایران در دوران جنگ تحمیلی به‌دلیل مواضعی که علیه دولت‌های استکباری شرقی و غربی داشت، تنها می‌توانست از دودسته کشور‌ها سلاح وارد کند؛ یکی کشور‌هایی که سازنده سلاح نبودند، اما توان خرید سلاح و ارسال آن به ایران را داشتند که سوریه و لیبی را شامل می‌شد و دیگری چین و کره شمالی که سازنده سلاح بودند. چین نیز به هر دو کشور اسلحه می‌فروخت. کیفیت اسلحه‌های دریافتی ایران در مقایسه با عراق که از شوروی یا فرانسه سلاح می‌خرید، ضعیف‌تر بود لذا نیرو‌های متخصص نظامی و دانشگاهی به‌فکر تولید سلاح‌های سنگین و نیمه‌سنگین افتادند. سال ۱۳۶۳ شهید طهرانی‌مقدم توانست اولین موشک را در سال ۶۳ هم‌زمان با عملیات بدر به پالایشگاه کرکوک شلیک کند. در آن زمان یگان موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرماندهی سردار حسن طهرانی مقدم تشکیل‌شده و وی به‌دنبال بومی‌سازی توان موشکی در کشور می‌رود. این کار با مهندسی معکوس روی یکی از موشک‌های خریداری‌شده از لیبی شروع شد تا اینکه اواسط دهه ۷۰ شمسی اولین موشک ایرانی را با نام شهاب تولید کردند.