رابرت هایزر، ژنرال چهار ستاره نیروی هوایی ارتش آمریکا در 14 دی 1357 وارد ایران شد تا ویترین وسوسه کننده‌ای برای فریب مردم ایران بچیند و انقلاب ملت را به عقب براند. نمایش او می‌خواست یک برگ برنده رو کند و آن خروج محمدرضا پهلوی بود. تجربه‌ای که پیش از این و در خلال کودتای 28 مرداد 32 آمریکا آن را آزموده بود و نتیجه هم گرفته بود.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های قیام ۱۹ دی شرکت و همکاری همه اقشار مردم در آن بود. این قیام که با رهبری روحانیت شکل گرفت، ثابت کرد که رژیم شاه از حرکت مذهبی و سیاسی به رهبری روحانیت و در صدر آن‌ها امام خمینی (ره) بیش از هر حرکت سیاسی دیگر وحشت دارد. در حقیقت رژیم پهلوی تا پیش از قیام مردم در ۱۹ دی، مسئله مبارزه و خشم و نفرت مردم از حکومت طاغوت را جدی تلقی نمی‌کرد و بعد از این قیام‌ها، نظام دریافت که در معرض خطر جدی نابودی قرار دارد، بنابراین تمام توان خود را برای سرکوب مبارزات و قیام‌ها به کار گرفت، اما در این کار توفیقی به دست نیاورد.

اگر کسی اندکی با تاریخ معاصر ایران آشنا باشد، می‌داند که با آغاز پهلوی، مبارزه با دین در قالب «مدرنیزاسیون» ایران در دستور کار حاکمان قرار گرفت. مردم، نسبت به این اقدامات حکومت و البته نظریات شبه روشنفکران غرب‌زده، واکنش نشان دادند و حکومت، خصوصاً در دوره‌ی پهلوی دوم، این انتقادات را برنتافت و به‌وسیله ساواک، فضا را بر مردم تنگ و امنیتی کرد.