هفده سال از تصویب قانون ساماندهی مد و لباس می‌گذرد؛ قرار بود با کنترل واردات لباس خارجی و البته حمایت از تولیدکنندگان داخلی و برگزاری جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های مختلف، مد و لباس ایرانی - اسلامی جایگزین مد و لباس رایج خارجی شود اما چرا قانون ساماندهی مد و لباس اجرا نشد؟

گفته‌اند «تن آدمی شریف است به جان آدمیت، نه همین لباس زیباست نشان آدمیت». این گزاره فرهنگی ادبی ما ایرانی‌ها به این نکته اشاره می‌کند که آنچه به آدم ارزش و منزلت واقعی می‌دهد، شخصیت، فکر و فرهنگ اوست و نه زرق‌وبرق ظاهری او؛

تلاش‌های پنهانی و زیرزمینی برای به ثمر نرسیدن قانون ساماندهی مد و لباس از سال ۸۵ تاکنون از فعالیت‌های مافیایی پرده برمی‌دارد که سال‌هاست می‌کوشند فرهنگ و سبک زندگی مردم کشورمان را با تغییر و جهت‌دهی در پوشش به منزله بیرونی‌ترین نماد ارزش‌های درونی افراد به سمت و سوی دلخواه خودشان تغییر دهند. اما حالا چند سالی می‌شود که کارگروه ساماندهی مد و لباس در برابر این جریان قرار گرفته‌اند و با راه‌اندازی جشنواره مد لباس فجر و نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های دیگری که در این میان برپا می‌کنند، نبض مد و لباس ایرانی را به دست بگیرند. حرکتی که دستاورد‌هایی ارزشمند داشته، اما راه درازی در پیش دارد.