شعار‌هایی که فقط شعار است!

انتخابات آوردگاهی است که نه‌تن‌ها یک نامزد و حزب در معرض انتخاب مردم قرار می‌گیرد، بلکه فرصتی مناسب برای اعمال حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خود است که اگر از این فرصت برای تعیین سرنوشت خود بهره نبرند، دیگران برای آن‌ها تصمیم می‌گیرند. ازاین‌رو باید به‌دقت به برنامه‌های نامزد‌های انتخاباتی گوش فرا دهند تا فریب وعده‌ها و شعار‌های انتخاباتی بی‌پایه و اساس را نخورند. در این میان نامزد‌های انتخاباتی هم باید بدانند شعار‌های حمایت از محرومان، کاهش بیکاری، افزایش تسهیلات دولتی برای ازدواج جوانان، تأمین مسکن، مبارزه با فساد و رانت‌خواری و اصلاح سیستم اداری، بانکی و مالیاتی تنها برای دوره تبلیغات نیست و پس از برگزیده شدن باید در مسیر احقاق وعده‌های خویش به مردم گام بردارند. برخی نامزد‌ها شعار‌های انتخاباتی جذاب در ارتباط با موضوع‌های گوناگون ارائه می‌دهند که تنها کاربرد انتخاباتی دارد و برای مبارزه با رقیب و کسب قدرت از طریق بهره‌برداری از گرفتاری‌های مردم به شمار می‌رود، درصورتی‌که در شرایط غیر انتخاباتی مسائل ایدئولوژیک و عقیدتی برایشان از اولویت بیشتری برخوردار است، ازاین‌رو در هنگامه انتخابات مادی‌تر و ملموس‌تر از بقیه شعار می‌دهند. این افراد باید بدانند که شناخت مشکل‌های مردم به‌تن‌هایی کافی و لازم نیست و برای رفع این مشکل‌ها بایستی در چارچوب امکانات کشور تلاش کنند.

سیاست تخریب رقیب‌های انتخاباتی با وعده‌ها و شعار‌های عوام‌فریب و بی‌اساس در ایران جایگاهی ندارد؛ چراکه در فرهنگ سیاسی کشور برخی کلیشه‌ها به دلیل تکرار به مفاهیم تغییرناپذیر در ذهن عموم تبدیل‌شده‌اند که گذشت تاریخ به‌خوبی این امر را ثابت کرده است. مردم نامزد‌هایی که شعار‌های پرزرق‌وبرق را سر می‌دادند فراموش نکرده‌اند که نه‌تن‌ها به وضعیت مردم رسیدگی نشد بلکه شرایط را از بیش بدتر کرد.

نتیجه اینکه وعده‌های انتخاباتی باید یک برنامه جامع و کامل از نحوه مدیریت فضای کشور در قالبی صادقانه و واقع‌بینانه باشد؛ زیرا شعار‌های عوام‌فریب در جامعه تأثیری ندارد. رهبر انقلاب اسلامی خردادماه سال ۱۳۸۵ در دیدار نمایندگان مجلس در این خصوص می‌فرمایند: نمایندگان مجلس باید به‌گونه‌ای عمل کنند که از عملکرد آنان همان شعار‌هایی که مردم برای آن‌ها رأی دادند، تداعی شود. حتی کشور‌های غیر اسلامی نیز به این مسئله اهمیت داده و درباره آن حساس هستند. برای نمونه چند ماه پیش بوریس جانسون که نامزد نخست‌وزیری انگلیس بود به خاطر یک ادعا در دوره تبلیغات خود به دادگاه فراخوانده شد. وی متهم شده بود که در سال ۲۰۱۶ و در جریان کمپین برگزیت، به‌دروغ گفته که عضویت در اتحادیه اروپا روزانه ۴۵۰ میلیون دلار برای بریتانیا هزینه به همراه دارد. قاضی از جانسون خواست درباره این ادعای خود مدارک ارائه کند. این مسئله موردتوجه سخنگوی شورای نگهبان قرار گرفت و کدخدایی درباره آن نوشت: «بوریس جانسون به دلیل دروغ‌گویی در تبلیغات انتخاباتی به دادگاه فراخوانده شده است. موضوعی که در قوانین انتخاباتی ایران در نظر گرفته نشده است و راه فریب مردم را باز گذاشته است.» اگرچه بر اساس اخلاق اسلامی نامزد‌های انتخاباتی نباید ادعا‌ها و شعار‌های غیرواقعی بیان کنند، اما عملی شدن این ارزش نیازمند وضع قوانینی است که مانع فریب‌کاری و سوءاستفاده فرصت‌طلبان می‌شود.