امارات چگونه به بزرگ‌ترین شریک نظامی رژیم تبدیل شد؟

صهیونیستی در روزهای اخیر از امضای یکی از بزرگ‌ترین قراردادهای صادرات تسلیحات در تاریخ صنایع نظامی این رژیم خبر دادند؛ قراردادی که بنا بر گزارش‌ها، میان شرکت Elbit Systems و United Arab Emirates منعقد شده و ارزشی در حدود ۲٫۳ میلیارد دلار دارد.

به نوشته رسانه اقتصادی اسرائیلی کالکالیست و همچنین پایگاه تخصصی Intelligence Online، این قرارداد برای دوره‌ای حدود هشت تا ده ساله طراحی شده و به دلیل حساسیت‌های امنیتی، بخش قابل توجهی از جزئیات آن تحت محدودیت انتشار قرار دارد.

 شرکت البیت سیستمز در بیانیه رسمی خود، بدون اشاره به نام طرف قرارداد، از امضای یک «قرارداد راهبردی بزرگ با یک مشتری بین‌المللی» خبر داد؛ بیانیه‌ای که خیلی زود گمانه‌زنی‌ها درباره هویت این مشتری را به سمت امارات سوق داد و چند روز بعد، گزارش‌های رسانه‌ای این موضوع را تأیید کردند.

قرارداد شامل چیست و چرا جزئیات آن محرمانه مانده است؟

 بر اساس اطلاعات منتشرشده، این توافق صرفاً فروش یک سلاح یا سامانه منفرد نیست، بلکه به‌احتمال زیاد شامل یک بسته جامع امنیتی–نظامی می‌شود؛ بسته‌ای که می‌تواند ترکیبی از سخت‌افزار، نرم‌افزار، آموزش نیروها، پشتیبانی فنی بلندمدت و به‌روزرسانی‌های تدریجی باشد.

 رسانه‌های صهیونیستی تأکید کرده‌اند که ماهیت دقیق سامانه‌ها (از جمله اینکه آیا این قرارداد شامل فناوری‌های جنگ الکترونیک، سامانه‌های دفاع هوایی، فرماندهی و کنترل، یا حفاظت از زیرساخت‌های حساس است یا نه) به‌طور رسمی اعلام نشده است. دلیل این محرمانگی، هم حساسیت درباره آنچه صادرات فناوری‌های پیشرفته و هم ملاحظات مربوط به حفظ «برتری کیفی نظامی» این رژیم در منطقه عنوان شده است.

ارتقاء فناوری J-Music

منابع نزدیک به این موضوع به مجله Intelligence Online اطلاع دادند که انتظار می‌رود این سیستم جدید، نسخه‌ای ارتقا یافته و در مقیاس بزرگ از سیستم شناخته شده J-Music DIRCM (سامانه مادون قرمز هدایت ‌پذیر) شرکت Elbit باشد. این فناوری برای مختل کردن موشک‌های ردگیر حرارتی با استفاده از پارازیت مبتنی بر لیزر طراحی شده است.

طبق این گزارش، این توافق‌نامه به عنوان یک قرارداد دولت با دولت امضا شده است. با این حال، سرمایه‌گذاری مشترک مورد نیاز برای اجرای واقعی این برنامه هنوز رسماً آغاز به کار نکرده است.

شرکت البیت سیستمز تصمیم گرفته است که رسماً در این مورد اظهار نظر نکند و ثبت آن در بورس تل‌آویو بدون افشای هویت خریدار انجام شده است، و دلیل آن را الزام اکید به حفظ محرمانگی از سوی مشتری ذکر کرده است.

پنهان‌کاری پیرامون این قرارداد تصادفی نیست. در صورت تأیید، این اولین قرارداد دفاعی است که از زمان وقایع ۷ اکتبر ۲۰۲۳ بین یک کشور عربی و یک پیمانکار دفاعی اسرائیلی امضا می‌شود و به همین دلیل امارات با توجه به انتقادات منطقه‌ای و فشارهای سیاسی ناشی از جنگ در غزه، احتیاط زیادی به خرج داده است.

مدافعان حقوق فلسطینیان و فعالان ضدجنگ استدلال می‌کنند که چنین توافق‌هایی نه تنها خیانت به آرمان فلسطین است، بلکه با پاداش دادن به اسرائیل در زمانی است که این رژیم و سران آن با اتهامات فزاینده نسل‌کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت روبرو هستند.

اتکای رژیم صهیونیستی به منابع حاصل از فروش‌های نظامی به دلیل هزینه‌های سنگین دو سال جنگ و تجاوز منطقه‌ای، به شدت افزایش یافته و در نتیجه خرید تسلیحاتی یعنی کمک به توانمندی‌های این رژیم برای جنگ‌افروزی بیشتر در غزه و منطقه.

حتی منتقدین فراتر مواضع اخلاقی معتقدند که هرگونه قرارداد با شرکت‌های صهیونیستی به دلیل دست داشتن در ارتکاب جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی خلاف قوانین بین المللی است.

طبق معاهده تجارت اسلحه ۲۰۱۳، هرگونه معامله تسلیحاتی که شامل خطر آشکار یا قابل توجه استفاده برای ارتکاب نقض‌های فاحش حقوق بشر یا قوانین بشردوستانه بین‌المللی باشد، باید متوقف شود.

در این میان الیت از جمله شرکت‌های اصلی نقش‌آفرین در جنگ غزه و نسل‎‌کشی فلسطینیان بوده است. برای مثال در اوایل جنگ غزه وزارت دفاع رژیم از قرارداد جدیدی با شرکت البیت سیستمز برای تأمین مهمات خمپاره‌انداز دقیق ارتش به ارزش بیش از ۲۲۰ میلیون دلار خبر داد. البیت تأیید کرد که مهمات خمپاره‌انداز هدایت‌شونده لیزری و سیستم‌های GPS معروف به «نیش آهنین» را طی دو سال آینده تحویل خواهد داد.

«نیش آهنین» یک گلوله خمپاره ۱۲۰ میلی‌متری است که دارای حسگر و فیوز لیزری موج پیوسته کدگذاری شده است. این گلوله هم سبک و هم مقرون به صرفه است و برد هدف‌گیری آن از ۱ تا ۱۲ کیلومتر متغیر است.

در آن برهه بزهل ماخلیس، رئیس و مدیرعامل شرکت البیت سیستمز، بر تعهد مداوم این شرکت به توسعه، تولید و ارائه راه‌حل‌ها و محصولات فناوری برتر، به مشتریان در اراضی اشغالی و در سطح بین‌المللی تأکید کرد.

شرکت البیت سیستمز همچنین با ساخت دیوار بدنام حائل در کرانه باختری، و مجهز کردن آن به سیستم‌های نظارتی پیشرفته، به اشغالگران صهیونیستی در اجرای برنامه‌های آپارتایدشان کمک کرده است. 

با این حال، امارات متحده عربی، نه تنها هیچ کاری برای توقف از این تجارت انجام نداده است، بلکه علناً از شرکت‌هایی که سلاح‌هایی را برای عملیات‌های کشتار و تخریب در نوار غزه و لبنان در اختیار ارتش صهیونستی قرار می‌دهند، حمایت کرده است.

چرا این قرارداد برای صنایع نظامی رژیم مهم است؟

 از منظر اقتصادی، این توافق یک دستاورد کم‌سابقه برای البیت سیستمز محسوب می‌شود. گزارش‌های مالی نشان می‌دهد که حجم سفارش‌های معوق (Order Backlog) این شرکت در سال‌های اخیر در محدوده ۲۳ تا ۲۵ میلیارد دلار قرار داشته و قرارداد امارات، به‌تنهایی حدود ۱۰ درصد از این سبد سفارش را تشکیل می‌دهد.

 به بیان ساده‌تر، این قرارداد:

 جریان درآمدی بلندمدت و پایدار برای البیت ایجاد می‌کند؛

 ریسک نوسانات کوتاه‌مدت بازار تسلیحات را کاهش می‌دهد؛

 و امکان سرمایه‌گذاری بیشتر در تحقیق و توسعه نسل‌های جدید سامانه‌های دفاعی را فراهم می‌سازد.

 تحلیلگران اقتصادی در اراضی اشغالی معتقدند که در شرایط افزایش رقابت جهانی در بازار تسلیحات، قراردادهایی از این دست جایگاه شرکت‌های اسرائیلی را در کنار غول‌های آمریکایی و اروپایی تثبیت می‌کند.

 شرکت الیت

شرکت البیت سیستمز، یک شرکت برجسته در صنایع دفاعی و فناوری رژیم محسوب می‌شود که اکنون در بازار جهانی تسلیحات برندی شناخته شده است.

این شرکت تولیدکننده پیشرو در زمینه پهبادهای بدون سرنشین برای کاربردهای نظامی و غیرنظامی، و همچنین سیستم‌های نوری و الکترواپتیکی و فناوری‌های دفاع هوایی است.

شرکت البیت سیستمز خود را «رهبر جهانی در فناوری دفاعی، ارائه‌دهنده راه‌حل‌های پیشرفته برای جهانی امن‌تر و ایمن‌تر» توصیف می‌کند.

این شرکت که در سال ۱۹۶۶ به عنوان بخشی از شرکت الکترونیکی صهونیستی الرون تأسیس شد، با همکاری مؤسسه تحقیقات نظامی این رژیم، فعالیت خود را برای توسعه رایانه‌ها و محصولات الکترونیکی آغاز کرد.

این شرکت در سال ۲۰۰۰ دچار تحول قابل توجهی شد و با شرکت فناوری الوپ (Elop Technology) ادغام شد و شرکت فعلی سیستم‌های البیت (Elbit Systems) را تشکیل داد و میلیاردر اسرائیلی، مایکل فدرمن (Michael Federman)، تا سال ۲۰۲۳ به عنوان رئیس هیئت مدیره آن فعالیت می‌کرد.

در سال ۲۰۱۸، شرکت البیت سیستمز، شرکت صنایع نظامی اسرائیل (IMI) را به قیمت ۵۰۰ میلیون دلار خریداری کرد و قابلیت‌های خود را در تولید و عرضه طیف وسیعی از سلاح‌ها و فناوری‌های نظامی گسترش داد.

شرکت Elbit Systems تقریباً ۱۹۰۰۰ نفر را در کشورهای مختلف استخدام می‌کند و تسلیحات تولیدی خود را در ایالات متحده، برزیل و هند با تمرکز استراتژیک بر آسیا و آمریکای لاتین عرضه می‌کند.

مشتریان این شرکت شامل کشورهایی مانند هند، قزاقستان، تایلند، میانمار، رواندا و استرالیا هستند که سال گذشته حدود ۶ میلیارد دلار درآمد داشته و ۱۷.۸ میلیارد دلار سفارش معوقه دارند.

این شرکت سابقه همکاری با ارتش اشغالگر اسرائیل را دارد، از جمله یک قرارداد ۵ میلیون دلاری برای تجهیز دیوار حائل کرانه باختری به سیستم‌های نظارت الکترونیکی و هشدار.

شرکت البیت سیستمز همچنین قراردادهایی با واشنگتن برای تأمین بالگرد و توسعه سیستم‌های پایگاه داده مرزی امضا کرده است.

 این قرارداد در چه بستری شکل گرفته است؟

رابطه امارات متحده عربی با شرکت البیت سیستمز بخشی از یک شبکه گسترده‌تر و پیچیده‌تر از همکاری‌های دفاعی است.

در سال ۲۰۲۱، شرکت البیت سیستمز، شرکت البیت سیستمز امارات (ESE) را برای افزایش همکاری بلندمدت با نیروهای مسلح امارات متحده عربی تأسیس کرد.

در سال ۲۰۲۲، شرکت البیت سیستمز قراردادی به ارزش ۵۳ میلیون دلار با امارات متحده عربی برای تأمین سیستم‌های حفاظت لیزری مبتنی بر مادون قرمز و جنگ الکترونیک برای هواپیمای ایرباس A330 مورد استفاده نیروی هوایی امارات متحده عربی امضا کرد. قرار است این قرارداد طی پنج سال اجرا شود.

در سال ۲۰۲۳، شرکت البیت سیستمز به عنوان اولین شرکت صهیونیستی که در نمایشگاه بین‌المللی دفاع (IDEX) در ابوظبی شرکت کرد، تاریخ‌ساز شد.

پس از عادی‌سازی روابط در سال 2020 تعدادی از شرکت‌های تسلیحاتی مشهور صهیونیستی در غرفه اسرائیل در دو نمایشگاه دفاعی ابوظبی حضور دارند. این شرکت‌ها شامل صنایع هوافضای اسرائیل (IAI)، شرکت RT LTA Systems، شرکت تولید تسلیحات EMTAN و شرکت Heven Drones که در زمینه سیستم‌های هوایی بدون سرنشین تخصص دارد، می‌شوند. این شرکت‌ها در تأمین سلاح‌های مورد نیاز ارتش اشغالگر اسرائیل برای حمله به غیرنظامیان نقش اساسی داشته‌اند.

موافقت امارات متحده عربی با مشارکت شرکت‌های تسلیحاتی صهیونیستی در نمایشگاه دفاع و امنیت دریایی NAVDEX 2025 و نمایشگاه بین‌المللی دفاع IDEX نشان دهنده حمایت مستقیم از صنایع نظامی و ماشین جنگی اسرائیل است.

 در این میان جدیداً قراردادی گزارش شده است که در آن امارات متحده عربی، پهپاد هرمس ۹۰۰ را از شرکت اسرائیلی البیت سیستمز - شامل انتقال فناوری و تولید بومی - خریداری خواهد کرد که اولین همکاری بزرگ دفاعی-صنعتی بین دو طرف خواهد بود. این هواپیما که قادر به حمل محموله‌هایی تا ۶۶۰ پوند است، می‌تواند تا ۳۰ ساعت در هوا بماند و به ارتفاع ۳۰۰۰۰ پایی برسد، در حالی که ماموریت‌هایی با تمرکز بر شناسایی، نظارت، رله ارتباطی و جنگ الکترونیک را انجام می‌دهد.

در ژانویه (بهمن ۱۴۰۳)، شرکت Thirdeye Systems، تأمین‌کننده تجهیزات نظامی رژیم صهیونیستی، ۳۰ درصد از سهام خود را به شرکت نظامی اماراتی «Edge» به قیمت ۱۰ میلیون دلار فروخت.

همچنین طبق گزارش‌های ماه اکتبر، یک شرکت نظامی اسرائیلی برای اولین بار از زمان عادی‌سازی روابط بین تل‌آویو و ابوظبی در سال ۲۰۲۰، یک شرکت تابعه در امارات متحده عربی تأسیس کرد.

این شرکت تابعه مستقر در ابوظبی به عنوان بازوی منطقه‌ای Controp در خلیج فارس فعالیت داشته و بر بازاریابی، فروش و نگهداری سیستم‌های الکترواپتیکی آن که برای ماموریت‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی در هوا، زمین و دریا استفاده می‌شوند، نظارت خواهد داشت.

علاوه بر خریدهای نظامی و دعوت از شرکت‌های صهیونیستی گزارش‌های رسانه‌ای فاش کرده‌اند که ابوظبی نقش مخفیانه‌ای در تسهیل ارسال سلاح از صربستان به سرزمین‌های اشغالی داشته است.

بر اساس گزارش Balkan Insight، شرکت دولتی اسلحه‌سازی صربستان، Yugoimport SDPR، از زمان آغاز عملیات طوفان الاقصی، سلاح‌هایی به ارزش ۱۷.۱ میلیون دلار به دست ارتش اشغالگر صادر کرده است.

صربستان و امارات متحده عربی از سال ۲۰۱۳ روابط دفاعی مستحکمی داشته‌اند که با یک قرارداد تسلیحاتی ۲۱۴ میلیون دلاری برجسته شده است.

این توافق شامل صادرات نفربرهای زرهی از صربستان به امارات متحده عربی و توسعه مشترک یک موشک هدایت‌شونده سطح به سطح بود.

در سال‌های اخیر، صادرات اسلحه از صربستان به امارات متحده عربی افزایش یافته است.

در سال ۲۰۲۲، صربستان و امارات متحده عربی توافق مهم دیگری برای فروش مقدار قابل توجهی مهمات امضا کردند که نشان‌دهنده همکاری دفاعی مداوم آنهاست.

امارات متحده عربی از تسلیحات صربستان برای حمایت از نیروهای نیابتی خود در یمن نیز استفاده کرده و پهپادهای ساخت شرکت‌های صربستانی را در اختیار شبه‌نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع در سودان قرار داده است.

بنا به گزارش‌ها، این شبکه پیچیده معاملات و سرمایه‌گذاری‌های تسلیحاتی توسط محمد دحلان، مشاور محمد بن زاید، رئیس جمهور امارات، سازماندهی می‌شود.

دحلان که تابعیت صربستان و املاک لوکس در بلگراد را به دست آورده است، در حلقه ارتباطی روابط اطلاعاتی امارات و اسرائیل فعالیت می‌کند.

در کنار این نکات برجسته، دو طرف اطلاعات مربوط به تهدیدات مشترک را به اشتراک می‌گذارند و یک پلتفرم اطلاعاتی مشترک با نام مستعار کریستال بال (Crystal Ball) دارند که بر تهدیدات امنیت سایبری تمرکز دارد.

امارات چرا به‌دنبال چنین توافقی است؟

امارات این توافق را در چارچوب راهبردی می‌بیند که از سال‌ها پیش و به‌ویژه پس از توافق ابراهیم در سال ۲۰۲۰ دنبال کرده است؛ راهبردی برای تثبیت جایگاه خود به‌عنوان شریک امنیتی قابل‌اعتماد و «کشور عربی مطلوب» ایالات متحده. ریشه این رویکرد به پیامدهای سیاسی حملات ۱۱ سپتامبر بازمی‌گردد که بی‌اعتمادی‌هایی را در واشنگتن نسبت به امارات ایجاد کرد. در واکنش، رهبری ابوظبی به‌تدریج با گسترش روابط با نهادهای سیاسی، نظامی و فکری آمریکا و هم‌زمان نزدیک شدن به رژیم صهیونیستی ، تلاش کرد این تصویر را ترمیم کند. نتیجه این روند، گسترش ارتباطات غیرعلنی با مقامات صهیونیستی و در نهایت عادی‌سازی روابط دیپلماتیک با میانجیگری آمریکا بود؛ مسیری که از آن پس، همکاری‌های امنیتی و نظامی را از سطح تماس‌های محدود به روابط رسمی و ساختاریافته رساند.

پیامدهای منطقه‌ای و حساسیت‌ها

 روابط دفاعی رو به رشد بین امارات متحده عربی و اسرائیل پیامدهای منطقه‌ای - و احتمالاً جهانی - قابل توجهی دارد و می‌تواند چشم‌انداز امنیتی غرب آسیا و شمال آفریقا را تغییر دهد.

 برخی تحلیلگران اسرائیلی هشدار داده‌اند که صادرات گسترده سامانه‌های پیشرفته به کشورهای منطقه را باید، به‌عنوان نشانه‌ای از شکل‌گیری محورهای امنیتی جدید در خلیج فارس تفسیر کرد.

صادرات دفاعی تل آویو به کشورهای عربی در سال‌های اخیر به رکورد جدیدی رسیده است.

به گزارش  اوراسیا تایمز ، تا ۱۲ درصد از فروش جهانی سلاح‌های ساخت رژیم صهیونی در سال ۲۰۲۴ به کشورهای عربی که روابط خود را تحت توافق‌نامه‌های ابراهیم عادی‌سازی کردند، اختصاص یافته است ، که این رقم نسبت به سال قبل تنها سه درصد افزایش یافته است.

خریدهای ترکیبی امارات، بحرین، مراکش و سودان تقریباً به ۱.۸ میلیارد دلار رسید و کشورهای عربی را به سومین بازار بزرگ سلاح‌های صهیونی پس از اروپا و منطقه وسیع‌تر آسیا و اقیانوسیه تبدیل کرد.

نگرانی و هشدارهای فزاینده سران کشورها و دولت‌های کشورهای ساحلی دریای سرخ در مورد نظامی شدن منطقه، نشان دهنده درک دیرهنگام این موضوع است.

 بر کسی پوشیده نیست که عادی‌سازی روابط امارات و رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۲۰، حضور صهیونیست‌ها در جزایر استراتژیک یمن را تحت پوشش اماراتی مشروعیت بخشید.

جنگ علیه یمن ابعاد امنیتی و نظامی عمیق‌تر و خطرناک‌تری نسبت به بهانه‌ها و اهداف اعلام‌شده ائتلاف به خود گرفته است. این امر به ویژه در جزیره میون در تنگه باب المندب، جایی که امارات متحده عربی در اواخر سال ۲۰۱۶ یک پایگاه نظامی و باند فرودگاه در آن تأسیس کرد، و در مجمع‌الجزایر سقطری، جایی که مراکز نظارتی مرتبط با زیردریایی‌های با فناوری جاسوسی در اواخر سال ۲۰۲۰ در مناطق «راس قطینان» و «جمجمه» مومی، مشرف به دریای عرب، خلیج عدن و باب المندب، تأسیس شدند، مشهود است.

این اقدامات ناشی از معادله خصمانه یکپارچه اماراتی- سعودی- صهیونیستی علیه نیروهای صنعا پس از مشارکت انصارالله در حمایت از غزه و ممنوع اعلام کردن حرکت کشتی‌های آمریکا و رژیم در دریای سرخ بوده است.

ایسایاس آفورکی، رئیس جمهور اریتره، اخیراً در ماه نوامبر زنگ خطر را به صدا درآورد و تحرکات نظامی نگران‌کننده امارات و اسرائیل در دریای سرخ را «توطئه‌ای» برای تغییر نقشه ژئوپلیتیکی منطقه توصیف کرد. او صریحاً هشدار داد که قدرت‌های خارجی در تلاش برای ایجاد سلطه هستند و به تلاش‌ها برای ساخت پایگاه در جزایر یمنی سقطری، مایون و زقار اشاره کرد و این اقدامات را به تلاش‌ها برای «بالکانیزه کردن» سومالی مرتبط دانست. آفورکی هشدار داد که این طرح‌ها «خطری دائمی» برای سواحل دریای سرخ، خلیج عدن و اقیانوس هند ایجاد می‌کنند و خواستار تلاش‌های هماهنگ منطقه‌ای شد.

هشدارهای آفورکی، که از سوی یک بازیگر کلیدی منطقه‌ای مطرح می‌شود، نشان می‌دهد که خطر ناشی از کشورهای غربی و «اسرائیل» نه تنها یمن، بلکه امنیت و ثبات همه کشورهای ساحلی دریای سرخ را تهدید می‌کند.

ابوظبی با پیوند دادن سناریوی امارات برای تجزیه سومالی و تصاحب منطقه «سومالی‌لند» که آن را در ازای وعده‌های جدایی و دستیابی به آنچه «استقلال» از دولت سومالی نامیده می‌شود، به یک پایگاه نظامی مشترک با «اسرائیل» تبدیل کرده است،