تصویرسازی از ایران قوی در ۱۴۰۲

پایگاه رهنما:

دفتر سال ۱۴۰۱ نیز با تمام فراز و فرودهایش بالاخره به آخرین برگ‌های خود رسید؛ برخلاف دوسال اخیر کرونا زمین­گیر شده بود و مردم ایران با آرامش و آسودگی بیشتر و محدودیت‌های کمتری این سال را سپری کردند؛ هرچند پاندمی کرونا شکست خورد، ولی تکاپوی ضدانقلاب برای آسیب به جامعه ایرانی بیشتر شد. در سال ۱۴۰۱ جریان تصمیم­ ساز ضدانقلاب مبتنی بر ادراک سنجی از داده‌های موجود جامعه ایرانی خواهان ناامیدسازی ملت از دولت سیزدهم بودند. در همین راستا اولین گام ایجاد فضای ابهام و شکست در روند مذاکرات احیای برجام بود؛ به نحوی که با وجود فضای اعتمادسازی طرف ایرانی، خبرسازی و ابهام­آفرینی نسبت به رفتار‌های صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران بیشتر شد. محوریت ناهموارسازی مسیر گفتگو‌ها با رژیم اشغالگر قدس با ابزار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود. در گام دوم شاهد رخداد آشوب در برخی از مناطق کشور با محوریت گروهک‌های ضدانقلاب و تجزیه طلب بودیم. این گروه­ها با فریب برخی از افراد اقدامات خشونت آمیز نظیر به شهادت رساندن نیرو‌های انتظامی در برخی از شهر‌ها مانند تهران، مشهد و کرج و... بودیم و در همین اثنا برخی از اماکن دولتی و شخصی از سوی آشوبگران نابود شد، ولی با وجود جنگ ادراکی و هیبریدی نظام سلطه، مردم انقلابی ایران اسلامی با حضور در خیابان­ها مخصوصا در روز ۱۳ آبان مانع از استمرار آشوب­ها شدند و دومین شکست دشمن در سال ۱۴۰۱ رقم خورد. با این اوصاف باید سال جدید را با برآورد جدید آغاز کرد. در این راستا با شناخت شناسی از محیط پیرامونی به اقدامات آتی در سال ۱۴۰۲ می‌پردازیم.

مشارکت همه جانبه

انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در اسفند ۱۴۰۲ برگزار خواهد شد. این انتخابات از دومنظر حائز اهمیت است؛ در سطح اول پس از یک دوره رخوت در بهارستان شاهد حضور اثرگذار نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم در مناسبات سیاسی کشور بودیم و آنان با ارائه طرح­های مناسب مخصوصا در حوزه سیاست خارجی موید رفتار مطلوب تیم سیاست خارجی کشورمان در مذاکرات احیا برجام بودند. در سطح دوم باید به رفتارشناسی ضدانقلاب بپردازیم؛ آنان پس از آشوب‌های سال ۱۴۰۱ درصدد هستند که موج کاهش مقبولیت اجتماعی نظامات سیاسی کشور را ایجاد کنند تا از طریق کاهش حضور مردم در انتخابات، عدم مقبولیت نظام اسلامی را متصور شوند؛ این مدل در انتخابات ۱۴۰۰ با شکست جدی مواجه شد؛ بنابراین برای ممانعت از طرح ریزی دشمنان انقلاب و جامعه ایرانی باید بستر‌های مشارکت جمعی برای انتخاب نامزد‌های اصلح مهیا گردد و شاهد حضور همه طیف‌های قانون مدار و معتقد به انقلاب اسلامی در این کارزار رقابت باشیم تا در این بستر علاوه بر شکست طرح دشمن، افراد موثر وارد بهارستان شوند. رهبرمعظم انقلاب اسلامی بار‌ها بر اهمیت مشارکت در انتخابات تاکید کردند و حتی تکاپو برای اقناع افراد را توصیه به حق دانستند و در همین راستا فرمودند: «همه‌ی آحاد مردم، تک‌تک آحاد مردم خودشان را موظّف بدانند که علاوه بر اینکه در انتخابات شرکت می‌کنند دیگران را هم به شرکت در انتخابات دعوت کنند؛ این، تواصی به حق است: «وَ تَواصَوا بِالحَق» که در قرآن کریم هست؛ این، توصیه کردن به حق است؛ این وظیفه است و این کار را انجام بدهند؛ افراد خانواده، دوستان، همکاران، معاشرین، آحاد مردم و کسانی که با آن‌ها سر و کار دارید را به [شرکت در انتخابات]دعوت کنید.»

تبیین امید اجتماعی

امید و نا امیدی دوگانه سرنوشت­ساز برای هریک از جوامع انسانی است. در شرایط ناامیدی امکان خلق فرصت‌های جدید و سازمان‌یافتن شناخت خود، دچار وقفه می‌شود و به همین دلیل است که باید هم به خطر ناامیدی اجتماعی و هم خلق فرصت امید جمعی توجه داشت. وقتی جامعه به تکرار قصه ناامیدی می‌رسد و مرتب افق‌ها را در مقابل خود بسته می‌بیند، کم‌کم جامعه دچار فروپاشی می‌شود. امید اجتماعی، مفهومی مهجور در علوم اجتماعی است که به نظر می‌رسد به‌تازگی و به‌علت واقعیت‌های اجتماعی امروز ایران، برخی اندیشمندان و دغدغه‌مندان به آن توجه کرده‌اند؛ بنابراین، فراگیر‌شدن امید اجتماعی در ایران، معلول شرایط امروز جامعۀ ایرانی است. «امید اجتماعی از تجربه ناشی می‌شود، باعث تاب‌آوری در برابر مشکلات می‌شود، با احساس امنیت ارتباط دارد و مستلزم تخیل خلاق است. امید اجتماعی در ارتباط با دیگران تعریف می‌شود. امید و امیدواری، نشانۀ تحرک و پویایی جامعه و شرط ضروری پیشرفت و توسعۀ اجتماعی است. در جامعه ایران و در فرهنگ ایران، هم در وجه ایرانی‌اش و هم در وجه اسلامی‌اش، ما شواهد بسیاری در طول تاریخ داریم که این جامعه توانسته در برابر شدائد و دشواری‌های مختلف اعم از جنگ، قحطی، بیماری‌های واگیر با قدرت کشندگی بالا و ... بایستد و این اتفاقات نتوانسته جلوی تفکری را که منجربه پیدایش فرصت‌های جدید مثل تعلیم و تربیت می‌شود را بگیرد. کلیدواژه ناامیدسازی جامعه ایرانی محصول اتاق فکر دشمن است؛ آنان برای ایجاد ناامیدی در جامعه ایرانی بر اقشار جوان به خصوص دانشجویان و دانش آموزان، تمرکز کرده اند و مدعی هستند که ظرفیت این قشر پس از آشوب ها، امکان مناسبی برای آنان است. به همین منظور باید تبیین امید اجتماعی را مدنظر قرار بدهیم. اولین گام پاکسازی سیاه نمایی دشمن با جهاد تبیین در قبال رخداد‌های مناسب در کشور است. در گام دوم باید متمرکز بر نسل جدید شد و آنان را کنشگران اصلی ایران قوی دانست و در این مسیر پیشنهاد می‌شود که اقداماتی نظیر سهیم سازی آنان در تصمیم‌های کشور، تبیین دقیق وضعیت پیشرفت کشور و طرح‌های آینده مبتنی بر رشد همه جانبه کشور که با تصویر سازی درست از آینده انجام شود.

قدرت اجتماعی دولت سیزدهم

دولت سیزدهم در میانه راه قرار دارد و در این وضعیت نسبت به اقدامات پاستورنشینان از سوی جامعه ایرانی ارزیابی صورت می­گیرد. ارزیابی مبتنی بر تصویرسازی از شعار‌های پیشین و فعلی دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۲ جدی‌تر خواهد شد. دولت سیزدهم با شعار دولت مردمی در کارزار رقابت انتخابات ۱۴۰۰ قرار گرفت و تمرکز خود را بر بهبود وضعیت اقشار مستضعف قرار داد. در همین راستا باید دولت سیزدهم دستاورد‌های خود را برای جامعه ملموس کند و از سوی دیگر روند را به سمت حکمرانی مشارکتی برای ایجاد قدرت اجتماعی نیل بدهد؛ رهبرمعظم انقلاب اسلامی با شناخت دقیق از وضعیت دولت، این توصیه را طرح کردند که «کیفیّت جلب مشارکت مردم را برنامه‌ریزی کنید، تعریف کنید که چه جور می‌شود مشارکت مردم را جلب کرد؛ چه در زمینه‌های مالی و اقتصادی، چه در زمینه‌های سیاسی، چگونه می‌شود از فکر مردم و از نظر مردم استفاده کرد در بخش‌های مختلف. این برنامه‌ریزی می‌خواهد.» بنابراین دولت سیزدهم باید قدر فرصت پیشرو در سال آینده را بیشتر از دیگر کنشگران بداند و با ایجاد امید اجتماعی روند پیشبرد طرح‌های کلان را مدنظر قرار بدهد.