تکرار شکست کنفرانس مونیخ

پایگاه رهنما:

فراخوان‌های اعتصاب و اغتشاش یک به یک به شکست فضاحت‌بار منتهی می‌شود؛ فضای عمومی جامعه به شرایط ثبات و آرامش برگشته است؛ عفو گسترده دستگیرشدگان در اغتشاشات، جامعه را امیدوارتر از قبل کرده است؛ بسیاری از اقشاری که با آشوب‌های خیابانی همراهی کرده بودند با عیان شدن نقشه‌های ارتجاعی ضدانقلاب نسبت به موضع خود تجدیدنظر کرده‌اند و در نهایت راهپیمایی 22 بهمن هم با افزایش چشمگیر حضور آحاد مردم تبدیل به یک صحنه وحدت‌بخش در تجدید پیمان با آرمان‌های انقلاب اسلامی شد؛ در یک کلام می‌توان سناریوی نا امن‌سازی ایران را شکست‌خورده دانست؛ سناریویی که عملا در خیابان مرده و حتی باعث سرخوردگی بسیاری از همراهانش شده است، با این حال هر قدر خیابان‌های ایران تبدیل به میدان شکست براندازان شده است، در خارج از کشور با دوپینگ دولت‌های غربی تلاش می‌شود براندازان بی‌آبرو‌شده را در جایگاه فاتح(!) تصویرسازی کنند. روزی با حضور در پارلمان کشورهای اروپایی و آمریکایی از آنها به عنوان صاحبان تاج و تخت رونمایی می‌کنند و روز دیگر با دعوت دلقک‌های ضدانقلاب به کنفرانس امنیتی مونیخ تلاش می‌کنند برای ورشکستگان سیاسی خارج از کشور مشروعیت بخرند. مجموعه این اتفاقات نشان از یک چیز دارد؛ هر قدر تیر آشوب در داخل ایران به سنگ خورده، دولت‌های غربی در تلاشند شکست خوردگان را در خارج از کشور به عنوان فاتحان فرضی معرفی کنند.

کام جنگ در شریان مونیخ

ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه اظهار کرد: کنفرانس امنیتی مونیخ به‌نام امنیت ولی به کام جنگ و جنگ‌طلبان تشکیل شده است. کنفرانسی به نام امنیت بین‌المللی تشکیل و از ایران و روسیه دعوت نکنند، این به معنای آن است که فرصت را برای طرح دیدگاه‌های مختلف و چندجانبه درباره نظم و امنیت بین‌المللی مغتنم شمردند. اشتباه دیگر اینکه تریبون را به افراد معلوم‌الحال و بی‌هویتی دادند که نگاه مردم ایران به آنها واضح است. دعوت از فرزند یک دیکتاتور مخلوع و فراری به کنفرانس، دهن‌کجی به ملت ایران است. این بی‌اعتبار و رسوایی بزرگ برای کنفرانسی است که ادعای تاثیرگذاری در نظم و امنیت بین‌المللی دارد. دعوت از این‌ها مداخله فاحش در امور داخلی یک کشور بزرگ است.

دویچه‌وله: بیلان کنفرانس مونیخ نا امیدی و سرخوردگی بود

این رسانه آلمانی در تحلیلی نوشت: جنگ اوکراین و حمله روسیه، موضوع محوری کنفرانس امنیتی مونیخ بود. به‌ویژه نمایندگان صنایع تسلیحات مخاطب گفت‌وگو و رایزنی‌ها بودند. امیدهای ناکام، بخشی از بیلان کنفرانس امنیتی مونیخ بود. بخشی از این سرخوردگی از امید به میهمان چینی برمی‌گشت. این‌که وانگ‌یی، مقام ارشد دیپلماسی چین، تنها برای حضور در این کنفرانس به مونیخ سفر کرده بود، برخی از شرکت‌کنندگان را به این تأمل واداشت که شاید او بتواند پلی به سوی مسکو برقرار سازد و یا مستقیماً روی رئیس‌جمهور روسیه اعمال نفوذ کند؛ هر چه باشد او می‌خواست از مونیخ مستقیم راهی مسکو شود. اما این امیدها به جایی نرسید. در هیچ یک از موضع‌گیری‌های وانگ، نشانی از انتقاد او از جنگ روسیه علیه اوکراین دیده نمی‌شد. اورزولا فون درلاین چند روز قبل از شروع جنگ یادآور شده بود: «چین با توافق دوستی نامحدود [با روسیه]، موضع بسیار روشنی اتخاذ کرده است. این بدان معناست که چین به وضوح در یک طرف مناقشه ایستاده است.» خود رئیس‌کمیسیون اتحادیه اروپا چند بار تلاش کرد تا چین را حداقل در موضوع تحریم‌ها به سمت غرب قرار دهد، اما بی‌فایده بود. در طول شب، آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، سعی کرد در حاشیه این کنفرانس امنیتی با مهمان چینی وارد گفت‌وگو شود، اما با نتایج ناچیزی رو‌به‌رو شد. آن‌قدر ناچیز که حتی به صدور یک بیانیه مشترک هم نرسید. بلینکن از کاربست بالن‌های نظارتی چینی بر فراز آمریکا انتقاد کرد و دیپلمات ارشد چینی سرنگونی آن را واکنشی هیستریک خواند. متفاوت از سال‌های گذشته، این بار در کنفرانس امنیتی مونیخ به دلیل جنگ تهاجمی روسیه علیه اوکراین، کانون توجه معطوف به مواضع و نگرش کشورهای اروپای شرقی بود. نخست‌وزیر استونی گفت که این جنگ، به طور کلی، تنها جنگ پوتین نیست. او مردم روسیه را نیز مسئول دانست و ‌با تاکید بر این‌که او تنها در مورد پوتین صحبت نمی‌کند، گفت: «اینها رویاهای امپریالیستی است که روس‌ها دارند. غرب باید این «چرخه را بشکند.» موضوع کمک‌های مالی به صنایع تسلیحاتی از سوی یک صندوق اروپایی که کشورهای عضو در آن سهیم باشند، هنوز باز است و معلوم نیست که پایتخت‌ها در مورد آن چه فکر می‌کنند. به‌ویژه که صنایع تسلیحاتی در حال حاضر در مضیقه مالی نیست. بسیاری از تولیدکنندگان تسلیحات در طول یک سال جنگ به سودهای بالایی دست یافته‌اند. به عنوان مثال، راین متال توانست ارزش سهام خود در بازار بورس را در طول یک سال دو برابر کند. اما اظهارات دو تن از اعضای دولت اوکراین تا‌ اندازه‌ای باعث عصبانیت شد. الکساندر کوبراکوف، معاون نخست‌وزیر و دیمیترو کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین، گفتند که کشورشان می‌تواند استفاده از مهمات خوشه‌ای و سلاح‌های آتش‌زای فسفری را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرند. هر دو نوع سلاح بر اساس قوانین بین‌المللی ممنوع است و منجر به سوختگی و مسمومیت شدید می‌شوند.

تروریست­ها علیه تروریست­ها

با برگزاری این کنفرانس بخشی از جریان ضدانقلاب برخلاف هدف­گذاری آنان مبتنی بر ایجاد وحدت، اختلافات خود را عیان تر کردند. حاضران کنفرانس مونیخ گروه های تروریستی منافقین و کومله را غیرمطلوب برای آینده ایران در هنگام توهم براندازی تلقی کردند و از آن سو این گروه­ها، حاضران در کنفرانس مونیخ را فاشیست دانستند تا آرزوی وحدت آنان در نطفه شکست بخورد.

تکرار اشتباه محاسباتی غرب درباره ایران

البته آنها تحریم‌ها علیه ایران را به‌عنوان خواست مردم ایران بسته‌بندی و بازنمایی کرده‌اند و برای باورپذیر شدن آن بر قراردادن سپاه پاسداران در فهرست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپا هم تاکید کردند و از همین مبدا خواستار تحریک و تشویق سران اتحادیه اروپا به اتحاد، هماهنگی و اعمال فشار مضاعف علیه جمهوری اسلامی شدند و از سپاه ‌پاسداران به‌عنوان عامل اصلی مشکلات مردم ایران و منطقه غرب‌آسیا تصویرسازی کردند. یکی از چالش‌های اپوزیسیون هم در این سال‌ها همیشه مسئله برجام بوده و به‌همین‌دلیل ایجاد اختلال در روند احیای برجام با طرح ادعای تامین مالی گروه‌های تروریستی توسط سپاه در منطقه غرب آسیا از سوی آنها دنبال شده است. البته معرفی اعتراضات در ایران به‌عنوان فرصتی برای براندازی و مشابهت‌سازی از فضای کنونی با فتنه ۸۸ هم رد دیگری از اشتباهات معارضان ایرانی بوده که برای مسئول غربی تصویرسازی شده است، رویکردهایی که قطعا از دلایل اشتباه محاسباتی غرب به ایران است و چنین تحلیل‌های دور از حقیقتی محاسبات آنها را غیرواقعی‌تر هم خواهد کرد.