حیفا

ژوزف عون رئیس جمهور و نواف سلام نخست وزیر لبنان در حال ارتکاب یکی از سخت ترین خطاهای محاسباتی و راهبردی ممکن دربیروت هستند. اصرار بر خلع سلاح مقاومت ،آن هم در حالی که نقض مکرر آتش بس اخیر توسط رژیم صهیونیستی لحظه ای متوقف نمی شود نماد نوعی ساده انگاری و اعتماد به نفس کاذب نهادهای دولتی لبنان است. حملات اخیر رژیم صهیونیستی به خاک کشور همسایه لبنان ( سوریه ) نشان داد که بر خلاف ذهنیتی که واشنگتن و اروپاییان در میان مخاطبان تحولات منطقه خلق کرده اند، قرار نیست سایه بحران و جنگ از حوزه شامات برداشته شود. این مسئله در آینده ای نزدیک گریبانگیر لبنان نیز خواهد شد:نباید فراموش کرد که بخشی از جمعیت دروزی های منطقه در لبنان ساکن هستند.ضمن آنکه جولانی و اطرافیانش نیز نیم نگاهی به "طرابلس"و مناطقی از لبنان دارند که به صورت بالقوه می توانند به خاک سوریه الحاق شوند. در شرایطی که دمشق حکم یک انبار باروت را دارد مواجهه با سلاح مقاومت به معنای انتحار خودخواسته دولت لبنان در مسیر نابودی این کشور است. باید این حقیقت تلخ را در نظر گرفت که دامنه و عمق بحرانهای کنونی در سوریه به اندازه ای گسترده است که لبنانی ها با آن دست و پنجه نرم خواهند کرد. در چنین شرایطی تمرکز سلاح در دست ارتش و خلع سلاح مقاومت معنایی جز تبدیل شدن لبنان به یکی از جبهه های نبرد جدید در منطقه و از آن بدتر ،محلی برای نبردهای نیابتی نخواهد داشت.

خطرات محیط زیستی یک پالایشگاه در فلسطین اشغالی زنگ خطر را به صدا درآورده است.