جمعه ؛ 30 شهريور 1403
02 تير 1397 - 18:12

جام جنگ

درست در روز‌هایی که چشم بسیاری از مردم دنیا به روسیه و مسابقات هیجان انگیز جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ دوخته شده است، ائتلاف عربی- غربی در حال انجام جنایت جنگی در یمن است.
کد خبر : 981
درست در روز‌هایی که چشم بسیاری از مردم دنیا به روسیه و مسابقات هیجان انگیز جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ دوخته شده است، ائتلاف عربی- غربی در حال انجام جنایت جنگی در یمن است. کشوری که چند سال است در برابر متجاوزان سعودی ایستاده، اما این بار سعودی‌ها با بسیج کردن سایر کشور‌های مرتجع عربی و دریافت حمایت اطلاعاتی از آمریکا، دست به یک جنایت بزرگ در بندر الحدیده زده تا بتواند در پشت سر و صدای جام جهانی فوتبال، به اهداف خود در یمن دست پیدا کند.

این برای نخستین بار نیست که متجاوزان از فرصت برگزاری یک رویداد بزرگ جهانی در حوزه ورزش برای پوشش جنایات خود در دیگر سرزمین‌ها استفاده میکنند و به نظر میرسد که این یک مدل موفق برای سرپوش نهادن بر جنایت‌های خود است. این در حالی است که برگزارکنندگان مسابقات ورزشی و رسانه‌ها همواره میکوشند تا برگزاری این رویداد‌های ورزشی را فرصتی برای صلح و فاصله گرفتن از جنگ معرفی کنند. شاید استاد اصلی بهره گیری از این حربه رژیم اشغال گر قدس است. این رژیم بار‌ها همزمان با برگزاری رویداد‌های بزرگ ورزشی، دست به جنایات‌های مختلفی زده است.

بر این اساس، تراژدی صبرا و شتیلا با جام جهانی فوتبال در سال ۱۹۸۲ مقارن شد، جایی که وقتی ایتالیا می خواست جام قهرمانی را بالای سر خود ببرد، سلاح‌های سربازان اسرائیلی به روی پناهندگان اردوگاه صبرا و شتیلا شلیک می کرد. یا در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، وقتی که همه رسانه‌ها از نظم برگزاری جام جهانی در آلمان سخن میگفتند، مردم دنیا از آخرین هنرنمایی‌های زیدان در زمین فوتبال لذت می بردند رژیم صهیونیستی به لبنان حمله کرد و طی ۳۳ روز به جنایات مختلفی دست زد. المپیک تابستانی ۲۰۰۸ در چین هم با جنگ دوباره رژیم کودک کش صهیونیستی و غزه مقارن بود.

علاوه بر این در سال ۲۰۱۰ و در جریان جام جهانی آفریقای جنوبی درست زمانی که مردم دنیا از فوتبال مشهور به «تیکی تاکای» اسپانیایی‌ها لذت می بردند رژیم اشغالگر قدس اقدام به محاصره غزه و حمله به کاروان آزادی کرد. سال ۲۰۱۴ نیز همزمان با جام جهانی برزیل، رژیم صهیونیستی جنایت دیگری را آغاز کرد و به نوار غزه حمله کرد. این حمله حتی در روز‌های برگزاری بازی‌های نیمه نهایی و فینال جام جهانی ادامه داشت. در این سال اتفاق مهم دیگری نیز به وقوع پیوست و گروهک تروریستی داعش با حمایت عربستان و اسرائیل حمله گسترد‌های را در سوریه آغاز و جنایات بزرگی را رغم زد. اگرچه در همان سال برخی از بازیکنان آزاده فوتبال کوشیدند تا از فرصت جام جهانی برای آگاه کردن مردم جهان علیه جنایات رژیم صهیونیستی بهره ببرند.

بر این اساس جان لوئیجی بوفون دروازبان تیم ملی ایتالیا در سال ۲۰۱۴ با انداختن یک چفیه، همراه با پرچم فلسطین وارد زمین شد و حمایت خود را از مردم غزه اعلام کرد. در همان روز‌ها نیز پوستری در میان مردم دست به دست میشد که در آن شعله‌های بمب‌های فرود آمده را تشبیه به کاپ جام جهانی کرده و در کنار آن نوشته بود: «جام جنگ». امسال نیز همزمان با جام جهانی روسیه، عربستان سعودی با به کارگیری مدل رژیم صهیونیستی، برگزاری جام جهانی و توجه افکار عمومی این رویداد مهم ورزشی را به موقعیتی برای انتقام گیری از یمن تبدیل کرد و حملات گسترد‌های را به بندر الحدیده انجام داد. نکته تاسف بار اینجاست که نهاد‌های ورزشی اگرچه عنوان میکنند هدف از برگزاری رویداد‌ها ورزشی، توسعه صلح و دوستی میان ملت‌های دنیا است، اما با زدن برچسب سیاسی و اعمال محرومیت‌های سنگین و جرائم مالی، اجازه نمیدهند که ورزشکاران آزاده کشور‌ها در زمین مسابقه، رفتاری برای آگاه سازی افکار عمومی علیه این جنایت شکل دهند. به عنوان نمونه، جیان لوئیجی بوفون در جریان مسابفات مقدماتی جام جهاین ۲۰۱۸ در جریان دیدار تیم ملی ایتالیا با تیم رژیم صهیونیستی، پس از به ثمر رسیدن گل ایتالیا، فریاد «زنده باد فلسطین» سرداد که این موضوع باعث جریمه وی شد.

اگرچه صهیونیست‌ها به این جریمه مالی راضی نبودند و فشار زیادی به فیفا وارد کردند تا بوفون را به کلی از مسابقات محروم کنند. تمام این‌ها در حالی است که امروز در هنگامه‌ای که بسیاری از مردم دنیا، فکر و ذکرشان برد و باخت در مسابقات فوتبال است مردم مظلوم یمن در زیر آتش توپ و تانک رژیم آل سعود (هم پیاله رژیم صهیونیستی) قرار دارند و کسی از این مظلومیت یاد نمی‌کند.

به هر روی مشخص است که بخشی از اقدامات نهاد‌های بین المللی ورزشی برای جلوگیری از انتقال پیام‌های ضد استکباری در جریان مسابقات ورزشی، تحت تاثیر اعمال نفوذ‌ها و فشار‌های دولت‌های زورگو به این نهاد‌ها است و عملا ترویج صلح و دوستی به واسطه این بازی‌ها شعاری بیش نیست. اگرنه کدام ذهن بیداری در جهان راضی می شود که چشم خود را بر روی ریخته شدن خون زنان و کودکان ببندد و تنها به زرق و برق یک مسابقه ورزشی متمرکز شده و نسبت به ظلم و جور در برخی از نقاط دنیا بی تفاوت باشند.

ارسال نظرات