آنچه جولانی نمی‌تواند بگوید!

تبیین:

در بخشی از اظهارات جولانی آمده است :

"اسرائیل در سال ۱۹۶۷ به بهانه محافظت از شمال اسرائیل(نه فلسطین اشغالی!)، جولان را اشغال کرد و اکنون به بهانه محافظت از جولان اشغالی، مناطقی در جنوب سوریه را می‌خواهد.پس از سال‌ها، مناطقی در مرکز سوریه را برای محافظت از جنوب سوریه خواهد خواست و اگر حملات اسرائیل به این شکل به بهانه محافظت از امنیت خود ادامه یابد، در نهایت به اسپانیا خواهد رسید.سوال واقعی این است که آیا اسرائیل نگرانی‌های امنیتی دارد یا جاه‌طلبی‌های توسعه‌طلبانه!"

در خصوص مواضع اخیر جولانی دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد، خصوصا در فضا و فرامتنی که ما امروز آن را "سوریه پسااسد"می خوانیم:

نخست اینکه جولانی خود نیز نسبت به انفعال عامدانه و خودخواسته هیئت تحریرالشام در قبال اشغال قنیطره و جولان سوریه توسط رژیم صهیونیستی مسئول است. بنابراین سرکرده هیئت تحریرالشام نمی تواند خودر ا در کسوت یک "روایتگر" خوانده و دیگران را وادار به پذیرش این نقش کاذب نماید. توصیف جولانی در خصوص توسعه طلب بودن رژیم صهیونیستی کاملا صحیح است اما آنچه منجر به تبلور این خصلت از سوی رژیم اشغالگر قدس شده، وجود سیاستمدارانی است که مدارای مطلق با تل آویو را جایگزین مهار توسعه طلبی آن نموده اند. بهتر بود در اینجا جولانی به جای تکیه بر مقدمه ای صحیح ( توسعه طلب بودن رژیم صهیونیستی) به این سوال اساسی پاسخ می داد که وی و تشکیلات متبوعش پس از تسلط بر قدرت چه اقداماتی در راستای تحدید توسعه طلبی و اشغالگری تل آویو صورت داده اند! بدون شک جولانی هرگز به این سوال کلیدی پاسخ نمی دهد زیرا در ماورای انفعال نظامی هیئت تحریرالشام در تقابل با رژیم صهیونیستی رمز و رازهایی وجود دارد که قطعا سرکرده هیئت تحریرالشام هرگز آنها را افشا نخواهد کرد!

نکته دوم اینکه جولانی از بیان یک مقدمه "صحیح"می خواهد یک نتیجه"وحشتناک"بگیرد! این نتیجه وحشتناک مدارا با رژیمی است که بنابر اعتراف جولانی حتی در دامنه سلطه گری ها و اشغالگری های خود فراتر از منطقه ( غرب آسیا) را نیز دیده است. حضور جلادانی مانند نتانیاهو، اسموتریچ و بن گویر در راس معادلات قدرت در تل آویو نشان دهنده همین حقیقت است. جولانی در حالی سخن از اشغالگری صهیونیستها می گوید که به صورت همزمان مشغول رایزنی های پنهان و آشکار با تل آویو بر سر انعقاد یک توافقنامه امنیتی در جولان، قنیطره، سویدا و برخی مناطق حساس دارای اهمیت ژئو استراتژیک در حوزه شامات و سوریه است.جولانی می خواهد از "اشغالگر بودن صهیونیستها" این گونه نتیجه بگیرد که مدارا با تل آویو لااقل این میل درونی رژیم اسرائیل را مهار خواهد ساخت. این راهکار جولانی ( که به وی دیکته شده و او نیز مدام در حال بازنشر آن به سود منافع اربابان غربی خود است )به معنای "تئوریزه نمودن اشغالگری صهیونیستها"و نه "مواجهه با اشغالگری" خواهد بود. بهتر است جولانی بداند که این نسخه وقیحانه را نه تنها جوانان غیور سوری ، بلکه هیچ انسان سالم و با فطرتی در منطقه نخواهد پذیرفت.