کابینه سیزدهم؛آغازی دشوار و چشم‌اندازی امیدبخش

پایگاه رهنما:

 روز چهارشنبه سوم شهریورماه، مجلس یازدهم پس از یک بررسی دقیق و کارشناسی پیرامون وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم  که  می‌توان گفت در تاریخ مجالس گذشته کم‌نظیر بوده است، به کابینه آیت‌الله  رئیسی رأی اعتماد داد و راه وزرای این دولت را به سمت پاستور و برای انجام اقدامات جهادی و انقلابی برای حل مشکلات کشور، گشود. اگرچه بهارستانی ها بر اساس حقوق و وظایف قانونی خود در طی بیش از ۱۷۰ جلسه کمیسیون‌ها با وزرا و پنج روز بررسی در صحن علنی مجلس، شرایط وزرای پیشنهادی را با دقت و تأمل بررسی و حتی به یکی از وزرای پیشنهادی نیز رأی ندادند، اما تردیدی نیست که دقت و تأمل جناب آقای رئیسی در انتخاب وزرا کار مجلس را آسان‌تر کرده بود .

مشکلات باقی‌مانده از دولت‌های گذشته که هم ناشی از تحریم‌ها و هم ناشی از ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها بود، در آستانه شکل‌گیری دولت جدید، ضرورت تحول در کابینه را به یک مطالبه عمومی تبدیل کرده  بود  و به همین دلیل آقای رئیسی در کنار الزامات مرسوم و پذیرفته‌شده در انتخاب وزرا برای تصدی وزارتخانه‌ها نظیر؛ تخصص مربوطه، اعتقاد و باور به ارزش‌های انقلابی و اسلامی، جوان بودن و کارآمدی در انجام وظایف محوله، چند معیار دیگر را نظیر اینکه وزیر پیشنهادی نباید تابعیت دوگانه داشته باشد، فرزندانش در خارج از کشور ساکن نباشند، و همچنین سطح زندگی وزیر همچون سطح افراد متوسط جامعه بوده و به تعبیری زندگی« لاکچری» نداشته باشند، بر معیارهای قبلی افزوده و طبیعی بود که افزوده شدن این شرایط، انتخاب وزرای  پیشنهادی را سخت‌تر کرده بود .

علاوه بر شرایط مذکور، نکته  مهم دیگری که در انتخاب وزرای پیشنهادی در دولت آقای رئیسی مدنظر قرارگرفته بود، وجاهت عمومی وزرا و باورپذیری نسبت به آنها در مجموعه‌های تخصصی بود که وزیر باید آن را اداره کند و این نکته‌ای است که در ادوار گذشته اغلب به آن توجه نمی‌شد و صرف وابستگی یک فرد به حزب و جریان سیاسی به خاطر نقشی که در پیروزی رئیس‌جمهور منتخب داشت، برای عضویتش در کابینه کفایت می‌کرد. ناگفته نماند که دلیل اصلی ناکارآمدی برخی از وزرا در ادوار گذشته همین انتخاب بر اساس قبیله گری سیاسی بود،که خوشبختانه کابینه آقای رئیسی از این معضل، مبرا است.

اکنون‌که دولت سیزدهم کار خود را آغاز کرده است، نباید فراموش کرد چیزی که  دولت در کنار کارآمدی و تخصص به آن نیاز دارد، هماهنگی و انسجام درونی است که به دولت کمک می‌کند که باهم افزایی و استفاده از ظرفیت‌های ملی و فرصت‌های جهانی، بتواند در حل مسائل کشور  با پشتکار و روحیه جهادی عمل کند. فراموش نکنیم که تجربه بکارگیری ژنرال‌های ناهماهنگ در دولت‌های گذشته یک تجربه شکست‌خورده است؛ چراکه عملاً تصمیمات یا به‌درستی گرفته نمی‌شد و یا در مرحله اجرا تحت تأثیر ملاحظات و منافع خاص قرار می‌گرفت که بسیاری از مشکلات کشور در دولت گذشته، محصول اقدام همین ژنرال‌های ناهماهنگ در هیئت دولتی بود که معمولاً وزرا و استاندارانش برای دیدار با آقای رئیس‌جمهور باید ماه‌ها در صف، منتظر می‌ماندند.

اما نقشه راه این دولت را رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی)در حکم تنفیذ جناب آقای رئیسی به‌روشنی ترسیم نموده‌اند. معظم له در این حکم تصریح کردند که :«امروز میهن عزیزمان، تشنه‌ی خدمت و آماده‌ی حرکت جهشی در همه‌ی عرصه‌ها، و نیازمند مدیریتی باکفایت و جهادی و دانا و شجاع است که بتواند توانمندی‌های آشکار و نهفته‌ی ملّت، به‌ویژه جوانان را که بسیار فراتر از مشکلات است، بسیج کرده و به میدان کار و تلاش سازنده آورَد؛ موانع را از سر راه تولید بردارد؛ سیاست تقویت پول ملّی را به جد دنبال کند، و قشرهای متوسّط و پایین جامعه را که سنگینیِ مشکلات اقتصادی بر دوش آن‌ها است، توانمند سازد؛ مدیریتی که بامشی فرهنگی خردمندانه، مسیر اعتلای مادّی و معنوی ملّت ایران را هموار کرده، حرکت کشور به سمت جایگاه شایسته‌اش را شتاب بخشد.» به همین دلیل است که  آقای رئیسی در مراسم تحلیف  خود در مجلس شورای اسلامی تأکید می‌کنندکه: «مردم می‌خواهند که با رفع تنگناها و معیشت؛ سفره آن‌ها را بهبود ببخشیم و نشاط ملی و شور اجتماعی را در جامعه بگسترانیم و دولت برخاسته از اراده  ملت، برای تأمین منافع مردم و اجرای عدالت، خواهد ایستاد و در این مسیر، خستگی‌ناپذیر، به‌پیش خواهد رفت.  »