سخنگوی دولت در سخنان دیروز خود با خبرنگاران، این بار تحریمهای پولی و بانکی کشور را به عدم نپیوستن به FATF وصل کرد و گفت: «در مورد انتقال پول بنا بر قوانین تحریم و قواعد FATF چندین مرحله انتقال پول با مشکل مواجه شد و با موانعی روبهرو بودیم. بهطورکلی نپیوستن به FATF آثار خود را نشان خواهد داد. قبلاً نیز دولت دیدگاه خود را در این زمینه اعلام کرده بود». هرچند این نوع مواضع سیاسی برای تحتفشار قرار دادن مجمع تشخیص برای تصویب لوایح دوقلوی پالرمو و cft تعبیر میشود، اما برای آگاهی مخاطب باید گفت، FATF نهادهایی را که در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی فعالیت دارند، دارای ریسک بالا نمیداند و اعلام کرده که اجرای تعهدات این سازمان نباید در تجارت بشردوستانه خللی وارد کند.
حواله دادن تحریمهای مالی و حتی تحریمهای اقتصادی دیگر به مسائلی همچون تحریمهای یک طرفه آمریکا یا بدعهدیهای اروپایی و یا در اخرین دلیل آن، FATF، نشان از ضعف دولت در باز کردن درهای قفل شده میدهد؛ چراکه زمانی دولت ادعا میکرد مشکل اصلی تحریمها پرونده هستهای است که با برجام حل خواهد شد و امروز مشکل عدم پذیرش FATF عنوان میشود. از کجا معلوم فردا روزی ادعا نشود مشکل، مسائل حقوق بشری یا موضوعات موشکی، منطقهای و امثالهم است؟! بهراستی آیا با این نوع تدبیر میتوان امیدی به رفع تحریمها و گشایش اقتصادی در کشور داشت؟ به نظر می رسد، علت تحریم ها بیش از آن که آمریکا، پرونده هسته ای، fatf یا ... باشدف مشکل در نوع نگاه مدیریتی حاکم بر دستگاه اجرایی کشور است که به جای اصلاح امور و بهره گرفتن از ظرفیت های موجود، هر روز موضوع و بهانه جدیدی برای مشکلات می تراشد. علت العلل مشکلات لاینحل امروز کشور در نوع نگاهی نهفته است که معتقد است ایران باید هیچ مشکلی نداشته باشد و هیچ دشمنی با او صورت نگیرد تا ما بتوانیم مشکلات را حل کنیم!
ارسال نظرات