آیت‌الله علم‌الهدی: رهاکردن مدیریت کشور در این اوضاع، خیانت به انقلاب و نظام است/ هرگز نباید موضع انقلابی تضعیف شود

پایگاه رهنما :

آیت‌الله علم‌الهدی در سی‌ودومین هفته برگزار نشدن نماز جمعه در مشهد مقدس، نکاتی در مورد اربعین سیدالشهدا (علیه‌السلام) و جایگاه زیارت اربعین، ایستادگی اهل بیت سیدالشهدا (علیه‌السلام) در مقابل دشمن و ایمان به خدا، مشکلات معیشتی و نبود روحیه جهادی در مسئولان را در قالب «خطبه مجازی» جمعه 18 مهرماه در حرم امام رضا (علیه‌السلام) ایراد کردند که در ادامه می‌خوانید:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدالله، اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمد عبده و رسوله و اشهد ان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) علی بن ابی طالب و اولاده المعصومین هم حجج الله علی الخلق اجمعین.

اللهم صل وسلم علی عبدک و حبیبک و رسولک محمد سیدالاولین و الآخرین و علی عترته الهداة المعصومین سیما علی امام المنتظر المهدی روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه.

عبادالله، اوصیکم و نفسی بتقوالله

همه شما برادران، خواهران و خودم را به تقوای الهی سفارش می‌کنم.

بر حسب برنامه همه هفته ما، پیام و خطبه تصویری این هفته که مقارن با اربعین حسینی (علیه‌السلام) است، به عرض می‌رسد و امیدواریم نکات و مطالب مورد توجه شما برادران و خواهران، عموم بینندگان و شنوندگان محترم قرار بگیرد.

نقلاب کربلا، یک بسته آموزشی برای شیعیان

امروز روز دوم اربعین حسینی (علیه‌السلام) است و به یک حساب، اربعین امام حسین (علیه‌السلام) در یک روز نیست، در سه روز است به خاطر این‌که اگر سالروز اربعین به‌خاطر ورود اهل‌البیت (علیهم‌السلام) در کنار مزار عزیزانشان باشد، آنان سه روز در کربلا ماندند و سه روز در کربلا با تجدید خاطرات عاشورا عزاداری کردند، پس در واقع جریان اربعین، امروز را هم که روز دوم هست، شامل می‌شود.

مسئله‌ای که برای ما در عظمت و اهمیت اربعین قابل توجه است، به‌خاطر این که ما در اربعین امام حسین (علیه‌السلام) به تمام بسته آموزشی انقلاب کربلا و عاشورا دقت کنیم؛ وجود مقدس امام عسگری (علیه‌السلام) زیارت اربعین را در کنار نوافل هر رزوه، 51رکعت نماز و در کنار سایر موارد به‌عنوان خصوصیت و ویژگی شیعه و مؤمن بیان فرموده‌اند که شیعه و مؤمن، خصوصیتش زیارت اربعین است و اهمیت زیارت اربعین به خاطر این است که شیعیان متوجه این روز بشوند، یک بسته کامل آموزشی انقلاب کربلا که از روز عاشورا آغاز شده است تا روز اربعین و در این 40 روز به‌وسیله عزیزان ابی‌عبدالله در حوزه اسارت که بخش دوم انقلاب هست، آموزه‌های انقلابی داده شده، علاوه بر آموزه‌هایی که در روز عاشورا خود سیدالشهدا و اصحاب آن حضرت در شهادت و ایثارشان داشتند، شیعه این آموزه‌های انقلابی را توجه کنند.

در هیچ شرایطی نباید موضع انقلابی تضعیف شود

بزرگ‌ترین آموزه‌ای که از جریان اسارت مدیریت شده و برنامه‌ریزی شده اهل‌البیت (علیهم‌السلام) در طول این 40 روز می‌آموزیم، این است که شرایط ، موقعیت‌های مختلف، هیچگاه ما را در موضع انقلابی نباید متوقف کند همچنان که عزیزان امام حسین (علیه‌السلام) اینچنین بودند که به هیچ وجه در هیچ شرایطی در برابر فشارهای سهمگینی که دشمن بر آنان وارد می‌کرد، 84 زن و بچه، بچه‌های کوچک، خانم‌های باردار و عزیزان داغ‌دیده در طی فشارهای سهمگینی که از طرف دشمن قرار گرفته بودند، به هیچ وجه موضع انقلابی‌شان تضعیف نشد و هیچ شرایطی از شرایط قدرت‌نمایی دشمن نتوانست آنان را در ادامه جریان انقلاب و انجام تکالیف انقلابی، متوقف کند، این مسئله به‌عنوان مسئله بسیار مهم از اسارت اهل بیت است.شما توجه کنید شرایطی که زینب کبری (علیها سلام) وارد مجلس یزید شدند، یک سر طناب به بازوی زینب کبری و یک سر طناب به بازوی زین‌العابدین (علیه‌السلام) بسته شده بود، اهل بیت را مثل دانه‌های تسبیح به طناب بسته بودند، با این شرایط، این‌ها وارد کاخ یزید شدند، قصری که آن روز در شکل یک نمایشگاه عظیم قدرت اموی درآمده بود، هنگامی که آنان با این شرایط وارد شدند، قاعده این است که هر انسان عادی حساب می‌کند دیگر همه چیز تمام شد، وقتی قدرت دشمن به این حد برسد که سر بریده سیدالشهدا در میان تشت، عزیزان داغ دیده ابی‌عبدالله در این شرایط در چنگ اسارت دشمن گرفتار، دیگر جای حرکت و موضع‌گیری انقلابی نیست، موقعیت مبارزه با دشمن باقی نمی‌ماند ولی در عین حال می‌بینیم زینب کبری در همین شرایط، آن نقطه محوری مبارزه با دشمن است که دشمن را مستأصل می‌کند، شهر شام را فتح می‌کند و دشمن را در یک موقعیت استیصال و نکبت‌زدگی خاصی قرار می‌دهد؛ این شگرد عظیم انقلابی را زینب کبری در چنین شرایطی اجرا می کند و این بیانگر این واقعیت و آموزه است که در هیچ شرایطی، موضع انقلابی نباید عوض شود و افراد از موضع خودشان نباید برگردند.

اربعین نیز که به‌عنوان یک سالروز عزاداری مطرح هست، نه از نظر این که برگشت اهل بیت به سرزمین کربلا عزا و مصیبت بود، برگشت اهل بیت به کربلا، پیروزمندی بود، آنان پیروزمندانه برگشتند، دشمن را شکست داده بودند، شامی که 40 سال به‌عنوان پایگاه اسلام منهای عترت و اسلام ساختگی اموی مرکزیت و پرورش پیدا کرده بود، به شامِ علاقه‌مند به اهل بیت، پیغمبر و عزیزان پیغمبر مبدل شده بود، دشمن شکست خورد چون دشمن در جریان اسارت هدفمند حرکت کرده بود و هدفش این بود که آثار پیغمبر را از بین ببرد، صلابت رسول‌الله را از چشم‌ها بریزد، با این اسارت و ذلتی که برای عزیزان پیغمبر به وجود می‌آورد، دیگر مردم روی عظمت پیغمبر حساب نکنند، شامی که با این کیفیت پرورش پیدا کرده بود و در این شکل موضع و مرکزیت داشت، این شام در روز خروج اهل بیت از شام به طرف کربلا، به شام علاقه‌مند به اهل بیت مبدل شد.

تحول شام با حضور اهل بیت (علیه‌السلام)

این‌ها در چند روزی که در شام ماندند، با ارتباط با شامیان، این خانم‌ها با ارتباط با زنان شامی و نفوذ در خانواده‌های شامی، شام را متحول کرد حتی نفوذ در خانواده خود یزید، این‌هاقدرتشان اینقدر زیاد بود که در خانواده‌های شامی از طریق بچه‌ها و زن‌هایی که با این‌ها در خرابه شام تماس می‌گرفتند و حتی نفوذ در خانواده خود یزید، جریان خانواده‌ها را علیه بنی‌امیه تحریک کرد، وابسته شدند به اهل بیت و این جریان در همه مردم شام نفوذ کرد، به فاصله 10 روز شام زیر و رو شد، این‌ها فتح کردند، پیروزمندانه برگشتند کربلا لذا برگشت اهل بیت به کربلا مصیبت و عزا نیست، آنی که در کنار این برگشت پیروزمندانه به عنوان عزا و مصیبت مطرح است، در حقیقت وضعیتی هست که اهل بیت روز ورود به کربلا داشتند.

همه عاشورا برایشان تجدید شد، همه آن خاطرات مصیبت‌بار مورد تذکرشان قرار گرفت، سه روز این‌ها در کربلا مانددند، سه روز کربلا شد کانون اشک، عزا و مصیبت، قدم به قدم می‌رفتند در همه نقطه‌های این سرزمین مصائب را یادآور می‌شدند، وضعیتی که در شب 11 محرم به وجود آمد، وضعیتی که در روز عاشورا در برابر شهادت هر عزیزی پیش می‌آمد، این وضعیت برای آنان عزاهای گوناگون به وجود می‌آورد، این سه روز همه‌اش برایشان به اشک گذشت برای این که از صبح تا شب در نقاط مختلف این سرزمین راه می‌رفتند، مصائب اهل بیت را به یاد می‌آوردند، مصائب روز عاشورا را کاملأ متذکر می‌شدند و اشک می‌ریختند لذا اشک ریختن در اربعین امام حسین (علیه السلام)، مقارن هست با همراهی و همکاری با این عزیزان داغ دیده‌ای که وارد سرزمین کربلا شدند چون مصائب روز عاشورا و حوادث عاشورا، حوادث ساده‌ای نبود، از صبح عاشورا تا عصر، این اهل بیت در خیمه ها بودند، هر لحظه با بدن پاره‌پاره یک عزیزی روبرو می‌شدند، بدن قطعه قطعه علی اکبر روی دست جوانان بنی‌هاشم به میان خیمه می‌آمد، قنداقه خونین علی اصغر روی دست سیدالشهدا وارد خیمه‌ها می‌شد، پشت خیمه‌ها دفن شد، این لحظات، لحظات فراموش شدنی نبود، از آن زمان تا الان 1400 سال می‌گذرد و ما مرتب این مراحل را به یاد می‌آوریم و برای ما هیچ وقت کهنه نمی‌شود، مصیبت‌های سیدالشهدا هیچوقت برای ما دچار فرسودگی نمی‌شود که دیگر یادمان برود و حالت عادی در برابر شنیدن مصائب پیدا کنیم، چطور این مصائب برای عزیزانشان قابل فراموش شدن بود لذا این سه روز اهل بیت در کربلا به مناسبت اربعین، شاید شدیدترین ایام مصیبت و عزایی بود که از روز شهادت سیدالشهدا تا امروز در روی کره زمین به‌عنوان عزا و ذکر مصیبت اهل بیت اتفاق افتاده است ولی در کنار این تذکر مصائب، آنی که مهم است، تذکر آموزه این اسارت و آموزه‌های اهل بیت در جریان اسارت است.عمده این آموزه‌ها این است که این‌ها به هیچ وجه از مواضع انقلابی خودشان عقب‌نشینی نکردند، در اجرای برنامه‌های انقلابی و تداوم انقلاب متوقف نشدند،؛ هیچ نمایه‌ای از قدرت دشمن آنان را در تداوم انقلاب ناامید نکرد، این‌ها امیدوار بودند و با امید به خدا و شناخت قدرت پروردگار به‌عنوان قدرت بالاتر از توان دشمن، مواضع انقلابی خودشان را ادامه می‌دادند، این به عنوان آموزه‌ای برای ما هست.

در مقابل تحمیل مشکلات از سوی دشمن، ناامید نشویم

امروز در شرایط زندگی خودمان با مشکلاتی روبرو هستیم، مشکلاتی که یک بخشش و بخش عمده‌اش را دشمن بر ما تحمیل کرده است و مهم این است که ما در برابر همه این مشکلات، مواضع انقلابی خودمان را حفظ کنیم، ناامید نشویم، در موضع انقلابی خودمان قوی، نیرومند و ثابت قدم باقی بمانیم؛ وقتی یک دخترخانم سه ساله مواضع انقلابی خودش را با ان فشار دشمن حفظ می‌کند، وقتی وجود مقدس زینب کبری با آن شهامت و مرد آفرینی در موضع انقلابی خودش کاملأ با صلابت می‌ایستد، ما نیز باید به‌عنوان شیعیان و ارادتمندان آنان، به‌عنوان وابستگان فرهنگ اهل البیت، این آموزه را در زندگی امروز خودمان کاملأ توجه داشته باشیم.

راه حل مشکلات امروز، مدیریت جهادی است

مشکلاتی که امروز در زندگی داریم، عمدتا مشکلات معیشتی و اقتصادی، معلول دو علت است، یکی معلول تحریم دشمن و یکی معلول سوءمدیریت در این زمان تحریم است؛ دشمن ثابت کرد غیر از تحریم دیگر هیچ کاری از او برنمی‌آید، اینطور نیست که یک زمانی هی بگویند گزینه نظامی روی میز است! ثابت شد دیگر کاری جز تحریم نمی‌توانند انجام دهند و آخرین ابزار برنده مقابله آنان با ما در مسئله تحریم است و در این نقطه دیگر متوقف شده‌اند؛ این هم یک درد بی‌درمان نیست، مشکل قابل حل است، ما در برابر تحریم دشمن، راه‌های خیلی مهمی برای حل مشکل داریم کما این که در مسئله مدیریت اگر بنا شد عزیزان مسئول ما به مدیریت جهادی دست بزنند، خیلی از مشکلات ما حل است.

ما در جریان دفاع مقدس، دو زمینه داشتیم و دو منظره، یکی این که دشمن در روزهای اول تهاجم و جنگ تحمیلی، 70 کیلومتر مسیر را دو ساعته پیشروی کرد و جلو آمد و سر راه خودش مانعی ندید، در ابتدای جنگ که این‌ها بخش عمده‌ای از خوزستان را تصرف کردند، به فاصله 2ساعت، 70 کیلومتر پیشروی کردند و جریان‌هایی که آن روز در برنامه‌ریزی دفاعی بودند، طبق سلسله اصول عادی کلاسیک جنگ با قضیه برخورد کردند، موازنه‌ای بین توانمندی‌های تجهیزات خودشان و دشمن کردند، راه را باز کردند دشمن به فاصله 2 ساعت پیشروی کند؛ یک صحنه دیگر، محمد جهان‌آرا با یک عده جوان تفنگ به دست از جان گذشته بسیجی و ایثارگر، چندین روز همین دشمن مجهز به همه تجهیزات را پشت دروازه های خرمشهر نگه داشتند و نگذاشتند جلو بیایند چون مجاهدانه ایستادند، هیچ تجهیزات و امکاناتی هم نداشتند، حتی دارای یک گلوله آر پی جی هم نبودند، فقط با یک تفنگ به دست در مقابل همه تانک‌های دشمن ایستادند و چندین روز دشمن را پشت دروازه خرمشهر معطل کردند، (این کار) چطور شد؟

اعتقاد به انقلاب، تفاوت دو سبک مدیریتی کلاسیک و جهادی

تفاوت محمد جهان‌آرا و بسیجیانش با کسانی که برنامه‌ریز دفاعی کلاسیک کردند در چه بود؟ تفاوتشان در عقیده به انقلاب بود، این‌ها به انقلاب معتقد بودند، به خدا هم ایمان داشتند، قدرت خدا را هم متوجه خودشان می‌دیدند، وقتی راه برای مهاجمین بعثی به شهر خرمشهر باز شد که خیلی از این عزیزان یکی بعد از دیگری به شهادت رسیدند، این‌ها تا آن مرز ایستادند، مقاومت کردند و نگذاشتند دشمن وارد شود.

تفاوت این دو دسته، تفاوت اعتقاد به انقلاب بود، این ها انقلاب را قبول داشتند، کسانی که می خواستند با یکسری برنامه ریزی های کلاسیک مقابل دشمن مقاومت کنند و با ارزیابی های تماشاگرانه، به دشمن فضا دادند که 2 ساعته 70 کیلومتر را پیشروی کند؛ مسئله مشکلات امروز ما نیز همین است، ما امروز در مشکلات معیشتی و اقتصادی که داریم در برابر تحریم دشمن، متأسفانه فاقد مدیریت جهادی در مراکز تصمیم گیری و عملیات مدیرتی هستیم؛ اگر این عزیزان ما به انقلاب معتقد هستند، خدا را قبول دارند و همراهی قدرت خدا را باور کردند، این عقب نشینی ها که معنا ندارد، دیگر نباید بایستند تماشاچی، هرچه پیش آمد!

مدیریت جهادی در کشور نیست

امروز در بسیاری از کشورهای دنیا پول داریم، ارز داریم، دلار و امکانات داریم و می‌توانیم این ها را بیاوریم در داخل کشور منتها یک عده بنشینند و نگاه کنند فقط به ارتباطات بانکی، دشمن نیز راه ارتباطات بانکی را بسته، بنابراین دست روی دست بگذاریم، تماشا کنیم که همه چیز مملکت از بین برود و مردم هم اینطور تحت فشار باشند، این اعتقاد به انقلاب است؟ این باورکردن خداست؟ ما مشکل امروزمان، مدیریت جهادی است که در کشور نیست، اگر این مدیریت جهادی در مسؤولان بود، این مشکلات همه راه حل دارد و امیدواریم عزیزان ما در کمیسیون‌ها و پژوهش‌های مجلس بنشینند و راه‌های حل مشکل را که خیلی ساده هم هست را گزینش کنند، با ارتباطات خودشان این مسیرها را برای مسئولان باز کنند و این مشکلات حل شود، نایستیم تماشا کنیم مردم ما در جریان فوق‌العاده فشار زندگی دست و پا بزنند، اقشار آسیب‌پذیر در ابتدایی‌ترین نیازها محروم بمانند، ما نیز فقط تماشاچی باشیم و تماشا کنیم.

رها کردن مدیریت کشور در این اوضاع، خیانت به انقلاب و نظام است

این که بنا شد در این مملکت عده‌ای به عنوان مدیر و مسئول، بقچه‌های خودشان را ببندند که می‌خواهند بروند و اوضاع را به همین شکل نگه دارند، خیانت به انقلاب و این نظام است، باید مشکلات را حل کنیم، با چنگ و دندان هم که شده مشکلات را حل کنیم ضمن این که حل مشکلات، چنگ و دندان هم نمی‌خواهد؛ امروز در شرایط تحریم نفت ما به فروش می‌رسد در مقدار قابل توجه، اگر بنا شد حرکت‌های جهادی انجام دهیم برای این که ثروت خودمان را از خارج به داخل منتقل کنیم، همه مشکلات اقتصادی و معیشتی ما حل است؛ حرکت، مدیریت و راهیابی‌های جهادی می‌خواهد، دغدغه داشتن در برابر گرفتاری مردم و مضیقه‌های زندگی مردم لازم دارد که اگر این‌ها باشد، مشکلات ما حل می‌شود، امروز مشکل لاینحل در کشور نداریم که عده‌ای ناامید بشوند و بگویند مشکلاتی داریم که حل نمی‌شود، مسئله اینطور نیست.

مشکل مدیریت کشور، فقدان اعتقاد و روحیه جهادی است

اگر بخواهیم مدیریت کامل در کشور خودمان از نظر پیشگیری از یک عده عناصر سودجوی فرصت‌طلب ثروت‌یاب پیدا کنیم و با این‌ها مقابله کنیم، در حرکت‌های جهادی فوق‌العاده ایثارگرانه، دشمن را ناامید بکنیم، تمام مشکلات ما حل شده است، اوضاع زندگی مردم به شکل عادی برمی‌گردد و دیگر فشار از روی جامعه و قشرآسیب‌پذیر برداشته می‌شود؛ ما به‌عنوان ارادتمندان کربلای سیدالشهدا و شیعیان امام حسین (علیه‌السلام) و اهل بیت ایشان، به‌عنوان شیعیانی که دهه محرم داشتیم، اربعین داشتیم و همه آموزه‌های اهل بیت و سیدالشهدا را در شهادت و اسارت فهمیدیم و یاد گرفتیم، آن نسخه را عمل کنیم، همه مشکلات ما در این نظام و مدیریت‌ها حل شده است و چیزی برای ما باقی نمی‌ماند ولی متأسفانه فقدان اعتقاد و روحیات جهادی به وسیله بعضی جریان‌های مسئول سبب شده مردم ما در این فشار و سختی دست و پا بزنند و روز به روز شاهد مشکلات بیشتری باشند.

دشمن امروز در روی کره زمین ضعیف‌ترین موجودات است و دشمنی که یک روز اراده‌اش همه دنیا اداره می‌کرد، امروز اراده‌اش حتی در کانون قدرت خودش قابل اجرا نیست، این ضعفی که امروز آمریکا و غرب پیدا کرده است، در تاریخ مدرنیست و مدرنیته بی‌سابقه است و هیچ زمان این استیصال و ضعف برای دشمن پیش نیامده بود و پیش نیامده و ما نباید در مقابل توطئه‌های دشمن بنشینیم، بسازیم، تحمل کنیم، دم بالا نیاوریم و خودمان را در مقابل فشارها و سختی‌ها تسلیم کنیم!

همه مشکلات با مدیریت جهادی قابل حل است

پول‌هایمان در بعضی بانک‌های خارجی باشد، فقط چشم به ارتباطات بانکی بدوزیم، وقتی این ارتباطات بسته می‌شود، دست روی دست بگذاریم، این مشکل امروز ما در جامعه از نظر مدیریت است؛ اگر این مدیریت جهادی با اعتقاد به انقلاب و باور کردن خدا واقعأ وارد عرصه زندگی اجتماعی سیاسی ما بشود، همه مشکلات قابل حل و همه سختی‌ها کاملأ قابل درمان است؛ امیدواریم خداوند متعال یک بصیرت حسینی و یک دید و بینش و جهاد زینبی به عزیزان مسئول ما عنایت کند که این ها با این آموزه‌های کربلایی و نسخه اصلی که از انقلاب سیدالشهدا به دست می‌گیرند، بتوانند یک مدیریت جهادی قوی و نیرومند در جامعه و شرایط امروز ما اجرا کنند.

ان‌شاءالله عزیزان مسؤول ما بشوند محمد جهان‌آرا و عزیزان ایثارگر ما در مجلس بشوند همان تفنگ به دست‌هایی که دشمن را پشت دروازه‌های شهر متوقف کردند و با نسخه‌هایی که از دفاع مقدس و انقلاب کربلا دارند، ان‌شاءالله مشکلات مردم ما یکی پس از دیگری حل بشود و زندگی عادی، طبیعی و آرام بخشی به جامعه ما برگردد؛ از این که شما برادران و خواهران امروز در این محفل عرایض بنده را تحمل کردید و شما بینندگان عزیز و شنوندگان محترم این مطالب را مورد توجه قرار دادید ، متشکرم.

خدایا به عزت سیدالشهدا و عزیزان امام حسین (علیه السلام)، وابستگی ما را به اهل بیت پیغمبر روز افزون بفرما؛ خدایا نقطه پایانی همه مشکلات و سرآغاز همه عزت ها برای اسلام و مسلمین، فرج و ظهور ملوایمان بقیه الله تعجیل بفرما؛ ارواح مطهره شهدا و روح مطهر امام بزرگوار ما را از برکات اشک و عشق های امروز مردم انقلابی ما در این کشور بهره‌مند بگردان، سایه پر برکت مقام معظم رهبری بر سر ما مستدام بدار؛ دشمنان ناپاک ما در جبهه های کفر و نفاق و استکبار، ذلیل و نابود و ریشه کند بگردان.

والسلام و علیکم و رحمت الله و برکاته