تبعیض نژادی نظام‌مند در رژیم صهیونیستی / از فلاشا‌ها تا سفاردی‌ها

به تازگی عضوی از پارلمان رژیم صهیونیستی از وجود تبعیض‌های گسترده در مناطق اشغالی گلایه کرده است.

در این ارتباط، «سامی ابوشحاده» عضو کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در اعتراض به تبعیض نژادی نظام‌مند مقامات رژیم صهیونیستی بیان داشته است: همه‌گیری ویروس کرونا یک پدیده گذراست هر چقدر هم که طول بکشد، اما ویروس نژادپرستی در اسرائیل از دهه‌ها قبل شروع شده و معلوم نیست که چه زمانی تمام خواهد شد.

وجود تبعیض نژادی در مناطق اشغالی فلطسطین بویژه علیه سیاه پوستان موضوعی عادی و همیشگی تلقی می‌شود تا آن جا که اواخر سال ۲۰۱۳ جهان از شنیدن خبری در تل آویو دچار حیرت شد، زیرا گفته شد یک نماینده یهودی اتیوپی تبار پارلمان اسرئیل به نام «تامانو شاتو» وقتی رفته بود تا در یکی از دفاتر «ستاره داوود» – یعنی همان صلیب سرخ یهودی- خون بدهد مسوول آن دفتر نپذیرفته و گفته بود دولت دستور داده است از فلاشا‌ها خون گرفته نشود. معلوم شد دفاتر ستاره داوود موظف شده اند از سیاهان مقیم اسراییل خون نگیرند، زیرا خون‌های آن‌ها بدون صلاحیت تشخیص داده شده و دولت نیز برطبق این گزارش‌ها آن را ممنوع کرده است.

تبعیض نظام‌مند علیه سیاه پوستان در رژیم صهیونیستی

تبعیض نژادی علیه سیاهان در اسراییل همه جا جریان دارد. در بازار کار نیز معمولا مشاغل دست پایین مانند تمیز کردن خیابان‌ها و سرویس‌های بهداشتی به این افراد واگذار می‌شود. اکثر رنگین پوستان دراسراییل از این تبعیض نژادی رنج می‌برند. برای مثال یک سیاه قادر به اجاره منزلی در جایی که سفید پوستان ساکن اند نیست. آمار‌های رسمی می‌گوید فلاشا‌ها بیشترین درصد بیکاری را دارند. بیکاری نیز موجب رشد جرایم در بین این گروه می‌شود و برای همین معمولا فلاشا‌ها به جرم‌های مرتبط با مواد مخدر و ... گرفتار می‌شوند. گفته می‌شود تعداد زندانیان فلاشا در زندان‌های اسراییل به ۴۰ درصد می‌رسد حال آنکه در تمام اسراییل حدود ۱۳۵ هزار یهودی اتیوپیایی تبار زندگی می‌کنند که درمجموع ۲ درصد جمعیت اسراییل را تشکیل می‌دهد.

سیاه پوستان یهودی، از دعوت تا تبعیض

رژیم صهیونستی در سال ۱۹۸۴ طی دو کاروان هوایی در عملیاتی به نام «عملیات موسی» ده‌ها هزار یهودی فلاشا را از آفریقا به سرزمین‌های اشغالی انتقال داد. در سال ۱۹۹۱ نیز با انجام عملیات «سلیمان» در دو نوبت دیگر آن‌ها را منتقل کرد. صهیونیست‌ها بهانه شان این بود که با انتقال یهودیان فلاشا خواهند توانست شکاف جمعیتی بین یهودیان اروپایی و اعراب را پرکنند. زیرا جمعیت کل یهودیان جهان فراتر از ۱۵ میلیون نفر نمی‌رفت حال آنکه در آن زمان جمعیت اعراب به ۴۰۰ میلیون نفر می‌رسید که تقریبا ۸ میلیون آن‌ها فلسطینی بودند. از آن گذشته نرخ تولد نیز در بین اعراب بالا و در بین اروپایی‌ها و صهیونیست‌ها کمتر بود. از این رو فلاشا‌ها به اسراییل آورده شدند تا این توازن را برقرار کرده و در ضمن مهاجرت‌های معکوسی را که هربار تنشی در خاورمیانه به وجود می‌آید در اسراییل تشدید می‌شود جبران کنند.

اما نگاه ملاطفت آمیزی که در سال‌های نخست نسبت به فلاشا‌ها وجود داشت به مرور تغییر پیدا کرد. زیرا موج تازه‌ای از مهاجرت یهودیان سفید پوست از روسیه به اسراییل شکل گرفت که بعد از فروپاشی شوروی بود. تعداد این مهاجران آنچنان زیاد بود که فراتر از یک میلیون نفر رفت و نشان داد اسراییل برای سال‌های آینده به لحاظ جمعیت شناسی مشکلی نخواهد داشت. اما این اتفاق موجب به حاشیه راندن فلاشا‌هایی شد که خیلی‌ها حتی نسبت به اصالت یهودی بودن آن‌ها نیز تردید روا می‌داشتند. حتی دراین باره سمینار‌ها و کنفرانس‌هایی گذاشته وگفتند که آن‌ها بقایای یهودیان فراری از یمن هستند. حال آنکه آن‌ها خود را از نوادگان بلقیس و سلیمان می‌دانند و طبعا معتقدند از نظر تاریخی بر یهودیان سفید پوست برتری دارند.

در یکی از تفسیر‌هایی که درباره «فلاشا» داده می‌شد گفتند به معنای افراد «رانده شده یا غریب» در کشورشان هستند. حال تصورکنید آن‌ها چگونه در جایی می‌خواهند زندگی کنند که مملو از عصبیت‌های دینی و قومی بوده و هریک دیگری را رد می‌کنند. به این ترتیب باید گفت: صلح در «اسراییل» هرگز مستقر نخواهد شد. اگر اکنون ما شاهد برخورد‌های مبتنی بر تبعیض نژادی نسبت به فلاشا‌ها هستیم بعید نیست که در آینده شاهد همین برخورد‌ها با سایرینی باشیم که پوست شان نیز سفید است. این برخورد هم اکنون در مورد فلسطینی‌ها اعمال می‌شود و بعید نیست که روزی روس تبار‌ها را هم در برگیرد.

تبعیض در میان سفاردی‌ها همزمان فلاشاها.

اما یهودیان سیاه پوست که به فلاشا‌ها معروفند، تنها قربانیان تبعیض نژادی در اسرائیل نیستند، بلکه دیگر یهودیان از جمله سفاردی‌ها نیز شاهد تبعیض نژادی‌های گسترده در مناطق اشغالی فلسطین هستند.

سفارد یا سفاردا واژه‌ای عبری به معنای اسپانیاست. یهودیان سِفارادی، به یهودیانی گفته می‌شود که در کشور‌های مشرق زمین و آفریقا زندگی می‌کرده اند وتا قبل از واقعه اخراج سال ۱۴۹۲ م. در اسپانیا یا پرتقال می‌زیستند. واژه سفاراد همچنان به نوادگان یهودیان اسپانیایی (که برخی در کاشان و استانهی اطراف ایران مرکزی و جنوبی ساکن شدند) نیز اطلاق می‌گردد.

به طور کُلی هر یهودی که از آداب و رسوم خاص سفارادی‌ها پیروی کند، سفاردی، خوانده می‌شود. طی قرون وسطی (۱۰۰۰ تا ۱۴۹۲ م.) یهودیان اسپانیا (سفارادی ها) نقش اصلی و فعال را در جهان یهود بازی می‌کردند و حداقل نیمی از جمعیت یهودی جهان را تشکیل می‌دادند.

هم اکنون حدود سه و نیم میلیون یهودی سفاردی در دنیا وجود دارد که حدود ۷۰۰ هزار نفر از آن‌ها در اسرائیل، ۳۵۰ هزار نفر در فرانسه، ۸۰ هزار نفر در ایالات متحده آمریکا، ۵۰ هزار نفر در ترکیه و ۱۵۰ هزار نفر در آمریکای لاتین زندگی می‌کنند. درمجموع، هجده درصد از کل یهودیان را یهودیان سفاردی تشکیل می‌دهند.

بین سفاردی‌ها و اشکنازی‌ها دشمنی دیرینه‌ای وجود دارد، چرا که سفاردی‌ها اشراف یهود بودند و از این که با اشکنازی‌ها هم محل شوند، احساس شرم می‌نمودند و همواره سعی می‌کردند فاصلة خود را با اشکنازی‌ها حفظ کنند و با آنان عبادت یا ازدواج نمی‌کردند. بیشتر سفارادی ها، با معلومات و تحصیلکرده بودند و در کشور‌های دیگر نیز مقام‌های مهمی کسب نمودند.

اما بعداز جنگ‌های جهانی وضعیت کاملا برعکس شد و در حالی که سفاردی‌ها تبدیل به اقلیت شدند، اشکنازی‌ها در تمدن غربی و همچنین دولت اسرائیل موقعیت برجسته‌ای یافتند. برخی از جامعه شناسان معتقدند که شکاف میان سفاردی‌ها و اشکنازی‌ها بیشتر اقتصادی است تا ایدئولوژیک؛ به همین دلیل قابل پر کردن است. اما جامعه شناسان دیگر معتقدند که این نابرابری نهادینه شده است به گونه‌ای که نسل سوم سفاردی‌ها هنوز جزو طبقة کارگر و طبقات پایین هستند در حالی که همین نسل اشکنازی‌ها به طبقات متوسط رو به بالا تعلق دارند. برخی از رهبران اسرائیل، یهودیان سفاردی را قرون وسطایی نامیده اند که فاصلة بسیار زیادی با یهودیان اشکنازی دارند. حتی اشکنازی‌ها سفاردی‌ها را از نظر عقلی، عقب مانده می‌نامند.