اصولگرایان نیازمند شورای رهبری

آسيب شناسي وضعيت اردوگاه جريان هاي سياسي، پس از پايان انتخابات مجلس يازدهم، يکي از ضرورت هايي است که مي تواند عاملي براي رسيدن به وضعيت بهتر در سال 1399 و معطوف به انتخابات سال 1400 باشد. بدون شک يکي از عوامل کاهش مشارکت در انتخابات دوم اسفندماه، را يايد معضلات و مشکلات درون اردوگاهي دو جريان اصلي کشور دانست. نبايد انتظار داشت در حالي که تشتت و تفرق اردوگاه جريان هاي سياسي کشور را در بر گرفته است، شاهد حضور حداکثري مردم پاي کار انتخابات باشيم. فرق هم نمي‌کند که اين ايراد در اردوگاه اصولگرايان باشد يا اصلاح طلبان يا هر دو!

در اين ميان نگاه به اوضاع اصولگرايان نيزحکايت از آن دارد که معضل واگرايي و اختلاف موجب تضعيف آنان شده است که آثار آن را در انتخابات اسفندماه مشاهده نموديم. هرچد اين جريان توانست در نهايت و در دقيقه 90 به وحدت برسد و ليست واحدي ارائه دهد، اما همين تفرق و چنددستگي روزهاي پاياني بخشي از توان فکري و روحي - رواني بدنه را گرفت.

در همين راستا مرتضي طلايي از فعالين اصولگرايان و از اعضاي پيشين شوراي شهر تهران به اظهار نظر پرداخته و معتقد است:
«يک اتفاقي که در جبهه نيروهاي انقلابي و اصولگرا رخ داد اين بود که بعد از رحلت آقاي آيت الله مهدوي کني خلاء رهبري و پدر »معنوي در اين جريان بيشتر احساس شد. اگرچه در زمان حيات ايشان هم بعضي از دوستان اصولگراي ما توجه لازم را به نقش و جايگاه ايشان نداشتند اما به هرصورت در زمان حيات مرحوم مهدوي کني، ايشان به عنوان رهبر گفتمان نيروهاي انقلابي و اصولگرا شناخته مي شدند و در واقع براي نقش موثري براي کنار هم قرار دادن همه جريان هاي اصولگرا داشتند و به نوعي مناسبات را تنظيم مي کردند. بعد از رحلت ايشان اما اين خلاء به وجود آمد و در اين دوره انتخابات هم بيشتر خود را نشان داد، به اين معنا که آن رهبري که در جامعه روحانيت بايد نقش فعال تري ايفا مي کرد و اجازه نمي داد که جريان هاي سياسي به گونه اي روبروي هم قرار بگيرند حضور نداشت که در نهايت سرانجام اين باشد که نقش جامعه روحانيت مبارز هم کمرنگ شود.»
وی از کم رنگ شدن نقش جامعه روحانیت نیز گلایه کرد و افزود: «من گلايه خودم را از کمرنگ شدن نقش جامعه روحانيت مبارز در انتخابات ميان اصولگرايان بيان کردم. اما امروز که انتخابات تمام شده مکمل آن حرف اين نکته را هم مي گويم که خود جامعه روحانيت مبارز نيز بايد نقش فعال تري براي انسجام بخشي، سازماندهي و يکپارچگي نيروهاي انقلابي و اصولگرايي ايفا مي کرد، اگر او نقش جدي تري را ايفا مي کرد به خودي خود جايگاه خودش هم در انتخابات پررنگ تر مي ماند اما چون آن نقش کمرنگ شد نهايتا جايگاهشان هم در انتخابات کمرنگ تر شد.»
وی در جواب به این سوال که »پس شما فکر مي کنيد خلاء يک ريش سفيد و به طور کلي جايگاه شيخوخيت در جريان اصولگرا وجود دارد؟» گفت:
«من معتقدم يکي از ضعف هاي نيروهاي انقلابي و اصولگرايي همين است. جريان اصولگرايي يا بايد براي اين مساله به صورت يک شورا عمل کند و جمعي از بزرگان نيروهاي انقلابي را به عنوان شوراي رهبري نيروهاي انقلابي و اصولگرا به طورثابت تعيين کند يا اينکه يک رهبر براي خود معين کند. البته به نظر من در شرايط موجود به صورت شورايي باشد بهتر است.
البته يکي از اشکالات شوراي ائتلاف در همين دوره اين بود که بعضا ذي نفعان شوراي ائتلاف بودند که مي خواستند نقش رهبري را ايفا کنند. چون نمي شود که کسي هم در شوراي ائتلاف باشد و بخواهد نقش رهبري را در جريان اصولگرا ايفا کند و هم بخواهد در انتخابات شرکت کند. تمام شخصيت هايي که به عنوان رهبران شوراي ائتلاف تعيين مي شوند مطلقا نبايد در انتخابات شرکت کنند و نبايد منتسب به هيچ حزب يا جرياني باشند.
مثلا نمي‌توان گفت که آقاي حدادعادل منتسب به حزبي هستند، ايشان به گفتمان و جريان اصولگرايي تعلق دارند، بنابراين اگر ما ۸ تا ۱۰ چهره مثل آقاي حداد را در کنار هم مي‌گذاشتيم شوراي رهبري شکل مي‌گرفت. افرادي همچون آقاي  موحدي کرماني و غيره. بنابراين من فکر مي‌کنم  اين کار بايد در جريان اصولگرايي انجام شود. ما تجربه جمنا را داريم که تجربه موفقي نبود، شوراي ائتلاف خيلي با زحمت توانست کارش را جمع کند و به نظر من يکي از ضعف هايش همين بود که کساني که خودشان در شورا بودند و سهميه مي خواستند، جايگاه و قداست اين شوراي رهبري را مخدوش کردند. شوراي رهبري نيروهاي انقلابي و اصولگرا مطلقا نبايد حزبي باشند و نبايد خودشان در انتخابات شرکت کنند. بايد چهره هايي ملي بدون وابستگي به گروه و جريان ها باشند و فقط به گفتمان انقلابي و اصولگرايي وابستگي داشته باشند. اگر اين اتفاق رقم بخورد ما مي توانيم در مقاطع بعدي انتخابات بهتر عمل کنيم.»