فتح سنگر اقتصادی با رونق تولید

سال ۱۳۹۸ از سوی رهبر معظم انقلاب، سال «رونق تولید» نام‌گذاری شد. اگرچه در دهه‌ی ۷۰ نیز سال‌هایی با مضمون اقتصادی نام‌گذاری شده بودند (مثلاً سال ۱۳۷۳ که صرفه‌جویی نام داشت)، اما به‌طور خاص با احتساب سال ۱۳۹۸، ۱۱ سال پیاپی است که سال‌ها نام اقتصادی دارند. از سال ۱۳۸۸ که سال «اصلاح الگوی مصرف» نام داشت، هرساله بر تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی، حمایت از کالای ایرانی و به‌طورکلی بر سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی تأکید شد؛ بنابراین می‌توان گفت: از اواخر دهه‌ی ۸۰، اقتصاد محوری‌ترین عرصه‌ی جهاد انقلاب اسلامی بوده است. چرا که در این سال‌ها تمرکز دشمن بر جنگ اقتصادی علیه ملت ایران بوده است.

ناکامی در جنگ‌های نظامی و فرهنگی

پس از انقلاب اسلامی، منافع کشور‌های استکباری در ایران به خطر افتاد؛ چرا که یکی از اصلی‌ترین شعار‌های انقلاب اسلامی «استقلال» بود و اولاً با تحقق استقلال، غرب دیگر باید با منافع اقتصادی خود در ایران خداحافظی می‌کرد و در ثانی هر چه ایران پس از انقلاب بالنده‌تر می‌شد، می‌توانست الگویی برای سایر کشور‌های منطقه باشد و منافع استکبار در آن کشور‌ها را نیز به خطر اندازد؛ کما اینکه چنین نیز شد؛ بنابراین استکبار در دهه‌ی ۱۳۶۰ از طریق جنگ نظامی به مبارزه با ملت ایران آمد و از هیچ کمکی به حزب بعث عراق، دریغ نکرد. البته در این دهه شکست خورد و دید هر چه بیشتر می‌گذرد، ایران در عرصه‌ی نظامی بیشتر پیشرفت می‌کند؛ بنابراین دهه‌ی ۱۳۷۰ و اوایل دهه‌ی ۱۳۸۰ جنگ نظامی، به جنگ نرم و فرهنگی تبدیل شد و بیشترین اتکای غرب بر جنگ فرهنگی بود؛ جنگی که از سوی رهبر معظم انقلاب به ناتو و شبیخون فرهنگی نیز تعبیر شد. دشمن در این جنگ نیز شکست خورد. امروز که بسیاری از جوانان دهه‌ی ۷۰، مانند جوانان نسل اول انقلاب در خط مقدم نبرد علیه استکبار و ایادی‌اش به‌عنوان مدافعان حرم شهید می‌شوند، بر همگان اثبات‌شده است که دشمن در جنگ فرهنگی شکست خورد و نتوانست انقلاب اسلامی و ارزش‌هایش را از دل ملت خارج کند. یکی دیگر از جلوه‌های شکست دشمن در جنگ فرهنگی، حضور پرشور هرساله‌ی ملت ایران در تظاهرات ۲۲ بهمن است که نشان‌دهنده‌ی عمق نفوذ منطق جمهوری اسلامی در دل‌هاست.

حمله‌ی استکبار به اقتصاد ایران

از اواخر دهه‌ی ۱۳۸۰، دشمن به این نتیجه رسید که با جنگ اقتصادی می‌تواند ایرانیان را تسلیم خودساخته و با حذف روحیه‌ی استقلال‌طلبی ملت ایران، منافع خود در ایران را بازیابی کند. بسیاری از تحلیل‌گران اقتصادی، حتی فتنه‌ی سال ۱۳۸۸ را در این راستا ارزیابی می‌کنند. فتنه‌ی سال ۱۳۸۸ از دو طریق، ضربات قابل‌توجهی به اقتصاد ایران وارد کرد. نخست با افزایش نا‌امنی، امنیت سرمایه‌گذاری را از بین برد. آمار‌ها حاکی از آن است که تشکیل سرمایه‌ی ثابت در ایران دقیقاً از سال ۱۳۸۹ منفی شده است. طبعاً وقتی سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد، اقتصاددانان رشد انتظار دارند در سال‌های آتی رشد اقتصادی نیز کاهش یابد.

دومین مسیری که اقتصاد ایران از آن طریق، از فتنه آسیب دید، این بود که دشمن به بهانه‌های حقوق بشری، دقیقاً پس از سال ۱۳۸۸ تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران را تشدید کرد. این تحریم‌ها نیز به‌نوبه‌ی خود اقتصاد را با اخلال مواجه کردند. در چنین شرایطی بود که رهبر معظم انقلاب از همان سال‌های ابتدایی، با هوشمندی سال‌ها را اقتصادی نام‌گذاری کرده و بر تولید ملی، حمایت از کار ایرانی، سرمایه‌ی ایرانی و کالای ایرانی تأکید کردند. بعد‌ها سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی نیز با این رویکرد تصویب شدند. در سال ۱۳۹۷ که سالِ حمایت از کالای ایرانی نام داشت، دولت امریکا با خروج خود از برجام جدی‌ترین ضربه‌ای که می‌توانست را به اقتصاد ایران وارد کرد. ظرف چند ماه گذشته، رسانه‌های وابسته تمام تلاش خود را به کار بستند تا سال ۱۳۹۸ را سالی توأم با رکود اقتصادی معرفی کنند.

رهبر انقلاب، اما برخلاف این منفی‌بافان، دقیقاً سال ۱۳۹۸ را سالِ «رونق تولید» نامیدند. می‌توان گفت: این نام‌گذاری دو دلیل داشت: دلیل نخست اینکه اگر شرایط اقتصادی سال جاری، احتمال رکود را افزایش داده پس دقیقاً تلاش مسئولان و مردم باید در جهت رفع رکود باشد که همان رونق تولید است. دلیل دوم نیز این است که معظم‌له با توجه به ظرفیت‌های موجود در کشور از جمله موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی ویژه، دسترسی به بازار‌های گسترده و متنوع، دسترسی به منابع طبیعی استفاده‌نشده، بهره‌مند از منابع