پنجشنبه ؛ 29 شهريور 1403
25 آذر 1397 - 14:17

زندگی ارزان می‌خواهید یا گران؟!

به فرض پیوستن ایران به گروه اقدام مالی، تضمینی برای رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم که عنوان می‌شود ۲۰ درصد ارزان‌تر می‌شود، وجود ندارد.
نویسنده : محمدرضا شبانی
کد خبر : 1936
 
سؤالاتی از قبیل«کجا بخونم؟!»،«چی بخونم؟!»،«چجوری بخونم؟!» همواره دست مایه طنزپردازان بوده است.حالا با سخنان رئیس جمهور در جمع وزیر راه‌وشهرسازی و معاونان وی، خیلی سریع ذهن به تیزرهای تبلیغاتی یک مؤسسه کنکور سوق پیدا می کند.دکتر روحانی در جمع مسئولان وزارت راه و شهرسازی گفت:
« اکنون می‌خواهیم با بانک‌های خارجی کار کنیم. بدون کارکردن با بانک‌های خارجی اقتصاد ما حل می‌شود، اما 20 درصد گران‌تر؛ یعنی شما جنس را وارد می‌کنید از این صرافی به آن صرافی، نهایتا 20 درصد گران‌تر به دست مصرف‌کننده می‌رسد. اگر می‌گویید FATF باشد یا نباشد، یک نفر نمی‌آید بگوید اگر باشد 20 درصد ارزان‌تر کارها انجام می‌شود و اگر نباشد 20 درصد گران‌تر. آن کسی که شعار می‌دهد بیاید هزینه‌اش را پرداخت کند. نمی‌شود یک نفر در کشور شعار دهد و آثار شعارش را برای مردم ترجمه نکند.»
بن مایه این سخنان حکایت از این موضوع دارد که ایشان می گوید«اگر FATF اجرا شود امور مملکتی 20 درصد ارزان‌تر انجام خواهد شد، در غیر این صورت مردم باید گرانی‌های بیشتری را تحمل کنند»!در خصوص اینکه تا چه میزان این موضوع می تواند به واقعیت نزدیک باشد،تأمل بسیاری نیاز دارد.در برآیند کلی اعمال فشار های اقتصادی و تحریم ها قبل از بودن یا نبودن ج.ا.ایران در FATF،به مسائل کلان تری از قبیل دشمنی آمریکا با ایران انقلابی،قدرت موشکی، هسته ای و حقوق بشر و... بر می گشته که دیپلمات های دولت یازدهم و دوازدهم برای رفع انسداد کانال های تحریمی پروژه «برجام»را کلید زدند که در آخر با خروج آمریکا از برجام،موضوعیت خود را از دست داد و حالا چندی است دستگاه دیپلماسی برای طراحی و اجرای سازوکار مالی ویژه از سوی اروپا با نام مختصرSPV معطل مانده است.اخیراً هم حل معضلات اقتصادی به خروج ایران از لیست سیاه FATF گره زده شده که با کمی تامل نامعقول به نظر می رسد.
1.در قدم اول،امتیازاتی که جمهوری اسلامی ایران با اجرای کامل action plan بدست می آورد،بسیار محدود و ناچیزاست.کما اینکه در قضیه برجام نیز در قبال اجرای تعهدات،امتیازات نسیه ای گرفتیم که هیچ وقت نشد!


البته کار با اجرای تمام موارد مطالبه شده در action plan تمام نمی شود،بعد از اجرای کامل تعهدات نوبت به رأی گیری درباره خروج ایران از لیست سیاه می رسد که باید طبق سنت مرسوم با اجماع(رای مثبتی که مخالفت جدی‌ای با آن در صحن FATF نشود)صورت گیرد که کار ساده ای نیست.
در زمان رأی گیری کشورهایی همچون ایالات متحده آمریکا، آرژانتین،اعضای شورای همکاری خلیج فارس و رژیم صهیونیستی حضور دارند که متفق القول دندان مخالفت تیز کرده اند.مسلم است که پس از تصویب کلی بندهای FATF در داخل و اجرای تعهدات،عبور از خوان رأی گیری در بین اعضا گروه اقدام مالی،سخت و تا حدودی دور از انتظار است.برای مثال در نشست بانکوک عنوان شد که ایران تنها یک‌دهم تعهدات خود را برای پیوستن به FATF اجرایی کرده است و این خود نشان می‌دهد که این نهاد به‌سادگی از اقدامات ایران راضی نخواهد شد و رضایت به خروج از لیست‌سیاه نخواهد داد.
2.از طرفی سخنان وزیر امور خارجه که در صحن علنی مجلس که بیان کرد:«من و آقای رئیس‌جمهور هیچ‌گونه تضمینی برای رفع مشکلات خارجی پس از اجرای مطالبات FATF نخواهیم داد»گویای آن است که به فرض پیوستن ایران به گروه اقدام مالی نیز،تضمینی برای رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم که عنوان می شود با پیوستن به FATF  بیست درصد آسان تر می شود،وجود ندارد؛همان طور که در برجام وجود نداشت.از طرفی تحریم هایی که ایالات متحده آمریکا آمریت آن را به عهده گرفته و تمام توان پی گیری می شود، محدودیت‌های حاصل از حضور داشتن یا نداشتن ایران در لیست سیاه FATF را به حاشیه می برد.

بنابراین محدود کردن مشکلات به حوزه FATF اقدام پخته و تأثیر گذاری نیست.مقام معظم رهبری(مدظله العالی)در حل مشکلات تأکید ویژه ای بر به کارگیری مدیریت فعال و استعدادهای درونی دارند.معظم له در این باره می فرمایند:« ما هرجا یک مدیریّت انقلابیِ فعّالِ پُرتحرّک داشتیم، کار پیش رفته است؛ هرجا مدیریّتهای ضعیف، بی‌حال، ناامید، غیرانقلابی، و بی‌تحرّک داشتیم؛ کارها یا متوقّف مانده است، یا انحراف پیدا کرده است.» باید با استفاده از ظرفیتهای گوناگونی که در حوزه های مختلف وجود دارد،دوره تحریم را مدیریت و خنثی کرد،کمااینکه ما تجربه عبور از تحریم حتی در شرایط سخت تر را داشته ایم. همانطور که همه نقشه ها و ترفندهای دشمن در طول چهل سال گذشته با شکست مواجه شده، تحریم های آمریکا نیز با ایستادگی، مقاومت و هوشیاری مردم بصیر ایران اسلامی و شکوفاسازی توانمندی های بالقوه اقتصادی ملت ایران راه به جایی نخواهد برد.

ارسال نظرات