۱- ۷ ساله بودم (۱۴خرداد۱۳۶۸)که قیامت را دیدم. آن روزها در ایران قیامتی برپا شده بود و در خانه ما هم.
 وقتی گریه‌های ملت ایران از رادیو پخش می‌شد، نمی‌دانستم چرا پدرم اشک می‌ریزد، اما می‌دانستم که کسی رفته که همه او را دوست داشتند. پدرم، آن معلم عاشق امام، اولین کسی بود که نام "روح ا..." را با چنان شوری بر زبان می‌آورد که گویی از بزرگمردی آسمانی سخن می‌گوید. خانه ما پر بود از عکس و کتاب‌های امام. من، آن کودک کنجکاو، در میان انبوه خاطرات خانوادگی ام، نخستین بارقه‌های عشق به امام را در نگاه پدرم یافتم .
پدر گاهی از امام برایم می‌گفت؛ شاید آن روزها به عمق این شخصیت پی نمی‌بردم، اما همین روایت‌های ساده پدرم، اولین تصویر از امام را در ذهنم ساخت. 
سال‌ها بعد، وقتی در مسیر طلبگی قدم گذاشتم، کم کم  با مطالعه صحیفه‌ امام و خاطرات نزدیکانش، این تصویر کودکانه، جای خود را به شناختی عمیق‌تر داد. فهمیدم آن چه مرا مجذوب امام می‌کند، فقط نقش تاریخی‌اش نیست، بلکه رفتارهای کوچک و روزمره‌ای است که از عمق ایمان و اخلاقش سرچشمه می‌گرفت.
۲- شهریور سال ۱۳۹۸، وقتی مدیربالادستی ام مرا به گوشه‌ای دنج منتقل کرد، گویی تقدیر دستی بر شانه ام زد و گفت: "حالا وقتش است!" دفتر دغدغه‌هایم را باز کردم و میان صدها فیش تحقیقاتی که از آغاز طلبگی درباره امام جمع کرده بودم، متوجه شدم کمتر کسی به آن "امامِ خانواده دوست" پرداخته است. همان امامی که برای همسرش چای می‌ریخت، برای نگهداری بچه‌ها به همسرش کمک می‌کرد و اگر همسرش سر سفره حاضر نمی‌شد، غذا نمی‌خورد .
۳- در دنیای پرسرعت امروز که حوصلۀ مردم برای خواندن کتاب‌های قطور کم شده، می‌خواستم گنجینۀ سیرۀ امام را در قالب "نوشته‌های کوتاه اما پرنور" ارائه دهم. هر صفحه کتاب "زندگی به سبک روح ا..." مانند پنجره‌ای کوچک اما روشن به زندگی خصوصی امام باز می‌شد: از نحوه برخورد با همسر و فرزندان تا سبک لباس پوشیدن و مدیریت اقتصاد خانواده. هر خاطره را با حدیثی کوتاه از معصومین(ع) آراستم تا خواننده هم لذت خاطره را ببرد و هم حکمت اسلامی را بیاموزد .
۴- یادم هست وقتی آن دوست فاضلم پرسید: "فکر می‌کنی این کتاب چقدر تیراژ پیدا کند؟" با اطمینان گفتم: "صد هزار نسخه!" و وقتی خندید، اضافه کردم: "نخند! از صد هزار هم بیشتر خواهد شد." امروز که نزدیک به یک میلیون نسخه از کتاب منتشر شده و به هفت زبان زنده دنیا ترجمه شده، می‌فهمم که این فقط یک پیش بینی نبود؛ حسِ یک مؤمن به برکتِ کاری بود که برای معرفی یکی از اولیای خدا و در مسیر ترویج سیرۀ امام انجام می‌دادم .
۵- هرگز فکر نمی‌کردم«زندگی به سبک روح ا...» تبدیل به هدیۀ عروسی شود! زوج‌های جوان آن را به مهمانانشان می‌دادند، سردفترداران پس از خواندن خطبۀ عقد به نوگل‌های زندگی هدیه می‌دادند. وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مختلف با مقدمۀ اختصاصی خودشان چاپ‌های ویژه ترتیب دادند. بیش از هزار مسابقه کتاب خوانی در سراسر کشور برگزار شد. مبلغان و استادان بزرگ آن را توصیه کردند. این‌ها همه نشان می‌داد که جامعه تشنۀ شنیدن آن "امامِ مهربان" بود؛ امامی که نه فقط رهبر انقلاب، که الگوی یک زندگی اسلامی-ایرانی اصیل بود .
۶- بعضی‌ها می‌پرسند راز این استقبال بی نظیر چه بود؟ من می‌گویم: "این کتاب با سرمایه شخصی چاپ شد، بدون حمایت نهادهای دولتی." اما راز واقعی در جاذبۀ بی بدیل شخصیت عرفانی و اخلاقی امام خمینی(ره) بود که حتی پس از گذشت سال‌ها از رحلتش، قلب‌های مشتاق را به سوی خود می‌کشاند. این کتاب فقط مجموعه‌ای از خاطرات نبود؛ پنجره‌ای بود به سبک زندگی مردی که خود، ترجمان عملی اسلام ناب بود .
۷- امروز که جشن یک میلیونی کتاب را آماده می‌شویم، به آن روزهای اولیه فکر می‌کنم که تنها با عشق به امام و ایمان به اهمیت این کار، قدم در این راه گذاشتم. "زندگی به سبک روح ا..." ثابت کرد که جامعه ما هنوز تشنۀ سیره و سبک زندگی مردان بزرگ و اثرگذار دین است، فقط باید آن را به زبان روز و در قالب‌های جذاب ارائه داد. این کتاب نه فقط سرانۀ مطالعه را افزایش داد، که سبک جدیدی از "کتاب‌های کوتاه خوان اما پرمحتوا" را در نشر ایران رواج داد .
۸- امروز وقتی می‌بینم ترجمه‌های انگلیسی، عربی، فرانسوی، ترکی، اردو، دانمارکی و بلغاری این کتاب در رایزنی‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در سراسر جهان رونمایی می‌شود، به یاد آن جمله امام به فرزندانشان می‌افتم که فرمودند: "اگرشما هم همینقدر فداکاری کنید، همسرانتان تا آخر همین قدر به شما علاقه خواهند داشت!" 
این همان امام بود؛ هم رهبری بزرگ برای ملت، هم همسری وفادار برای خانم، هم پدری مهربان برای فرزندان.
 "زندگی به سبک روح ا..." داستان همین امامِ مهربان خانواده دوست است؛ امامی که سبک زندگی اش می‌تواند راهنمای همه ما برای زندگی سعادتمندانه باشد .