تکنیک خلق گزاره‌های کاذب در مذاکرات

خلق گزاره‌های کاذب،تاکتیکی است که برخی کشورها و بازیگران سیاسی  در راستای انحراف افکار عمومی از مسئله اصلی صورت می‌دهند. این تاکتیک، حول محور «تمرکززدایی از متن»نضج یافته و منتج به دگرگونی در الگوها و ثوابت ذهنی مخاطبان در قبال یک پدیده یا رویداد می‌شود.در جریان برگزاری پنجمین دور از مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در رم،شاهد انتشار خبری هدفمند از سوی یک رسانه اماراتی در خصوص درخواست واشنگتن مبنی بر بازرسی از اماکن نظامی ایران بودیم. این خبر در حالی منتشر شد که تمرکز افکار عمومی بر روی اصلی‌ترین مانع در مذاکرات هسته‌ای،یعنی مسئله«غنی‌سازی در خاک ایران»بود. در این خصوص دو ملاحظه اساسی وجود دارد که لازم است موردتوجه قرار گیرد:
قطعا در خصوص  خبرسازی رسانه اماراتی و کذب بودن آن کمترین شبهه‌ای وجود ندارد اما هدف این رسانه و مهم‌تر از آن، منتشرکنندگان پشت پرده این خبر در بحبوحه مذاکرات رم قابل‌تأمل است. این مسئله زمانی جدی‌تر می‌شود که  نسبت به نقش امارات متحده عربی و حکومت بن زاید  به‌عنوان یکی از بازوان منطقه‌ای مشترک  واشنگتن و تل آویو واقف باشیم. فراتر از آن،مخالفت منطقی جمهوری اسلامی ایران با میانجی‌گری ابوظبی در مذاکرات غیرمستقیم ،مولد شیطنت‌هایی از سوی اماراتی‌هاست که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن‌ها عبور کرد. تغییر فرامتن مذاکرات ،رویکردی است که دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان همواره به آن در جریان سلسله مذاکرات هسته‌ای سال‌های گذشته و اخیر استناد کرده‌اند. این تنظیم گری اکثرا از سوی رسانه‌هایی مانند رویترز و اکسیوس و بعضا از سوی رسانه‌های ظاهرا غیرغربی صورت می‌گیرد اما اصل بازی از یک مصدر هدایت می‌شود. 
نکته دیگر،معطوف به محتوای این خبر و کارکرد آن است:جایی که تلاش شده به مخاطبان خاص و عام مذاکرات هسته‌ای این‌گونه القا شود که وزن «ستانده‌های ایران»در مذاکرات به‌مراتب کمتر از «داده‌ها» بوده و انعقاد توافق به هر قیمت ممکن برای تهران اهمیت دارد!
این القاگری کاذب در حالی صورت می‌گیرد که خطوط قرمز هسته‌ای،نظامی،امنیتی و حقوقی ایران در مذاکرات پررنگ و غیرقابل‌مذاکره ( چه رسد به معامله) است. این گزاره القایی،کمترین تناسبی با ثوابت و قواعد تثبیت‌شده در حوزه کلان امنیتی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی نیست و تنها کارکرد آن،درگیرسازی ذهن مخاطبان مذاکرات و خلق دغدغه‌ای موازی در کنار موضوع جنجالی«حق ذاتی غنی‌سازی ایران»است. 
زمانی که فرامتن و کارکرد این گزاره را درک نموده و نسبت به ماهیت و اهداف بازیگرانی که در صدر تا ذیل در خلق آن دخیل هستند آگاه شویم،متوجه وجود منظومه‌ای از پیش طراحی‌شده می‌شویم. مواجهه با این گزاره‌های القایی،در گروی افزایش تمرکز بر متن مذاکرات و متعاقبا،افشاگری رسمی از سوی دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان در خصوص اهداف پشت پرده و آشکار این خبرسازی‌هاست. این موارد،در گذشته سابقه داشته و در آینده نیز سابقه خواهد داشت.لذا خلق یک خط تحلیلی -شناختی در تحلیل چیستی و چرایی این موارد، تأثیر بسزایی در شکست دشمن در نیل به اهداف شوم خود خواهد  داشت. نویسنده:حنیف غفاری