چای کیسه‌ای؛ از راحتی تا سرطان

تبیین:

مدیرکل آزمایشگاه‌های مرجع سازمان غذا و دارو مهدی انصاری دوگانه با اشاره به نگرانی‌های فزاینده جهانی درباره ریسک‌های میکروپلاستیک‌ها، گفت: بسیاری از کیسه‌های چای تجاری از ترکیبی از الیاف طبیعی مانند کاغذ و مواد پلاستیکی مانند پلی‌پروپیلن یا نایلون ساخته شده‌اند. این مواد پلیمری برای چسباندن کیسه‌ها و حفظ ساختار آنها هنگام قرارگرفتن در آب داغ استفاده می‌شوند. اما همین امر می‌تواند منجر به آزادشدن ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک در زمان جوشاندن شود.
وی در ادامه بیان کرد: یک مطالعه که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نشان داد که برخی از کیسه‌های چای می‌توانند میلیارد‌ها ذره میکروپلاستیک و نانوپلاستیک را وارد یک فنجان چای کنند. این ذرات با اندازه‌های بسیار کوچک، کمتر از ۵ میلی‌متر برای میکروپلاستیک‌ها و کمتر از ۱۰۰ نانومتر برای نانوپلاستیک‌ها هستند. اندازه کوچک این ذرات باعث می‌شود که جداسازی آنها حتی با صافی‌های مخصوص نیز دشوار باشد.
انصاری دوگانه در ادامه توضیح داد: گرچه تاکنون شواهد قاطعی که مصرف میکروپلاستیک‌های تولیدشده توسط کیسه‌های چای را با خطرات مشخصی برای سلامت انسان مرتبط کند وجود ندارد، اما مطالعات انجام‌شده روی حیوانات نشان می‌دهد که این ذرات می‌توانند باعث التهاب، استرس اکسیداتیو و آسیب‌های سلولی شوند. نانوپلاستیک‌ها به دلیل اندازه بسیار کوچک خود، امکان نفوذ به بافت‌ها و اندام‌ها را دارند و این مسئله نگرانی‌های بیشتری درباره اثرات بلندمدت این ذرات ایجاد کرده است.
وی در خصوص چگونگی پیشگیری از این خطرات بیان کرد: برای کاهش این خطرات، می‌توان از استراتژی‌هایی مانند استفاده از کیسه‌های چای بدون پلاستیک که از مواد زیست‌تخریب‌پذیر یا تجزیه‌پذیر ساخته شده‌اند، استفاده از چای برگ‌های آزاد به‌جای کیسه‌های چای و همچنین قانون‌گذاری‌های مشخص‌تر درباره مواد استفاده‌شده در تولید کیسه‌های چای بهره برد. این اقدامات می‌توانند از آزادسازی میکروپلاستیک‌ها جلوگیری کنند و به حفظ سلامت انسان کمک کنند.
انصاری دوگانه در پایان تأکید کرد: اگرچه هنوز خطرات دقیق مرتبط با مصرف میکروپلاستیک‌ها به‌طور کامل مشخص نشده است، اما با ادامه تحقیقات و اتخاذ روش‌های پایدار می‌توان از تعامل با این ذرات جلوگیری کرد و از سلامت انسان محافظت کرد.