جهان، چشم‌انتظار پسر فاطمه (س)

تبیین: 

زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد رفته رفته مؤمنان خود را برای آمدن ماه رمضان آماده می‌کنند. رجب و شعبان بهترین فرصت برای خودسازی است تا بنده خدا بتواند خودش را برای آمدن ماه مبارک رمضان آماده کند. رمضانی که شب های قدرش از هزار ماه برتر است. اما در ماه شعبان هم شبی وجود دارد که آن را هم ردیف و هم پای شب قدر می‌دانند و از این شب نیز می‌توان به اندازه شب های قدر استفاده کرد و بهره برد. در حدیثی که در وسایل الشیعه، بحار الانوار و مصباح المتهجد اشاره شده در خصوص فضیلت ماه شعبان آمده است: «خداوند به ذات مقدس خود سوگند خورده است که هرکس را در این ماه به او پناه برده و از او درخواست کند، از رحمت خود محروم نکند».
اما در میان روز‌ها و شب‌های ماه شعبان، شب نیمه شعبان این ماه مصادف است با ولادت آخرین حجت معصوم خداوند و موعود انبیا و اولیا، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف؛ این شب و روز، از شرافت ویژه‌ای برخوردار است.
از امام صادق (علیه السّلام) روایت شده که پدر بزرگوارشان در پاسخ کسی که از فضیلت شب نیمه شعبان از ایشان پرسیده بود، فرمودند: این شب برترین شب‌ها بعد از شب قدر است، خداوند در این شب فضلش را بر بندگان جاری می‌سازد و از منت خویش گناهان آنان را می‌بخشد، پس تلاش کنید که در این شب به خدا نزدیک شوید. همانا این شب، شبی است که خداوند به وجود خود سوگند یاد کرده که در آن درخواست کننده‌ای را، مادام که درخواست گناه نداشته باشد، از درگاه خود نراند.
بنا بر روایت، «کمیل» یار وفادار امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، در جلسه‌ای یکی از یاران حضرت از ایشان درباره این آیه شریفه سوره دخان «فیها یُفرق کل أمر حکیم» سؤال کرد، ایشان نیز در تفسیر شب قدر که امور آدمیان در آن مقدر می‌شود به بیان اهمیت شب نیمه شعبان پرداختند و به خصوص بر خواندن دعای حضرت خضر (علیه السّلام) در این شب (شب نیمه شعبان) تاکید کردند.
پس از اتمام جلسه و آنگاه که کمیل به منزل خود بازگشت، باز به نزد حضرت مراجعه کرد تا دعای خضر را از ایشان فرا گیرد. حضرت نیز نخست او را امر به نوشتن کردند و آنگاه دعای معروف کمیل را برای او خواندند و سرانجام او را به خواندن این دعا در شب نیمه شعبان سفارش فرمودند.
و اما روز نیمه شعبان؛ روز نیمه شعبان، روز خجسته میلاد امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف است. امام حی و حاضری که تمامی مردم دنیا بر سفره کرم او روزی می‌خورند.
حضرت امام جواد (ع) از پدران گرانقدرش آورده است که امیرمومنان علیهماالسلام فرمود: «برای قائم ما غیبتی بسیار طولانی است و من شیعیان را می‌نگرم که در غیبت او بسان گله بدون شبان سرگردانند دنبال چراگاهند و نمی‌یابند. آگاه باشید که هر کس از اینان بر دین خویشتن استوار باشد و قلبش بخاطر غیبت طولانی آن حضرت سخت نگردد، چنین کسی با من است و در قیامت در درجه من...».
حضرت امام رضا علیه السلام نیز از پدرانش آورده است که امیرمومنان علیه‌السلام به امام حسین علیه السلام فرمود: «حسین جان! نهمین فرزند تو قائم بحق است و آشکارکننده دین و گسترش دهنده عدالت. امام حسین علیه السلام می فرماید: گفتم یا امیرالمومنین! این خبر براستی تحقق یافتنی است؟ فرمود: آری! بخدایی که محمد را فرمان رسالت داد و او را بر همه انسانیت برگزید این کار شدنی است اما پس از غیبت طولانی و سرگردانی و نابسامانی بسیار، مردمی که در آن شرایط زندگی می کنند جز خالصانی که در اوج یقین هستند و خدا از آنان به ولایت ما پیمان گرفته و در دلهایشان ایمان را مرقوم داشته و به روحی از جانب خویش آنان را تایید فرموده است؛ جز اینان، کسی بر دین خویشتن استوار نمی ماند.»
و در روایتی دیگر، امام حسن علیه السلام فرمود: مردم! آیا نمی‌دانستید که هر کدام از ما خاندان وحی و رسالت تحت سیطره و حاکمیت طاغوت زمانش زندگی می‌کند و بناچار فشار ستم بر او تحمیل می‌گردد جز قائم ما، همو که روح خدا عیسی بن مریم به امامت او نماز می‌گذارد چرا که خداوند ولادت او را مخفی و شخصیت او را نهان می‌دارد تا هنگامی که به دستور او ظهور کند، بیعت قدرت‌مداری را به گردن نداشته و تحت حاکمیت ظالمی زندگی نکند...».