حجاب و عفاف و بی‌عملی دستگاه‌ها

تبیین:  

مسئله «حجاب و عفاف» همچنان در جامعه ما به عنوان یک موضوع چالشی و مهم مطرح است و طبیعی هم هست؛ چراکه جامعه‌ ایرانی، جامعه‌ای متدین و دارای اصالت فرهنگی چند هزار ساله است و در چنین جامعه‌ای، حفظ حریم‌ اخلاق و عفت عمومی، تعارف‌بردار نیست و خانواده‌ها انتظار دارند، حریم عمومی جامعه برای فرزندانشان، پاک و سالم باشد.

در چنین شرایطی، همه دستگاه های دخیل در موضوع حجاب و عفاف مسئولیت دارند تا زمینه پاک و عفیف ماندن فضای عمومی جامعه را فراهم کنند تا محیط اجتماع، برای کار و فعالیت خانواده‌ها هموار باشد، اما واقعیت تلخ این است که از میان دستگاه‌های مسئول، بار مسئولیت تنها بر دوش پلیس است که قاعدتاً باید در حلقه آخر اعمال قانون قرار داشته باشد.

* 32 دستگاه مسئول و یک تکلیف بر زمین مانده!

سال‌ها قبل، شورای عالی انقلاب فرهنگی، چارچوب اصول و مبانی و روش‌های اجرایی گسترش فرهنگ عفاف را سال‌ها پیش به تصویب رساند و پس از آن هم، راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف در چهارچوب اصول و مبانی روش‌های اجرایی گسترش فرهنگ عفاف توسط این شورا به تصویب رسید. در این مصوبه برای ۲۶ دستگاه قانون‌گذار و اجرایی شرح وظایفی تعریف شده است.

همچنین، آئین‌نامه راهکارهای اجرایی گسترش عفاف و حجاب نیز در سال ۸۴ به سازمان‌های مرتبط ابلاغ شد و پیگیری اجرای این طرح در سال ۱۳۸۵ به دستور رئیس جمهور به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واگذار شد و در سال ۱۳۸۷ ابلاغیه مأموریت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لغو و به وزارت کشور واگذار شد.

دستگاه‌های قانونگذار و اجرایی نیز وظایفی را در این موضوع عهده‌دار هستند؛ از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۲۱ وظیفه از جمله حمایت مادی و معنوی از آثار فرهنگی هنری همانند تسریع در صدور مجوز، ارائه یارانه و تشویق تولیدکنندگان آثار فرهنگی و هنرمندانی که راهکارهای تازه و جذاب در راستای توسعه فرهنگ عفاف ارائه می‌کنند. وزارت صنعت و تجارت نیز ۱۳ وظیفه، سازمان صدا و سیما ۳۱، وظیفه و فرماندهی انتظامی ۲۱ وظیفه از جمله جلوگیری از فعالیت واحدهای صنفی متخلف که باعث مخدوش کردن عفت عمومی می‌شود و وزارت جوانان هم ۱۴ وظیفه از جمله ایجاد مراکز مشاوره‌ی محلی با کادر مجرب جهت اطلاع رسانی به خانواده‌ها و جوانان به صورت حضوری، تلفنی و مکاتبه‌ای، برعهده دارند.

علاوه بر آنها، سازمان تبلیغات اسلامی ۱۲ وظیفه از جمله نشان دادن اثرات منفی فرهنگ مبتذل و غیر اخلاقی غرب در زندگی اجتماعی و فردی نوجوانان و وزارت آموزش و پرورش با ۲۱ وظیفه از جمله در نظر گرفتن امتیازاتی برای مدیران مدارسی که رعایت حجاب کارکنان و دانش آموزان آن اسلامی و مناسب است و پاسخگو بودن مدیر مدرسه در صورت عدم رعایت عفاف و حجاب از طرف دانش آموزان. وزارت امور اقتصادی و دارایی و گمرک نیز علاوه بر ممنوعیت ورود، تولید و عرضه مجسمه‌ها، عروسک‌ها، مانکن‌ها تابلوهای مروج ضد عفاف نظیر نقاشی، فرش، روزنامه و… به ۴ وظیفه‌ی دیگر نیز موظف هستند.

وزارت علوم و تحقیقات و فناوری دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی نیز با ۱۷ وظیفه و معاونت امور زنان و خانواده نیز با ۶ وظیفه از جمله برگزاری همایش‌ها، کنفرانس‌ها و نشست‌های تخصصی با موضوع فرهنگ عفاف در مراکز علمی تحقیقاتی و تشکیل دوره‌های آموزشی کوتاه مدت برای ارباب رجوع‌ها در دستگاه‌های اجرایی و تشکیلات غیردولتی پرداخته است.

وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات با ۸ وظیفه و سازمان تربیت بدنی نیز با ۱۸ وظیفه از جمله تاکید بر اجرای مقررات انضباطی جهت گسترش فرهنگ عفاف و شهرداری‌ها نیز با ۱۰ وظیفه از جمله تأسیس فرهنگ‌سرای حجاب برای برگزاری جلسات مرتبط، پرسش و پاسخ در زمینه حجاب برگزاری مراسم ویژه و ... مکلف شده‌اند.

حالا سوال اینجاست که از بین این همه دستگاه عریض و طویل، کدامیک از آنها به تکالیف خود در حوزه گسترش فرهنگ حجاب و عفاف عمل کرده یا می‌کنند؟

* سرنوشت مبهم قانون ساماندهی مد و لباس

و در نهایت، باید به قانون مترقی «ساماندهی مد و لباس» اشاره کرد که در مجلس هفتم تصویب شد و از آن سال‌ها تا امروز هنوز معطل است! در حالی که بخشی از ریشه معضل بدپوششی به نبودن لباس‌های مناسب و عرضه پوشش‌های نامناسب در بازار برمی‌گردد و این دغدغه‌ای است که اکثر خانواده‌های ایرانی با آ« دست و پنجه نرم می‌کنند!

تا این دستگاه ها به تکالیف خود عمل نکنند، فراجا و دستگاه قضا، به تنهایی نمی‌توانند عهده‌دار حل مسئله شوند.

حامد کرمانی‌زاده