اما نتیجه اجلاس متناسب با ظرفیت دنیای اسلام و حجم حضور تودههای ملتهای اسلامی در صحنه نبود. ظرفیتهای کشورهای اسلامی با نتیجه این اجلاس اصلا با هم همخوانی ندارد.
انتظار از سازمان همکاری اسلامی با ظرفیت عظیمی که در حوزههای اقتصادی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی دارد، با بیانیه صادرشده قابل مقایسه نیست. دولتهای عربی - اسلامی با مواضع بسیار نازلی که گرفتند، عامدانه در مقابل رژیم صهیونیستی عقبنشینی کردند. این موضوع نشان میدهد این کشورها تا چه میزان قابل توجهی به غرب و رژیم صهیونیستی وابستگی و دلبستگی دارند. اگر غیر از این بود، حالا باید صدای دولتهای عربی بلندتر از صدای مردمشان شنیده میشد. بیانیه پایانی نشست اضطراری سازمان همکاری اسلامی بسیار ضعیف و منفعلانه بود. جمهوری اسلامی ایران زحمت زیادی برای برگزاری این نشست اضطراری کشید و انتظار میرفت نتیجه اجلاس اقدام عملی دولتهای عربی - اسلامی در مقابل رژیم صهیونیستی باشد.
نتیجه این نشست، افکار عمومی ملتهای مسلمان را سرخورده کرد. وقتی 57 کشور عربی - اسلامی هیچ تحرک و اقدام عملیای نسبت به مساله فلسطین علیه رژیم صهیونیستی انجام ندهند، نباید انتظار داشته باشیم سازمان ملل، کشورهای غربی، دولتمردان غربی و اتحادیه اروپایی گامی برای توقف جنایات رژیم صهیونیستی علیه فلسطین بردارند. در واقع وقتی دولتهای اسلامی چنین موضع منفعلانهای در مقابل اسرائیل و نسلکشی مردم فلسطین اتخاذ میکنند، چه انتظاری از اروپاییها میرود که حمایت از رژیم صهیونیستی را کنار بگذارند و ماشین کشتار صهیونیستها را متوقف کنند؟
موضعی که دولتهای اسلامی در نشست اضطراری سازمان همکاری اسلامی گرفتند، اصلا قابل مقایسه با مواضع مردم خود نسبت به مساله فلسطین نیست. دولتهای عربی - اسلامی حداقل به ملتهای خودشان خیانت کردند؛ ملتهایی که جلوتر از دولتهایشان در حمایت از غزه حرکت کردند و حالا از مواضع دولتها سرخورده شدهاند.
این بیانیه و موضعگیریهای دولتهای عربی- اسلامی هرگز رژیم صهیونیستی را وادار به توقف جنایاتش نخواهد کرد، بلکه برعکس، بیانیه اخیر سازمان همکاری اسلامی پیام انفعال کشورهای مسلمان را به سرزمینهای اشغالی مخابره میکند و باعث میشود دست رژیم صهیونیستی برای قتل عام بیشتر مردم فلسطین بازتر باشد. موضع اخیر دولتهای عربی، اقدامی خیانتآمیز بود و این پیام را به رژیم صهیونیستی ارسال کرد که ماشین کشتار علیه فلسطین هر قدر هم سرعت داشته باشد، ما اقدامی نخواهیم کرد.
اساسا موضع کشورهای عربی در نشست اخیر سران سازمان همکاری اسلامی صرفا به محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی محدود بود، بدون اینکه اقدامی عملی در حمایت از مردم فلسطین صورت دهند. برخی دولتهای عربی و اسلامی میتوانستند با قطع ارتباطات اقتصادی خود با رژیم صهیونیستی، سرزمینهای اشغالی را برای توقف جنایاتش علیه غزه تحت فشار قرار دهند اما از انجام این کار برای مردم فلسطین هم دریغ کردند.
* جمهوری اسلامی ایران، پرچمدار مقابله با اسرائیل
جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری بود که از روزهای ابتدایی جنگ، در حمایت از فلسطین به میدان آمد. سفرهای دیپلماتیکی که حسین امیرعبداللهیان انجام داد و همینطور تماسهای تلفنی متعددی که رئیسجمهور با سران کشورهای خارجی برقرار کرد، نشان داد عزم جمهوری اسلامی ایران در حمایت از فلسطین جدی است. مردم مظلوم فلسطین از جمهوری اسلامی ایران انتظار داشتند به عنوان پرچمدار مقابله با اسرائیل، زبان گویای آنها در عرصههای بینالمللی باشد؛ آن هم در شرایطی که دولتهای غربی به حمایت تمام قد از اسرائیل برخاسته بودند و دولتهای عربی در انفعال به سر میبردند. جمهوری اسلامی و مردم ایران بخوبی توانستند انتظار مردم فلسطین و گروههای مقاومت فلسطینی را برآورده کنند. این موضوعی است که رهبران مقاومت فلسطین در نوار غزه نیز بر آن تاکید دارند و معتقدند ایران بخوبی صدای مظلومیت و اقتدار مردم غزه را به گوش دنیا رساند.
در ارتباط با نشست سران سازمان همکاری اسلامی نیز انتظار میرفت تریبون این نشست، همچنین اتحادیه عرب، صدای رسای فلسطین باشد و مطالبات آنها را فریاد بزند.
سخنان حجتالاسلاموالمسلمین سیدابراهیم رئیسی در این نشست و ارائه راهحلهای دهگانه برای پایان دادن به جنایات رژیم صهیونیستی، چیزی بود که از جمهوری اسلامی انتظار میرفت. رئیسجمهوری اسلامی ایران از ابتداییترین مسالهای که مردم فلسطین در پی جنایات اخیر فریاد میزدند، یعنی توقف ماشین کشتار رژیم صهیونیستی صحبت کرد؛ از رفع محاصره نوار غزه برای امدادرسانی به مردم مظلوم فلسطین صحبت به میان آورد؛ خواستار خروج نظامیان صهیونیستی از نوار غزه شد؛ اینها مطالبه مردم فلسطین است.
موضع جمهوری اسلامی ایران بسیار دقیق و حکیمانه بود. آن هم در شرایطی که دولتهای عربی در انفعال محض به سر میبرند. در میان تمام کشورهای عربی، این جمهوری سلامی ایران بود که صدای مردم مظلوم نوار غزه شد. همین مواضع در مجمع عمومی سازمان ملل و... نیز از زبان ایران بیان شده است. راهحلهای فوری که توسط جمهوری اسلامی پیشنهاد شد، درخواستهای واقعی مردم فلسطین است.
«تسلیح فلسطین» یکی از راهکارهایی بود که رئیسجمهور در نشست سران سازمان همکاری اسلامی در غزه ارائه داد اما 57 کشور اسلامی با سطح بالایی از ذخایر نفتی، گازی و حتی ذخایر انسانی هیچ زمانی به ندای مظلومیت فلسطین گوش ندادهاند. تجسم کنید اگر این کشورهای عربی - اسلامی با ثروت عظیمی که در اختیارشان است، دست فلسطینیها را برای مبارزه با اسرائیل پر کنند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اثری از رژیم اشغالگر نخواهد ماند. نیازی به اعزام ارتش کشورهای عربی برای کمک به فلسطین نیست. اگر تنها اقدام به تسلیح گروههای فلسطینی کنند، مردم فلسطین میتوانند حداقل یک جنگ برابر با رژیم صهیونیستی داشته باشند. آیا نیابد کمی از ظرفیت قابل توجهی که کشورهای عربی - اسلامی در اختیار دارند، برای مبارزه با اسرائیل در اختیار مردم فلسطین قرار گیرد؟ این ننگ است که کشورهای عربی از ظرفیتهای عظیمی برخوردار و ثروتمند باشند اما مردم فلسطین در مقابل دشمن جنایتکار خود دست خالی مبارزه کنند. به همین خاطر است که میگوییم موضع کشورهای عربی در ریاض، خیانت به ملت فلسطین است.
این موضوعی بود که رئیسجمهور کشورمان نیز به آن اشاره کرد و با سرزنش دولتهای عربی، خطاب به آنها گفت اگر نمیتوانید جنایات رژیم را متوقف کنید، اگر نمیتوانید محاصره نوار غزه را رفع کنید، اگر نمیتوانید نظامیان رژیم را از نوار غزه بیرون کنید، اگر نمیتوانید آنها را محاکمه کنید و... حداقل دست مردم فلسطین را از سلاح پر کنید تا بتوانند خودشان در برابر رژیم بایستند، کما اینکه تا الان هم خودشان در برابر رژیم ایستادهاند.
* رفراندوم؛ راهکاری عادلانه برای تعیین سرنوشت مردم فلسطین
پیشنهاد و راهکار مطرحشده از سوی ایران برای آینده فلسطین، یک ایده منطبق با استانداردهای بینالمللی است؛ تعیین سرنوشت به دست خود مردم فلسطین. این چیزی است که اروپاییها خیلی مدعی آن هستند و معتقدند همه چیز را باید به همهپرسی گذاشت و هر تصمیمی را باید از صندوقهای رای بیرون آورد. این پیشنهاد جمهوری اسلامی هم ناظر به همین مساله است و از طریق همین راهکار سیاسی که مطرح شده، جمهوری اسلامی خواستار این است که فرصتی فراهم شود تا ملت فلسطین سرنوشت خود را به رای بگذارد. ایده پیشنهاد شده از سوی ایران، معیاری است که اروپا بشدت با آن آشنایی دارد.
اینکه این پیشنهاد چقدر امکان اجرایی شدن دارد، به این بستگی دارد که سازمان ملل تا چه اندازه به ادعاهایش پایبند است. رجوع به آرای مردم مسالهای است که کشورهای غربی دائما آن را به مثابه پتکی بر سر سایر کشورها میکوبند و هر زمانی که بخواهند از مردم سایر ملتها باجخواهی کنند، موضوع رجوع به آرای مردمی را مطرح میکنند. حالا این اجازه باید به ملت فلسطین هم داده شود که رای و نظر آنها چیست. ملت فلسطین شامل مسلمانان، یهودیان و مسیحیانی است که ساکنان اصلی فلسطین هستند و جمهوری اسلامی معتقد است نظام سیاسی آینده فلسطین را باید مردم فلسطین رقم بزنند و آن را از طریق برگزاری یک همهپرسی مشخص کنند.
پیشنهاد جمهوری اسلامی کاملا نقطه مقابل طرح غربیهاست که به دنبال تقسیم سرزمین فلسطین بین مردم فلسطین و اشغالگران صهیونیست هستند. در حال حاضر از یک سرزمین 27 هزار کیلومتر مربعی، تنها 5 هزار کیلومتر آن در اختیار فلسطینیهاست و 22 هزار کیلومتر مربع در اختیار رژیم اشغالگر صهیونیستی است. دلیل اینکه مردم فلسطین با طرح 2دولتی مخالفت میکنند نیز همین است. در حالی که صاحبان اصلی سرزمین فلسطین کمتر از 10 درصد سرزمین را در اختیار دارند، مهاجران اشغالگری که از سایر کشورها به فلسطین رفتهاند، 90 درصد آن را تحت اشغال خود گرفتهاند.
به طور کلی در اتفاقات اخیر غزه و بویژه پس از عملیات توفان الاقصی، ۲ کشور بودند که بسیار فعالانه وارد صحنه شدند؛ آمریکا به حمایت از رژیم صهیونیستی و ایران به حمایت از مردم مظلوم فلسطین. هر ناظر بیرونی بخوبی میتوانست این صحنه را درک کند. در حالی که هیچ کشور اسلامی بزرگ یا کوچکی جرأت نمیکرد وارد صحنه شده و از جنایات آمریکا و رژیم صهیونیستی صحبت کند، جمهوری اسلامی وارد صحنه شد. هیچ رهبر اسلامی به اندازه رهبر معظم انقلاب در صحنه پیامرسانی برای ملت فلسطین و دنیا درباره جنایات رژیم صهیونیستی نبود. تبیین اتفاقاتی که در غزه در حال رخ دادن است، از سوی ایشان بینظیر بود. به گفته خود فلسطینیها، به پشتگرمی جمهوری اسلامی است که به مبارزه با رژیم صهیونیستی ادامه میدهند. هدی شکیبایی
ارسال نظرات