نوبل بدلی

پایگاه رهنما:

کشور‌های جریان استکبار برای بدل¬سازی رخداد‌ها و مفاهیم ارزشی به ضدارزش پیشتاز هستند. آنان در تکاپوی تغییرات جدی برای مفاهیم متعالی مانند اخلاق، صلح و... هستند و در این مسیر عناوین و افراد مختلفی را برجسته سازی می‌کنند؛ یکی از مهم‌ترین این رویداد‌ها جایزه نوبل صلح است که در بازار مکاره غرب، تروریست¬ها جلودار آن هستند.

نوبل جنایت
نوبل برای کشور‌های غربی جایزه جنایت¬کاری است و رژیم اشغالگر قدس نفر اول این رقابت خونریزی خواهد بود. مناخیم بگین از نخست وزیران اسبق رژیم صهیونیستی است که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده است؛ وی در حالیکه همانند اکثر مقامات صهیونیستی دستانش تا مفرق به خون انسان‌های بیگناه آلوده است در سال ۱۹۷۸ از سوی گردانندگان مراسم نوبل مستحق دریافت جایزه صلح! در نظر گرفته شد. بگین در نهم آوریل سال ۱۹۴۸ به عنوان فرمانده یک گروه تروریستی به نام «ایرگون» به روستای دیر یاسین در فلسطین حمله کرد و کشتاری وحشیانه را به راه انداخت. در این حمله که با حمایت دیگر سازمان تروریستی رژیم صهیونیستی موسوم به «هاگانا» همراه بود، حدود ۳۰۰ فلسطینی قتل عام شدند؛ همچنین در این حمله به دستور بگین، چندین زن فلسطینی مورد تجاوز صهیونیست‌ها قرار گرفتند و کودکانشان نیز ذبح شدند.

نوبل وقاحت
طراحی رویداد‌های جهانی با برگزیده¬های ایرانی ناهمسو با جمهوری اسلامی ایران یکی از راهبرد‌های مطرح سازی فعالان سیاسی ضدمنافع ملی کشورمان است. در همین راستا کمیته نوبل نروژ روز جمعه ۶ اکتبر (۱۴ مهر) اعلام کرد جایزه سال ۲۰۲۳ خود را به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی، اهدا می‌کند. دبیر این کمیته که سخنان خود را به زبان فارسی و با عبارت «زن، زندگی، آزادی»، شعار نمادین اعتراضات ۱۴۰۱ ایران، شروع کرده بود گفت این جایزه به پاس مبارزه نرگس محمدی علیه «سرکوب زنان در ایران»! و تلاش او در راستای «ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همگان» داده می‌شود. مجموعه کارشناسی مسائل ایران در تشکیلات اطلاعاتی_امنیتی آمریکا و برخی از کشور‌های اروپایی (ازجمله فرانسه، انگلیس و آلمان) به این نتیجه رسید که برای پیشبرد راهبرد کلان «تغییر رژیم» و «براندازی» در قبال ایران، لازم است تاکتیک اغتشاش‌های مستمر و ناآرامی پایدار در ایران، احیا شود. حداقل در یک دهه اخیر، اجرای این تاکتیک در دستور کار بوده و تاکنون، به نتیجه مطلوب نرسیده است. آخرین دور از این اغتشاش‌ها که در شهریور پارسال با بهانه قرار دادن فوت خانم امینی در یکی از مراکز پلیس اجتماعی، کلید خورد، نتوانست به اهداف مور دنظر دست یابد و راهکار‌های مختلف مجموعه یادشده هم نتوانست این ناآرامی را برای مدت بیشتر از چند ماه، ادامه دهد. اعطای جایزه صلح نوبل، در همین چارچوب، قابل تحلیل و درک است. جایزه صلح نوبل را به دلایل فراوان می‌توان رویدادی تلقی کرد که تعمدی، جهت‌گیری و رنگ و بوی سیاسی دارد.

نرگس محمدی کیست؟
نرگس محمدی یکی از محکومان فتنه سال ۸۸ سال است. وی ده سال مجازات حبس لازم الاجرا داشت که با استفاده از قانون کاهش مجازات حبس و موافقت دادگاه، میزان حبس وی یک سال و نیم کاهش پیدا کرد و با پایان محکومیت هشت سال و نیم حبس، از زندان آزاد شده بود. وی در طول سال‌های محکومیتش همواره حاشیه ساز بوده و با دروغ پردازی‌ها سعی در ایجاد حاشیه کرده بود. برخلاف اخباری که از وضعیت وی و شایعه شکنجه او مطرح شده بود، تصاویر آزادی وی که حاکی از اضافه وزن وی داشت، در آن زمان واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت. اما ادامه دار بودن اقدامات ضدایرانی و امنیتی نرگس محمدی باعث شد تا وی به جرم اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور دوباره بازداشت شود. همچنین وی طی ۷ ماه گذشته از حق مرخصی قانونی خود از زندان استفاده نکرده و از خانواده و وکلای خود نیز خواسته برای خروج از زندان کفیل وی نشوند. موضوعی که بسیاری او را به دلیل مادر بودنش مذمت کردند و معتقدند او با سیاسی کاری حاضر شده «مادر بودن» خودش را زیرسوال ببرد. به واسطه حضور فرزندان نرگس محمدی در خارج از کشور، وی طی ماه‌های گذشته و با مساعدت و همکاری مقامات زندان حتی اجازه استفاده از تلفن همراه به صورت محدود و صرفا برای تماس با فرزندان خود را نیز داشته، اما او از همین امکان نیز برای پیشبرد اهداف خود در کسب جایزه صلح نوبل و پیشبرد بازی طراحی شده سوءاستفاده کرده است. از سوی دیگر وی در همین چهارچوب از فرصت‌های درمانی داخل زندان استفاده نمی‌کند، دائما در حال طراحی و اجرای اقداماتی خلاف نظم زندان و برهم زننده فضای آرامش سایر زندانیان است و اقدامات دامنه دار تبلیغی را آغاز کرده که شامل دروغ‌هایی همچون تهدید جانی وی در زندان و مواردی از این دست می‌شود.

تحلیل امنیتی نوبل نرگس محمدی
براساس نظر تحلیلگران حوزه امنیت در رسانه¬ها جبهه معاندان جمهوری اسلامی ایران، در پی تحقق اهداف چهارگانه زیر بوده است؛ ایجاد یک مسیر جدید برای تزریق حمایت‌های مادی به اپوزیسیون و جریان برانداز؛ از این طریق می‌توان حمایتی نامشروع و غیرقانونی را به عنوان اقدامی مشروع جلوه داد. خلق یک چهره راهبر و تقویت نماد «زن» در شعار «زن، زندگی، آزادی» به منظور حل معضل فقدان رهبر مشروع و کارآمد برای جریان برانداز. ایجاد یک الگو کارآمد برای همه بازیگرانی که خواهان حمایت از تاکتیک ناآرامی مستمر علیه ملت و دولت جمهوری اسلامی ایران هستند. با توجه به جهانی‌بودن رویداد نوبل، ظرفیت تبلیغاتی بسیار قابل توجهی در آن وجود دارد و می‌توان بخش قابل توجهی از افکار عمومی جهان را به آن جلب کرد و از این طریق طیف وسیعی از جریان‌های فکری را به دریافت‌کننده و چرایی اعطای نوبل به آن فرد یا مجموعه، جلب کرد.

چشم انداز تحلیلی
نوبل صلح، جایزه‌ای است که مانند دیگر مفاهیم ارزشمند حقوق بشری و تلاش برای صلح جهانی از معنای اصلی خود تهی و تبدیل به ابزاری سیاسی شده است؛ به‌نحوی که اکنون این جایزه، فرصتی را در اختیار استفاده‌کنندگان ابزاری از مفاهیم حقوق بشری قرار داده تا اهداف سیاسی خود را محقق و نقاب روی اقدامات خود و شرکایشان را حفظ کنند. از سوی دیگر سال گذشته نیز یک جشنواره موسیقی غربی برای اینکه در راستای اهداف و منافع سیاسی آمریکا و اروپا عمل کند یک بخش و جایزه به عنوان بهترین ترانه در بخش «آهنگ برای تغییرات اجتماعی» شصت و پنجمین خلق کرد و آنرا به «شروین حاجی‌پور» اهدا کرد. جایزه‌ای که تا آن زمان اصلا وجود نداشت، اما برای اهداف سیاسی ساخته شد. پس با تقاطع رخداد‌ها نتیجه می¬گیریم که در آینده باید اسامی بیشتری از افراد ضدانقلاب فعال در کشور را نامزد یا برنده جوایز ساختگی جهانی ببینیم و از این حربه برای زنده نگه داشتن شعار‌های دروغین آشوب‌های ۱۴۰۱ استفاده خواهند کرد. حانیه میرحاجتی