دولت ایمان و امید

پایگاه رهنما:

هفته دولت که با یاد و خاطره شهیدان رجایی و باهنر نامگذاری شده، معمولاً فرصتی است که علاوه بر آنکه دولت‌ها به ارائه عملکرد خود می‌پردازند، دیگران نیز مانند نخبگان، کارشناسان، اصحاب رسانه و حتی عموم جامعه به قضاوت و اظهار نظر در مورد عملکرد دولت به زعم خود به صورت تخصصی و غیرتخصصی می پردازند.

با الهام از مبانی فکری مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و تاسی از سیره عملی ایشان، نگاه واقع بینانه به واقعیات مثبت و منفی در کنار هم می تواند در درک واقعی از شرایط موجود در همه پدیده‌ها از جمله عملکرد دولت‌ها موثر واقع شود. واقعیات مثبت مانند پلی است برای توفیقات بیشتر و نگاه واقعی به نقاط ضعف مقدمه‌ای است که می تواند عزم جدی برای تقابل با آن را عقلانی نماید. لذا در عموم سخنرانی‌ها و به ویژه دیدار هیئت‌های دولت با معظم له، این نوع نگاه واقع بینانه به مسائل محرز است.

با این وجود دولت‌ها در جمهوری اسلامی در هر برهه‌ای از تاریخ، رسالتی تاریخی برای تحقق دولت در تراز انقلاب اسلامی برمبنای ضرورت‌های مترتب بر شرایط سیاسی اجتماعی و اقتصادی همان مقطع زمانی داشته‌اند. به عنوان مثال در دهه اول انقلاب،«دغدغه‌های امنیتی» به واسطه فعالیت گروهک‌های مختلف و جنگ تحمیلی در صدر توجهات بوده، در دهه دوم «دغدغه سازندگی» پس از دوران جنگ و اصلاحات ساختار اقتصادی ضروری به نظر می‌رسید، دهه سوم «مسائل فرهنگی، سیاسی» و اصلاحات سیاسی اقبال بخشی از بدنه اجتماعی را در بر داشت و در دهه چهارم نیز «مسائل اقتصادی»، اولویت‌دارترین و ابر مسئله‌ای بود که دولت‌ها به ضرورت شرایط و مطالبه جامعه به آن پرداختند.

اما احصاء و تشخیص مسائل مهم در کشور و جامعه توسط دولت‌ها از یک طرف و اقدام بهنگام و درست منطبق بر مبانی فکری و پارادایم گفتمانی انقلاب اسلامی مقوله دیگری است که بعضاً به دلایل مختلف دست خوش انحراف‌هایی از مسیر اصلی انقلاب اسلامی شده است. مانند اقتصاد سرمایه‌داری، سبک زندگی اشرافی، ترویج لیبرالیسم و فرهنگ سکولار و غرب گرایی مفرط در حل مسائل کشور و...

اکنون به نظر می‌رسد در گام دوم انقلاب اسلامی و با توجه به شرایط کلی حاکم بر جامعه و تحولات اخیر جاری در آن، محوری‌ترین تدبیر بر ابتنای حکمت، برای جهت‌گیری هدفمند و حرکت اساسی نظام و به ویژه دولت، همپوشانی دولت در تراز انقلاب اسلامی با دولت «ایمان و امید» است. بدین معنا که کلیه مسائل فرهنگی و اقتصادی ضروری و مبتلا به جامعه در ذیل کلان سیاست «ایمان و امید» قابل رفع است، به طوری که بسیاری از معضلات فرهنگی در کشور می تواند با هدف گذاری مولفه های «معنویت و اخلاق» در ذیل مقوله «ایمان» توسط دولت در جامعه رویه اصلاح به خود بگیرد و همچنین علی رغم اینکه حل مسائل معیشتی و اقتصادی جامعه می تواند امیدآفرین و آسایش خاطر را برای عموم طبقات اجتماعی به ارمغان بیاورد، «امید» یکی از ضروری‌ترین مباحثی است که نیازمند به القاء و تبیین برای ایجاد باور عمومی دارد، به تعبیر وثیق رهبرمعظم انقلاب در بیانیه گام دوم، مسائل کشور واقعاً راه حل دارند:

«توصیه من امید و نگاه خوش بینانه به آینده است... آنچه می‌گویم یک امید صادق و متکی به واقعیت‌های عینی است.»

بنابراین آنچه می‌تواند دولت سیزدهم را در تراز انقلاب اسلامی و به منزله دولت «ایمان و امید» در گام دوم انقلاب ارتقا دهد، در توصیه‌های رهبری در دیدار سال گذشته با هیئت دولت تاکید شده که به عناوین آن اشاره می شود:

- خودسازی؛

- اخلاص؛

- کار جهادی؛

- مردمی کردن دولت در اجرای سیاست‌ها ؛

- عمل به وعده‌ها به مثابه یک فریضه؛

- ترسیم طرح عملیاتی کلی برای مسائل کشور؛

- رعایت اولویت ها در حل مسائل اساسی؛

- پرداختن جدی به مسئله اقتصاد البته با پیوست فرهنگی.

مجتبی قنبر دوست