تربیت دختران امروز؛ استحکام خانواده‌های فردا

از حدود ۱۲ سال پیش یعنی از سال ۱۳۸۵ تاکنون، هرسال روز اول ماه ذی‌القعده مصادف با سالروز میلاد با سعادت دختر گرامی حضرت امام موسی بن جعفر (ع) حضرت فاطمه معصومه (س)، در تقویم ملی و فرهنگ عمومی ما با عنوان «روز ملی دختران» نامگذاری شده و گرامی داشته می‌شود. این اقدام که با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت گرفت، فقط یک نامگذاری ساده برای برجسته‌تر کردن یک مناسبت مذهبی نیست، بلکه بهانه‌ای است برای پرداختن به نقش، مسائل و نیاز‌ها و همه آن چیز‌هایی که دختران ایران اسلامی، با آن‌ها مواجه هستند تا از رهگذر این نامگذاری و با الگوسازی صورت گرفته، نقشه راه روشن‌تری برای زندگی آینده آن‌ها ارائه شود. بدون هرگونه شعار و کلیشه‌گویی، دختران امروز همان همسران و مادران فردای این کشور هستند که منش، شخصیت و رفتار‌های آن‌ها در خانواده و اجتماع، سهم عمده‌ای در سعادت یا شقاوت نسل‌های بعدی خواهد داشت. اینکه امروز چه دخترانی در خانواده‌ها تربیت شده و راهی مدرسه و دانشگاه و فضای عمومی جامعه می‌شوند، نشان می‌دهد که تصویر فردای این کشور و همسران و مادرانی که قرار است نیمه تاثیرگذار جامعه فردا را تشکیل بدهند، چگونه تصویری خواهد بود. آیا همسران و مادرانی «عفیف، متدین، دلسوز، خلاق و مبتکر و حامی و پشتیبان خانواده» شکل خواهند گرفت یا کسانی خواهند بود که در عفت و پاکدامنی، احساس مسئولیت و اداره خانواده، با چالش‌های جدی و نگران‌کننده درگیر خواهند بود؟ واقعیت این است که دختران ایران اسلامی با هر سلیقه و صبغه‌ای که باشند و در هر فرهنگ و قومیت ایرانی که بزرگ شده باشند، به طور مشترک در معرض یک تهدید هستند. این تهدید که در اشکال گوناگون فرهنگی و مذهبی علیه آن‌ها وجود دارد، یک هدف را دنبال می‌کند و آنهم «استحاله فکری، اعتقادی و رفتاری مادران فردا» است تا زیربنای خانواده‌های فردای این کشور، از همین حالا آنطوری تغییر یابد که دیگران – یا همان نااهلان و نامحرمان - می‌خواهند. نگاهی گذرا به آنچه در مبانی فکری و فضای عمومی فرهنگ غربی وجود دارد و اتفاقا تلاش می‌شود تا از طریق برخی تشکل‌های مردم‌نهاد یا فیلم‌ها و سریل‌ها و رسانه‌های نوین به کشور‌های مسلمان پمپاژ شود، نشان می‌دهد که جنس تهدیداتی که متوجه هویت و منزلت دختران امروز جامعه مسلمان ایرانی است، متنوع و گاه غیرمستقیم و خزنده است که غفلت در مقابل آنها، گاهی خسارت‌های جبران‌ناپذیر به وجود می‌آورد. «ترویج بی‌بند و باری پوششی، رفتاری و اخلاقی به بهانه نوگرایی و آزادی انتخاب، عدم احساس مسئولیت نسبت به خانواده و اجتماع به بهانه اجتماعی بودن و پیشرفت، تغییر غیرمستقیم باور‌ها و رفتار‌ها و ...» بخشی از این تهدیدات است، اما در مقابل این تهدیدات چه باید کرد تا مادران فردای جامعه، از حالا مصون بمانند؟ به همان اندازه که محیط خانواده، گرم و صمیمانه و محل آرامش و اطمینان فرزندان به ویژه دختران باشد، به همان نسبت هم تعلق خاطر دختر ایرانی به خانواده و آغوش گرم پدر و مادر و در نتیجه، مصون ماندن او در برابر خطرات و تهدیدات افزایش می‌یابد. بنابراین، شاید اولین و مهمترین راه برای مصونیت‌بخشی به دختران – که طبیعتا در برابر آسیب‌ها حساس‌تر و شکننده‌تر هستند – این است که رابطه میان آن‌ها با والدین و اعضای خانواده مستحکم‌تر شود تا پناه و محرمی جز خانه و خانواده پیدا نکنند. از سوی دیگر، اهتمام نسبت به آموزش و تربیت دختران نوجوان در سنین تربیت‌پذیری، تاثیری عمیق و بی‌بدیل دارد که گاهی در سنین بالا نمی‌توان چنین تاثیراتی بر آن‌ها گذاشت. تعلیم و تربیت رسمی از طریق مدرسه و نظام آموزشی و تربیت غیررسمی از طریق رسانه ملی و سینما و تئاتر، فرصتی طلایی و ماندگار است تا دختران نوجوان و جوان امروز را مستقیم و غیرمستقیم با رسالت و نقش خانوادگی و اجتماعی آن‌ها آشنا و به سمتی هدایت کرد که با فرهنگ دینی و ملی ایرانیان سازگار باشد و خانواده‌هایی سرشار از آرامش، صمیمیت و پیشرفت برای استحکام زیربنای جامعه فردا شکل بگیرد. در گام بعدی، الگوسازی مناسب برای دختران امروزی که به راحتی هر چیزی را نمی‌پذیرند، یک نیاز حیاتی است که این کار نیز هم از طریق معرفی دختران موفق و افتخارآفرین امکان‌پذیر است که در عین تقید به فرهنگ اسلامی و ایرانی، حضور موفقی در اجتماع داشته‌اند و هم از طریق شخصیت‌سازی قابل قبول در فیلم‌ها و سریال‌ها. در نهایت به همه این راهکار‌ها باید «پاسخ دقیق، هوشمندانه و به موقع به شبهات فکری و اعتقادی» را هم اضافه کرد که در صورت انجام، می‌تواند ضمن خنثی کردن تحرکات شیطنت‌آمیز دشمن، زمینه اقناع فکری و سعادت و آرامش دختران امروز و مادران فردای ایران اسلامی را فراهم کند.