دستاوردهای انقلاب اسلامی به روایت بیگانگان

بررسی و ارزیابی آنچه در این ۴۳ سال به واسطه انقلاب و نظام اسلامی در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و نظامی نصیب کشور و مردم ایران شد براساس منابع دست اول و مآخذ درجه یک و معتبر غربی (و نه رفرنس‌ها و منابع درجه ۲ و دست چندم) اعم از اروپایی و آمریکایی، حکایت دیگری است. این بررسی و ارزیابی صد‌ها صفحه کتاب و دفتر را دربر گرفته، اما در اینجا بنا به محدودیت صفحات، تنها بخش بسیار جزئی و کوچک از آن را می‌آوریم که البته دستاورد‌های عظیم و شگفت انگیزی به‌نظر می‌رسد که خود خارجی‌ها را به حیرت انداخته است.
یرواند آبراهامیان، مورخ مقیم آمریکا و استاد دانشگاه‌های آکسفورد و پرینستون و کالج باروک نیویورک در این‌باره به طی مصاحبه‌ای در فروردین ۱۳۹۸ می‌گوید: دستاورد‌های انقلاب اغلب نادیده گرفته می‌شود... برای نمونه برنامه‌های مبارزه با بی‌سوادی و احداث مدارس و دانشگاه‌ها، همچنین توسعه جاده‌های روستایی و همچنین خانه‌های بهداشت و مراکز سلامت در روستاها؛ بنابراین اگرچه اغلب افراد از لحاظ رفاه اقتصادی و مسائل اجتماعی مشکلاتی دارند، اما رژیم جمهوری اسلامی به نسبت رژیم شاه واقعاً در این زمینه کارنامه بهتری داشته است؛ بنابراین اگر دو رژیم را مقایسه کنید، گرچه نارضایتی‌های اقتصادی وجود دارد، رژیم کنونی در برنامه‌های رفاه اجتماعی بسیار خوب عمل کرده است.
یک کشور نیمه بی‌سواد به یک کشور باسواد تبدیل شد
براساس آمار یونسکو، در اواسط دهه ۵۰ یعنی در اوج به اصطلاح تمدن بزرگ شاه، میزان باسوادان در ایران حدود ۳۰ درصد بود، اما براساس همین آمار تا سال ۱۳۷۶ بیش از ۷۵ درصد از مردم ایران باسواد شدند و در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) آمار باسوادان کشور، رقم حدود ۹۰ درصد را نشان می‌دهد؛ یعنی سرزمین ما از یک کشور نیمه بی‌سواد در اواخر دوران شاه، به کشوری باسواد در سال‌های پس از انقلاب تبدیل شد.
یک معیار مهم؛ رشد شاخص توسعه انسانی
مجموع شرایط بهبود یافته در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باعث شد تا کشور ایران در سال‌های پس از انقلاب به لحاظ شاخص توسعه انسانی که یکی از مهم‌ترین شاخص‌های پیشرفت هر کشوری به شمار می‌آید، از یک کشور متوسط در دوران رژیم شاه (در حد کشور‌های «کنیا» و «غنا»‌ی فعلی) به کشوری در حد بالای توسعه انسانی در سال‌های پس از انقلاب برسد.
امید به زندگی؛ یکی از شاخص‌های پیشرفت
در گزارش سالانه سازمان ملل متحد، متوسط امید به زندگی در ایران نیز ۷۶.۲ سال عنوان شده است. پروفسور یرواند آبراهامیان، درباره شاخص توسعه انسانی و عامل امید به زندگی در این شاخص در همان مصاحبه می‌گوید: من یک شاخص اجتماعی را ذکر می‌کنم که امید به زندگی است. پیش از انقلاب امید به زندگی در ایران به نسبت دیگر کشور‌های جهان سوم درواقع آمار بدی داشت. در حال حاضر، نرخ امید به زندگی واقعاً بالا رفته است. آمار منتشر شده در نشریه انگلیسی اکونومیست اوت ۲۰۱۵ نیز موید همین سخنان آبراهامیان بود.
سرعت دستاورد‌های علمی در ایران ۱۱ برابر جهان
بنابر رتبه‌بندی جهانی در زمینه علوم و دستاورد‌های علمی که به گزارش مقاله‌ای که Debora MacKenzie در گزارش پایگاه اینترنتی نشریه دیلی نیوز و موسسه انگلیسی رویال سوسایتی و همچنین براساس تحقیقات شرکت «ساینس متریکس» کانادا اعلام شد، خروجی مطالب علمی منتشره در ایران طی دو دهه گذشته بالاترین میزان را در جهان داشته است. خروجی و یافته‌های علمی در ایران یازده برابر سریع‌تر از میانگین جهانی رشد کرد که سریع‌ترین روند رشد علمی در میان همه کشور‌های جهان به شمار می‌رود. پایگاه اینترنتی twocircles که یکی از رسانه‌های مهم اطلاع‌رسانی اخبار علمی و پژوهشی است، در توضیح این پیشرفت حیرت‌انگیز علمی نوشت: «در واقع مردم ایران، این افسانه غربی‌ها را که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ می‌گویند کشور آیت‌الله‌ها نمی‌تواند در هیچ زمینه‌ای پیشرفت داشته باشد، نقش بر آب کرده‌اند.»