از جهاد سواد آموزی تا رسیدن به قله‌های نانو تکنولوژی

پایگاه رهنما:

بعد از انقلاب اسلامی شتاب پیشرفت علم در ایران به گونه‌ای بوده است که باعث نگرانی کشورهای دارای خصومت با ایران شده و این کشورها از تحریم گرفته تا خرابکاری‌های داخلی مانع از تدام این شتاب می‌شوند.

این پیشرفت‌ها باعث شده‌است که دشمنان کشور به بهانه‌های هسته‌ای و یا رشد موشکی، فشارها، کارشکنی‌ها و تحریم‌ها را تشدید کنند. ارتقای سطح علمی جامعه، افزایش نرخ باسوادی، رشد مراکز علمی مدارس و دانشگاه‌ها و رشد تعداد دانشجویان در رشته‌های مختلف علمی، رتبه برتر ایران در تعداد مقالات و ارجاعات علمی و ثبت اختراعات و برتری در فناوری نانو، هسته‌ای، فضایی و سلول‌های بنیادی از جمله مهم‌ترین دستاوردهای علمی و فناوری انقلاب اسلامی به شمار می‌رود.

پیش از رسیدن به حوزه‌های تخصصی علمی، نخستین مرحله پیشرفت علمی در جامعه، افزایش نرخ سواد بوده است. پیش از انقلاب شمار افراد بی‌سواد در جامعه به حدود 14 میلیون نفر می‌رسید که چیزی حدود نیمی از جمعیت کشور می‌شد. اما بعد از انقلاب با وجود 8 سال جنگ تحمیلی یک نهضت همه‌جانبه در راستای افزایش سطح سواد جامعه اتفاق افتاد و میلیون‌ها نفر در این نهضت با سواد شدند؛ به طوری که درصد افراد با سوادبالای 6 سال جامعه در سال 1355 حدود 47 درصد بود و این نرخ در سال 95 به 88 درصد رسید. پیش از انقلاب تنها 15 واحد دانشگاهی بزرگ در کشور وجود داشت و بعد از انقلاب تعداد این واحدها به بیش از 2 هزار و 640 رسید. مدارس از 47 هزار واحد به 220 هزار واحد رسید.

پس از این افزایش سطح سواد در جامعه و گسترش تب علم آموزی در کشور باید منتظر نخستین دستاوردهای این پیشرفت می‌بودیم. به طور حتم قرار نیست خیل عظیم تحصیل کرده‌های علمی ورود تخصصی به حوزه آموزشی خود بکنند و از آنها انتظار ورود به مرزهای دانش را داشته‌باشیم، اما این تب علم آموزی در کشور باعث شد تا حوزه نانو به عنوان یکی از حوزه‌های علمی فعال در مرز دانش به بلوغ و شکوفایی برسد.

نانوتکنولوژی مطالعه ذرات در مقیاس اتمی برای کنترل آنهاست. هدف اصلی اکثر تحقیقات نانوتکنولوژی شکل‌دهی ترکیبات جدید یا ایجاد تغییراتی در مواد موجود است. رشد و بلوغ این حوزه از دانش همزمان با پیدایش جهانی آن در ایران هم شکوفا شد. اما بعد از انقلاب شاید استراتژیک‌ترین فناوری کشور صنعت هسته‌ای بوده و هست که ورود به آن حساسیت کشورهای غربی را برانگیخت و به پایه اصلی و اساسی دشمنی‌ها منجر شد. در سال 1353 سازمان انرژی اتمی ایران تأسیس شد و قرارداد ساخت نیروگاه اتمی «بوشهر» نیز به امضا رسید. تداوم فعالیت‌های هسته‌ای ایران تبعات زیادی به همراه داشت و شهدای هسته‌ای با جان خود به تداوم این راه کمک کردند. با تمام تلاش‌های صورت گرفته در سایه تحریم‌ها و تهدیدهای غربی، ایران به جمع کشورهای دارای چرخه سوخت هسته‌ای پیوست. کشورهایی که تعدادشان از 20 عدد تجاوز نمی‌کند و ایران در جمع این کشورها امکان اکتشاف اورانیوم، استخراج، تولید کیک زرد و تبدیل آن به گاز «UF6» در حوزه تولید سوخت و مجتمع‌های سوخت را دارد.

بعد از صنعت هسته‌ای نوبت به صنعت هوایی و فضایی می‌رسید که خودنمایی کند. پیشرفت این صنعت به پیشرفت صنایع موشکی ارتباط مستقیم داشت و فشار کشورهای غربی تنها به صنایع هسته‌ای خلاصه نمی‌شد. بخش زیادی از نگرانی‌های کشورهای غربی نسبت به پیشرفت علمی ایران در حوزه صنایع موشکی خلاصه می‌شد و این جریان بهانه‌ای بود برای ممانعت از فعالیت‌های فضایی ایران. اما ایران دست از مطالعه و آزمایش در حوزه فضایی نکشید تا در نهایت به جمع 11 کشور فضایی جهان پیوست.