تهدید زرادخانه سلاح‌های شیمیایی رژیم صهیونیستی و سکوت معنادار غرب

رژیم صهیونیستی از آغاز تشکیل خود، در تلاش بوده است تا با دستیابی به تجهیزات و تسلحیات مختلف، میزان بازدارندگی و در عین حال توانمندی نظامی خود را در قبال کشورهای منطقه و همچنین فلسطینیان افزایش دهد تا با اتکاء به این توانمندی قادر به پیگیری  اهداف متجاوزانه خود در منطقه باشد.

این رژیم دکترین نظامی خود را بر اساس جنگ پیش دستانه با استفاده از هر نوع سلاح هسته ای، سلاح های کشتار جمعی، بیولوژیکی، و شیمیایی تعریف کرده است و در این راه علیرغم دستیابی به کلاهک هسته ای و تسلیحات شیمیایی مختلف، برای پیوستن به پیمان منع گسترش سلاح های  هسته ای (NPT) و معاهده منع گشترس سلاح های شیمیایی تن نداده است و با وجود برخوداری و استفاده از انواع بمب ها و تسلیحات شیمیایی و غیر شیمیایی علیه مردم فلسطین، لبنان و سوریه به دلیل حمایت کشورهای غربی قدرتمند، مشمول تنبیه و یا محدودیتی در این زمینه نبوده است.

سوابق استفاده اسرائیل از سلاح های شیمیایی

دفتر ارزیابی فناوری کنگره آمریکا رژیم صهیونیستی را دارای قابلیت‌های جنگ‌افزار شیمیایی و یک برنامه جنگ‌افزارهای بیولوژیک تهاجمی اعلام‌نشده، تعریف کرده است و این رژیم در مقاطع مختلف زمانی و طی جنگ های مختلف اقدام به استفاده از سلاح های شیمیایی بر علیه مردم عادی کرده است.

اسرائیل، در  فوریه سال 2001 اقدام به استفاده از گازهای سمی بر علیه مردم نوار غزه کرد که در نتیجه آن بسیاری از زنان و کودکان بر اثر استنشاق این گازها به خفگی، گرفتگی‌های عضلانی و تشنج مبتلا شدند؛ همچنین در دوم مارس سال 2001 نیز مجدداً اقدام به استفاده از گازها در روستای «البیره» در نوار غزه استفاده کرد. 

اسرائیل در تجاوزات خود به لبنان و نوار غزه اقدام به استفاده از سلاح های ممنوعه  کرده و از چهار نوع سلاح ناشناخته علیه مردم لبنان استفاده کرد که بمب های خوشه ای با قابلیت انهدام جمعی نفرات، بمب های فسفری با قابلیت به آتش کشیدن هر عنصری جهت نابودی منازل، بمب ای ناشناخته ای که از خود گازهای ناشناخته با بویی متعفن متصاعد می کنند، بمب های ساچمه ای که پس از انفجار به 300 ترکش تبدیل شده و می توانند محوطه ای 200 در 400 متری را پوشش دهند از جمله این سلاح ها بودند.

علاوه بر این، جراحت های وارده بر فلسطینیان در جریان بمباران نوار غزه در این سال نیز نشان دهنده این واقعیت بود که رژیم صهیونیستی از اورانیوم ضعیف شده و سلاح های شیمیایی در این منطقه استفاده کرده است  چرا که پزشکان نروژی در این رابطه در گفتگو با شبکه العالم اظهار داشتند: «در اراضی بمباران شده در نوار غزه آثار اورانیوم ضعیف شده کشف شده و این یعنی اینکه اشغالگران در یورش به غزه از مواد شیمیایی استفاده کرده اند».

همچنین در جریان جنگ 11 روزه اسرائیل علیه غزه در مه 2021، ارتش این رژیم باریکه غزه را با موشک‌های حاوی مواد شیمیایی و سمی هدف قرار داد که در همین رابطه منابع پزشکی در غزه اعلام کردند که شماری از فلسطینی‌ها پس از استنشاق گازهای سمی که توسط ارتش اسرائیل به غزه شلیک شده بود، به شهادت رسیده اند، به گفته این منابع، نشانه های آشکاری روی جسد افرادی که براثر استنشاق این گازهای سمی کشته شده اند، وجود داشت.

سوریه؛ نمونه متناقض رفتار غربی‌ها درباره سلاح‌های شیمیایی

پس از آنکه در سال 2013، دولت سوریه متهم به استفاده از سلاح شیمیایی شد، کشورهای غربی از جمله آمریکا با این تعر یف که دولت سوریه خطوط قرمز را رد کرده است، تصمیم گرفتند تا در این کشور حضور نظامی داشته باشند و بدین ترتیب در میانه بحران سوریه این موضوع به دستاویزی برای افزایش فشارهای سیاسی و نظامی علیه این کشور تبدیل شد و دولت بشار اسد در نتیجه این فشارها، حاضر به پذیرش پروتکل منع اشاعه سلاح‌های شیمیایی شد و در نتیجه تمامی سلاح‌های شیمیایی این کشور نابود شد.

در حالیکه مدارکی دال بر احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی در مقابله با شورشیان برخوردار از حمایت خارجی وجود نداشته و  سخنگوی «سازمان منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی» در لاهه متذکر شد: «آن‌چه که مقام‌های اسرائیل و غرب به عنوان مدرک به آن اشاره می‌کنند، با استانداردهای مورد نیاز سازمان ملل در این زمینه تطابق ندارد». اما در همین دوران که سوریه سلاح های شیمایی خود را با نظارت بازرسان بین المللی معدوم کرد گزارش‌های مختلفی از سوی روسیه و سوریه در مورد دستیابی تروریست‌ها به سلاح های شیمایی منتشر گردید آنهم در شرایطی که سرزمین‌های اشغالی نزدیک ترین رژیم دارای این سلاح‌ها برای انتقال چنین جنگ‌افزاری به دست تروریست‌ها می‌توانسته باشد.

این در حالی است که علیرغم اثبات این واقعیت در خصوص استفاده اسرائیل از سلاح های شیمیایی، این رژیم تحت فشاری برای از بین بردن سلاح های شیمیایی و پذیرش پروتکل منع اشاعه از این سلاح ها قرار نگرفته است. 

استادندارهای دوگانه در استفاده از سلاح های ممنوعه

استفاده از سلاح های ممنوعه در حالی توسط اسرائیل مورد استفاده قرار می گیرد که سیمور هرش، روزنامه نگار آمریکایی در کتاب خود به نام «انتخاب شمشون » به نقل از سازمان امنیت و اطلاعات آمریکا تاکید می کند: «آغاز برنامه تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی اسرائیل به دهه شصت برمی گردد و علاوه بر این اسرائیل در دهه هشتاد بعضی از کشورها مانند تایوان را با سلاح شیمیایی مجهز کرده و به برخی دیگر، تکنولوژی تسلیحات شیمیایی منتقل نموده است»؛ همچنین براساس ارزيابي اطلاعاتي آمريكا، رژیم صهیونیستی اقدام به آزمایش سلاح شيميايي در  صحرای نقب کرده بود در حالیکه این اقدامات طی سال ها با واکنشی از سوی قدرت های غربی، به ویژه آمریکا، انگلیس و یا فرانسه روبرو نبوده و این کشورها در رفتارهای خود به نوعی از استانداردهای دوگانه متوسل شده اند.

در همین راستا، ساره ولاستون از نمایندگان وقت مجلس عوام انگلیس که در آغاز جنگ سوریه از مخالفان جنگ علیه این کشور بود با اشاره به رفتار دوگانه کشورهای غربی در قبال به کارگیری سلاح های کشتار جمعی، بر این نکته تاکید کرده بود: «آمریکا در حالی که سلاح خطرناک به عربستان سعودی ارسال می کند قصد حمله به سوریه به بهانه به کارگیری سلاح کشتارجمعی را دارد و این نزد افکار عمومی قابل قبول نیست؛ آمریکا و رژیم اسرائیل از سلاح شیمیایی هر زمانی که مناسب دیده اند استفاده کرده اند به طوری که استفاده از ماده فسفر سفید ضد مردم منطقه غرب آسیا از سوی آنها بارها ثابت شده است و هیچ شکی نیست که ماده فسفر سفید سلاحی شیمیایی است زیرا فرد آسیب دیده را تا استخوان می سوزاند؛ این سلاح کُشنده است اما احدی جرات ندارد که بگوید این سلاح شیمیایی است زیرا از سوی آمریکا و رژیم اسرائیل به کار گرفته شده است و این سیاست دوگانه را به اثبات می رساند».

زهرا ارشادی معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز در نشستی که در ماه گذشته در شورای امنیت سازمان ملل با محوریت غرب آسیا برگزار شد، بر این نکته تاکید کرد: «مایه نگرانی جدی است که در نتیجه عدم پایبندی آمریکا، به عنوان تنها عضو کنوانسیون که هنوز دارای سلاح شیمیایی است، به تعهدات خود در مورد آخرین مهلت برای انهدام سلاح های شیمیایی، این هدف هنوز تحقق نیافته است؛ مانع دیگر در این زمینه عدم جهانشمولی کنوانسیون است. برای رسیدن به این هدف متعالی، رژیم اسرائیل باید وادار شود، بدون هیچ پیش شرط یا تأخیر بیشتر، به این کنوانسیون بپیوندد».