سوم شعبان سالروز ولادت حضرت امام حسین (ع) و روز پاسدار مبارک باد

پایگاه رهنما:

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه‌ ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه‌ ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه‌ ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.

روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام ‌پسر کوچک هارون‌ «شبیر» (۴) که به عربی‌ «حسین» خوانده می‌شود، نام بگذار. چون علی (ع) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی.  و به این ترتیب نام پر عظمت ‌ «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.  روز هفتم ولادتش، فاطمه‌ زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد.

حسین و پیامبر (ص)

از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع) ابراز می‌ داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند. سلمان فارسی می ‌گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوی خویش نهاده او را می ‌بوسید و می‌ فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت‌ خدا و پسر حجت‌خدا و پدر حجت‌های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) می ‌باشد.  عالی ‌ترین، صمیمی‌ ترین و گویاترین رابطه‌ ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می‌ توان در این جمله‌ ی رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم.

امام حسین(ع) و پاسداری از دین

از آموزه های امام حسین(ع)، پاسداری از مکتب اسلام و حرکت در مسیر ارزش های دینی است. امام حسین(ع) در سخت ترین شرایط، به همراه کودکان، همسر و خواهرانش در محاصره دشمن قرار گرفت و خواسته آنها را نپذیرفت و بر اهدافش پافشاری کرد. آن حضرت به این اقدام خود به همگان آموخت که خطرهای تهدیدکننده نباید انسان را در رسیدن به اهدافش سست کند. امام حسین(ع) خطر ها را به جان خرید و بدون هراس از دشمنان، در برابر آنها ایستاد و خود و یارانش حماسه ای پایدار و مقاومتی ماندگار از خویش به یادگار گذاشتند.

در تاریخ انقلاب اسلامی ایران نیز نمونه هایی از رادمردی پاسدارانی می توان یافت که برای دفاع از کیان و کشور خود، فداکاری کردند؛ افرادی که با روحیه شهادت طلبی، انسجام درونی و خلاقیت نظامی، در صحنه دفاع از انقلاب خوش درخشیدند. تشابه عملکرد و اهداف پاسداران با سیره عملی امام حسین(ع) موجب شد روز تولد آن حضرت، «روز پاسدار» نامیده شود. نسل خروشان انقلاب با الهام از پیام امام دریافت باید حرکت حق طلبانه امام حسین(ع) علیه استبداد و حکومت زور را ادامه دهد و در زمان خود، سیمایی دیگر از یاران با عزت حسین(ع) ترسیم کند. ازاین رو، با ایثار و شهادت، اندیشه خویش را جان داد و بی باکانه به صحنه آمد و خود را از فضای خموش و پرسکون و فریبنده دنیا رهانید و با دست های خالی قیام عاشورا را دگربار زنده و پیام نهضت را در فضای جهان طنین انداز کرد و به ندای ملکوتی امام حسین(ع) پاسخ مثبت داد.