- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب میشود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 سال ۱۳۹۹ چگونه گذشت؟
۳۶۶ روز با «کرونا» و اینک جوانه‌های امید
یک سال پیش در همین روز‌ها بود که مردم ایران در تدارک استقبال از نوروز ۹۹ بودند، اما با حال و هوایی متفاوت! هنوز داغ شهادت «حاج قاسم» بر دل‌های مردم تازگی می‌کرد که دردسر شیوع ویروس جدید «کرونا» در جهان و ایران، از راه رسید و همه را نگران کرد که قرار است چه اتفاقی بیفتد؟!
یک سال پیش در همین روز‌ها بود که مردم ایران در تدارک استقبال از نوروز ۹۹ بودند، اما با حال و هوایی متفاوت! هنوز داغ شهادت «حاج قاسم» بر دل‌های مردم تازگی می‌کرد که دردسر شیوع ویروس جدید «کرونا» در جهان و ایران، از راه رسید و همه را نگران کرد که قرار است چه اتفاقی بیفتد؟! آیا این میهمان ناخوانده و مرموز خیلی زود بند و بساطش را جمع می‌کند و می‌رود یا قرار است جان خیلی از عزیزان و دوستان و هموطنان‌مان را تهدید کند؟!
روز‌های آخر اسفند ۹۹ با همین حال و هوا سپری شد و هر روز خبری از آمار مبتلایان و فوتی‌های این بیماری خطرناک و البته محدودیت‌های احتمالی منتشر شد، تا اینکه توپ تحویل سال ۱۳۹۹ به صدا درآمد و مردم با هزاران امید و آرزو به استقبال سال جدید رفتند.
• وقتی پدر هشدار و امید می‌دهد
مثل همیشه، رهبرمعظم انقلاب مثل پدری مهربان و دلسوز که باید هم هشدار بدهد و هم امید بیافریند، در سخنرانی لحظه حلول سال جدید، هم تذکر داد که همه مراقب باشند و در مقابل این بیماری سهل‌انگاری نکنند و هم بذر امید و آرامش بر دل‌ها پاشید که اگر همه دست به دست هم دهیم و مراقب باشیم و دستورالعمل‌های بهداشتی را رعایت کنیم، شر این ویروس منحوس کم خواهد شد. آقای ما، خودش میدان‌دار مراقبت و امید شد؛ هم جلسات و دیدارهایش را مجازی و تلویزیونی کرد و هم از هر فرصتی برای تکریم پزشکان و پرستاران خط مقدم جهاد علیه کرونا استفاده کرد و دستورالعمل‌های آن‌ها را برای خودش و دیگران الزام‌آور خواند و هشدار داد که مراقب باشیم و در عین حال، از روز‌های بهتر و امیدبخش سخن گفت.
حالا دیگر کم‌کم هم موج آمادگی و مراقبت و پیشگیری در برابر بیماری شکل گرفته بود و هم سبک جدیدی از زندگی در جامعه ایرانی در حال تولد بود که برای مدت نامعلومی، برخی سختی‌ها و محدودیت‌ها را بپذیریم و تمرین مدیریت بحران کنیم؛ مدیریت بحران اضطراب، سفر نرفتن، عروسی نگرفتن، دورهمی نداشتن و البته، تمرین برای عقب راندن دشمن و جشن پیروزی گرفتن.
• ویروسی که مرموزتر شد
فروردین ۹۹ با همه بیم و امید‌ها و رعایت کردن‌ها و رعایت نکردن‌ها گذشت و فصل تازه‌ای از کار و تلاش همراه با محدودیت‌های اجتماعی پیشگیرانه آغاز شد، اما غول کرونا هم جان گرفت و از آن روز‌ها و تا نیمه‌های پاییز، پیک اول و دوم و سوم را گذراند؛ به طوری که تا این روز‌های آخر سال، حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از هموطنان‌مان به این بیماری مبتلا شده‌اند و بیش از ۶۰ هزار نفر نیز جانشان را از دست داده‌اند.
هرچند کاهش آمار مبتلایان و فوتی‌ها در سه ماه آخر سال، نوید روز‌های غلبه بر این اژد‌های هفت‌سر را می‌دهد و امید در دل‌های همه مردم زنده‌تر از قبل شده است.
• رویش جوانه‌های همدلی و مهربانی در کارزار کرونا.
اما این یک روی سکه سال کرونایی ۹۹ بود؛ اصلا چه کسی گفته که همه این سال غم و اندوه و اضطراب بود؟! اگر غصه بیماری مردم همه‌مان را آزار داد، اما لذت همدلی و مهربانی مردم در چهار یا پنج مرحله رزمایش «کمک مومنانه» هم حال دلمان را خوب کرد.
از همان روز به یادماندنی نیمه شعبان که رهبر حکیم و محبوب دل‌هایمان، توصیه کرد که باید ماه رمضان را به رزمایش همدلی و کمک مومنانه به آن‌هایی تبدیل کنیم که معیشتشان در گیر و دار کرونا آسیب دیده، صحنه‌های ناب جهاد و همدلی با میدان‌داری جوانان شروع شد. از حضور داوطلبانه در بیمارستان‌ها و کمک به کادر درمان گرفته تا تهیه بسته‌های معیشتی برای خانوار‌های نیازمند و آبرومند و نیز ضدعفونی کردن اماکن عمومی و فرهنگ‌سازی برای رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، همگی اجزای این جهاد همدلانه بود که هنوز هم تا بیرون راندن این ویروس منحوس و مرگبار ادامه دارد.
• عطر شهادت در میانه میدان جهاد و امید
روز‌های آخر پاییز بود و جهاد همدلانه مردم برای غلبه بر کرونا ادامه داشت که خبر رسید، پرستوی دیگری به قافله شهدا پیوسته و کاروان حرکت علمی کشور را سرخ‌تر کرده است. چیزی به سالگرد «حاج قاسم» ملت ایران نمانده بود که «دکتر محسن فخری‌زاده» علمدار جهاد علمی هسته‌ای کشورمان هم به دست تروریست‌های اتوکشیده و مدعی انسانیت به شهادت رسید و خونش، خون تازه‌ای در رگ‌های ملت ایران به جوش آورد.
وقتی حرف از جهاد علمی و خط سرخ شهادت شد، خط جهاد علیه کرونا و تلاش برای آرامش دادن به جامعه هم پررنگ‌تر شد. طرح محله‌محور شهید سلیمانی از همان روز‌های اول دی ماه و به یاد حاج قاسم کلید خورد و باز جوانان بسیجی و متخصص میدان‌دار شدند. این بار محله به محله و برای غربالگری و پیشگیری از شیوع بیماری و کاهش دادن آمار ابتلا و فوت.
طرحی که حدود دو ماه اجرا شد و خیلی زود هم به بار نشست و به گفته وزیر بهداشت، حیرت جهانیان را نسبت به مهار قابل توجه بیماری در ایران برانگیخت.
• افتخار ایرانی با واکسن ایرانی
روز‌های تلخ کرونایی، با خبر تولید موفقیت‌آمیز سه واکسن «کووایران برکت، رازی و شهید فخری‌زاده» به دست متخصصان ایرانی، از اواخر دی‌ماه تا اواسط اسفندماه شیرین و امیدبخش شد و حالا – هرچند سهل‌انگاری مقابل بیماری هنوز هم وجود دارد –، اما بذر امید برای پیروزی کامل بر کرونا در ۱۴۰۰ در دل‌ها زنده شده است و می‌توانیم «ما می‌توانیم» را یکبار دیگر با هم تجربه کنیم.
• سلام به ۱۴۰۰ از دریچه امید و احتیاط
جدول ۳۶۶ روزه سال ۱۳۹۹ در حال تکمیل شدن است و حالا صدای پای بهار طبیعت به گوش می‌رسد؛ بهاری که می‌تواند طلیعه پیروزی نهایی باشد، اگر جانب احتیاط را نگه داریم و می‌تواند هشداردهنده روز‌های سخت‌تر باشد، اگر خوش‌خیالانه، همه چیز را عادی تصور کنیم و دروازه‌های سلامتی و مراقبت را رها کنیم و راه به دشمن بدهیم.
سخت است که باز هم مثل عید ۹۹ بگوییم «سفر نرویم، در خانه بمانیم، دورهمی نگیریم و ...»؛ اشکالی ندارد، با احتیاط برخی کار‌ها را بکنیم، اما یادمان باشد که خاکریز‌های فتح شده در این نبرد نفس‌گیر را به راحتی از دست ندهیم و این چند قدم باقی مانده تا پیروزی را عقب نیاییم، تا پشیمان نشویم و به زودی پیروزی نهایی را با هم جشن بگیریم
روز‌های آخر اسفند ۹۹ با همین حال و هوا سپری شد و هر روز خبری از آمار مبتلایان و فوتی‌های این بیماری خطرناک و البته محدودیت‌های احتمالی منتشر شد، تا اینکه توپ تحویل سال ۱۳۹۹ به صدا درآمد و مردم با هزاران امید و آرزو به استقبال سال جدید رفتند.
• وقتی پدر هشدار و امید می‌دهد
مثل همیشه، رهبرمعظم انقلاب مثل پدری مهربان و دلسوز که باید هم هشدار بدهد و هم امید بیافریند، در سخنرانی لحظه حلول سال جدید، هم تذکر داد که همه مراقب باشند و در مقابل این بیماری سهل‌انگاری نکنند و هم بذر امید و آرامش بر دل‌ها پاشید که اگر همه دست به دست هم دهیم و مراقب باشیم و دستورالعمل‌های بهداشتی را رعایت کنیم، شر این ویروس منحوس کم خواهد شد. آقای ما، خودش میدان‌دار مراقبت و امید شد؛ هم جلسات و دیدارهایش را مجازی و تلویزیونی کرد و هم از هر فرصتی برای تکریم پزشکان و پرستاران خط مقدم جهاد علیه کرونا استفاده کرد و دستورالعمل‌های آن‌ها را برای خودش و دیگران الزام‌آور خواند و هشدار داد که مراقب باشیم و در عین حال، از روز‌های بهتر و امیدبخش سخن گفت.
حالا دیگر کم‌کم هم موج آمادگی و مراقبت و پیشگیری در برابر بیماری شکل گرفته بود و هم سبک جدیدی از زندگی در جامعه ایرانی در حال تولد بود که برای مدت نامعلومی، برخی سختی‌ها و محدودیت‌ها را بپذیریم و تمرین مدیریت بحران کنیم؛ مدیریت بحران اضطراب، سفر نرفتن، عروسی نگرفتن، دورهمی نداشتن و البته، تمرین برای عقب راندن دشمن و جشن پیروزی گرفتن.
• ویروسی که مرموزتر شد
فروردین ۹۹ با همه بیم و امید‌ها و رعایت کردن‌ها و رعایت نکردن‌ها گذشت و فصل تازه‌ای از کار و تلاش همراه با محدودیت‌های اجتماعی پیشگیرانه آغاز شد، اما غول کرونا هم جان گرفت و از آن روز‌ها و تا نیمه‌های پاییز، پیک اول و دوم و سوم را گذراند؛ به طوری که تا این روز‌های آخر سال، حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از هموطنان‌مان به این بیماری مبتلا شده‌اند و بیش از ۶۰ هزار نفر نیز جانشان را از دست داده‌اند.
هرچند کاهش آمار مبتلایان و فوتی‌ها در سه ماه آخر سال، نوید روز‌های غلبه بر این اژد‌های هفت‌سر را می‌دهد و امید در دل‌های همه مردم زنده‌تر از قبل شده است.
• رویش جوانه‌های همدلی و مهربانی در کارزار کرونا.
اما این یک روی سکه سال کرونایی ۹۹ بود؛ اصلا چه کسی گفته که همه این سال غم و اندوه و اضطراب بود؟! اگر غصه بیماری مردم همه‌مان را آزار داد، اما لذت همدلی و مهربانی مردم در چهار یا پنج مرحله رزمایش «کمک مومنانه» هم حال دلمان را خوب کرد.
از همان روز به یادماندنی نیمه شعبان که رهبر حکیم و محبوب دل‌هایمان، توصیه کرد که باید ماه رمضان را به رزمایش همدلی و کمک مومنانه به آن‌هایی تبدیل کنیم که معیشتشان در گیر و دار کرونا آسیب دیده، صحنه‌های ناب جهاد و همدلی با میدان‌داری جوانان شروع شد. از حضور داوطلبانه در بیمارستان‌ها و کمک به کادر درمان گرفته تا تهیه بسته‌های معیشتی برای خانوار‌های نیازمند و آبرومند و نیز ضدعفونی کردن اماکن عمومی و فرهنگ‌سازی برای رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، همگی اجزای این جهاد همدلانه بود که هنوز هم تا بیرون راندن این ویروس منحوس و مرگبار ادامه دارد.
• عطر شهادت در میانه میدان جهاد و امید
روز‌های آخر پاییز بود و جهاد همدلانه مردم برای غلبه بر کرونا ادامه داشت که خبر رسید، پرستوی دیگری به قافله شهدا پیوسته و کاروان حرکت علمی کشور را سرخ‌تر کرده است. چیزی به سالگرد «حاج قاسم» ملت ایران نمانده بود که «دکتر محسن فخری‌زاده» علمدار جهاد علمی هسته‌ای کشورمان هم به دست تروریست‌های اتوکشیده و مدعی انسانیت به شهادت رسید و خونش، خون تازه‌ای در رگ‌های ملت ایران به جوش آورد.
وقتی حرف از جهاد علمی و خط سرخ شهادت شد، خط جهاد علیه کرونا و تلاش برای آرامش دادن به جامعه هم پررنگ‌تر شد. طرح محله‌محور شهید سلیمانی از همان روز‌های اول دی ماه و به یاد حاج قاسم کلید خورد و باز جوانان بسیجی و متخصص میدان‌دار شدند. این بار محله به محله و برای غربالگری و پیشگیری از شیوع بیماری و کاهش دادن آمار ابتلا و فوت.
طرحی که حدود دو ماه اجرا شد و خیلی زود هم به بار نشست و به گفته وزیر بهداشت، حیرت جهانیان را نسبت به مهار قابل توجه بیماری در ایران برانگیخت.
• افتخار ایرانی با واکسن ایرانی
روز‌های تلخ کرونایی، با خبر تولید موفقیت‌آمیز سه واکسن «کووایران برکت، رازی و شهید فخری‌زاده» به دست متخصصان ایرانی، از اواخر دی‌ماه تا اواسط اسفندماه شیرین و امیدبخش شد و حالا – هرچند سهل‌انگاری مقابل بیماری هنوز هم وجود دارد –، اما بذر امید برای پیروزی کامل بر کرونا در ۱۴۰۰ در دل‌ها زنده شده است و می‌توانیم «ما می‌توانیم» را یکبار دیگر با هم تجربه کنیم.
• سلام به ۱۴۰۰ از دریچه امید و احتیاط
جدول ۳۶۶ روزه سال ۱۳۹۹ در حال تکمیل شدن است و حالا صدای پای بهار طبیعت به گوش می‌رسد؛ بهاری که می‌تواند طلیعه پیروزی نهایی باشد، اگر جانب احتیاط را نگه داریم و می‌تواند هشداردهنده روز‌های سخت‌تر باشد، اگر خوش‌خیالانه، همه چیز را عادی تصور کنیم و دروازه‌های سلامتی و مراقبت را رها کنیم و راه به دشمن بدهیم.
سخت است که باز هم مثل عید ۹۹ بگوییم «سفر نرویم، در خانه بمانیم، دورهمی نگیریم و ...»؛ اشکالی ندارد، با احتیاط برخی کار‌ها را بکنیم، اما یادمان باشد که خاکریز‌های فتح شده در این نبرد نفس‌گیر را به راحتی از دست ندهیم و این چند قدم باقی مانده تا پیروزی را عقب نیاییم، تا پشیمان نشویم و به زودی پیروزی نهایی را با هم جشن بگیریم
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات