مسئله اصلی این روزهای منطقه، ناآرامیها و اعتراضات منجر به آشوب در عراق و لبنان است. این تحرکات تاکنون تبعات متعدد و خاصی برای هرکدام از این دو کشور داشته؛ نخستوزیر لبنان استعفا کرده و در عراق بیش از 150 تن کشتهشده و نخستوزیر نیز بهشدت تحتفشار است.
حوادث عراق و لبنان را از منظرهای گوناگون میتوان تجزیهوتحلیل کرد. عراق از 4 دهه پیش تقریباً بهطور مستمر درگیر جنگ و ناامنیهای سازمانیافته و گسترده بوده است. این وضعیت خاص، اقتصاد این کشور را بشدت ضعیف و تکمحصولی (فقط فروش نفت) کرده و جای چندانی برای سرمایهگذاری بر روی پروژههای مولد باقی نگذاشته است. لبنان نیز به نحو دیگری درگیر است. این کشور به نسبت اقتصاد کوچک خود، بدهکارترین کشور دنیاست و چرخ زندگی مردم صرفاً با صنعت توریسم و البته کمک کشورهای خارجی میچرخد. درحالیکه مردم در کشورهای بزرگ و صنعتی همانند فرانسه، انگلیس و حتی آمریکا با مشکلات عمیق معیشتی مواجه هستند، چنین مشکلاتی در کشورهایی مانند عراق یا لبنان غیرمنتظره نیست. یک سال است که فرانسویها در اعتراض به وضعیت اقتصادی خود جنبش جلیقه زردها را به راه انداختهاند. فرق ماجرا در اینجاست که کسی در امور فرانسه دخالت نمیکند و معترضان از هیچ حمایت مادی و معنوی برخوردار نیستند اما لبنان و عراق کاملاً برعکس است. اعتراضات طبیعی مردم بهراحتی مورد سوءاستفاده قرارگرفته و از مسیر طبیعی خود خارج میشود. نفوذیها در میان معترضان رخنه کرده و مسیر ماجرا را تغییر میدهند. والا اعتراض به مسائل اقتصادی و معیشتی چه نسبتی با آشوب و خونریزی دارد؟
رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته در بیانات خود خطاب به دلسوزان عراق و لبنان تأکید کردند: اولویت اصلی، علاج ناامنی است و مردم این کشورها نیز متوجه باشند که دشمن به دنبال برهم زدن ساختارهای قانونی و ایجاد خلأ در این کشورها است و تنها راه رسیدن مردم به مطالبات برحقی که دارند، پیگیری آنها در چارچوب ساختارهای قانونی است.
هرچند غربیها شعارهای زیبا و پر سروصدایی میدهند اما آمریکاییها، رژیم اسرائیل و کشورهای مرتجع منطقه بزرگترین دشمنان جمهوریت و رأی مردم هستند. چراکه آنها میدانند حاکم شدن رأی مردم در منطقه یعنی از بین رفتن منافع آنان و جمع شدن بساط دولتها و حکومتهای فاسد و وابسته. پس عجیب نیست که دستکاری و خرابکاری را در کشورهای هدف در دستور کار خود داشته باشند. آنها همین برنامه را درباره جمهوری اسلامی نیز داشته و همچنان دارند. ماهیت و محور اصلی این طرح ایجاد آشوب و ناامنی است. در کشوری که امنیت نیست، هیچچیز دیگری نمیتواند باشد. نه پیشرفت اقتصادی، نه حرکت علمی، نه کار فرهنگی و ...اینجاست که نقش محوری نیروهای نظامی و انتظامی روشن میشود. حوادث دیماه سال 1396 نمودی از این طرح شوم بود که البته با هوشیاری مردم و دستگاههای مسئول نظام و امنیت، بهسرعت شکستخورده و مهار شد. البته این طرح همچنان و بهطورجدی در دستور کار دشمن است و از همین رو بود که رهبر انقلاب تأکید کردند؛ «نیروهای مسلح باید مراقب فتنه باشند و آرایش و آمادگیهای لازم را برای مقابله با فتنه داشته باشند، زیرا طبق فرموده خداوند متعال در قرآن، فتنه از کشتار و قتل نیز بدتر است.» چشم بیدار نیروهای مسلح و بصیرت مردم اجازه فتنهانگیزی را به دشمنان نخواهد داد.
ارسال نظرات