- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب میشود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 حمله به نفتکش ایران اهداف و انگیزه‌ها
روابط عمومی و امور بین‌الملل شرکت ملی نفتکش ایران اعلام کرد: نفتکش ایرانی سابیتی در ساعت‌های ۵ و ۵:۲۰ صبح روز جمعه ۱۹ مهرماه ۹۸ به‌وقت ایران در ۶۰ مایلی بندر جده عربستان سعودی دچار تخریب در بخش بدنه شده است که احتمال می‌رود دلیل آن اصابت دو موشک باشد.
روابط عمومی و امور بین‌الملل شرکت ملی نفتکش ایران اعلام کرد: «نفتکش ایرانی سابیتی در ساعت‌های ۵ و ۵:۲۰ صبح روز جمعه ۱۹ مهرماه ۹۸ به‌وقت ایران در ۶۰ مایلی بندر جده عربستان سعودی دچار تخریب در بخش بدنه شده است که احتمال می‌رود دلیل آن اصابت دو موشک باشد. این سانحه آسیب‌دیدگی در مخازن ۱ و ۲ در قسمت سمت راست کشتی به ابعاد نیم تا یک و نیم متر در بدنه کشتی ایجاد کرده است. منشأ این حملات هنوز مشخص نشده است و تحت بررسی و رصد کارشناسی و امنیتی قرار دارد. این کشتی خوشبختانه دچار حریق نشده است و همه کارکنان کشتی در وضعیت سالم و ایمن به سر برده و کشتی نیز با تلاش کارکنان کشتی و هدایت کارشناسان حاضر در اتاق اضطرار شرکت ملی نفتکش در وضعیت باثباتی قرار دارد». وقوع ۲ انفجار در نفتکش ایرانی «سابیتی» در ۶۰ مایلی بندر جده عربستان باعث شده تا بار دیگر موضوع حمله به کشتی‌های ایرانی داغ شود. آمار‌ها نشان می‌دهد این اتفاق سومین هجمه به نفت‌کش‌های ایرانی در ماه‌های اخیر است. اردیبهشت سال جاری یک کشتی ایرانی به نام «هپینس ۱» دچار مشکل شد و در بندر جده پهلو گرفت، اما سعودی‌ها میلیون‌ها دلار هزینه تعمیرات برای آن طلب کردند. پیش از آن نیز، نفتکش «هلم» در ۲۹ مرداد در دریای سرخ دچار مشکل شد و این بار هم محل حادثه، ۱۴۰ کیلومتری بندر یَنبع عربستان سعودی قرار داشت؛ اما عاملان حمله اخیر به نفتکش ایران چه کسانی بوده و چه انگیزه‌ها و اهدافی در ورای این حمله نهفته است؟
عاملان حمله
هنوز عامل این حمله مشخص نشده و جزئیات این حمله در حال بررسی است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که احتمالاً عربستان پشت پرده این حمله قرار داشته باشد و به‌نوعی به دنبال انتقام گرفتن از ایران به دلیل حمله انصارالله به آرامکو باشد. برخی دیگر نیز رژیم صهیونیستی را پشت‌صحنه این حمله دانسته و دلیل آن را نیز احتمال مذاکره بین تهران و ریاض عنوان کرده‌اند. کارشناسان دیگری نیز آمریکا، عربستان و اسرائیل را در هماهنگی با هم به‌عنوان عاملان این حمله معرفی کرده‌اند. به صورت قاطع نمی‌توان عامل حمله را مشخص کرد؛ اما در مورد اهداف و انگیزه‌های این حمله نکات بسیار مهمی وجود دارد.
دلایل حمله
آنچه در مورد حمله به نفتکش ایران مشخص و واضح است این است که هدف حمله به نفت‌کش‌های ایرانی، ناامن کردن تردد شناور‌های تجاری است. در واقع راهزنی دریایی و شرارت در آبراه‌های بین‌المللی با هدف ناامن سازی رفت‌وآمد شناور‌های تجاری انجام می‌گیرد. پیش‌ازاین، انگلیس نفتکش ایران را در جبل‌الطارق توقیف کرد که با واکنش قاطع تهران مواجه شد. در پروژه جدید، هدف قرار دادن نفت‌کش‌های ایرانی مدنظر بوده است.
هرچند حمله به نفتکش ایران کو‌چک‌تر از آن است که بتوان آن را پیامی هشدارآمیز به تهران تلقی کرد، اما می‌توان از آن دو نشانه را مورد بازخوانی قرار داد. اولین نشانه این است که عاملان این حمله در پی آن هستند که همراهی خود را به صورت عملی با تحریم‌های نفتی آمریکا نشان دهند. در واقع، بازیگرانی که در ورای این حمله قرار دارند سعی می‌کنند که مقدمات اجرای موفقیت‌آمیز پروژه ضد ایرانی را مهیا کنند. کاملاً طبیعی است که حمله به نفت‌کش‌ها مهم‌ترین بازوی این طرح است. دومین نشانه در ارتباط با مصرف داخلی عاملان حمله است که به مردم خود بگویند قادر هستند مواضع و منافع ایران را در منطقه مورد تهدید قرار دهند. در چند سال اخیر، تصویری که از ایران نزد برخی از بازیگران منطقه‌ای و حتی فرا منطقه‌ای ایجادشده، شکست‌ناپذیری ایران بوده است. در واقع ایران باوجود تحریم‌های آمریکا نه‌تن‌ها از مواضع خود عقب‌نشینی نکرده، بلکه اکنون توانسته نفوذ خود را در منطقه بسیار تعمیق ببخشد. علاوه بر این، محور مقاومت نیز اکنون در اوج اتحاد و انسجام قرار داشته و متحدان ایران توانسته‌اند شکست‌های سختی را به برخی از بازیگران تحمیل کنند. در این شرایط، حمله به منافع ایران حتی به صورت جزئی، می‌تواند خوراکی تبلیغاتی برای شکست‌خوردگان عبری – عربی و غربی از ایران و جبهه مقاومت طی تحولات سال‌های اخیر باشد. این احتمال می‌رود که آن‌ها با هدف اقناع مخاطبان داخلی خود در جهت ارائه تصویری مبنی بر شکست‌پذیری ایران چنین اقدام نابخردانه‌ای انجام داده باشند.
آمریکا در راستای سیاست به صفر رساندن فروش نفت ایران، در درجه اول، تحریم‌های بسیار سختی اعمال کرد و کشور‌ها و شرکت‌های مختلف را در این مورد تهدید کرد. در گام دوم، آمریکا سعی کرد با ناامن کردن امنیت خلیج‌فارس به دنبال ایجاد نوعی ائتلاف دریایی علیه ایران باشد تا از هرگونه انتقال نفت ایران جلوگیری کنند. در گام سوم نیز برخی بازیگران در قالب بسترسازی برای اجرای پروژه آمریکا علیه ایران، به دنبال ضربه زدن به نفت‌کش‌های ایرانی در دریاها و آب‌های آزاد هستند. به نظر می‌رسد آمریکا باید در شرایط جدید در سناریوی آمریکایی معروف به ائتلاف برای حفاظت از دریانوردی تجدیدنظر کند و در این راه باید اسم این ائتلاف را به «شرارت بین‌المللی در دریاها» تغییر دهد. آمریکا، عربستان و رژیم صهیونیستی در عرصه منطقه‌ای زمین‌بازی را در برابر محور مقاومت واگذار کرده‌اند و حمله به نفت‌کش‌ها تنها ابزار و توان این بازیگران علیه ایران است. این در حالی است که در ماجرای توقیف نفتکش ایران توسط انگلیس و همچنین تجاوز پهپاد آمریکایی، اقتدار ایران به‌خوبی برای این کشور‌ها اثبات‌شده و نیازی به آزمایش جدیدی برای سنجش توان ایران نیست.
عاملان حمله
هنوز عامل این حمله مشخص نشده و جزئیات این حمله در حال بررسی است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که احتمالاً عربستان پشت پرده این حمله قرار داشته باشد و به‌نوعی به دنبال انتقام گرفتن از ایران به دلیل حمله انصارالله به آرامکو باشد. برخی دیگر نیز رژیم صهیونیستی را پشت‌صحنه این حمله دانسته و دلیل آن را نیز احتمال مذاکره بین تهران و ریاض عنوان کرده‌اند. کارشناسان دیگری نیز آمریکا، عربستان و اسرائیل را در هماهنگی با هم به‌عنوان عاملان این حمله معرفی کرده‌اند. به صورت قاطع نمی‌توان عامل حمله را مشخص کرد؛ اما در مورد اهداف و انگیزه‌های این حمله نکات بسیار مهمی وجود دارد.
دلایل حمله
آنچه در مورد حمله به نفتکش ایران مشخص و واضح است این است که هدف حمله به نفت‌کش‌های ایرانی، ناامن کردن تردد شناور‌های تجاری است. در واقع راهزنی دریایی و شرارت در آبراه‌های بین‌المللی با هدف ناامن سازی رفت‌وآمد شناور‌های تجاری انجام می‌گیرد. پیش‌ازاین، انگلیس نفتکش ایران را در جبل‌الطارق توقیف کرد که با واکنش قاطع تهران مواجه شد. در پروژه جدید، هدف قرار دادن نفت‌کش‌های ایرانی مدنظر بوده است.
هرچند حمله به نفتکش ایران کو‌چک‌تر از آن است که بتوان آن را پیامی هشدارآمیز به تهران تلقی کرد، اما می‌توان از آن دو نشانه را مورد بازخوانی قرار داد. اولین نشانه این است که عاملان این حمله در پی آن هستند که همراهی خود را به صورت عملی با تحریم‌های نفتی آمریکا نشان دهند. در واقع، بازیگرانی که در ورای این حمله قرار دارند سعی می‌کنند که مقدمات اجرای موفقیت‌آمیز پروژه ضد ایرانی را مهیا کنند. کاملاً طبیعی است که حمله به نفت‌کش‌ها مهم‌ترین بازوی این طرح است. دومین نشانه در ارتباط با مصرف داخلی عاملان حمله است که به مردم خود بگویند قادر هستند مواضع و منافع ایران را در منطقه مورد تهدید قرار دهند. در چند سال اخیر، تصویری که از ایران نزد برخی از بازیگران منطقه‌ای و حتی فرا منطقه‌ای ایجادشده، شکست‌ناپذیری ایران بوده است. در واقع ایران باوجود تحریم‌های آمریکا نه‌تن‌ها از مواضع خود عقب‌نشینی نکرده، بلکه اکنون توانسته نفوذ خود را در منطقه بسیار تعمیق ببخشد. علاوه بر این، محور مقاومت نیز اکنون در اوج اتحاد و انسجام قرار داشته و متحدان ایران توانسته‌اند شکست‌های سختی را به برخی از بازیگران تحمیل کنند. در این شرایط، حمله به منافع ایران حتی به صورت جزئی، می‌تواند خوراکی تبلیغاتی برای شکست‌خوردگان عبری – عربی و غربی از ایران و جبهه مقاومت طی تحولات سال‌های اخیر باشد. این احتمال می‌رود که آن‌ها با هدف اقناع مخاطبان داخلی خود در جهت ارائه تصویری مبنی بر شکست‌پذیری ایران چنین اقدام نابخردانه‌ای انجام داده باشند.
آمریکا در راستای سیاست به صفر رساندن فروش نفت ایران، در درجه اول، تحریم‌های بسیار سختی اعمال کرد و کشور‌ها و شرکت‌های مختلف را در این مورد تهدید کرد. در گام دوم، آمریکا سعی کرد با ناامن کردن امنیت خلیج‌فارس به دنبال ایجاد نوعی ائتلاف دریایی علیه ایران باشد تا از هرگونه انتقال نفت ایران جلوگیری کنند. در گام سوم نیز برخی بازیگران در قالب بسترسازی برای اجرای پروژه آمریکا علیه ایران، به دنبال ضربه زدن به نفت‌کش‌های ایرانی در دریاها و آب‌های آزاد هستند. به نظر می‌رسد آمریکا باید در شرایط جدید در سناریوی آمریکایی معروف به ائتلاف برای حفاظت از دریانوردی تجدیدنظر کند و در این راه باید اسم این ائتلاف را به «شرارت بین‌المللی در دریاها» تغییر دهد. آمریکا، عربستان و رژیم صهیونیستی در عرصه منطقه‌ای زمین‌بازی را در برابر محور مقاومت واگذار کرده‌اند و حمله به نفت‌کش‌ها تنها ابزار و توان این بازیگران علیه ایران است. این در حالی است که در ماجرای توقیف نفتکش ایران توسط انگلیس و همچنین تجاوز پهپاد آمریکایی، اقتدار ایران به‌خوبی برای این کشور‌ها اثبات‌شده و نیازی به آزمایش جدیدی برای سنجش توان ایران نیست.
منبع: سایت رهنما
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات