- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 رهبر معظم انقلاب با اشاره به بدعهدی و رفتار گستاخانه اروپایی‌ها تأکید کردند
کاهش تعهدات خود را ادامه می‌دهیم
یکی از بخش‌های کلیدی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با ائمه جمعه سراسر کشور، وضعیت توافق هسته‌ای میان ایران و غرب بود.
یکی از بخش‌های کلیدی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با ائمه جمعه سراسر کشور، وضعیت توافق هسته‌ای میان ایران و غرب بود. مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) در این بخش از بیاناتشان به چند نکته مهم اشاره فرمودند که عبارت است از؛
۱- غربی‌ها از جمله اروپایی‌ها دچار روحیه تکبر هستند که همین خصلت باعث می‌شود «نتوانند حقایق را درک کنند، البته این تکبر در مقابل ملت‌ها و کشور‌های ضعیف برای آنان موفقیت به همراه می‌آورد، اما در مقابل ملت‌هایی که نمی‌هراسند و از حق خود دفاع می‌کنند، غربی‌ها را دچار شکست می‌کند.»
۲- اروپا ۱۱ تعهد برجامی داشته است که به‌تصریح آقای ظریف به هیچ‌کدام از آن‌ها عمل‌نکرده است.
۳- جمهوری اسلامی به تعهدات خود در برجام و حتی بالاتر از آن عمل کرده است.
۴- حال که ایران در برابر بدعهدی غرب شروع به کاهش تعهدات خودکرده است، اروپایی‌ها با طلبکاری و پررویی می‌گویند که ایران نباید چنین کند!
۵- جمهوری اسلامی به روند کاهش تعهدات برجامی خود ادامه خواهد داد.
۶- انگلیس که یکی از طرف‌های توافق هسته‌ای است، در اقدامی خباثت بار کشتی نفتی ایران را دزدیده که این اقدام بی‌پاسخ نخواهد ماند.
۷- دل بریدن مردم و مسئولان از بیگانگان دارای برکات زیادی است که به‌تدریج در حال نمایان شدن است.
درباره این بخش از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی باید نگاهی به وضعیت اخیر برجام انداخت. پس از خروج آمریکایی‌ها از برجام در اردیبهشت سال گذشته، اروپا متعهد شد ظرف مدت کوتاهی –چند هفته تا حداکثر یکی دو ماه- با اخذ تصمیمات و انجام اقداماتی، عواید اقتصادی ایران در برجام را تضمین کرده و عملی سازد. یک سال گذشت و اروپایی‌ها جز وعده‌ووعید و نشست و مذاکره و بیانیه کاری انجام ندادند.
جمهوری اسلامی ایران در سالگرد خروج آمریکا از برجام با انتشار بیانیه‌ای مهم، مهلتی ۶۰ روزه برای اروپا تعیین کرد. روز ۱۶ تیرماه مهلت ۶۰ روزه ایران به اروپا درباره عمل به تعهدات برجامی خود پایان یافت. در کنفرانس خبری مشترک علی ربیعی سخنگوی دولت، عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه و بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی تصمیمات ایران برای گام دوم این مسیر بیان شد. در این نشست عنوان شد که ایران ازاین‌پس به غنی‌سازی ۶۷/۳ پایبند نخواهد بود و سطح غنی‌سازی افزایش پیدا خواهد کرد. یک روز بعد کمالوندی اعلام کرد سطح جدید غنی‌سازی ۵/۴ خواهد بود. یک هفته پیش از آن نیز میزان اورانیوم غنی‌شده ایران از سطح ۳۰۰ کیلو که در برجام تعیین‌شده گذشته بود. ایران اعلام کرد در ۶۰ روز بعدی چنانچه اروپا اقدامی عملی نشان ندهد، گام‌های دیگری در جهت کاهش تعهدات برجامی برمی‌دارد. اروپایی‌ها در این مدت جز حرافی و اتلاف وقت کاری دیگری انجام نداده‌اند و خروجی آن‌ها سازوکاری به نام اینستکس بوده که به قول آقای ظریف یکی از تعهدات آن‌ها هم نیست و آقای روحانی نیز آن را توخالی و بی‌فایده توصیف کرد. این سازوکار ناقص و بی‌فایده هم حتی تاکنون عملی نشده و در حد ایده و روی کاغذ است. سفر هفته گذشته فرستاده فرانسه به ایران و گفت‌وگو با مقامات کشورمان گامی در این راستا بود. امانوئل بن در این سفر حامل پیشنهادی گستاخانه و فریبکارانه به نام «انجماد در برابر انجماد» یا آتش‌بس بود. آن‌ها از ایران می‌خواهند اقدامات خود در مقابل بدعهدی‌های اروپا و آمریکا را متوقف کرده و در مقابل آن آمریکا نیز اقدامات ضد ایرانی خود در حوزه تحریم را متوقف سازد و ماجرا از طریق مذاکره پیگیری شود. این پیشنهاد به چند دلیل پیشنهادی نامناسب و حتی مضر است؛ نخست آنکه پیشنهاد آتش‌بس پاریس در حالی روی میز قرارگرفته که آمریکا تمام برگ‌های خود را رو کرده و تحریم را به سقف نهایی آن رسانده است. این آتش‌بس قرار است کدام اقدام خصمانه آمریکا را مانع شود؟ مگر ضربه اقتصادی دیگری هم مانده است که واشنگتن بتواند به ایران وارد کند و نکرده باشد؟! ترامپ دو روز پیش در توئیتی نوشت تحریم‌های سخت‌تری علیه ایران اعمال می‌کند. این مواضع برای آن است که نشان دهد هنوز هم می‌تواند فشار اقتصادی را افزایش دهد و ایران باید گام‌های خود را متوقف سازد، اما واقعیت آن است که عملاً اهرم فشار بیشتری در دست کاخ سفید نیست. حال که کارت‌های آمریکا تمام‌شده و ایران شروع به رو کردن کارت‌های خودکرده، پاریس به پیشنهاد آتش‌بس روی آورده است!
۳- مرحله دوم پیشنهاد فرانسه پس از آتش‌بس، مذاکره یا همان خواسته کاخ سفید است. آمریکا و فرانسه درباره موضوع مذاکره با ایران کاملاً هم‌نظر هستند و معتقدند باید مسائل موشکی و منطقه‌ای مورد مذاکره قرار گیرد. آمریکا پس از خروج از برجام و اعمال تحریم‌ها، همواره ایران را به میز مذاکره دعوت کرده است. میزی که باید از آن به‌عنوان میز محاکمه و نقد کردن امتیازات پس از فشار یادکرد. از این منظر می‌توان گفت: پیشنهاد فرانسه درواقع همان درخواست آمریکاست و موضوع جدیدی نیست. جمهوری اسلامی ایران مدت‌هاست که پاسخ آمریکا برای مذاکره را داده است. این پیشنهاد که دست‌پخت مشترک پاریس و واشنگتن است، به‌هیچ‌عنوان منافع ایران را تضمین نمی‌کند. اگر این پیشنهاد خوب نیست فقط به این دلیل است که امید دارند کسانی در ایران یک «پیشنهاد بد» را هم بپذیرند؛ و تنها زمانی به میزان کافی بهبود پیدا می‌کند که ایران مسیر ۳ ماه گذشته را در کاهش تعهدات برجامی خود، قوی‌تر و سریع‌تر برود. در پایان باید گفت: درحالی‌که فرانسه نقش پلیس خوب را برعهده‌گرفته، انگلیسی‌ها از در دیگری واردشده و مشغول خباثت‌های خاص خود هستند. توقیف نفت‌کش ایرانی در جبل‌الطارق یکی از این اقدامات است که البته بی‌پاسخ نخواهد ماند و تا همین جای کار نیز برای لندن دردسرساز شده است. نفت‌کش‌ها و کشتی‌های تجاری انگلیس از ترس اقدام متقابل ایران در سواحل جنوبی خلیج‌فارس و دریای عمان پهلوگرفته و جرئت عبور از تنگه هرمز را ندارند.
۱- غربی‌ها از جمله اروپایی‌ها دچار روحیه تکبر هستند که همین خصلت باعث می‌شود «نتوانند حقایق را درک کنند، البته این تکبر در مقابل ملت‌ها و کشور‌های ضعیف برای آنان موفقیت به همراه می‌آورد، اما در مقابل ملت‌هایی که نمی‌هراسند و از حق خود دفاع می‌کنند، غربی‌ها را دچار شکست می‌کند.»
۲- اروپا ۱۱ تعهد برجامی داشته است که به‌تصریح آقای ظریف به هیچ‌کدام از آن‌ها عمل‌نکرده است.
۳- جمهوری اسلامی به تعهدات خود در برجام و حتی بالاتر از آن عمل کرده است.
۴- حال که ایران در برابر بدعهدی غرب شروع به کاهش تعهدات خودکرده است، اروپایی‌ها با طلبکاری و پررویی می‌گویند که ایران نباید چنین کند!
۵- جمهوری اسلامی به روند کاهش تعهدات برجامی خود ادامه خواهد داد.
۶- انگلیس که یکی از طرف‌های توافق هسته‌ای است، در اقدامی خباثت بار کشتی نفتی ایران را دزدیده که این اقدام بی‌پاسخ نخواهد ماند.
۷- دل بریدن مردم و مسئولان از بیگانگان دارای برکات زیادی است که به‌تدریج در حال نمایان شدن است.
درباره این بخش از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی باید نگاهی به وضعیت اخیر برجام انداخت. پس از خروج آمریکایی‌ها از برجام در اردیبهشت سال گذشته، اروپا متعهد شد ظرف مدت کوتاهی –چند هفته تا حداکثر یکی دو ماه- با اخذ تصمیمات و انجام اقداماتی، عواید اقتصادی ایران در برجام را تضمین کرده و عملی سازد. یک سال گذشت و اروپایی‌ها جز وعده‌ووعید و نشست و مذاکره و بیانیه کاری انجام ندادند.
جمهوری اسلامی ایران در سالگرد خروج آمریکا از برجام با انتشار بیانیه‌ای مهم، مهلتی ۶۰ روزه برای اروپا تعیین کرد. روز ۱۶ تیرماه مهلت ۶۰ روزه ایران به اروپا درباره عمل به تعهدات برجامی خود پایان یافت. در کنفرانس خبری مشترک علی ربیعی سخنگوی دولت، عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه و بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی تصمیمات ایران برای گام دوم این مسیر بیان شد. در این نشست عنوان شد که ایران ازاین‌پس به غنی‌سازی ۶۷/۳ پایبند نخواهد بود و سطح غنی‌سازی افزایش پیدا خواهد کرد. یک روز بعد کمالوندی اعلام کرد سطح جدید غنی‌سازی ۵/۴ خواهد بود. یک هفته پیش از آن نیز میزان اورانیوم غنی‌شده ایران از سطح ۳۰۰ کیلو که در برجام تعیین‌شده گذشته بود. ایران اعلام کرد در ۶۰ روز بعدی چنانچه اروپا اقدامی عملی نشان ندهد، گام‌های دیگری در جهت کاهش تعهدات برجامی برمی‌دارد. اروپایی‌ها در این مدت جز حرافی و اتلاف وقت کاری دیگری انجام نداده‌اند و خروجی آن‌ها سازوکاری به نام اینستکس بوده که به قول آقای ظریف یکی از تعهدات آن‌ها هم نیست و آقای روحانی نیز آن را توخالی و بی‌فایده توصیف کرد. این سازوکار ناقص و بی‌فایده هم حتی تاکنون عملی نشده و در حد ایده و روی کاغذ است. سفر هفته گذشته فرستاده فرانسه به ایران و گفت‌وگو با مقامات کشورمان گامی در این راستا بود. امانوئل بن در این سفر حامل پیشنهادی گستاخانه و فریبکارانه به نام «انجماد در برابر انجماد» یا آتش‌بس بود. آن‌ها از ایران می‌خواهند اقدامات خود در مقابل بدعهدی‌های اروپا و آمریکا را متوقف کرده و در مقابل آن آمریکا نیز اقدامات ضد ایرانی خود در حوزه تحریم را متوقف سازد و ماجرا از طریق مذاکره پیگیری شود. این پیشنهاد به چند دلیل پیشنهادی نامناسب و حتی مضر است؛ نخست آنکه پیشنهاد آتش‌بس پاریس در حالی روی میز قرارگرفته که آمریکا تمام برگ‌های خود را رو کرده و تحریم را به سقف نهایی آن رسانده است. این آتش‌بس قرار است کدام اقدام خصمانه آمریکا را مانع شود؟ مگر ضربه اقتصادی دیگری هم مانده است که واشنگتن بتواند به ایران وارد کند و نکرده باشد؟! ترامپ دو روز پیش در توئیتی نوشت تحریم‌های سخت‌تری علیه ایران اعمال می‌کند. این مواضع برای آن است که نشان دهد هنوز هم می‌تواند فشار اقتصادی را افزایش دهد و ایران باید گام‌های خود را متوقف سازد، اما واقعیت آن است که عملاً اهرم فشار بیشتری در دست کاخ سفید نیست. حال که کارت‌های آمریکا تمام‌شده و ایران شروع به رو کردن کارت‌های خودکرده، پاریس به پیشنهاد آتش‌بس روی آورده است!
۳- مرحله دوم پیشنهاد فرانسه پس از آتش‌بس، مذاکره یا همان خواسته کاخ سفید است. آمریکا و فرانسه درباره موضوع مذاکره با ایران کاملاً هم‌نظر هستند و معتقدند باید مسائل موشکی و منطقه‌ای مورد مذاکره قرار گیرد. آمریکا پس از خروج از برجام و اعمال تحریم‌ها، همواره ایران را به میز مذاکره دعوت کرده است. میزی که باید از آن به‌عنوان میز محاکمه و نقد کردن امتیازات پس از فشار یادکرد. از این منظر می‌توان گفت: پیشنهاد فرانسه درواقع همان درخواست آمریکاست و موضوع جدیدی نیست. جمهوری اسلامی ایران مدت‌هاست که پاسخ آمریکا برای مذاکره را داده است. این پیشنهاد که دست‌پخت مشترک پاریس و واشنگتن است، به‌هیچ‌عنوان منافع ایران را تضمین نمی‌کند. اگر این پیشنهاد خوب نیست فقط به این دلیل است که امید دارند کسانی در ایران یک «پیشنهاد بد» را هم بپذیرند؛ و تنها زمانی به میزان کافی بهبود پیدا می‌کند که ایران مسیر ۳ ماه گذشته را در کاهش تعهدات برجامی خود، قوی‌تر و سریع‌تر برود. در پایان باید گفت: درحالی‌که فرانسه نقش پلیس خوب را برعهده‌گرفته، انگلیسی‌ها از در دیگری واردشده و مشغول خباثت‌های خاص خود هستند. توقیف نفت‌کش ایرانی در جبل‌الطارق یکی از این اقدامات است که البته بی‌پاسخ نخواهد ماند و تا همین جای کار نیز برای لندن دردسرساز شده است. نفت‌کش‌ها و کشتی‌های تجاری انگلیس از ترس اقدام متقابل ایران در سواحل جنوبی خلیج‌فارس و دریای عمان پهلوگرفته و جرئت عبور از تنگه هرمز را ندارند.
منبع: سایت رهنما
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات