دختر مسلمان ایرانی و راه پیش رو

«شخصی که دارای فرزند دختر باشد و به آن دختر آزار نرسانده و او را مورد توهین قرار نداده و فرزند پسرش را بر او ترجیح ندهد، خدای متعال چنین شخصی را وارد بهشت می‌کند». این سخن، سخنی است که نه در جامعه پیشرفته کنونی بلکه ۱۴۰۰ سال پیش و در دنیای مردمانی جاهل، از زبان پیامبر اسلام (ص) بیان شد، در دورانی که دختران را بدون هیچ جرمی زنده‌به‌گور می‌کردند.
بودند و شاید اغراق نباشد که بگوییم هنوز هستند، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌هایی که وقتی خبر نوه‌دار شدن را می‌شنوند از به دنیا آمدن فرزند پسر به خود می‌بالند و وقتی دختری به دنیا می‌آید همچنان در انتظار آمدن نوه‌ای پسر به سر می‌برند! البته روی دیگر سکه است و شرایط دیگر مانند گذشته نیست و امروز تحت تأثیر ترویج آموزه‌های دینی و گفتمان انقلاب اسلامی، نه‌تن‌ها در بین خانواده‌ها و اقوام، بلکه در سطح جامعه نیز دختران توانسته‌اند جایگاه خود را به دست آورند، اما بد نیست هرازگاهی با یادآوری‌های مختلف این جایگاه احیا شود تا همگان به‌خوبی بدانند که دختران امروز، بانوان فردای این مملکت خواهند بود که قطعاً سهم عمده‌ای در ایفای مسئولیت‌های خانوادگی و اجتماعی را بر دوش خواهند داشت.

یکی از این یادآوری‌ها که چند سالی است توانسته ارج و منزلت دختران ایرانی را در خانواده و اجتماع بالاتر ببرد، نامیدن یک روز از سال به نام روز ملی دختران است؛ روز ولادت حضرت فاطمه معصومه (س) دختر نورانی و نازنین موسی بن جعفر امام کاظم (ع)، بانویی که خواهری را در حق برادر و امام خود علی بن موسی‌الرضا (ع) کامل کرد و مانند عمه بزرگوارش، غربت در سرزمین‌های دیگر را با جان و دل بر خود خرید تا در کنار برادرش باشد، هر چند که قسمت بر وصال نبود. از سال ۱۳۸۵ هجری شمسی بود که زادروز ولادت با سعادت این بانوی اسلام (یکم ذی‌القعده) به نام «روز ملی دختران» در تقویم ایرانی ثبت شد تا حرکتی نمادین برای احترام بیشتر به دختران ایران اسلامی‌مان باشد.

دامن پُرمهر پدر و مادر، تضمین آینده درخشان دختر
حالا دیگر این روز مبارک، بهانه‌ای شده است برای محبت بیشتر اعضای خانواده به دختر خانواده، دختری که قطعاً بودنش، آرامش و نبودنش سردی به همراه خواهد داشت. دختر در کودکی محبت و گرمای خانه و پس‌ازآن آرامش خانواده خواهد بود، پیامبر اکرم (ص) دراین‌باره می‌فرمایند: «شخصی که دارای یک فرزند دختر باشد خدای متعال کمک‌کار و معین او بوده و برکت و مغفرتش را شامل او خواهد ساخت».
در این میان، آنچه مهم‌تر از یک مناسبت و یک بزرگداشت است، این نکته است که پدر و مادر بدانند برای اینکه یک دختر بتواند در آینده جایگاه واقعی خود را به دست آورد، نیاز به اعتمادبه‌نفس دارد و به دست آوردن آن میسر نخواهد بود، جز باتربیت درست‌دینی و سیراب شدن از چشمه جوشان محبت خانواده، به‌خصوص پدر خانواده نسبت به دخترش.‌

می‌گویند دخترانی که ارتباط عمیق و محبت‌آمیزی با پدر خوددارند در روز‌های سخت زندگی نیز باقدرت بیشتری قدم برمی‌دارند. دختران، اعتمادبه‌نفس را از پدر و رشد دیگر ابعاد شخصیتی را از مادر خود کسب می‌کنند. دختر‌ها روزبه‌روز و بیش از گذشته از مادر خود الگو می‌گیرند، به‌خصوص زمانی که خود نیز نقشی مانند مادر خود را در جامعه ایفا می‌کنند، پس این کمترین وظیفه هر مادری است که برای تضمین آینده دختر خود، از تربیت و رشد و کمال شخصیتی خود نیز غافل نباشد.

همه رسالت‌های جامعه در برابر دختر ایرانی
اما به‌جز خانواده، جامعه نیز در پرورش استعداد دختران نوجوان و جوان و رشد دادن آن‌ها نقش بسزایی دارد؛ جامعه‌ای که در آن دختران را به چشم‌وهم‌چشمی و اهمیت دادن به ظواهر و حواشی دعوت می‌کند، حتماً نباید توقع داشته باشد که فردا همین دختران بتوانند مادرانی باتقوا، عاطفی و هنرمند برای فرزندان خود و زنانی اهل تفکر برای جامعه خود باشند.

از سوی دیگر، در شرایطی که رسانه‌ها و ابزار‌های نوین ارتباطی به طرز محیرالعقولی مرز‌های ارتباطات را درنوردیده و هرکدام از این شبکه‌ها و ابزار‌ها تلاش می‌کند تا گوی سبقت را در جلب مخاطب بربایند، دختران نوجوان و جوان بیش از دیگران در معرض خطر و نیازمند حمایت‌های عاطفی، فکری و عقیدتی از سوی خانواده، مدرسه، دانشگاه و دستگاه‌های تبلیغی فرهنگی هستند. اگر قرار باشد در محیط مدرسه و دانشگاه و یا در محافل فرهنگی، به نیاز‌های فکری و شخصیتی دختران توجه نشود، خیلی راحت در مقابل حریفان نااهل میدان واگذار می‌شود تا آن‌ها آن‌طور که می‌خواهند، دختر نوجوان و جوان ایرانی را از هویت ملی و دینی‌اش تهی کنند و آنچه را که غربی‌ها سال‌هاست تجربه کرده‌اند و به شکست آن اذعان کرده اند، به خورد دختران سرزمینمان بدهند. «زن» امروز که همان دختر دیروز است، وجودی لطیف و شکننده و درعین‌حال مقاوم و انسان‌ساز است، به‌شرط آن‌که قدر نعمتش را بدانیم و در خانواده و جامعه، گرامی‌اش بداریم تا به وظایف سنگینش در فردای نه‌چندان دور، به‌خوبی عمل کند.