از عرش صدای «أین‌الرجبیون» می‌آید

ماه «رجب» که می‌رسد، با آمدنش کم کم بوی رمضان را به مشام می‌رساند. رجب، دروازه «شعبان» می‌شود و شعبان، گذرگاه ورود به میهمانی خدا در «رمضان». کسی نمی‌داند چه سرّی است در حال و هوای آسمانی این سه ماه که هرکس جرعه‌ای از آن می‌آشامد، گویی دوباره از مادر متولد شده است؛ همانطور پاک و آراسته. کسی چه می‌داند؟ شاید فردای قیامت و در صحرای محشر که ندای «أین الرجبیون» سر می‌دهند و مشتاقان و عاشقان ماه رجب را بشارت می‌دهند، آن وقت معلوم می‌شود راز نهفته در نشاط و معنویت این ماه و فصیلت‌های بی‌شمار آن چیست. در روایتی از وجود مبارک حضرت موسی بن جعفر (ع) آمده است که فرمود: «رجب نام نهرى است در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر است. هر کس یک روز از رجب را روزه بگیرد البته از آن نهر بیاشامد» و از وجود نورانی امام صادق (ع) روایت است که «حضرت رسول اکرم (ص) فرمود که ماه رجب ماه استغفار امت من است، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را "أصب" مى‏گویند، زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مى‏شود پس بسیار بگویید أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ»؛ و چه فرصتی طلایی‌تر از این ماه تا روح و جان را از غبار گناه و غفلت پاک کنیم و سر بر آستان ربوبی بگذاریم و اندکی با خود خلوت کنیم؟

 

باز در روایتی دیگر، جناب شیخ صدوق معروف به ابن بابویه از «سالم» روایت کرده است که گفت: «در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود، خدمت امام صادق (ع) رسیدم. وقتی نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد، فرمود که آیا در این ماه روزه گرفته‏اى؟ گفتم نه والله اى فرزند رسول خدا. فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را به غیر از خدا کسى نمى‏داند! به درستى که این ماهى است که خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و گرامی داشتن روزه‌دار را در این ماه بر خود واجب کرده است» و این‌ها فقط جلوه‌هایی است از اقیانوس بیکران فضائل و فرصت‌های نورانی ماه رجب که خدای مهربان در اختیار بندگانش گذاشته و به هر بهانه‌ای آن‌ها را به سوی خودش خوانده است. رجب‌المرجب، تمام لحظه‌هایش بهانه‌ای برای توشه بستن و ذخیره کردن خوبی‌هاست. اولین شب جمعه آن را «لیلة الرغائب» به معنای «شب آرزوها» نامیده‌اند و از رسول خدا حضرت محمد مصطفی (ص) روایت شده است که «از نخستین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید؛ زیرا ملائکه و فرشتگان خداوند به آن شب، لیلةالرغائب می‌گویند و علت نامگذاری‌اش این است که، چون یک سوم از شب می‌گذرد، تمامی فرشتگانی که در آسمان‌ها و زمین هستند، در کعبه و اطراف آن جمع می‌شوند. در این هنگام خداوند آنان را مورد خطاب خویش قرار می‌دهد و می‌فرماید:‌ای فرشتگان من! هر چه می‌خواهید از من بخواهید».

 

اما این‌ها همه فضایل و زیبایی‌های رجب نیست؛ سیزدهمین روز از این ماه آسمانی، روز ولادت سیدالکونین امیرالمومنین علی (ع) است که پیامبر در وصف او فرمود: «أنا و علی ابوا هذه الامة؛ من و علی پدران این امت هستیم» و از این روز خجسته تا دو روز بعد از آن – ۱۳ تا ۱۵ رجب – را ایام‌البیض یا روز‌های اعتکاف نامیده‌اند که فرصتی است برای سکونت در مسجد به عنوان خانه خدا و خلوت با معبود و مناجات و راز و نیاز با او. «اعتکاف»، شیرین‌ترین خاطره معنوی هر مومن خداجویی است که نیت می‌کند چند روزی فارغ از هیاهوی دنیای مادی و دل‌مشغولی‌های روزمره با معبود مهربان و بی‌همتای خود خلوت کند و روح و جانش را در دریای روزه، قرآن و دعا شستشو دهد و همچون روز اول که پاک از مادر زاده شده، وارد دنیا شود. ماهی که آغاز آن میلاد باقرالعلوم حضرت امام محمد باقر (ع) و میانه آن میلاد امیرالمومنین علی (ع) است، با سالروز بعثت نبی مکرم اسلام در بیست و هفتمین روزش به پایان می‌رسد تا همه خوبی‌ها و فضائل دیگر ایام را یکجا در خود جمع کند و همه این‌ها یعنی فرصتی برای انس بیشتر با قرآن و عترت، به عنوان دو یادگار گرانبهای نبی خاتم (ص) و خودسازی و پالایش نفس. خداوند مهربان ماه رجب را به آوردگاهی برای بندگانش تبدیل کرده تا در مسابقه خودسازی، بخت و توان خود را بیازمایند و خودش، پاداش این مسابقه را ضمانت کرده است. رجب، هنگامه‌ای است برای پاک شدن و استقبال از عطر شعبان‌المعظم و ورود به میهمانی رمضان‌المب