از تعالیم فاطمی تا تعالی انقلاب اسلامی/ تقارن تولد امام خميني(ره) با روز ولادت حضرت فاطمه (س)

حدود ۵ سال از بعثت نورانی و تاریخ‌ساز خاتم پیامبران الهی حضرت محمد مصطفی (ص) می‌گذشت که خداوند مهربان دختری به او عطا کرد و از آنجا که پیش از تولد آن دختر آسمانی، پیامبر خدا پسر یا پسرانش را از دست داده و در مقابل نیش زبان اعراب جاهل آن روزگار اندوهگین بود، خداوند با نزول سوره مبارکه «کوثر» بر قلب مبارک رسولش، به او وعده «کوثر» به معنی «خیر کثیر» را داد. آن وجود مبارک، حضرت فاطمه (س) است که در روز ۲۰ جمادی‌الثانی سال پنجم بعثت در مکه متولد شد و خانه پیامبر خدا و خدیجه کبری (س) را با تولد خود غرق در سرور و امید کرد و پس از ازدواج با امیرالمومنین علی (ع) ۱۱ امام معصوم از نسل او میراث‌دار تعالیم پیامبر (ص) و سکاندار هدایت امت شدند. در وصف حضرت فاطمه (س) روایات بسیاری از زبان پیامبر خدا و اهل بیت (ع) آمده است که شاید این چند سطر، ظرفیت و مجال بازگو کردن آن‌ها را نداشته باشد. از جمله القاب مبارک ایشان «صدیقه، طاهره، راضیه، مرضیه، محدثه، بتول» و مهمترین آن‌ها «زهرا» است که هرکدام از این القاب، نشان‌دهنده جلوه‌ای از جلوه‌های نورانی شخصیت آن بانوی دو عالم است. در فرهنگ عمومی انقلاب اسلامی و در تقویم رسمی کشور، روز ولادت با سعادت حضرت زهرا (س) با عنوان «روز مادر» و هفته بزرگداشت مقام زن نامگذاری شده و البته حق هم همین است که اگر قرار باشد روز و هفته‌ای از سال به صورت نمادین برای تبیین شخصیت و جایگاه زن مسلمان درنظر گرفته شود، روز میلاد بانوی مکرمه‌ای باشد که خداوند خطاب به پیامبرش، این زن را بهانه خلقت توصیف کرده است.

در میان تمامی اوصاف و تعالیم انسان‌ساز حضرت زهرا (س)، شخصیت مادری و همسری ایشان جایگاهی ویژه دارد که برای همیشه روزگار، می‌تواند الهام‌بخش مردان و زنان مسلمان و خانواده‌ها باشد. در روایات آمده است که اگر حضرت زهرا (س) نبود، برای علی مرتضی (ع) کفو شایسته‌ای وجود نداشت و اگر امیرالمومنین (ع) هم نبود، برای دختر پیامبر همسر هم‌کفو و شایسته‌ای در عالم وجود نداشت؛ بنابراین، پیوند آسمانی این دو وجود نورانی منجر به تشکیل یک خانواده آسمانی شد که در پرتو آن خانواده، وجود مبارک حسنین (ع) و زینبین (س) پرورش یافتند و مسیر هدایت انسان‌ها را در تاریخ هموار کردند. آنچه در این دوره و زمانه بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد، ضرورت توجه خانواده‌ها به ویژه زنان – با توجه به حساسیت و تاثیرگذاری بی‌بدیل نقش مادری و همسری– به تعالیم خانوادگی حضرت زهرا (س) است که اگر نسبت به آن اهتمام شود، می‌تواند تاثیری عمیق و سرنوشت‌ساز در آرامش و صمیمیت محیط درون خانه و پویایی و موفقیت همسر و فرزندان در محیط بیرون از خانه و خانواده داشته باشد و به همین نسبت، فاصله گرفتن از الگو‌های زندگی فاطمی و علوی و خو کردن به سبک و سیاق‌های زندگی غربی و منهای معنویت و به اصطلاح متجددانه، می‌تواند مسیر زندگی مادران و همسران را تغییر داده و باعث بی‌ثباتی و چالش در ارکان زندگی خانوادگی شود. در یک کلام، اگر در دنیای جدید و عصر ارتباطات، روح زندگی فاطمی که «مهر مادری و همسری و ایثار برای تربیت معنوی و انسانی فرزندان» است نادیده گرفته شود، هیچ نسخه به ظاهر جذاب دیگری نمی‌تواند به کمک زنان ایرانی بیاید.

تقارن تولد امام خمینی (ره) با روز ولادت حضرت زهرا (س)

روز ۲۰ جمادی‌الثانی علاوه بر میلاد حضرت زهرا (س)، به اراده خداوند با ولادت یکی از سلاله و فرزندان آن حضرت، یعنی حضرت امام خمینی (ره) نیز مصادف شده است که در سال ۱۲۸۱ هجری شمسی و ۱۳۲۰ هجری قمری به وقوع پیوست و این تقارن مبارک و خجسته نیز، این حقیقت را یادآوری می‌کند که مکتب حضرت صدیقه طاهره و همسر مکرمش امیرالمومنین (ع)، محدود به وجود نورانی اهل بیت معصوم (ع) نشد و همانطور که خداوند وعده داده بود، نسل «کوثر» در تاریخ گسترش یافت و ۱۴ قرن بعد از آن دوران و در روزگار غربت و مهجوریت دین، فرزندی از فرزندان زهرای اطهر (س) و از تربیت‌یافتگان معارف الهی، در برابر استبداد حاکم به پا خواست و از آنجا که قول او صادق و برگرفته از آموزه‌های ناب قرآن و اهل بیت بود، خیلی زود وجدان‌های بیدار و تشنه را در ایران و جهان با خود همراه کرد و بزرگترین انقلاب قرن را با دستان خالی و با پرچم اسلام در ایران برپا کرد و به ثمر نشاند.

نگاهی گذرا به ابعاد مختلف شخصیتی حضرت امام (ره) در حوزه‌های خانوادگی، علمی، اجتماعی و سیاسی و آنچه از ایشان در قالب انقلاب اسلامی و کوتاه کردن دست اجانب و حاکمیت دین بر اجتماع به یادگار ماند، به خوبی نشان می‌دهد که امام امت با توکل و اتکا به خداوند و با بهره‌گیری از آموزه‌ها و تعالیم اسلام ناب محمدی، کاری را که انبیای الهی و ائمه اطهار (س) در قرون متمادی به دنبال آن بودند، در قرن ۱۴ هجری به ثمر نشاند و بی‌آنکه خود بهره‌ای از دنیا داشته باشد، موفق به حاکمیت دین بر قوانین و چارچوب‌های یک جامعه مسلمان شد و در مقابل تشر ابرقدرت‌های غرب و شرق نیز هراس به خود راه نداد و همین تحول اجتماعی در جامعه ایرانی، الهام‌بخش ملت‌های آزادیخواه در اقصی نقاط عالم شد.