۹ دی؛ رأی به مقبولیت نظام و نه به ساختارشکنی

فتنه سال ۸۸، واقعه‌ای بود که انقلاب اسلامی را تا لب پرتگاه برد و چنانچه مدیریت هوشمندانه رهبرمعظم انقلاب اسلامی و بصیرت مردم ایران نبود، هزینه‌های روزافزون فتنه آن سال تا چند ده برابر می‌توانست افزایش پیدا کند. روز ۹ دی به عنوان «روز بصیرت و میثاق امت با ولایت» و یکی از یوم الله‌های حیاتی انقلاب که رای به مقبولیت نظام و نه به ساختارشکنی بود باید هرسال مورد نکوداشت قرار بگیرد، تا شناخت مردم از طراحی‌های دشمن به میزانی افزایش پیدا کند که توطئه‌های دامنه‌دار آن‌ها کماکان با بن‌بست مواجه شود. بر همین اساس بهترین رویکرد نسبت به فتنه ۸۸ و حماسه‌ی ماندگار ۹ دی؛ رویکرد تبیین و تحلیل حوادث ۸۸، با هدف درس آموزی و عبرت‌گیری از آن قضایای تلخ است. اگر رهبرمعظم انقلاب طی ۹ سال گذشته نیز دائما نسبت به ضرورت بزرگداشت ۹ دی هشدار داده اند نیز بر همین اساس قابل مداقه است؛ معظم‌له طی سخنانی می‌فرمایند: «مسئله فتنه و فتنه گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است»، یا در خطاب به مسئولان دولت تدبیر و امید دستور دادند که: «ازافرادی که نامطمئن بودن خودشان را اثبات کردند، مطلقا استفاده نکنید.... همین‌هایی که در سال ۸۸ آن بازی را راه انداختند، این‌ها با جمهوریت نظام جمهوری اسلامی مخالفت کردند.» نکته نخست اینکه، یادآوری هزینه‌های فتنه ۸۸ و بازخوانی ضرباتی که یک جریان سیاسی با همراهی نظام سلطه بر سر کشور آوردند، موجب جلوگیری از رشد شاخه‌های فتنه می‌شود، کمااینکه فتنه یعنی انقلاب بی انقلاب و یعنی حرکت برای نابودی دستاورد‌های انقلاب.
مؤلفه‌های مدیریت داهیانه رهبرمعظم انقلاب 
حساس‌ترین دوره پس از انقلاب را باید ۸ ماه فتنه ۸۸ (از ۲۳ خرداد ۸۸ تا ۹ دی ۸۸) دانست، مقطعی که مقام معظم رهبری (مدظله العالی) با اوج گیری اغتشاشات و آشوب‌های خیابانی، با اتخاذ تدابیر حکیمانه و بیانات روشنگرانه، در راستای مهار فتنه و دفع آن مقتدرانه و باصلابت عمل کردند. «تذکر، هدایت، روشنگری به عموم و هشدار به کسانی که در دام فتنه دشمن افتاده‌اند»، «صبر و حوصله به خرج دادن در مقابل فتنه‌گران و نصیحت آنان به پیگیری اعتراضات‌شان از طریق سازوکار‌های قانونی»، «تلاش برای آرام کردن اوضاع سیاسی کشور از طریق تشکیل جلسه و گفت‌و‌گوی سیستم با سران فتنه و یا نمایندگان آنها»، «تاکید بر حل تمامی مسائل از طریق مجاری قانون و ایستادن در برابر بدعت‌ها و قانون شکنی‌ها»، «جدا کردن صف فتنه‌گران از فتنه‌زده‌ها»، «اتمام حجت با سران و عوامل اصلی فتنه در داخل کشور»، «معرفی استکبار به عنوان طراح اصلی فتنه ۸۸ و کودتای مخملی در ایران»، «ایستادگی مقتدرانه در برابر زیاده‌خواهی و برخورد جدی و قانونی با عوامل میدانی فتنه و آشوب‌گران» را می‌توان مهمترین سرفصل‌های مهم بیانات معظم‌له از خطبه تاریخی ۲۹ خرداد ۸۸ تا بهمن ۸۸ دانست. اما آنچه امروز بعد از گذشت ۹ سال از فتنه مهم می‌نماید، ویژگی‌های رهبران فتنه و فعالان آن می‌باشد؛
۱- ثروت‌های باد آورده دارند: اگر حضرت امام حسین (ع) به لشکریان ابن سعد فرمود: شکم‌هایتان از حرام پر شده است، نظیر آن مربوط به فتنه گران است. کسانی که در اوایل انقلاب اصطلاحاً یک لاقبا داشتند، ولی امروز صاحب ثروت‌های باد آورده هستند و در فتنه ۱۳۸۸ مقابل نظام ایستادند و بسیاری از آن‌ها هنوز هم حاضر به تبری از فتنه نیستند.  
۲- رانت خوار و سیری ناپذیر هستند: بسیاری از طیف فعال در فتنه و حامیان فتنه جزء لیست نجومی بگیران در طی ۵ سال اخیر بوده‌اند. در طی ماه‌های اخیر که مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم به دلیل ناکارآمدی و ناتوانی داخلی رو به افزایش بوده است، فعالان فتنه بدلیل موقعیت‌های اجرایی که در اختیار داشته‌اند نه تنها تلاشی جهت گره‌گشایی از مشکلات مردم صورت نداده‌اند بلکه تنها به فکر تحقق اهداف جریانی و جناحی خود و چگونگی توسعه قدرت بوده‌اند.
۳- اهل تجمل بوده و روحیه اشرافی دارند: مروری بر لیست سران و سخنگویان فتنه حداقل در طول ۹ سال بعد از فتنه نمایانگر این مسئله است که اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها دارای صفت و خوی تجمل گرائی و کاخ نشینی و علاقه وافری به کاخ نشینی دارند. اینکه بسیاری از آن‌ها در خانه‌ها مجلل و بزرگ در شمال شهر سکونت دارند و ویلا‌های آنچنانی در مناطق خوش آب و هوا دارند ناشی از همین مسئله است. متمولین امروز فعال در فتنه تا ۲۰ تا ۳۰ سال قبل فردی عادی بوده‌اند و تنها دم از حمایت از مستضعفین زده اند.
۴- لیبرال و سکولارند: تنها با چند دقیقه مباحثه یک فرد عادی با یک فرد فعال در فتنه یا حامی فتنه یا ساکت فتنه به خوبی مشخص می‌شود که آن‌ها دین را یک امر فردی دانسته و دخالت دین در عرصه حکومت‌داری را یک تئوری کاملا اشتباه می‌دانند. این مسئله بار‌ها توسط رهبران، تئوریسین‌ها و رسانه‌های وابسته به این جریان تکرار شده است. عبدالکریم سروش، هاشم آقاجری، سعید حجاریان و ده‌ها تن از به اصطلاح روشنفکران این جریان بار‌ها تئوری‌های ضددینی خود را فریاد زده اند و از گفتن آن ابائی ندارند.  
۵- مدعی آزادی، اما رویکرد و عملکرد آن‌ها کاملا دیکتاتوری است: هر جا انتخاباتی برگزار شده است فعالان فتنه و حامیان آن‌ها نتیجه را با این شروط پذیرفته‌اند که فرد منتخب، مورد تأییدشان بوده و گرنه بازی را به هم زده‌اند یا تلاش برای به هم‌زدن بازی کرده اند. این مدل دموکراسی فتنه گران و حامیان فتنه را در جا‌ها و مقاطع مختلف می‌تواند رصد کرد و دید. تحریم انتخابات روی دیگر از رفتار دیکتاتورمابانه این جماعت است که در برخی از انتخابات نظیر انتخابات مجلس هشتم می‌توان مشابه آن را ذکر کرد.
۶- عدالت لقلقه زبانشان و تبعیض مشی آنهاست: فتنه‌گران و حامیان آن‌ها به بیت‌المال به عنوان طعمه نگاه می‌کنند. طبقاتی شدن جامعه را اجتناب ناپذیر می‌دانند. حق و حقوق خودشان را بیشتر از سایر اقشار جامعه می‌دانند. باند بازی و باندی‌گرائی مسلک آنهاست. آنچه در صندوق توسعه ملی و صندوق آموزش و پرورش و پرداخت‌های وام بانکی ملاحظه شد، همه حاصل این نوع افراد است که در دولت به خوبی نفوذ کرده‌اند. جالب است بدانیم هر کس ضد عدالت و ضد تبعیض باشد، ناخودگاه گرفتار فتنه و شریک آن شده و می‌شود.
۷- پرخرج و اهل بریز و بپاش هستند: بررسی سابقه مدیریتی فعالان فتنه و حامیان فتنه اثبات می‌کند که ولخرجی و پرخرجی جزء‌لاینفک آنهاست. همین موضوع باعث شده هزینه جاری هر دولتی که این افراد را در خود جای دهد حدود سه برابر شود. سفره‌های پرهزینه (عمدتاً خارجی)، برگزاری مراسم در هتل‌های لوکس، عدم تلاش در پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی، بکارگیری مشاورین متعدد و انبوه، و ده‌ها مورد اینچنینی همه حکایت از این مسئله دارد.
۸- توسعه وابسته‌گرایی و وابسته کردن کشور به غرب هدف اصلی آنهاست: طراحی قرارداد‌های نفتی و سعی در مخفی کردن مفاد آنها، عقد قرارداد‌های حجیم و طویل و دراز مدت خرید خارجی صِرف، تلاش برای استانداردسازی رفتار ایران با عضویت در کنوانسیون‌های بین المللی، تلاش بر واردات بی‌رویه، خودباختگی در مقابل غرب، تزریق روح «ما نمی‌توانیم» به بدنه جامعه در همین جهت قابل تفسیر است؛ بنابراین جا دارد ویژگی‌های دیگر فتنه‌گران بررسی و بیان شود به امید آنکه از ورود و گرفتاری بدر فتنه‌های جدید جلوگیری شود..