1- دیروز برای خرید به یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای کشور در جنوب شهر رجوع کردم. بر اساس محاسبات ذهنی که از خرید قبل داشتم وارد شده و کمتر از یک سبد خرید چرخدار کالاهای معمولی و مصرفی مثل رب گوجه فرنگی، روغن، ماکارونی، شامپو و... خریدم. وقتی صندوقدار رقم کل صورتحساب را برایم خواند، در جا خشکم زد. یک سبد کالای معمولی و مصرفی روزانه که مثلا اگر سال گذشته خریداری کرده بودم، می‌شد چیزی حدود یک یا حداکثر یک میلیون و پانصد هزار تومان شد، چهار میلیون و سیصد هزار تومان! کمی میوه مثل سیب و هندوانه و لیمو ترش برای مصرف کمتر از یک هفته‌ام هم شد حدود یک میلیون تومان! وقتی با حالت اعتراض گفتم «آقا چه خبره؟»، صندوقدار که گویا به دلیل تکرار این نوع واکنش‌ها، خود را آماده کرده بود گفت «برای هر کس رقم صورتحساب را می‌خوانم، مثل شما اعتراض می‌کند. به خدا من بی‌تقصیرم. من فقط یک کارمند هستم و قیمت‌ها به من ربطی ندارد و...»
2- بعد از جنگ تحمیلی دوازده روزه، اهمیت توان نظامی و اتحاد بیش از هر زمانی برای همه ما اثبات و معلوم شد با مذاکره، بسیاری از این مشکلات را نمی‌توان حل کرد؛ چرا که دشمن وسط همین مذاکره حمله و 1100 تن از هموطنانمان را به شهادت رساند. اگرچه، سیلی محکمی هم خورد که اگر نخورده بود، درخواست آتش‌بس نمی‌داد. بعد از این جنگ اما، یک خطای ذهنی - که طبیعی هم هست - ذهن بسیاری از مردم و چه بسا حتی برخی مسئولین ما را به خود مشغول کرده است. خطا این است که، باید صرفا به لحاظ نظامی در حال آماده‌باش بود چون هر لحظه ممکن است این جنگ دوباره آغاز شود. بدون کمترین تردیدی باید به لحاظ نظامی در حال آماده‌باش بود ولی نباید و نمی‌توان از مسائل ضروری دیگر غفلت کرد. در شرایط «بحران»، خطاهای این‌چنینی می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری داشته باشد.
3- دیگر همه می‌دانیم که جنگ، یک شکل و یک روش ندارد و کشورها وقتی درگیر جنگ می‌شوند، از جهات مختلف به این امر ورود می‌کنند. مثلا وقتی کشورهای اروپایی بعد از همین جنگ می‌گویند مکانیزم ماشه را فعال می‌کنند، و بلافاصله بعد از این خبر قیمت‌ها افزایش می‌یابد یعنی، در کنار جنگ سخت و نظامی، جنگ اقتصادی را هم به کار گرفته‌اند. یا در حالی که مشکلات اقتصادی و تورم کمر مردم را شکسته عده‌ای در حالی که «وفاق ملی وفاق ملی» لحظه‌ای از دهانشان نمی‌افتد ناگهان، به جای اقتصاد دوباره کنسرت را مسئله اول کشور می‌کنند، یعنی می‌خواهند در حوزه اجتماعی و فرهنگی نیز کشور را وارد جنگ کنند. هیچ وقت فراموش نکنید که دشمن در 23 خرداد، زمانی حمله کرد که عده‌ای مهم‌ترین مسئله کشور را قتل یک دختر توسط راننده مسافر‌کش کرده بودند. یعنی وقتی ذهن و حواس و انرژی یک کشور را به یک خبر حادثه‌ای درگیر کرده بودند، دشمن مشغول طراحی تجاوز به کشور عزیزمان بود!
4- شرایط کشور «عادی» نیست و ممکن است هر لحظه جنگ سخت به جنگ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اضافه شود. اداره امور در «شرایط ویژه و غیرعادی»، باید ویژه باشد. «کشورِ در شرایط غیرعادی» را نمی‌توان با همان روشی که «کشور در شرایط عادی» است، اداره کرد. به عنوان مثال وقتی رژیم صهیونیستی درگیر جنگ جاری شد، در کنار کابینه همیشگی، یک «کابینه جنگ» تشکیل داد چرا که شرایط جنگی، کابینه جنگی می‌خواهد. در شرایط جنگی، طبیعی است، برخی قوانین نیز تغییر کند. مثلا اگر سربازی در شرایط عادی فرار کند، اضافه خدمت می‌خورد یا چند روزی ممکن است زندانی شود اما در شرایط جنگی و در بسیاری از کشورهای دنیا اگر همین سرباز فرار کند، حکم او اعدام است! می‌خواهیم بگوییم، روشی که دولت محترم در حال اداره امور با آن است، اولویت‌های دولت، دغدغه‌های دولت و... به هیچ وجه با شرایط امروز همخوان نیست. هنوز دغدغه دولت برگزاری کنسرت است! هنوز روشش برای حل مشکلات، «مذاکره» است. دولت حتی در «عذرخواهی کردن» هم - که یک سنت حسنه و فرهنگ زیباست - اولویت‌ها را نمی‌شناسد. دولتی که ظرف یک سال قیمت دلار را دو برابر کرده، مدیری هنوز نتوانسته است، یک جدول خاموشی تنظیم کند، پیش از اینکه از یک سلبریتی عذرخواهی کند، نباید از مردم عذرخواهی کند؟ اولویت امروز کشور مهار تورم، حل مشکل ناترازی، حفظ انسجام و اتحاد کشور است و این «جابه‌جایی غلط اولویت‌ها» می‌تواند باعث ایجاد دوقطبی‌های کاذب شود و نباید فراموش کرد مهم‌ترین عامل پیروزی کشورمان در جنگ 12 روزه مقابل ناتو و رژیم صهیونیستی، پس از الطاف الهی و توان بالای نظامی، همین اتحاد و انسجام ملی بود. مخاطب این نقدها، فقط قوه مجریه نیست؛ سایر قوا هم هستند.
5- «یورگن ‌‌هابرماس»، جامعه‌شناس و فیلسوف آلمانی اصطلاحی دارد با عنوان Validity Claim که ترجمه فارسی آن می‌شود «اعتبار ادعا». خلاصه آن به زبان خیلی ساده این می‌شود که، در هر جامعه‌ای ارزش‌های معتبر شده‌ای وجود دارند که بنا به دلایلی برای مردم «معتبر» شده‌اند. در این بین شاید افرادی از آن جامعه هم باشند که اعتقادی به این «ارزش معتبر» نداشته باشند اما چون فضا برایشان مناسب نیست، کاری با آن ندارند و مخالفت علنی هم نمی‌کنند اما همواره زمینه لازم برای مخالفت علنی را دارند. مثلا «روزه» یا «حجاب» یا «شادی» در یک جامعه دینی را در نظر بگیرید. حالا تصور کنید فردی مخالف و دشمن دین با استفاده از تریبون رسانه، اعلام ‌کند، روزه گرفتن باعث ایجاد سنگ کلیه و بیماری می‌شود! اصلا نیازی به توضیح علمی هم نمی‌بیند. با یک‌سری کلیات ابوالبقا و طی حکمی عمومی و کلی مدعی ضرر داشتن روزه یا مضر بودن حجاب می‌شود.‌ یا در ایام عزاداری برای اباعبدالله الحسین(ع) می‌گوید‌گریه باعث افسردگی و پژمردگی روح می‌شود و اگر می‌خواهید مردم در این شرایط بد اقتصادی خوشحال و شاد باشند، رقص و کنسرت را آزاد کنید! «هابرماس» می‌گوید، اینجا همین یک موضعِ خلاف - سوای از این که درست است یا غلط، مغرضانه است یا نیست- به «اعتبار ادعا» خدشه وارد می‌کند. یعنی آن افرادی که به هر دلیلی مخالف روزه بودند اما فرصت و امکان مخالفت علنی با آن را نداشتند، با شنیدن این موضع فرصت را مغتنم شمرده و از سکوت خارج می‌شوند؛ آن ادعا را می‌پذیرند و بدین‌ترتیب به آن ارزش و اعتبار، خدشه وارد شود. خدشه وارد شدن به این اعتبارها یعنی، بروز شکاف و شکسته شدن آن انسجام اجتماعی. نظام سلطه تا دلتان بخواهد از این ترفندهای شیطانی، برای به هم ریختن جوامع، راه انداختن انقلاب‌های رنگی و...تجاوز نظامی استفاده کرده است. حال تصور کنید روی یک مسئله مهم در یک جامعه - مثل لزوم حل مشکلات معیشتی و کنترل تورم و گرانی - اتفاق نظر وجود دارد و این انسجام و اتحاد هم به‌شدت ضروری است منتهی یک رسانه، فرد یا دشمن، با هدف شکستن این اتحاد و اعتبار، نظری خلاف آن مسئله معتبر شده برای مردم می‌دهد و می‌گوید با برگزاری کنسرت‌های خیابانی مردم خوشحال‌تر می‌شوند تا حل مشکلات اقتصادی! (باور بفرمایید چنین موضع‌گیری‌هایی در این کشور شده است) و به کمک رسانه‌ها این امر را پمپاژ می‌کنند. اینجا، هم به آن Validity Claim خدشه واد می‌شود و هم شاهد دوقطبی و بروز شکاف اجتماعی خواهیم بود و به جای اینکه توجهات به حل مشکلات معیشتی مردم و به جنگ ترکیبی باشد که علیه کشور به راه افتاده - و هیچ چیزی مثل حل آنها مردم را خوشحال نمی‌کند - صرف برگزار شدن یا نشدن کنسرت می‌شود. یک عده می‌گویند کنسرت در میدان آزادی برگزار شود، یک عده می‌گویند اصلا برگزار نشود. عده‌ای به شهرداری یورش می‌برند، عده‌ای به دولت و....همه اینها در حالی است که همه می‌دانیم به احتمال زیاد دشمن در حال طراحی تجاوزی دیگر است.... به‌خاطر اهمیت موضوع یک‌بار دیگر تکرار می‌کنیم: مهم‌ترین دلیل شکست دشمن در جنگ 12 روزه - پس از الطاف الهی - همین اتحاد و انسجامی است که عده‌ای با شعار «وفاق ملی» و «مسئله‌سازی» در حال حمله به آن هستند!

 تشدید جنگ شناختی دشمنان علیه ملت ایران به بهانه اعمال مکانیسم ماشه نشان از آن دارد که حامیان و محرکان اصلی رژیم صهیونی در جنگ تحمیلی دوازده روزه که نتوانستند به اهداف خود در آن جنگ دست یابند، این بار به بهانه اعمال مکانیسم ماشه و البته با بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های رسانه‌های معاند تلاش دارند تا با ایجاد التهاب اقتصادی در کشور و به تبع آن تشدید تورم و نرخ ارز و دامن زدن به نارضایتی اجتماعی و ایجاد آشوب خیابانی، بستر را برای جبران شکست‌های خود در آن جنگ فراهم کنند و بدیهی است که در این میدان عمال داخلی آنها که نقش اصلی را در دامن زدن به التهابات اقتصادی در کشور داشته و دارند، این بار به عنوان عوامل نفوذی و سرپل داخلی دشمن، ایفای نقش می‌کنند. 
این تلاش‌ها در حالی است که وزرای خارجه سه کشور ایران، روسیه و چین در حاشیه اجلاس شانگهای در نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل اعلام کردند در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه، تعهدی به اجرای مناسبات ناشی از آن ندارند. موضوعی که اکنون اعتبار اقدام احتمالی اروپا را به چالش کشیده است. 
در دوران جنگ دوازده روزه در حالی که سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه وآلمان نقش اصلی را در حمایت وپشتیبانی از امریکا و رژیم صهیونی در جنگ با مردم ایران داشتند، با تصور پیروزی قطعی رژیم با بکارگیری سرویس‌های جاسوسی خود، در روز دوم جنگ با جمع آوری مشتی سلطنت طلب فرتوت در بروکسل مرکز اتحادیه اروپا، برای تعیین پادشاه آینده ایران جلسه تشکیل داده وبه زعم خود پرونده نظام اسلامی را بسته بودند و به همین دلیل هم بود که صدراعظم آلمان اعتراف می‌کند که رژیم صهیونی «این کار کثیف» یعنی جنگ دوازده روزه را به نیابت از غرب برای شکست نظام اسلامی انجام داده است. اکنون با گذشت بیش از دو ماه از تسلیم امریکا و رژیم صهیونیستی در برابر توان موشکی ایران و درخواست آتش بس، دوباره گردانندگان این سه کشور به کمک متجاوزان برخاسته و این بار به بهانه طرح اعمال مکانیسم ماشه تلاش دارند شروطی را بر ایران تحمیل کنند که از طریق جنگ نتوانسته بودند به آن برسند. نگاهی به مواضع رسانه‌های آنها در روز‌های اخیر مستندی بر این مدعاست:
- بی‌بی سی با القای انزوای تهران و ادعای فقدان همراهی جهان با ایران با انتشار گزارش‌هایی درباره نگرانی خانواده‌ها و فعالان اقتصادی نسبت به بازگشت تحریم ها، وعده اوج‌گیری نارضایتی‌های اجتماعی را می‌دهد.
- ایندیپندنت فارسی با اشاره به برنامه اروپایی‌ها برای اعمال مکانیسم ماشه، در گزارشی مدعی می‌شود که تحریم‌ها بازگشته و دروازه‌های اقتصاد جهانی را به طور کامل به روی ایران بسته است. - نیویورک پست مدعی می‌شود که جمهوری اسلامی ایران در آستانه فروپاشی و احتمال جنگ داخلی قرار گرفته است. 
- شبکه آلمانی دویچه وله در یک رپرتاژ آگهی برای رژیم صهیونیستی مدعی می‌شود که برخی ناظران در ایران بر این باورند که روند فروپاشی بعد از جنگ دوازده روزه با شتاب غیرقابل تصوری شدت گرفته است. آنها حتی فروپاشی نظامی حکومت را نیز پیش بینی می‌کنند و از احتمال شکل‌گیری جنبش‌های نوین سخن به میان می‌آورند. 
- انتشار این گزارش‌ها، رئیس رژیم صهیونی را که به اذعان ترامپ به شدت مورد نفرت جهانیان و حتی امریکایی‌ها قرار گرفته و به دلیل اوج‌گیری مخالفت‌های نظامیان رژیم در عملیات در غزه در باتلاق گیر کرده، دچار توهم کرده و از برنامه رژیم برای از بین بردن تهدید جمهوری اسلامی سخن به میان می‌آورد. 
متناسب با تلاش دشمن برای بهره‌گیری از ظرفیت اعمال مکانیسم ماشه برای جبران شکست درجنگ تحمیلی دوازده روزه، توجه به نکاتی چند ضروری است:
 ۱- تجربه جنگ دوازده روزه و تلاش فرماندهان نظامی و وزارت دفاع برای بازسازی آسیب‌های ناشی از جنگ در کنار تقویت توان موشکی که با تولید و تست موشکی جدید «قاسم بصیر» که تحول جدی در توان موشکی ایران ایجاد کرده است، اطمینان درفرماندهان نظامی نسبت به دست برتر ایران در جنگ احتمالی آینده ایجاد شده، نکته‌ای که در پیام فرمانده جدید قرارگاه خاتم الانبیا (ص) بر آن تأکید و یادآور شده است که نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران بر اساس وظایف خود همواره در آمادگی کامل برای حفظ کیان کشور، امنیت ملی و دستاورد‌های انقلاب اسلامی به سر می‌برند و نسبت به قبل از جنگ تحمیلی اخیر آماده‌تر و از دستاورد‌های بالاتر و بیشتری برخوردار هستند. 
 ۲- پیامد‌های جنگ تحمیلی دوازده روزه و له شدن رژیم زیر ضربات موشکی جان برکفان هوا فضای سپاه که با اذعان و اعتراف ترامپ به درخواست آتش بس از سوی آنها انجامید، رژیم را از درون با بحران مواجه کرده، تأکید نظامیان ارشد بر شکست رژیم در برابر ایران، افزایش مهاجرت معکوس از سرزمین‌های اشغالی، هزینه‌های سنگین نظامی تحمیل شده بر اقتصاد رژیم، در کنار بحران رژیم در مواجهه با مقاومت فلسطین که اوج‌گیری انزجار جهانی علیه رژیم صهیونیستی را در پی داشته، سرکرده رژیم را برای فرار از فشار داخلی وانزجار جهانی به هذیان گویی و تکرار تهدید‌ها علیه ایران واداشته است وبه همین دلیل باید تکرارحماقت کذشته او جدی گرفته شود. 
۳- وحدت و انسجام ملی شکل گرفته در این جنگ، تصویری متفاوت و متعالی از مردم ایران و پیوندشان با رهبری به جهان ارائه داده، تصویری که از یک سو نشان دهنده باور بنیادین مردم به ارزش‌های اسلامی و ملی و از سوی دیگر نماد روشنی از شکست تلاش‌های دیرینه امریکا و قدرت‌های غربی برای ایجاد انشقاق در جامعه اسلامی است، این اتحاد مقدس بهترین بستر را برای نظام اسلامی در برابر تهدید‌های محتمل قدرت‌های سلطه ایجاد کرده و باعث تقویت جایگاه ایران به عنوان یک بازیگر قابل اعتماد در منطقه شده است، این تصویر متحد و قدرتمند تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی مردم در کشور‌های مختلف داشته و مردم و نخبگان در این کشور‌ها ایران را به عنوان کشوری قدرتمند می‌بینند که با اتکا به فناوری‌های بومی و مدیریت هوشمند توانسته است در برابر فشار‌های نظامی و تحریم‌های سنگین ایستادگی کرده و الهام بخش نیرو‌های مقاومت و آزادی خواه جهان باشد. 
 ۴- مولفه‌های مذکور چرایی تلاش غرب برای اعمال مکانیزم ماشه را نشان می‌دهد، راهبردی که به زعم آنان می‌تواند به تشدید تحریم‌ها و نارضایتی اجتماعی و شکل‌گیری آشوب‌های خیابانی و تضعیف بنیان‌های نظام در داخل بینجامد و به همین دلیل است که بر فرض اعمال مکانیزم ماشه در ماه‌های آینده که پیامد‌های اندک آن چند ماه بعد آشکار خواهد شد، از هم اکنون و پیشاپیش رسانه‌های معاند وابسته به قدرت‌های غربی با تولید و بخش گزارش‌ها تلاش دارند شرایط کشور را شکننده و همراه با مشکلات جدی ترسیم و با دامن زدن به آشوب‌های خیابانی، اهداف خود را پیش ببرند و در این مسیر متأسفانه برخی از رسانه‌ها و فعالان یک جریان سیاسی کشور خصوصا عاملان فتنه ۸۸ که خود مسبب تصویب قطعنامه ۱۹۲۹شورای امنیت علیه مردم ایران بودند، با تردید افکنی و تضعیف جبهه داخلی، در کنار رسانه‌های معاند، آتش بیار جنگ شناختی دشمن شده‌اند. 
۵- این وضعیت مسئولیت تاریخی دولتمردان و نخبگان در شناخت دقیق صحنه و اتخاذ راهبرد مناسب برای خنثی‌سازی آن را دوچندان می‌کند. دولتمردان با بسیج ظرفیت‌ها همچون دوران جنگ دوازده روزه برای خنثی‌سازی آثار اقتصادی این جنگ روانی می‌توانند اصلی‌ترین نقش را داشته باشند. فعالان اقتصادی با کمک به دولت برای مدیریت عرصه اقتصاد، صاحبان قلم و بیان با روشنگری بصیرت افزایی می‌توانند آثار روانی این جنگ نوین را خنثی کنند.