پیشرفت مسلمین در پناه همبستگی امت اسلامی

یکی از اهداف ثابت استکبار در طول سال‌های اخیر ایجاد چنددستگی بین مسلمانان و ایجاد تخاصم میان شیعه و سنی است. هدفی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به شکل سازمان یافته تری در تحولات منطقه‌ای ظهور و بروز پیدا کرد چرا که باید موانع جدی در مسیر توسعه گفتمان انقلاب اسلامی در میان مسلمانان ایجاد می‌شد. شکل گیری گروه‌های تروریستی مانند «القاعده»، «داعش»، «طالبان» و امثالهم را غرب با هدف برادرکشی در میان مسلمانان و تامین منافع اقتصادی خود در منطقه غرب آسیا به راه انداخته است که کشته شدن بیش از صد‌ها هزار نفر از افراد غیرنظامی در کشور‌های مسلمان‌نشین تنها در طول یکسال، نابود شدن منابع اقتصادی، شهری و زیربنایی و آواره شدن صد‌ها هزارنفر در کشور‌های شرق اروپا تنها بخشی از خروجی استراتژی است که غربی‌ها با تفرقه‌افکنی میان مسلمانان بدست آورده‌اند.

 

نامگذاری هفته وحدت در تقویم رسمی کشور یکی از ابتکارات مهمی است که توانسته فضای همدلی و انسجام را در بین مسلمانان دنیا و بویژه داخل کشور بوجود بیاورد؛ در شرایطی که یکی از اهداف رسمی غرب و بویژه آمریکا و متحدان منطقه ای، تحریک قومیت‌ها و اقلیت‌های دینی در کشور بویژه در مناطق مرزی کشور بوده است. بدون اغراق اگر مسلمانان روحیه همبستگی و اتحاد را میان خود طوری تقویت کنند که نزاع‌های برادر کشی در منطقه همانند آنچه برخی از بلاد مسلمین به راه افتاده، شکل نگیرد مهمترین ابزار ایالات متحده برای تامین منافع، کارایی خود را از دست می‌دهد و پیشرفت جای وابسته گرایی و جنگ و خونریزی را در منطقه و در بین امت اسلامی خواهد گرفت. حال به بهانه ولادت حضرت رسول (ع) و امام جعفرصادق (ع) نگاهی گذار به مفاهیمی که در قرآن کریم و مجموعه روایات درباره ضرورت و اهمیت وحدت می‌افکنیم. خداوند متعال در آیات مختلف قرآن به مسئله وحدت بین مسلمین پرداخته و مسلمانان را به اتحاد و یکپارچگی امر کرده است.

در سوره آل‌عمران فرموده است: «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»: همه به ریسمان الهی چنگ بزنید و متفرق و پراکنده نشوید. سراسر زندگی پیامبرگرامی اسلام (ص) در بردارنده نکات کلیدی و مورد اهمیتی است که مطالعه و تحقیق درباره هر کدام روز‌ها و ماه‌ها تلاش شبانه روزی را می‌خواهد تا بتوان به سرانجامی برسد. یکی از نکات با ارزشی که در روش و منش نبوی وجود دارد «مسئله وحدت واتحاد بین مسلمین» است، که پیامبر گرامی اسلام (ص) اهتمام بسیاری به این مسئله داشتند و تمام تلاش خود را انجام می‌دادند تا این اتحاد حفظ شود و کینه، کدورت و یا شکافی بین مسلمین به وجود نیاید. این مسئله به وضوح در رفتار و گفتار پیامبر دیده می‌شود و به هیچ وجه قابل کتمان نمی‌باشد. پیامبر اسلام (ص) از هر فرصتی بهر می‌گرفتند تا نقاط مشترک بین مسلمین را بازگو کنند و تفاوت‌ها و اختلافات اذهان مردم را دور نگه دارند. پیامبر اکرم (ص) تا زمانی که در قید حیات بودند رفتار کریمانه و محبت‌آمیز خود را از هیچ‌کسی دریغ نمی‌کردند و همیشه مؤلفه القلوب بودند، ولی با منافقین محطاتانه برخورد می‌کردند.

کلام پیامبر در سرزمین عرفات در آخرین حج

اینکه پیامبر گرامی اسلام می‌فرمایند: «ایُّهَا النّاسُ انَّ رَبَّکُمْ واحِدٌ وَ اباکُمْ واحِدٌ، کُلُّکُمْ لِآدَمَ وَ آدَمُ مِنْ تُرابٍ، انَّ اکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ اتْقیکُمْ وَ لَیْسَ لِعَرَبِىّ عَلى‏ عَجَمِىّ فَضْلٌ الّا بِالتَّقْوى» یعنی: «ای مردم همانا پروردگار شما یکی است، پدر شما یکی است، همه شما فرزند آدم هستید و آدم از خاک است، گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست، عرب را بر عجم فضیلتی نیست مگر به تقوا»، نشانگر موضع ایشان و چگونگی برخوردشان با اصناف مختلف مسلمین است؛ ایشان کلام را به صورتی عمومی مطرح کردند تا شامل همه افراد شود و کسی خود را از این دایره جدا نداند.

حفظ وحدت یکی از اهداف اصلی اسلام است

شخصی از امام صادق (ع) پرسید: چگونه بیاید با دیگران (اهل تسنن) برخورد کنیم؟ ایشان فرمودند: «ببینید ائمه شما چگونه برخورد می‌کنند، مانند امامان خود رفتار کنید، به خدا قسم امامان شما بیماران آن‌ها را عیادت می‌کنند، جنازه‌های آن‌ها را تشییع می‌کنند، برای آن‌ها شهادت می‌دهند.» نباید فراموش کرد که دشمنان اسلام از همان بدو شکل گیری اسلام به فکر ایجاد تفرقه بین مسلمین بودند تا بتوانند به وسیله اختلافاتی وجود دارد، شکافی در بین صفوف مسلمین به وجود آورند و باعث تضعیف اسلام شده و ضربه نهایی خود را وارد کنند. پیامبر گرامی اسلام به خوبی به این موضوع واقف بودند، لذا در سیره قولی و عملی خود مدام اتحاد بین مسلمین را نشان می‌دادند و بیان می‌کردند. در تاریخ زندگی تمامی اهل بیت مشاهده می‌کنید که چگونه با افراد مختلف مسلمین برخورد می‌کردند و هیچکدام را از خود ناامید و دل زده نمی‌کردند. حتی با دشمنان خود با ملاطفت و مهربانی رفتار می‌کردند تا آن‌ها را به اسلام دعوت کرده و باعث هدایتشان شوند.

 

در رفتار پیامبر ذکر شده است که ایشان نگاهشان را بین یارانشان تقسیم می‌کردند و به همه یکنواخت می‌نگریستند. چرا که باعث بغض و کینه و حسادت و سرانجام اختلاف بین صحابه نباشد، ایشان به این مقدار هم نمی‌خواستند تفاوت قائل شوند تا مبادا باعث تفرقه شود. در مبانی اسلامی هیچ گروهی بر دیگری برتری ندارند مگر به مراعات تقوی، همه مسلمین برادر و در کنار یکدیگر با لطف و کرامت زندگی می‌کنند، در این میان اگرعده ای، صحبتی از اختلافات به میان بیاورد، علم تفرقه بین مسلمین را برافراشته است و با دشمنان اسلام هم سو شده‌اند چرا که همه مومنان با هم برادر هستند.