‌رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی در دیدار دانش آموزان و دانشجویان به مناسبت سالگرد ۱۳ آبان، با اشاره به اینکه مسئله لانه جاسوسی نمی‌تواند مورد سؤال و تردید قرار گیرد، فرمودند: «سفارت امریکا صرفاً یک محل تحرک دیپلماتیک و اطلاعاتی صرف نبود، بلکه ستاد برنامه‌ریزی برای تحریک داخلی علیه انقلاب و نابود کردن انقلاب و حتی تهدید جان مبارک امام بزرگوار بود.»‌
بیان این نکته کلیدی را می‌توان در پیوند با چند دلیل یا مسئله سیاسی-اجتماعی مورد توجه قرار داد:
۱. تغییرات نسلی و نیاز نسل‌های جدید به آگاهی از چرایی تصرف سفارت امریکا به دست دانشجویان انقلابی پیرو خط امام؛ ۲. تحریفات سیاسی نسبت به واقعه ۱۳ آبان و تصرف لانه جاسوسی امریکا و ۳. کمرنگ شدن موضوع در حافظه تاریخی مردم با سپری شدن زمان آن واقعه تاریخی.
با گذشت بیش از ۴۰ سال از تاریخ تصرف سفارت امریکا و تحولات سیاسی و اجتماعی پدید آمده، لازم است چرایی این اقدام انقلابی مورد کنکاش و تبیین قرار بگیرد و به عنوان یک حادثه مهم در تاریخ انقلاب اسلامی و ایران معاصر در حافظه تاریخی جامعه ماندگار شود. 
در واقع تسخیر سفارت امریکا، بازتاب طبیعی عملکرد خبیثانه امریکایی‌ها علیه منافع ملی، عزت مردم و انقلاب به حساب می‌آید که موارد چندگانه زیر در تصمیم دانشجویان پیرو خط امام در پیاده‌سازی آن موثر بوده است: 
۱. مداخله آشکار امریکا در نهضت ملی شدن صنعت نفت با کمک انگلیس خبیث و بازگرداندن استبداد به کشور با کودتای ننگین ۲۸ مرداد. 
۲. کمک به رژیم دیکتاتوری پهلوی در تشدید استبداد با شکل‌دهی به ساواک و تجهیز دستگاه امنیتی و سرکوب حاکمیت وابسته پهلوی. 
۳. تلاش برای جلوگیری از پیروزی انقلاب اسلامی با حمایت از رژیم پهلوی تا دقیقه ۹۰ و اعزام ژنرال هایزر برای مدیریت کودتا علیه انقلاب اسلامی. 
۴. حمایت آشکار سفارت امریکا از گروهک‌های ضد انقلاب و برانداز و ایفای نقش در آشوب‌های پس از انقلاب اسلامی. 
۵- پذیرش شاه فراری و برخی عناصر فاسد دستگاه دیکتاتوری در امریکا و غصب ثروت‌ها و منابع ایران. 
علاوه بر این، امریکایی‌ها در ذهنیت نیرو‌های انقلابی با سوابقی، چون اشغال ویتنام، کودتا در شیلی، مداخله در جنگ کره و استفاده از بمب اتم در جنگ جهانی به عنوان نمادی از ظلم و تجاوز تعریف شده و تحرکات سفارت امریکا در پیوند با سابقه سیاه عملکرد امریکایی‌ها در قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران و چهره مداخله‌جو و استکباری امریکا در جهان، انگیزه حمله به سفارت و تسخیر آن را فراهم کرد. جالب اینکه اسناد به دست آمده از سفارت و همچنین تجهیزات جاسوسی و لو رفتن شبکه‌های جاسوسی و ارتباط‌گیری سفارت با عناصر و نیرو‌های مخالف معارض انقلاب اسلامی، تأییدی بر این دغدغه و شناخت درست دانشجویان انقلابی و درستی اقدام آنان بود. 
بعدها، برخی چهره‌ها و جریانات غربگرا، تلاش کردند این واقعه تاریخی را به گرایشات چپ سوسیالیستی و مارکسیستی ارتباط بدهند و آن را در رقابت بین قطب مارکسیسم و سرمایه‌داری القا نمایند که در واقع انتقام مارکسیستی از نفوذ امریکا در ایران به حساب آید. 
اما واقعیت همین است که سابقه سیاه عملکرد امریکا و مداخلات بیجا و استکباری در امور داخلی کشورمان و بی‌اعتنایی به ویژگی‌های دینی و ملی مردم شریف ایران و تکیه بر روحیه و رفتار متکبرانه و نگاه تحقیرآمیز به ایرانیان و عدم درک عزت و اعتماد به نفس برآمده از انقلاب اسلامی بود که زمینه این اقدام انقلابی را به دست دانشجویان پیرو خط امام فراهم ساخت و البته در ادامه هم اسناد به دست آمده و هم تداوم عمل و رفتار استکباری و سلطه‌جویانه امریکای جنایتکار صحت و درستی اقدام دانشجویان را تأیید کرد.

اقدام عملی برای تغییر محاسبات دشمن

محمد قادری

پس از گذشت بیش از یک‌سال از عملیات «طوفان الاقصی» تشریح دقیق فضای میدان و ارزیابی صحیح توان دو سوی جبهه، بی‌شک یکی از مهم‌ترین اتفاقاتی است که باید در جهت تقویت جبهه مقاومت و کمک به بهبود شرایط برای کسب پیروزی‌های بیشتر رقم بخورد. چنین فرآیندی هم مانع تحقق اهداف دشمن از منظر عملیات روانی خواهد شد و هم به او اجازه نخواهد داد مبتنی بر یک اشتباه محاسباتی، تجاوزات خود را بدون نگرانی از هزینه‌های آن گسترش و تداوم بخشد.

در چند ماه گذشته و از پس وقوع اتفاقاتی تلخ برای جبهه خودی به ویژه از نقطه‌نظر شهادت برخی رهبران و فرماندهان مقاومت، این تصور نزد دشمن آمریکایی-صهیونیستی پدید آمد که دست برتر را در جنگ در اختیار دارد و می‌تواند با فراغ بال بیشتری به تجاوزات و جنایات خود ادامه دهد. این گزاره را علاوه بر اظهارات مقامات واشینگتن و تل‌آویو، مشخصا می‌توان در اظهارنظر دانیل هاگاری، سخنگوی ارتش اسرائیل پس از عملیات اخیر صهیونیست‌ها علیه برخی اهداف نظامی در خاک ایران مشاهده کرد؛ آنجا که هاگاری بعد از این عملیات گفته بود: «از این لحظه به بعد دسترسی راحت‌تری به آسمان ایران برای انجام اقدامات نظامی بیشتر داریم.»
از همان ابتدا اما؛ رهبر حکیم انقلاب با اشاره به این نکته، بر ضرورت بر هم زدن اشتباه محاسباتی دشمن که ممکن است جبهه مقابل را به انجام حماقتی بزرگ مجاب کند، تاکید کرده و همه مسئولان کشور را مکلف به انجام اقدامات لازم در این خصوص کردند، راهبردی که در ادبیات علم روابط بین‌الملل ازآن باعنوان «واقع‌گرایی تدافعی» یاد می‌شود. این مفهوم در واقع توضیح‌دهنده نظریه‌ای است که معتقد است در جهان امروز به دلیل حاکمیت نگاه «واقع‌گرایانه» یا به بیان خودمانی‌تر حاکمیت «قانون جنگل» در برابر نگاه «آرمان‌گرایانه»، کشور‌ها برای حفاظت ازتمامیت ارضی وامنیت ملی خودناگزیر ازارتقای توان‌مندی‌های خود درهمه ابعاد و به رخ کشیدن آن با هدف ایجاد «بازدارندگی راهبردی» هستند تا دشمن با فهم دقیق از تغییر «موازنه قدرت»، خیال تجاوز و تعدی به سرش نزند.
در همین راستا؛ آیت‌ا... العظمی خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی روزشنبه در ملاقات بادانش‌آموزان ودانشجویان که به مناسبت سیزدهم آبان‌ماه، سالروز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران صورت گرفت، فرمودند: «اسرائیل و آمریکا بدانند نسبت به آنچه مقابل ایران و جبهه مقاومت انجام می‌دهند، قطعا پاسخ دندان‌شکن دریافت خواهند کرد.» ایشان در توضیح این مساله، ضمن تبیین منطق این رویکرد جمهوری اسلامی دربرابر دشمنان ملت ایران و محور مقاومت، درواقع یک‌بار دیگر «حرف آخر» خود را در این رابطه فرموده و تاکید کردند که دربرابرشرارت وتجاوزگری دشمن، بنای هیچ‌گونه مماشاتی از سوی ایران نیست. کلام رهبر انقلاب در این خصوص، در واقع در چارچوب همان رویکرد بر هم زدن محاسبه اشتباه دشمن صورت گرفت تا این فهم نزد جبهه غربی-صهیونیستی و البته حامیان عربی آنها شکل بگیرد که ایران و محور مقاومت نه تنها دچار ضعف و سستی در میدان نبرد نشده بلکه با تمام قوا آماده دفاع از خود در برابر دشمن متجاوزی است که به هیچ‌یک از قواعد بین‌المللی و انسانی پایبند نیست. 

حمله رسانه‌ای معنادار علیه ایران

سید علی قائم مقامی

رسانه امنیتی و وابسته به محافل ضد ایرانی،  ینی شفق ترکیه، چندی پیش با اهانت به پرچم ایران ، اتهامات واهی خود علیه ایران را تکرار کرد.
ینی شفق در تحلیل تصویری خود از زبان خبرنگار تازه کار و ناشناخته خود سمیح کارا می گوید: ایران، هم پیمان مخفی آمریکا و اسرائیل است.
ینی شفق با حذف کلمه الله از وسط پرچم جمهوری اسلامی و اضافه کردن ستاره پرچم رژیم غاصب اسرائیل به پرچم مقدس کشورمان ، اهانت به پرچم ایران را برجسته کرده و می افزاید : ایران که سال هاست بر علیه مسلمانان به ویژه در سوریه، عراق و یمن خونریزی می کند، با تهدیدهای ساختگی علیه اسرائیل سعی در پاکسازی چهره خود دارد.
لازم به ذکر است با بالا گرفتن تنش بین ایران و رژیم صهیونسیتی در روزهای اخیر ، اخبار و تحلیل های ضد ایرانی ینی شفق،  شکل روزانه به خود گرفته است و تبلیغات ضد ایرانی روزنامه ینی شفق ترکیه روند صعودی گرفته است .
از سوی دیگر نویسنده ضد ایرانی روزنامه ینی شفق  وابسته به دولت ترکیه  باز هم اتهامات بی اساسی را علیه ایران مطرح کرد .
اسماعیل قلیچ ارسلان نویسنده ضد شیعی ینی شفق در برنامه زنده تلویزیونی تی وی نت در ادعایی مضحک   عملیات وعده صادق ایران علیه رژیم اشغالگر قدس را تبانی ایران و رژیم صهیونسیتی و فریب خواند .
وی ایران را به کشتار اهل سنت در سوریه ، عراق ، یمن ، فلسطین و …. متهم کرد  و مدعی شد :  ایران قاتل خونخواری است که بیش از یک  و نیم میلیون نفر سنی را در خاورمیانه کشته است و  آمار قربانیان اسراییل به مراتب کمتر و قابل مقایسه نیست .
لازم به ذکر است برخی  رسانه ها در ترکیه در نفرت پراکنی و تبلیغات ضد ایرانی حتی  از صهیونیستها  نیز پیشی گرفته اند.
امید است وزارت امور خارجه ، سفارت و کنسولگری جمهوری اسلامی در استانبول و آنکارا  اقدامات لازم برای  جلوگیری از روند روزافزون این سیاه نمایی ها  را به عمل آورند 

در معنا و کارکرد انتصاب استاندار بلوچ

عبدالوهاب شُهلی‌بُر 

دولت پزشکیان در ابتکاری تاریخی پس از ۴۵ سال، استانداری بلوچ را برای سیستان و بلوچستان منصوب کرد. این انتصاب، نشان از تعهد ایشان به نگاهی شمول‌گرا از هویت ملی دارد که آن را در ایام انتخابات در مقام نقد نگاه‌های تبعیض‌آمیزی که محدودیت‌هایی برای سطح مشارکت سیاسی نخبگان اقوام سنی‌مذهب اعمال می‌کردند، مطرح می‌کرد. دستگاه رسمی دولت این نگاه را تحت عنوان گفتمان وفاق ملی در حالی صورت‌بندی کرده است که واردکردن مردمی که به هر دلیلی در گذشته در حاشیه سیاست و قدرت رسمی بودند، می‌تواند یکی از مهم‌ترین نمودهای آن باشد. یکی از مصائب شکل‌گیری دولت- ملت شبه‌مدرن در ایران، تعریف برخی اقوام در حاشیه و نه متن هویت ملی است که تأثیرش بر الگوی حکمرانی استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان و...

طی حدود ۹ دهه گذشته این بوده که این استان‌ها ابژه‌ای برای حکومت‌کردن بودند و نه سوژه‌ای که خود بخشی فعال و زایشگر از حکمرانی باشند و برای مردم و نخبگان آنها نقشی برای توسعه کل سرزمین قائل شوند. در چنین پارادایم سیاسی‌ای این استان‌ها به عنوان استان‌هایی امنیتی تعریف می‌شدند که کسانی از بیرون متناسب با گفتمان و نظام ارزشی دولت در موقعیت‌های استاندار منصوب می‌شدند تا به اصطلاح بر مردمی بومی حکمرانی کنند. چنین وضعیت تاریخی‎‌ای مردم این مناطق را هم در ذهنیتی فرودست نگه می‌داشت که قدرت را نه از آن خود بلکه چیزی بیرون از خود تلقی می‌کردند که دنبال کنترل آنهاست. در استان سیستان و بلوچستان دولت‌های خاتمی و روحانی تلاش کردند با انتصاب استانداران غیربومی مردم‌گرا و تا حدودی حامل ارزش‌های دموکراتیک شکاف میان مردم و دولت را کاهش دهند تا فضا در استان تعدیل شود و بستر برای اجرای برنامه‌های توسعه‌گرا فراهم شود که تا حدودی موفق شدند و حس ایران‌گرایی در میان مردم بلوچ تقویت شد. واقعه ۸ مهر ۱۴۰۱، شکاف میان مردم و دولت را در استان افزایش داد و فضای اجتماعی برای جولان و یارگیری گروه‌های خشونت‌گرا فراهم شد. در این میان خون‌های بی‌گناه زیادی از مردم بی‌دفاع و نیز سربازان مظلوم وطن ریخته شد که هر وجدان بیداری را به درد می‌آورد. گفتمان جدیدی که پزشکیان در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری مطرح کرد‌، مورد استقبال گرم بخش قابل توجهی از تحصیل‌کردگان و روشنفکران بلوچ قرار گرفت و آن را فرصتی برای عبور استان از شرایط گسست‌‌های سیاسی و نیز اجتماعی یافتند. اینها دعوت فعالی از مردم برای شرکت در انتخابات و رأی به دکتر پزشکیان به عمل آوردند که موفق شدند و سطح مشارکت مردم استان به میانگین کشوری نزدیک شد.

انتصاب مهندس منصور بیجار، از مدیران باسابقه وزارت کشور، به عنوان دومین استاندار بلوچ در طول عمر جمهوری اسلامی، بعد از ۴۵ سال قابل توجه بود. اولین استاندار بلوچ دکتر غلامرضا دانش‌نارویی در دولت موقت بود که حدود شش ماه در این منصب ماندند، اما انتصاب دومین استاندار بلوچ واجد دو معنای مهم است:

۱. سیستان و بلوچستان و مردم بلوچ دیگر ‌ جایی برای حکمرانی‌ نشدند بلکه خود در جایگاه اعمال حکمرانی‌اند.

۲. اعتماد به عاملیت بلوچ در جایگاه عالی‌ترین مقام استانی دولت و به آزمایش گذاشتن توان و ظرفیت حکمرانی‌اش.

مهندس بیجار بهتر از هر کسی می‌داند که سپردن چنین مسئولیتی به ایشان از یک سو، مرهون گفتمان دولت و نیز همراهی برخی از نهادهای حاکمیتی و از سوی دیگر، مطالبه تاریخی مردم بلوچ برای ارتقای سطح مشارکت سیاسی‌شان در قدرت رسمی طی دهه‌های گذشته بوده است. بنابراین خیلی مهم است که ایشان این فرصت تاریخی را که برای خودشان و نیز مردم استان به وجود آمده است، قدر بدانند و تلاش کنند با شکل‌دادن یک تیم مدیریتی توسعه‌گرا از نخبگان بومی و نیز غیربومی، سطح دانش و نیز عملکرد بوروکراسی روزمره و نیز ناکارآمد استان را ارتقا دهند تا جهت‌گیری‌اش به جای اینکه حفظ و تداوم وضعیت موجود باشد، با نوآوری منجر به ارتقای عملکرد نهاد دولت شود. 

البته در این میان خیلی مهم است که نخبگان محلی خرده‌رقابت‌ها را کنار بگذارند و از استانداری که از جنس خودشان است، حمایت کنند تا عملکرد موفقی داشته باشد. همچنین با توجه به دسترسی‌ای که استاندار به اعضای هیئت دولت دارند، تلاش کنند که حضور کمی و نیز کیفی نخبگان استانی در ستاد وزارتخانه ارتقا یابد تا بتوانند نقشی تأثیرگذار در توسعه استانی و نیز ملی ایفا کنند. توسعه سیستان و بلوچستان که تحقق آن مهم‌ترین راه‌حل برای چالش‌های عدیده موجود است، از یک سو منوط به هژمونیک‌شدن طبقه متوسط نوگرای شهری در معادلات استان و از سوی دیگر، اجتماع‌محور شدن برنامه‌های کلان توسعه ملی است که در حال طرح‌ریزی یا اجرا هستند.

امیدوارم با رویکرد بدیعی که دولت پزشکیان در انتصاب نخبگان بلوچ در مناصب سطوح استانی و نیز ملی در پیش گرفتند، ذهنیت جمعی مردم بلوچ و نیز سایر ایرانیان نسبت به آنها از موقعیت حاشیه‌ای‌بودن به مرور گذر کند و مطابق طبع بلند این مردم و اهتمامی که برای ایران و توسعه آن دارند، بتوانند نقشی محوری ایفا کنند

غلامرضا بنی اسدی 

در باب تشدید تنش

سیدمحمد بحرینیان 
یک. فضای ما با رژیم صهیونیستی به سمت تشدید تنش پیش می‌رود. ما به‌هرحال، امکان ندارد از نقض حاکمیت سرزمینی و ملی خود و شهادت ۵ نفر از هم‌وطنان در اثر تعرض رژیم صهیونی بگذریم. عدم واکنش نه‌تنها گزینه روی میز نیست، بلکه اساسا گزینه نیست.
دو. ما ممکن است در تشدید تنش و بالا گرفتن تبادل آتش آسیب‌پذیر باشیم، اما بیایید کار را از سوی مقابل هم ببینیم. رژیم اشغالگر از ابتدای تأسیس ننگین در ۱۹۴۸ تا به امروز، هیچ سالی به‌دشواری امسال نداشته است. جنگ فرسایشی طولانی، دریافت ضربات متعدد حداقل از پنج جبهه، مهاجرت معکوس، تخلیه شهرهای شمالی، زمین‌گیر شدن اقتصاد و ناآرامی‌ها و اختلافات داخلی ازجمله چالش‌های اساسی رژیم در این یک سال بوده است. برخورد سخت و طاقت‌فرسای ایران با رژیم، از دایره تاب‌وتوان آن خارج است.
سه. رژیم اشغالگر همچون گربه‌ای است که اگر در گوشه‌ای تنها بیفتد ممکن است علیرغم ترس‌هایش، چنگ هم بزند. این یعنی باید آمادگی داشت که هرقدر  اسرائیل به پایان نزدیک‌تر شود، وحشی‌تر و جنایت‌کارتر می‌شود. بنابراین، سیاست تنظیم و تعادل تنش، کارگر نیست و به‌عکس، تشدید تنش و بالا رفتن سطح درگیری، نشانی بر زوال این رژیم است.
چهار. باید هر کنش اسرائیل علیه ایران را بدون شک و تردید با پاسخ همراه کرد. وعده‌های ما صادق بوده‌اند و باید صادق بمانند.
پنج. باید به وعده‌های خدا اعتماد کرد. ما در شرایطی هستیم که تا همین چند روز قبل، صهیونیست‌ها هر شب در موردحمله شبانه به ایران تهدید می‌کردند. همین‌که هشدارهای جدی مسئولان ما شروع شد، تهدیدات آن‌ها هم فروکش کرد. اگر با رژیم صهیونیستی از موضع قدرت و فشار وارد نشویم، صهیونیست‌ها دچار خطای محاسباتی می‌شوند و حتی ممکن است بازهم علیه ایران اقدامی کنند. ما باید برای صلح، بجنگیم اگرنه کوتاه آمدن و از در صلح و صفا وارد شدن با دشمنان بشریت، آخرش جنگ است.

 

زخمی استعمار مقابل استکبار

جعفر علیان‌نژادی

 مناسب دیدم در فهم خود از ابعاد بیانات روز گذشته رهبر معظم انقلاب پیرامون منطق مبارزه دائم علیه استعمار و استکبار، به یافته‌های بی‌غرض و مرض «امین معلوف» نویسنده مسیحی 

لبنانی - فرانسوی رجوع کنم. برای او که هیچ‌گاه پاسخ متقنی در توضیح هویت عربی یا غربی‌اش پیدا نکرد، تنها گلایه‌ها و اعترافاتی علیه خوی سلطه‌گر هویت غربی و خوی سلطه‌پذیر هویت عربی‌اش باقی ‌مانده است. او از این نظر نه خود را نه لبنانی و نه فرانسوی می‌داند، بلکه در عوض وقتی هویتش را باز می‌یابد که خوی سلطه‌گری غربی و انفعال عربی کنار گذاشته شود و این دو به نوعی همترازی انسانی برسند؛ امیدی واهی که هیچ‌گاه ممکن نشد. مساله ما با جریان استعمار و استکبار همین است. روح و روان معلوف هم رنجیده و زخمی است. او گلایه می‌کند: «اگر مصیبت اعراب این است که جایگاه‌شان را در میان ملت‌ها از دست داده‌اند و احساس می‌کنند دیگر نمی‌توانند آن را بازیابند، مصیبت غربی‌ها این است که به نقش جهانی بیش از اندازه بزرگی دست یافته‌اند که نمی‌توانند آن را تمام و کمال بر عهده بگیرند و نیز نمی‌توانند از مسؤولیت‌هایش شانه خالی کنند». معنای مصیبت عربی مشخص است. شکست‌های آنان در برابر رژیم موقت صهیونیستی و رفتن به سمت ایده‌های سازگاری با باند تبهکار صهیونیست، توضیح‌دهنده این بی‌اعتباری است.

اما تا آنجا که به سویه هویتی فرانسوی‌اش مربوط می‌شود، مصیبت غربی‌ها، تضعیف سهم نسبی غرب در اقتصاد جهانی است که با پایان جنگ سرد شروع شد و پیامدهای وخیمی را برای آن جریان مدعی و سلطه‌گر ایجاد کرد. به بیان معلوف، مهم‌ترین پیامد، آن بود که از این پس قدرت‌های غربی بویژه ایالات‌متحده درصدد برخواهند آمد آنچه را که دیگر ممکن نیست با برتری اقتصادی یا با اقتدار اخلاقی (نمایش اخلاقی و شعارهای حقوق بشری) حفظ کنند، با برتری قدرت نظامی دنبال کنند. معلوف که 27 سال از عمر خود را در لبنان زندگی کرده است، بخوبی معنای این جملات را زیسته است و در بخش مهمی دیگری از متن کتاب خود، زخمی که از هویت غربی‌اش خورده است را چنین روایت می‌کند: «خطای ۱۰۰ ساله قدرت‌های غرب بر خلاف تصور غالب این نیست که خواسته‌اند ارزش‌های‌شان را به بقیه دنیا تحمیل کنند، بلکه درست عکس آن است: قدرت‌های غرب ارزش‌های‌شان را در ارتباط‌شان با ملت‌های زیر سلطه پیوسته زیر پا گذاشته‌اند». معلوف نماینده یک روح رنجیده عرب است. در لبنان به دنیا آمده، در آنجا بزرگ شده اما به دلیل همین انفعال عربی، حاضر شده گوشه‌ای از هویت خود را غربی بداند، به شرط آنکه دست از خوی سلطه‌گری بردارد، شرطی که بیشتر نوعی رویابافی و آرزوخواهی است. شاید بتوان گفت هویت ایرانی قبل از انقلاب اسلامی نیز بی‌شباهت به این قصه پرغصه معلوف نیست؛ هویتی که می‌خواست با پذیرش سلطه غرب، ایرانی بودنش را حفظ کند اما آنچه باقی می‌ماند، زخم تحقیر و حسرت در برابر تسلط فرهنگی ـ سیاسی غرب بود. ایرانی که روزبه‌روز غربی‌تر می‌شد، با انقلاب اسلامی مسیر ساخت هویت خود را بازیافت. اسلام عزیز آن پاره دیگر هویت ایرانی بود که به او اضافه شد و به او راه عبور از تکنولوژی تحقیرکننده غرب را آموخت. همان گمشده هویتی که اکنون ملت‌های عرب و ترک می‌جویند اما دولت‌های‌شان از آن می‌هراسند. ایران سرپا شد، با اینکه جای زخم استعمار هنوز باقی بود و رژیم سلطه‌گر غربی نیز ابایی از فشردن آن نداشت؛ حتی با تهدید نظامی، تحمیل جنگ، فشار اقتصادی، تحریم آگاهی و کارزار شناختی. منطق هوشمندانه مبارزه مستمر در دل زندگی مردم ایران را باید از همین سماجت ستیز غربی‌ها با  ایران و ایرانیت جست، الگویی که به مذاق ملت‌های منطقه نیز خوش آمد و در نمایش قدرت موشکی ما، بروز و ظهور یافت؛ مقاومتی که به غزه و لبنان رسید و اکنون واقعیتی جدید را پیش روی ملت‌های عرب و غیرعرب مسلمان قرار داده است: واقعیت رسوایی تمدنی. معلوف به زیبایی با سویه هویتی غربی‌اش، این رسوایی تمدنی را روایت کرده است و نشان می‌دهد این واقعیت نه یک ادعا که یک حقیقت پیش‌برنده و حیاتی است: «برای غرب به مخاطره انداختن اعتبار اخلاقی‌اش به مثابه به خطر افتادن جایگاهش در دنیا و در بلندمدت به مخاطره انداختن امنیت، ثبات و شکوفایی اقتصادی‌اش است. دیروز گمان می‌کردند می‌توان بدون تنبیه شدن، بر سر ارزش‌ها معامله کرد، امروز می‌دانیم همه آنها، حتی صورت‌حساب‌های خیلی قدیمی، بهای‌شان را می‌پردازند. مشمول مرور زمان شدن یک اختراع قضایی است، در حافظه ملت‌ها بخشودگی مرور زمان معنا ندارد. یا دقیق‌تر گفته باشم، ملت‌هایی که از مدار فقر و فرودستی و در حاشیه ماندگی خارج می‌شوند، در نهایت می‌بخشند؛ بدون آنکه هر آینه فراموش کنند. آنهایی که خارج نمی‌شوند، برای همیشه، بغض در گلو و کینه به دل باقی می‌مانند». ملت ما زخم استعمار را پشت سر گذاشته اما جای زخم را فراموش نمی‌کند، ملت فلسطین و لبنان نیز بزودی آن بغض و کینه را تبدیل به انرژی فتح و نصر نهایی می‌کنند؛ ان‌شاءالله