چرا دکتر مسعود پزشکیان؟

هوشمند سفیدی

با آغاز ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، شاهد تحولات جدی در عرصه این رویداد مهم، تأثیرگذار و سرنوشت ساز هستیم. اعلام حضور اصلاح طلبان در این رویداد، یکی از این تحولات است که هم می تواند به انسجام و وفاق ملی یاری رساند و هم در افزایش نرخ مشارکت موثر باشد و هم جمع کثیری از مردم در هنگام رأی دهی، نامزد مورد نظر خود را داشته باشند.
تحول دیگر در این زمینه، اعلام آمادگی افراد مختلف از طیف های مختلف برای پذیرش مسئولیت ریاست جمهوری است؛ تردیدی نیست که ایران امروز در موقعیت حساسی قرار دارد و به افرادی توانمند امید بسته است که بتوانند در این مسئولیت، عملکردی بایسته و شایسته داشته باشد، افرادی که هم صلاحیت عمومی مثل توان جسمانی (سنی)، تحصیلات کافی، تجربه کافی در مدیریت اجرایی و… داشته باشند، هم دارای نگاه ارزشی باشند و هم از جنس مردم باشند و بتوانند تیم اجرایی شایسته ای را شکل داده و وارد میدان کنند.
از نظر اینجانب یکی از این افراد شایسته “دکتر مسعود پزشکیان” است؛ اگر به این موضوع اطمینان نداشتم، به این صراحت ایشان را مطرح نمی کردم. اما، وی چه ویژگی هایی دارد که می تواند گزینه شایسته انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم کند.
در این یادداشت، فهرست وار ویژگی های مهم وی را مطرح می کنم:
۱-پاکدستی و سلامت معنوی
بررسی سکنات و عملکرد مسعود پزشکیان در طول بیش از سه دهه مدیریت اجرایی در جایگاه مختلف، مبین سلامت معنوی و پاکدستی بوده، و کوچکترین مشکلی در این زمینه نداشته است.
۲-مردمی و از جنس مردم
دکتر پزشکیان، آن قدر متواضع و به اصطلاح “خاکی” است که اگر کسی وی را نشناسد فکر نمی‌کند با انسانی دانشمند، او شناخته شده مواجه شده است، برخورد صمیمی و به دور از تکبر او، زبانزد همکان است. او از جنس مردم است.
۳-تحصیلکرده و استاد تمام
مسعود پزشکیان عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی است، فوق تخصص جراحی قلب بوده و به بالاترین درجه علمی یعنی استاد تمامی در رشته خود نایل شده است، او طبیب است و راه های التیام زخم ها و درمان درد را می شناسد.
۴-متعهد و ارزشی
شاید خیلی ها، وی را به خوبی نشناسند او معاون پزشکی لشگر عاشورا و از یاران شهید باکری بوده، در دوران جنگ ایران و عراق، مسئول اعزام اکیپ های پزشکی به جبهه ها بود و همزمن به صورت رزمنده و پزشک فعالیت می کرد.
۵-تسلط کامل به نهج البلاغه
او در دوران دانشگاه عملاً مفسر نهج البلاغه بوده و اینک هر زمانی که تبریز باشد، به این کار می پردازد، تأثیر او از این معارف باعث می شود تا او علاقه وافری به حکمرانی علوی داشته باشد. ضمناً آشنایی کافی با قرآن نیز دارد و این مأنوس بودن با قرآن و نهج البلاغه را می توان در رفتار، گفتار و کردار وی لمس کرد.
۶-سیاست ورز و معتمد مردم
دکتر پزشکیان نماینده اول مردم تبریز، آذر شهر و اسکو در دوره های هشتم، نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم مجلس شورای اسلامی است و همیشه به عنوان نفر اول آن هم بدون انجام تبلیغات و برخی اقدامات معمول رأی آورده و به مجلس راه یافته و در برخی دوره ها نیابت اول رئیس مجلس را هم داشته است.
۷-اصلاح طلب واقعی
از لحاظ گرایش سیاسی او اصلاح طلب است و اصلاح طلبی را، امری سیاسی و اعتقادی می داند، او از لحاظ اعتقادی هم خود را اصولگرایی می داند؛ به این معنا که در عمل به اصول اسلامی و اخلاقی کاملاً متعهد است.
۸-دغدغه عدالت
کلید واژه صحبت ها و رویکردهای دکتر پزشکیان، عدالت و عدالت محوری است و این درسی است که او را از نهج البلاغه اخذ کرده است؛ به گونه ای که نمی توان دید ایشان مثلاً سخرانی بکند ولی از عدالت نگوید.
۹-درد شناس و درمان گر
آشنایی او با روش شناسی و متدلوژی شناخت درد که از دانش پزشکی الهام گرفته است، به او کمک می کند تا نگاه آسیب شناسانه به امور داشته باشد و لذا، او برای رفع مشکلات، دستور نمی دهد، بلکه تشخیص درد و تجویز درست شیوه درمان را اولویت می دهد و پس از تشخیص اولیه کارشناسی، نسخه لازم را تجویز می کند. او می تواند زخم های مختلف را با همین روش التیام بخشد.
۱۰-کارهای شاخص در مدیریت اجرایی
او در دوران خدمت و فعالیت های اجرایی، خدمات شایان توجهی را ارائه داده است، راه اندازی خانه های بهداشت در آذربایجان شرقی؛ تعیین اهمیت محوری سلامت، راه اندازی پزشک خانوده و… بخشی از دستاوردهای اجرایی او است، او بر این باور است که رابطه مردم با بخش درمان باید قطع شود و بیمار و همراهان او نباید دغدغه مالی داشته باشد و هزینه های درمان باید از طریق بیمه تقبل شود.
۱۱-ساده زیستی
دکتر پزشکیان علی رغم داشتن مدارچ بالای علمی و سیاسی، همیشه فروتن بوده و زیست ساده ای داشته است، شاید مصداق ساده این ادعا این نیست که همیشه خودش رانندگی می کند و دنبال جاه و جلال و زندگی متفاوت از مردم نیست، او اعتقاد دارد که باید مثل همه مردم زندگی کرد، مثلاً او ویژه خواری را نمی پسندد و اعتقاد باید همه مردم از یک شیوه درمان استفاده کنند و مخالف این است که هر نهاد یا دستگاه اجرایی برای خود بیمارستان و درمانگاه اختصاصی داشته باشد.
۱۲-شجاعت
شجاعت پزشکیان به ویژه در اظهارنظر، مثال زدنی است؛ او هیچگاه نظر خود را پنهان نمی کند و صادقانه حرف می زند و به همین دلیل، حرف های او به دل می نشیند، این ویژگی او حتی قبل از انقلاب و نیز قبل از انقلاب فرهنگی، در دانشگاه تبریز و به هنگام مناظره و مباحثه با گروه های مختلف فکری، ثبت و ضبط شده است.

سازمان رأی

نیروهای سیاسی از چه طریقی می‌توانند به عمق نفوذ خود در جامعه هدف پی‌ ببرند؟ این سؤالی است که احتمالا در یک جامعه مدرن دو روش برای رسیدن به جواب دارد. یک روش نظرسنجی است که تا حدی و با نوسانی قابل اندازه‌گیری است و می‌توان به برآوردی از طریق آن دست یافت که البته الزاما این برآورد دقت کافی را ندارد، ولی تا حدودی می‌تواند تصویری پذیرفتنی از وضعیت به‌ دست دهد، هرچند در بزنگاه‌ها (مثلا مشابه آنچه در انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌های ۷۶ و ۹۲ دیدیم) شرایط ممکن است چنان به‌سرعت تغییر کند که نتایج حاصل از نظرسنجی با آنچه در نهایت فراچنگ می‌آید، متفاوت باشد. هرچند اگر دقت لازم در انجام نظرسنجی لحاظ شود، آن شیب تغییر هم تا حدودی سنجیدنی است و با تحلیل درست شیب تغییر، می‌توان جلوی غافلگیری را گرفت و نتیجه نهایی را تا حدودی پیش‌بینی کرد. یک راه دیگر که قابل اعتناتر است و برای رسیدن به جواب دقت بیشتری دارد، صندوق رأی و انتخابات است و البته برای آن هم ملاحظاتی وجود دارد که فرض را بر این می‌گذاریم که همه آن ملاحظات در دسترس است و مشکلات کنترل‌ناپذیر در راه اعلام نتایج و آمار واقعی مشارکت وجود ندارد. در هر صورت، حتی آن نظرسنجی هم برای این است که نهایتا بتوان پیش از برگزاری انتخابات به تصویری تا حدی روشن از آنچه قرار است رخ دهد، دست یافت. بگذارید موضوع را با اشاره به نکات و مواردی جلوتر ببرم.

در انتخابات مجلس پنجم، برای بسیاری از فعالان سیاسی، تصویری که در انتظارشان بود، روشن نبود و براساس آنچه از قبل پیش‌بینی می‌کردند، وارد فرایند انتخابات شدند و نتیجه حاصله، به‌نوعی همه را غافلگیر کرد. بسیاری بر این گمان‌ هستند که مهم‌ترین رخداد آن انتخابات، معرفی سازمان تشکیلات رأی به نام کارگزاران بود، درحالی‌که باید اشاره کرد غیر از این، رخداد دیگری هم خود را عیان کرد که شاید تا مدت‌ها و حتی تا امروز جدی گرفته نشده است و آن‌هم رأی اولی‌ها بودند. رأی اولی‌ها در مجلس پنجم کسانی را به مجلس فرستادند یا در آستانه ورود به مجلس قرار دادند که به‌هیچ‌وجه هویتی سیاسی نداشتند، بلکه می‌توان از آن با مفهومی غیرسیاسی و تصویری از زندگی و به‌واقع اجتماعی یاد کرد. برای نمونه، راهیابی فردی از شهرستان کرج که در افواه او را شبیه یکی از خوانندگان پیش از انقلاب می‌دانستند یا رأی درخورتوجه خانمی از تهران که با کمترین تبلیغات، آن‌هم به‌شدت محدود و فقط اطراف دانشگاه تهران، بدون هیچ پشتیبانی مشخص، تا آستانه ورود به مجلس شورای اسلامی قرار گرفت. غیر از این در شهرهای دیگر و به‌ویژه شهرهای بزرگ هم از این نوع خبرها می‌رسید که کسانی، یا رأی لازم برای ورود به مجلس را کسب کرده بودند یا در آستانه ورود به مجلس متوقف شده بودند که حرف و حدیث‌هایی نیز درباره این توقف‌ها و عاقبت‌شان شنیده می‌شد که هر طور بود، گذشت. باوجوداین آنچه اتفاق افتاد، فقط نوک قله کوه یخی بود که می‌شد دید و همه کوه یخ، خود را در انتخابات سال 76 به نمایش گذاشت؛ کوه یخی که اگر بررسی درستی انجام می‌گرفت، قبل از دوم خرداد هم می‌شد به وجود آن پی برد ولی هرچه بود، همه گروه‌های سیاسی آن ایام، چه به قصد و چه بدون قصد از مشاهده آن غافل ماندند و این غفلت سبب شد که انتخابات ریاست‌جمهوری سال 76 همه را غافلگیر کند، به طوری که برندگان و بازندگان آن انتخابات، برای نتایج حاصله آماده نباشند.

اما آنچه لازم است به آن اشاره شود، تکرار این غافلگیری در سال‌های 88 و 92 بود ولی مهم‌ترین غافلگیری اینها نبود. من بر این گمانم که مهم‌ترین غافلگیری در انتخابات شورای شهر دوم رخ داد؛ انتخاباتی که شاید بتوان آن را آزادترین انتخابات پس از انقلاب مشروطه دانست ولی آنچه از همه مهم‌تر بود، نه برگزاری یک انتخابات ایدئال، بلکه سازمان رأی نیروهای سیاسی بود. انتخاباتی که نشان داد آنچه کمتر از سوی فعالان سیاسی به آن توجه می‌شود، نبود سازمان رأی محاسبه‌کردنی است و این سازمان رأی، به‌ویژه برای آنانی که سال‌ها از تأثیر‌گذاری بر روند حوادث کنار کشیده بودند، به‌شدت نحیف و لاغر بود و البته این اتفاق جدیدی نبود. مرور تاریخ فعالیت سیاسی در ایران نشان می‌دهد که چه‌بسا گروه‌هایی در بعضی دوره‌ها اقبال درخورتوجهی بین مردم داشتند، ولی با کاستن از فعالیت خود، در بزنگاه‌هایی که حتی امکان حداقلی از حضور را داشتند، با آنکه بعد‌ها دیگران بر شرافت اخلاقی‌شان اذعان داشتند، ولی دیگر توان و رمقی برای بازگشت به عرصه سیاسی نداشتند و تبدیل به فراموش‌شدگانی از گذشته شدند. این را می‌توان در جبهه ملی در دوران انقلاب و نهضت آزادی و نیروهای ملی-مذهبی در شورای شهر دوم دید. نیروهایی که اکثر مخالفان سابق‌شان امروز در شرافت‌شان شکی ندارند ولی کسی به اثرگذاری سیاسی آنها باور ندارد و شورای شهر دوم معیاری واقعی برای این موضوع است. و حالا به نظر می‌رسد بعد از سه دوره انتخابات مجلس یازدهم، ریاست‌جمهوری سیزدهم و مجلس دوازدهم، بخش بزرگی از اصلاح‌طلبان با نام «جبهه اصلاح‌طلبان ایران» هم به همان راه می‌روند. قطع رابطه انتخابی با سازمان رأی به این عنوان که کنار مردم می‌مانیم، به نظر می‌رسد که از آنها در نهایت یک جبهه ملی دیگر و نهضت آزادی دیگر می‌سازد و شاید برای همین است که اینان نتوانستند رخدادهای سال 1401 را پیش‌بینی کنند و در آن اثرگذار باشند، چراکه پیشاپیش با آن بدنه رأی‌ اولی ارتباطی نداشتند، ارتباطی که هرچند بسیار محدود، در انتخابات میسر است و حالا هم شاید متوجه نیستند که این قطع ارتباط و شرط‌گذاری، انقطاع با سازمان رأی را به 10 سال خواهد رساند و قطعا پس از 10 سال، دیگر حتی اگر بهترین شرایط هم فراهم شود، نتیجه‌ای بهتر از سال 1381 و شورای شهر دوم عایدشان نخواهد کرد و نهایتا شاید روزی درباره‌شان بگویند آنها مردمانی شرافتمند بودند. همین و بس.

حکمرانی بشری

محمدکاظم انبارلویی

۱- فیلسوفان سیاسی قدیم  غرب معتقد بودند ؛
 « چه کسی باید حکومت کند » مهم است.  آن‌ها  برای حاکم ، فضایلی را فهرست می‌کردند و معتقد بودند باوجوداین فضائل در حکمران ، طی  یک فرآیند انسانی ، مردم به مدینه فاضله خواهند رسید .
البته درصحنه عمل هرگز این نظریه محقق نشد و چنین حکومتی در غرب پا نگرفت .
فیلسوفان سیاسی جدید غرب که سازه‌های مدرنیسم را صورت‌بندی کرده‌اند معتقدند؛ «چگونه باید حکومت کرد» مهم است. آن‌ها در تعیین این  چگونگی ، برای  نحوه تولید قدرت و ثروت و توزیع آن ، نظریه‌سازی  و  سازه پردازی کرده‌اند  . فرجام  این سازه سیاسی ، در غرب کنونی قابل‌رؤیت است و فیلسوفان سیاسی غرب از  آخرین مراحل  افول آن خبر می‌دهند .
امام خمینی (ره) به‌عنوان یک نظریه‌پرداز سیاسی ، با اتکاء به معارف و  مبانی اندیشه اسلامی و حکمت شیعی ، جمع هر دو صورت را طریق مطلوب معرفی کردند ، «چه کسی باید حکومت کند» و ؛ «چگونه باید حکومت کند» هردو ، مبنای تفکر در باب طراحی و تحقق حکومت الهی است .
 فیلسوفان سیاسی  قدیم و جدید غرب  هیچ‌کدام ، داعیه تأسیس حکومتی مطابق با تئوری‌های خود را نداشتند و صرفا اندیشه‌ورزانی در عالم نظر بودند  .
اما به‌جرئت می‌توان گفت ، امام (ره) اولین فیلسوف سیاسی در جهان اسلام و اساسا در جهان فلسفه سیاسی است که موفق شد علاوه بر تئوری پردازی  ،در مقام تأسیس بنشیند و نظریه‌ خود را در جهان خارج از ذهن عملیاتی کند.
۲- جایگاه «فقه» در نظریه‌پردازی سیاسی امام (ره) یک مرتبت رفیع دارد به‌گونه‌ای که فرمودند : «فقه ، تئوری واقعی و کامل اداره انسان از گهواره تا گور است.»
امام (ره) در چرخه و فرآیند حکمرانی به جایگاه فقه چه در سیاست‌گذاری‌ها و تدوین راهبردها ،
 چه تنظیم‌گری‌ها و چه تسهیلگری‌ها عنایت خاص داشتند . از نظرگاه ایشان هیچ بن‌بستی در اداره نظام متکی  به «فقه» ، وجود ندارد. آن‌ها که در حکمرانی ، ما را نیازمند علوم سکولار  می‌دانند انقلاب و نظام را به بیراهه می‌برند.
امام در بسیاری از پیام‌ها و سخنرانی‌های خود به‌ویژه در وصیت‌نامه حکیمانه شأن ، خطر عبور از فقه و احکام الهی و متوسل شدن به الگوهای  حکمرانی‌ با منشأ فلسفی غرب‌، را مورد تأکید قرار داده‌اند .
۳- مقام معظم رهبری در پیام خود به افتتاحیه ششمین دوره مجلس خبرگان فرمودند : «در نظام اسلامی، حکمرانی ،  بشری و هدف‌ها الهی است » . برخی ،  این « بشری » را به‌گونه‌ای ترجمه کرده‌اند که گویی ما در اداره جامعه باید متکی به علوم سکولار تولیدشده در دستگاه تفکر غرب باشیم .این ، ترجمه درستی از بیان رهبری نیست.
 «بشری» که در حکومت الهی متصدی حکمرانی است باید بر اساس علم در حوزه‌های گونه‌گون عمل کند. اما ابتدا باید علم تعریف شود و تفاوت آن با شبه‌علم  تبیین گردد .
به تعبیر آیت‌الله جوادی آملی ، علوم اسلامی و غیر اسلامی نداریم. علم یا واقعا علم است و چون علم است اسلامی است یا جهل است که نمی‌توان به آن علم اطلاق کرد.
یک فیلسوف سیاسی غرب در قرن۱۹ فلسفه‌ای تحت  عنوان مارکسیسم ارائه کرد که مدعی علمی بودن آن بود ،  فاشیسم و لیبرالیسم رقیب‌های این اندیشه نیز  هر دو ادعای «علمی» بودن داشتند . در پایان قرن بیستم  و پس از مصیبت‌های بسیاری که این مدعیان علم بر سر بشریت آوردند ، فیلسوفان بزرگ سیاسی غرب اعلان کردند که هر سه مکتب در بیابان جهل ،  بشریت را سرگردان کرده‌ و لذا نمی‌توان  دستاورد آن‌ها را  به‌عنوان یک حکمرانی بشری مبتنی بر علم تلقی کرد  .
 حکمرانی بشری برای رسیدن به اهداف الهی ، نیازمند علم است ،  «شبه‌علم» نمی‌تواند ما را در تحکیم و ترفیع این بنای تمدن ساز  و تحقق اهداف الهی کمک  کند.
۴- مردم‌سالاری دینی که امام (ره) پایه‌های اولیه  آن را با رفراندوم جمهوری اسلامی و رفراندوم قانون اساسی استحکام بخشیده و با انتخاب مدیران کشور  با رأی مردم آن را محقق نمودند ، یک پدیده جدید در حکمرانی بشری و یک نو اندیشی حکیمانه در تداوم راه انبیاء و اولیای الهی است . امام (ره) با شجاعت و جسارت این الگوی الهی  را در اواخر قرن  بیستم مطرح کردند  و مردم ایران شجاعانه  از آن استقبال و حمایت کردند  . مردم‌سالاری دینی یعنی حضور علم و عالمان و خردمندان متعهد  و صاحبان اندیشه ،تجربه و مهارت در لایه‌های مختلف حکمرانی با رأی مردم و انتخاب مردم  برای حرکت  جامعه به سمت اهداف الهی و تحقق قسط و عدالت اسلامی .
مردم‌سالاری دینی یعنی توأم شدن  حاکمان صالح با الگوی حکمرانی صالح . 
انتخابات در ۴۵ سال گذشته فرازوفرودهایی را طی کرده است و حضور رجال سیاسی و مذهبی مختلفی  در لایه‌های حکمرانی با رأی مردم به صحنه آمده‌اند که اکنون کارنامه عملشان در حافظه ملت ما ثبت  است  .  هر چه پیش‌تر  رفته‌ایم  تجربه مردم  بیشتر و اندوخته‌ها افزون‌شده و باید روشنی‌بخش قدم‌های بعدی باشد .
انتخابات آینده  یک آوردگاه و یک آزمون جدید در نظام اسلامی   برای  انتخاب  مدیران لایق و باتجربه و وفادار به اسلام و نظام و پایبند به آرمان‌های انقلاب است ،مدیرانی با کارنامه درخشان خدمت ، اگر درست گام برداریم ، در چهار سال آینده  با همدلی و هماهنگی قوای کشور  و با یاری خداوند ، جهشی بزرگ به‌سوی آینده‌ای پرامید محقق خواهد شد .

 

نامه‌ای برای احیای حقوق بین‌الملل

علی فهیم‌دانش

 درباره پیام رهبر انقلاب به دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا چند نکته قابل تأمل وجود دارد. 

1- پیام حاضر نشانگر تعمیق جهانی شدن حقوق بشر است، اینکه نقض قواعد حقوق بشری در هر جای دنیا می‌‍‌تواند و باید موجب نگرانی کشورها و دولت‌های دیگر باشد؛ آنچه از آن به عنوان تعهد در قبال جامعه جهانی یاد می‌شود (Erga omnes). دوره‌ای که حقوق بشر را در چارچوب مرزها و در زمره اعمال داخلی کشورها محسوب می‌کردند، قطعا پایان یافته است. البته بسیاری از کشورهای مستقل به درستی با اینکه جهانی شدن حقوق بشر مترادف با حاکمیت الگوهای غربی حقوقی باشد و به ابزاری برای مداخله‌جویی و از بین رفتن تنوع فرهنگی تبدیل شود، مخالف هستند. حقوق بشر جهانی است و همان‌قدر که تمدن آتنی در پیدایش آن نقش داشته، ایران قبل و بعد از اسلام با منشور کورش، فارابی، ابن‌سینا و مولانا در ایجاد آن موثر بوده و آنچه الان حقوق بشر جهانی است، در برگیرنده نمادهای تمدنی از شرق و غرب است.

2- نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، موجب جریحه‌دار شدن احساسات انسان‌های آزاداندیش است. نمود آن را می‌توان در توسل به مراجع حقوقی بین‌المللی برای توقف جنایات جنگی تل‌آویو در غزه، توسط کشورهایی همچون آفریقای جنوبی ملاحظه کرد. طرح دعوای پرتوریا بر اساس کنوانسیون پیشگیری و مجازات جرم نسل‌کشی 1948 و ورود تعدادی از کشورها به حمایت از آفریقای جنوبی با توسل به اساسنامه دیوان بین‌الملل دادگستری، مبین دغدغه جامعه جهانی است. آفریقای جنوبی در این پرونده بنا به نظر قضات دیوان لاهه، دارای منفعت حقوقی است، هر چند جنایات ارتکابی ارتش اسرائیل علیه غیرنظامیان و کودکان و زنان فلسطینی انجام شده و می‌شود ولی وجدان‌های بیدار جهانی در سوی درست تاریخ ایستاده‌اند.

3- فلسطین و مردم غزه، بنا بر آرا و نظرات حقوقی از جمله نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری در پرونده دیوار حائل 2004، تحت اشغال هستند و دولت اشغالگر بنا بر حقوق بین‌الملل دارای تعهدات و تکالیفی است. از دهه استعمارزدایی تاکنون هنجارهای حقوقی بین‌المللی بر این منوال بوده که امکان مساعدت و کمک به مردم تحت اشغال که برای رهایی خود از اشغالگران مبارزه می‌کنند، پذیرفته شده است، حتی بنا بر نظراتی به مردم تحت اشغال همه‌گونه کمک و مساعدت حتی نظامی نیز می‌توان ارائه داد، حمایت سیاسی و مالی و معنوی که به صورت اولی پذیرفته شده است. پیام حاضر نشان داد جمهوری اسلامی ایران علاوه بر آنکه در چارچوب حقوق بین‌الملل به گروه‌هایی که برای استقلال و آزادی خود از دولت اشغالگر مبارزه می‌کنند ارج می‌نهد، از حامیان آنها نیز قدردانی و حمایت معنوی به عمل می‌آورد. رهبر معظم انقلاب اسلامی، خواستار برگزاری همه‌پرسی عادلانه و فراگیر هستند که اساسی‌ترین سازوکار برای دستیابی ملت‌ها به حق تعیین سرنوشت است.

4- حق تعیین سرنوشت که یک حق بنیادین و غیرقابل انکار در نظام بین‌المللی حقوق‌بشر و به ‌عنوان قاعده‌ عام‌الشمول از جمله اساسی‌ترین اصول شناخته‌شده حقوق بین‌الملل است که در ماده‌ ۲ منشور ملل متحد و اعلامیه‌ مجمع عمومی ملل متحد درباره اصول حقوق بین‌الملل در زمینه‌ روابط دوستانه و همکاری میان کشورها برآن تاکید شده، تاکنون مجال بروز توسط مردم فلسطین نداشته و مدام در حال نقض شدن است. با توجه به ماهیت این حق به ‌عنوان قاعده‌ عام‌الشمول، تمام دولت‌ها موظف به رعایت تعهدات ناشی از آن و فراهم آوردن زمینه‌های مساعد برای تحقق آن هستند.

5- به این حق در ماده‌ یک مشترک میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و مواد یک و ۳ اعلامیه‌ ملل متحد درباره حق تعیین سرنوشت مردم بومی، اشاره و تاکید شده که مردم بومی یک سرزمین حق برخورداری کامل از این حق را دارند. دیوان بین‌المللی دادگستری در نظر مشورتی ۹ ژوئیه‌ ۲۰۰۴ خود درباره «پیامدهای حقوقی ساخت دیوار در سرزمین فلسطین اشغالی» به صراحت بر لزوم رعایت حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین تأکید و بر تعهدات رژیم‌صهیونیستی برای احترام و رعایت آن تصریح می‌کند، همچنین لزوم اجرای حق تعیین سرنوشت توسط مردم بومی یک سرزمین در نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری مورخ ۲۵ فوریه‌ ۲۰۱۹ در پرونده‌ «جداسازی مجمع‌الجزایر چاگوس از موریس توسط بریتانیا» نیز به‌خوبی متجلی شده است.

براساس این نظر مشورتی، کشوری که قیمومت یک منطقه غیرخودمختار را برعهده دارد، نمی‌تواند به اختیار خود و بدون رعایت حق تعیین سرنوشت مردم، اقدام به جداسازی یک سرزمین کند. همچنان که در این نظر بیان می‌شود، جداسازی‌ای که بدون‌ نظر مردم بومی تحقق یافته باشد، باطل و بلااثر است و کشورهای دیگر نیز باید از چنین امری خودداری کنند. 

6- سردمداران سلطه‌ جهانی، حتی به مفاهیم بشری هم رحم نمی‌کنند؛ مردم تحت اشغالی را که مبارزه آنها برای رهایی از دولت اشغالگر در چارچوب‌های حقوق بین‌المللی موجود، مشروع است - مقاومت فلسطین- 

و از آزادی و امنیت و حق تعیین سرنوشت خود دفاع می‌کنند، «تروریست» می‌نامند و رژیمی را که بنا بر آمار رسمی تاکنون ده‌ها هزار زن و کودک را با توسل به اقدامات تروریستی و بی‌رحمانه به قتل رسانده است، دفاع‌کننده از خود وانمود می‌کنند. 

7- درچارچوب‌های حقوقی موجود، دولتی که به دولت دیگر مساعدت می‌کند تا مرتکب جرائم بین‌المللی شدید از جمله نسل‌کشی شود، دارای مسؤولیت است. در پیام مقام معظم رهبری نیز بارها به حمایت‌هایی که دولت متبوع دانشجویان معترض از اقداماتی که یا خود فی نفسه ناقض حقوق بین‌الملل است یا منجر به نقض بنیادین قواعد حقوقی شده، اشاره شده و مورد مذمت قرار گرفته و به مسؤولیت آنها نیز در جنایات ارتکابی تل‌آویو اشاره شده است. 

8- تاریخی از بی‌اعتنایی به تعهدات بین‌المللی، نقض قطعنامه‌های شورای امنیت از جمله 242، استمرار اشغال اراضی فلسطینی‌ها و ساختن شهرک در آن اراضی، تلاش برای تغییر ترکیب جمعیت و غارت منابع طبیعی و رودخانه‌ها و منابع آبی فلسطینی‌ها و به کار بردن مشت آهنین از روز اول در برابر مردم بی‌دفاع فلسطین و بی‌توجهی به همه‌ ارزش‌های نه تنها حقوقی بلکه وجدانی و انسانی و دینی، موجب افزایش روزبه‌روز بی‌رحمی، ترور و سرکوبگری رژیم صهیونیستی شد. سکوت سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌ها موجب تشدید نقض سیستماتیک و گسترده حقوق بین‌الملل، حقوق بشر و حقوق ‌بشردوستانه شده است؛ موضوعی که شائبه وجود استانداردهای دوگانه رفتاری این سازمان‌ها را به ذهن متبادر می‌کند.

9- مفاهیمی که در حقوق بین‌الملل دارای بار زیادی است از جمله حاکمیت قانون، مسؤولیت حمایت و حکمرانان خوب، استانداردهایی نیست که برای تل‌آویو وضع شده باشد. دولت یاغی و متمرد، دولتی است که به ۲ دستور موقت دیوان بین‌المللی دادگستری بی‌اعتناست و خواست دیوان مبنی بر توقف عملیات نظامی در رفح را نادیده می‌انگارد و تجاوز همه‌جانبه خود به غیرنظامیان را ادامه می‌دهد؛ تا آنجا که آمار نشانگر قریب 40 هزار شهید فلسطینی است،  قطعنامه‌های لازم‌الاتباع شورای امنیت را مستمرا نقض می‌کند، قرارهای بازداشت دیوان کیفری بین‌‎المللی را رد و دادستان آن را تهدید می‌کند و...

10- با یادآوری اینکه فلسطین یک سرزمین مستقل است با ملتی متشکل از مسلمان، مسیحی و یهودی و با سابقه‌ تاریخی طولانی، با انتقاد از شبکه‌ سرمایه‌داری صهیونیستی، تاکید شده اولا جمهوری اسلامی ایران به یهودیت و دیانت حضرت موسی(ع) که حتی در قانون اساسی ایران به آن اشاره شده احترام می‌گذارد و ثانیا صهیونیسم را که با کشتار و تجاوز و غصب زمین و نقض گسترده و سیستماتیک حقق بشر عجین شده، مورد نقد و خطاب خود می‌داند.

۱۱- رهبر معظم انقلاب با این پیام و خطاب قرار دادن جوانانی که آینده کشورها را می‌سازند و صحه نهادن بر راه درست ایشان و توصیه به معنویت - خلأیی که تمدن مغرب زمین با آن عمیقا مواجه است - به صورت عملی اقدام به تبیین اصل حکمت - عزت - مصلحت که سیاست خارجی ایران اسلامی بر آن ابتنا دارد، همراه با عدالت‌خواهی که سال‌هاست درباره نظام بین‌الملل به آن اشاره دارند (از جمله ناعادلانه بودن سیستم شورای امنیت و ضرورت صلح عادلانه در موضوع فلسطین) کرده‌اند و ضمن خطاب قرار دادن جوانان دانشجو در موضوع غزه که به نگرانی اصلی مردم دنیا تبدیل شده، مواضع راهبردی ایران اسلامی را به صورت واضح و شفاف از گذشته، حال و تا آینده در مقابل دید  نخبگان و افکار عمومی جهانی قرار داده‌اند.