نفوذ مقاومت به عمق اراضی اشغالی با گذار از دژ ادغام‌سازی

مقامات صهیونیستی زمانی که اساس رژیم جعلی خود را در سال 1948 بنیان گذاشتند بر این باور بودند که درگیری‌ و جنگ‌های اولیه با فلسطینیان تنها درد زایمان تولد این رژیم است و با گذر زمان یهودیان بالاخره خواهند توانست در آرامش و امنیت در سرزمین موعود زندگی کنند اما با گذشت بیش از هفت دهه این رویا برای سران صهیونیستی محقق نشده و سرزمین‌های اشغالی روز به روز ناامن‌تر می‌شود. اگر تا چندی پیش فقط شهرک نشینان ساکن کرانه باختری و اطراف نوار غزه، ترس و وحشت از مقاومت را بالای سر خود احساس می‌کردند اما اکنون همه صهیونیستها به این بلا گرفتار شده‌اند. هفته گذشته در جریان عملیات شهادت طلبانه دو فلسطینی در تل‌آویو، پنج صهیونیست زخمی شدند و بلافاصله پایتخت رژیم صهیونیستی به منطقه جنگی تبدیل شد، عملیاتی که جنبش حماس آنرا پاسخی به جنایات صهیونیست‌ها توصیف کرد.  

این عملیات که در نوع خود بی‌سابقه بود ترس و وحشت را در تل‌آویو به راه انداخت و شهردار این شهر با اشاره به ناآرامی‌ها از ساکنان تل‌آویو خواست تا با توجه به وضعیت فعلی بی‌ثباتی‌ها، بلافاصله اعتراضات مردمی را متوقف کنند. کابینه تندرو بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رزیم صهیونیستی در دو ماه گذشته طرح‌های امنیتی زیادی را تصویب کرده تا بتواند امنیت شهرک نشینان کرانه باختری را تامین کند و تصور می‌کرد که با تسلیح شهرک‌نشینان و افزایش شمار نیروهای امنیتی و محاصره این منطقه می‌تواند فلسطینی‌ها را در این محدوده کوچک کنترل کند و مانع اجرای عملیات شهادت طلبانه شود اما عملیات تل‌آویو نشان داد که توان عملیاتی فلسطینی‌ها فراتر از تصور صهیونیست‌ها است و تمام نقاط سرزمین‌های اشغالی در شعاع عملیاتی مقاومت قرار دارد.

در یکسال گذشته گروه‌های مقاومت کرانه باختری با وجود اقدامات گسترده امنیتی تل‌آویو، قدرتمندتر شده‌اند و اکنون «عرین الاسود» و دیگر مبارزان فلسطینی دست برتر را در تحولات میدانی کرانه باختری دارند. هر چند پیش از این جوانان فلسطینی ساکن کرانه باختری نسبت به مبارزات مسلحانه آشنایی و تجربه کافی نداشتند ولی الآن به قلب سرزمین‌های اشغالی هم نفوذ کرده‌اند و بدون ترس از ارتش تا بن دندان مسلح صهیونیستی، عملیات خود را انجام می‌دهند. عملیات فلسطینی‌ها صدها کیلومتر دورتر از کرانه باختری نشان می‌دهد که مقاومت از لاک دفاعی خارج شده و وارد فاز تهاحمی شده است که حتی تل‌آویو هم دیگر برای اشغالگران امن نیست.  

اکنون مقاومت به «حملات ایذایی و بزن در رو» اکتفا نمی‌کند و برای اشغالگران خط قرمز و شروط تعیین می‌کند و هشدار می‌دهد اگر دست از پا خطا کنند تمام سرزمین‌های اشغالی را ناامن خواهند کرد. عملیات تل آویو ثابت کرد که مقاومت به وعده‌های خود عمل می‌کند و با تداوم انتفاضه جدید در کرانه باختری عملیات‌های استشهادی بیشتری به عمق سرزمین‌های 1948 را شاهد خواهیم بود.

شکست پروژه «دولت ملت سازی» یهود

رژیم صهیونیستی از زمان تاریخ جعلی خود تلاش کرد با حذف هویت فلسطینی‌های ساکن اراضی اشغالی، آنها را با جامعه صهیونیستی ادغام کرده و به نوعی اشغالگری را برای نسل‌های جدید فلسطینیان نهادینه سازی کند تا اساساً هیچ باوری نسبت به موضوع اشغالگری در ذهنیت فلسطینیان ساکن اراضی 1948 باقی نماند. صهیونیست‌ها اینگونه وانمود می‌کردند که رژیم صهیونیستی برای همیشه یک «کشور یهود» باقی خواهد ماند و همه ساکنان آن هم باید از یک هویت برخوردار باشند اما با گذشت 75 سال در این پروژه شکست خورده‌اند و با وجود بمباران اطلاعاتی و تبلیغاتی فلسطینی‌های ساکن اراضی 1948 و 1967 همچنان اعتقاد به آرمان فلسطین را از دست نداده اند.

فلسطینی‌های ساکن این مناطق تقریبا ۱۹٫۷ درصد جمعیت رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند که شمار جمعیتی آنها  یک میلیون و 800 هزار نفر تخمین زده می‌شود. اگرچه صهیونیست‌ها فکر می‌کردند پس از گذشت هفت دهه از اشغالگری توانسته‌اند نسل سوم فلسطینی‌های اراضی 1948 و 1967 را با سیاست‌های خود همسو کنند اما آنها آب پاکی را روی دست تل‌آویو ریخته‌اند و اکنون فلسطینی‌های ساکن این اراضی نیز به سبک و سیاق خود مبارزه علیه اشغالگران را به پیش می‌برند. اعراب ساکن اراضی 1948 بارها در واکنش به جنایات صهیونیستها در کرانه باختری و نوار غزه، اعتراضات گسترده‌ای را علیه اشغالگران برگزار کرده‌اند تا همبستگی خود را با برادران خود در مناطق دیگر نشان دهند.  

اعتراضات گسترده فلسطینی‌های ساکن اراضی 1948 در اکتبر 2015 در واکنش به کشتار فلسطینی‌ها در کرانه باختری، بیانگر این بود که به رغم جدایی سرزمینی بین کرانه باختری و اراضی اشغالی 1948، اما فلسطینی‌های ساکن این منطقه هیچ‌گاه برادران خود را از یاد نبرده‌اند و مثل روزهای اول اشغالگری، با همان خشم و انزجار از صهیونیست‌ها مبارزات خود را برای بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته ادامه می‌دهند و سیاستهای رژیم صهیونیستی هم نمی‌تواند بین فلسطینی‌ها جدایی اندازد.

نمونه بارز همبستگی ساکنان 1948 با فلسطینی‌ها را در می 2021 مشاهده کردیم که هزاران نفر از فلسطینی‌های این منطقه، خیزشی را آغاز کردند که در تاریخ فلسطین اشغالی بی‌سابقه بود و توانست معادلات امنیتی صهیونیست‌ها را دستخوش تغییر کند. درگیری‌هایی که فلسطینی‌ها از آن با عنوان «هبة الکرامه» (خیزش کرامت) یاد می‌کنند، به تدریج در حمایت از قدس اشغالی و مسجدالاقصی و تجاوزات صهیونیست‌ها و همچنین در اعتراض به کوچ اجباری اهالی محله «الشیخ جراح» در بیت‌المقدس آغاز شد. این خیزش مردمی با شعله‌ور شدن جنگ غزه موسوم به «سیف القدس» شدت بیشتری گرفت و بیشتر شهرهای ساحلی و شهرک‌های عرب‌نشین در مناطق اشغالی ۱۹۴۸ را فراگرفت و به زد و خوردهای بی‌سابقه‌ای میان فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها منجر شد.   

این اعتراضات گویای این حقیقت بود که پروژه دروغین «دولت-ملت سازی در قالب اسرائیل شکست خورده است». این اقدامات فلسطینی‌ها در سرزمینهای 1948 نگرانی زیادی را برای مقامات تل‌آویو به بار آورد. نتانیاهو در می 2021، در واکنش به اعتراضات اعراب فساکن اراضی 1948، گفته بود که رژیم صهیونیستی همزمان در دو جبهه یکی با غزه و دیگری در جبهه داخلی می‌جنگند. باید به این نگرانی صهیونیست‌ها جبهه سوم مقاومت در کرانه باختری را هم اضافه کرد که در یکسال گذشته بلای جان صهیونیست‌ها شده است و اکنون سه جبهه قدرتمند پیش روی تل‌آویو قرار دارد که مقابله با آنها از توان و عهده رژیم اشغالگر خارج است.

واکنش فلسطینی‌های اراضی 1948با اقدامات رژیم صهیونیستی در برداشتن پرچم از اماکن عمومی نوع دیگری از شکست صهیونیست‌ها در همگن سازی جامعه صهیونیستی بود که طی آن فلسطینی‌های ساکن سرزمینهای اشغالی نشان دادند که زندگی در کنار اشغالگران، خوی ملی‌گرایی و هویت فلسطینی آنها را از بین نبرده است و آنها به مثابه چشمه جوشانی هستند که شاید آخرین ضربه فروپاشی رژیم صهیونیستی را بر پیکر آن وارد کنند. رژیم صهیونیستی نه تنها نتوانسته هویت فلسطینی‌ها را تغییر دهد بلکه در ادغام صهیونیستهای مهاجر در جامعه صهیونیستی هم شکست خورده است و صدها هزار نفر از صهیونیستها در یک دهه گذشته اراضی اشغالی را ترک کرده و به مهاجرت معکوس دست زده‌اند اقدامی که با شرایط ناامنی کنونی، در آینده هم سیر صعودی به خود خواهد گرفت و این مسئله می‌تواند برای تل‌آویو گران تمام شود.

در حالی که هر روز شمار جوانان فلسطینی که به گروه‌های مقاومت کرانه باختری می‌پیوندند بیشتر می‌شود اما در سوی دیگر، شرایط برای دشمن غاصب متفاوت است. در ماه‌های اخیر نافرمانی در ارتش و نیروهای امنیتی اسرائیل افزایش یافته است و سربازان و افسران و حتی ژنرالهای صهیونیستی در واکنش به اقدامات تندروها در دولت، از فرامین دولت‌مردان سرپیچی کرده و ترک خدمت می‌کنند و این مسئله می‌تواند موازنه را به نفع فلسطینی‌ها تغییر دهد. زیرا در نبود ارتشی فرمانبردار و قوی، نمی‌توان در برابر فلسطینی‌های مبارز و شجاع پیروز شد و این ضعف در لایه‌های مختلف ارتش اشغالگر به وضوح دیده می‌شود.

نافرمانی ارتش از دولت تندرو در شرایطی است که در دو ماه گذشته اعتراضات مدنی سراسر اراضی اشغالی را فراگرفته است که بی‌ثباتی و ناامنی در این منطقه را تشدید کرده است. مقامات ارشد تل‌آویو بارها به این مسئله اعتراف کرده‌اند که در آستانه فروپاشی از درون قرار دارند و سرنگونی رژیم نه توسط فلسطینی‌ها و ایران بلکه به دست خود صهیونیستها انجام خواهد شد. تندروهای حاضر در کابینه هم که عامل اصلی بحران سیاسی و ناامنی در سرزمینهای اشغالی هستند، شیب این فروپاشی را تندتر خواهند کرد.  

گسترش دامنه عملیات شهادت طلبانه فلسطینی‌های کرانه باختری به قلب سرزمینهای اشغالی و متعاقب آن خیزش فلسطینی‌های اراضی 1948 و 1967 بر علیه اشغالگران، سبب می‌شود تا رژیم صهیونیستی در طراحی هر جنگی با گروههای مقاومت در کرانه باختری و غزه دست به عصاتر عمل کند و همه جوانب این درگیریها را بسنجد، چرا که این بار فقط غزه نیست که همه توان خود را برای مقابله با آن بسیج کند بلکه دو جبهه دیگر هم سهم بزرگی در تغییر معادلات به نفع مقاومت دارند که توانسته‌اند موازنه وحشت را در سراسر سرزمین‌های اشغالی حاکم کنند.