جمعه ؛ 30 شهريور 1403
04 بهمن 1401 - 16:52

پایگاه رهنما:

مختصری از زندگانی امام هادی (ع)
پرسش: زندگی امام هادی (علیه السلام) دارای چه فراز و نشیب هائی بوده است؟
پاسخ اجمالی:
پیشواى دهم، در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ ه. ق به دنیا آمد. پدرش امام جواد (ع) و مادرش «سمانه» بود. «ابوالحسن الثالث»، در هشت سالگی به امامت رسید، ۳۳ سال امامت کرد و در سال ۲۵۴ در شهر سامرّاء به شهادت رسید. ایشان در مدت امامت خود با معتصم، برادر مأمون، واثق، پسر معتصم، متوکل، برادر واثق، منتصر، پسر متوکل، مستعین، پسر عموى منتصر و معتزّ، پسر دیگر متوکل هم دوره بود که توسط معتزّ مسموم گردیده به شهادت رسید و در خانه خود به خاک سپرده شد.

پاسخ تفصیلی:
«امام ابوالحسن على النقى الهادى» (علیه السلام) پیشواى دهم شیعیان، در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجرى در اطراف مدینه در محلى به نام «صریا» به دنیا آمد. (۱) پدرش پیشواى نهم، امام جواد (علیه السلام) و مادرش بانوى گرامى «سمانه» است که کنیزى با فضیلت و تقوا بود. (۲)
مشهورترین القاب امام دهم، «نقى» و «هادى» است، و به آن حضرت «ابوالحسن الثالث» نیز مى گویند. (۳)
امام هادى (علیه السلام) در سال ۲۲۰ هجرى پس از شهادت پدر گرامیش برمسند امامت نشست و در این هنگام هشت ساله بود. مدت امامت آن بزرگوار ۳۳ سال و عمر شریفش ۴۱ سال و چند ماه بود و در سال ۲۵۴ در شهر سامرّاء به شهادت رسید.
امام هادى در مدت امامت خود با چند تن از خلفاى عباسى معاصر بود که به ترتیب زمان عبارتند از:
۱ - معتصم، برادر مأمون (۲۱۷ - ۲۲۷).
۲ - واثق، پسر معتصم (۲۲۷ - ۲۳۲).
۳ - متوکل، برادر واثق (۲۳۲ - ۲۴۸).
۴ - منتصر، پسر متوکل (۶ ماه).
۵ - مستعین، پسر عموى منتصر (۲۴۸ - ۲۵۲).
۶ - معتزّ، پسر دیگر متوکل (۲۵۲ - ۲۵۵).
امام هادى در زمان خلیفه اخیر مسموم گردید و به شهادت رسید و در خانه خود به خاک سپرده شد. (۴)

پی نوشت:
(۱). طبرسى، أَعلام الورى، الطبعه الثالثه، دارالکتب الاسلامیه، ص ۳۵۵؛ شیخ مفید، الارشاد، قم، مکتبه بصیرتى، ص ۳۲۷.

(۲). طبرسى، أَعلام الورى، الطبعه الثالثه، دارالکتب الاسلامیه، ص ۳۵۵؛ شیخ مفید، الارشاد، قم، مکتبه بصیرتى، ص ۳۲۷.
(۳). طبرسى، أَعلام الورى، ص ۳۵۵. در اصطلاح راویان شیعه مقصود از ابوالحسن اول، امام موسى بن جعفر (علیه السلام) و مقصود از ابوالحسن ثانى امام هشتم مى باشد.
(۴). گردآوری از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق (علیه السلام)، قم، ۱۳۹۰ ه. ش، ص ۵۶۷.

ارسال نظرات