24 خرداد 1397 - 08:26

برنده و بازنده مذاکرات ترامپ و کیم جونگ اون

دونالد ترامپ و کیم جونگ اون روز سه شنبه در کشور سنگاپور دیداری تاریخی داشتند. دیروز ترامپ بعد از بازگشت از شرق آسیا عنوان کرد که کره شمالی دیگر بزرگ‌ترین تهدید علیه آمریکا نیست.
کد خبر : 918

پایگاه رهنما به نقل از الف ، رئیس جمهور آمریکا در پیامی توئیتری با کنایه به باراک اوباما نوشت: قبل از ریاست جمهوری مردم فکر می‌کردند که با کره شمالی وارد جنگ خواهیم شد. رئیس جمهور اوباما گفت که کره شمالی بزرگترین و خطرناک‌ترین مشکل ماست؛ ولی دیگر نیست. امشب راحت بخواب.

دونالد ترامپ و کیم جونگ اون در دیدار خود با امضای یک بیانیه مشترک که لحنی بسیار کلی دارد و به جزئیات نپرداخته بر خلع سلاح و تضمین های امنیتی تاکید کردند. چهار بند سند امضاشده توسط رهبران آمریکا و کره شمالی به این قرار است:

- کره شمالی و آمریکا تعهد می‌کنند که مطابق با خواسته‌های ملت‌هایشان مبنی بر صلح و رونق، روابط تازه‌ای را میان دو کشور ایجاد کنند.

- دو کشور تلاش‌هایشان را در جهت ثبات و صلح پایدار در شبه جزیره کره هماهنگ خواهند کرد.

- کره شمالی با تایید مجدد اعلامیه پان‌مون‌جُم - مورخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۸ – تعهد می‌کند که در جهت خلع سلاح اتمی کامل شبه جزیره کره اقدام نماید.

- دو کشور تعهد می‌کنند که بقایای پیکرهای سربازان آمریکایی مفقود شده طی جنگ کره را به ایالات متحده بازگردانند.

البته این اولین توافق آمریکا و کره شمالی نبوده و پیش از این در سال های 1994 و 2007 توافق هایی را امضا کرده بودند که هر دو طرف به مفاد آن پایبند نبودند و بعد از مدتی کنار گذاشته شد.

 تقریباً بندهایی که در توافق روز سه شنبه بین پیونگ یانگ و واشنگتن نهایی شد پیش از این در دو توافق قبلی نیز وجود داشت. اما این توافق همان طور که گفته شد کلی است و از آن جا که به جزئیات نپرداخته می تواند زمینه تفسیرهای متعدد را فراهم نماید. بخصوص اینکه تجربه نیز ثابت کرده رفتار هر دو طرف غیرقابل پیش بینی و ناپایدار می باشد.به همین دلیل است که با وجود این که مدتی خیلی کوتاهی از این توافق نگذشته طرفین بر مسائل و موارد مهم از دیدگاه خود تاکید دارند.

دیروز خبرگزاری کره شمالی اعلام کرد ترامپ پس از آن که وعده داد به رزمایش مشترک با کره جنوبی پایان دهد، قول برداشتن تحریم‌ها علیه کره شمالی را نیز داده است.

اما دونالد ترامپ در جریان نشست مطبوعاتی که پس از ملاقات با رهبر کره شمالی برگزار شد، در پاسخ به پرسشی در مورد احتمال برداشته شدن تحریم‌ها علیه پیونگ‌یانگ گفته بود در صورت اقدام کره‌ای‌ها به «هسته‌ای‌زدایی کامل» در شبه جزیره کره، این تحریم‌ها لغو خواهند شد. وی همچنین با تاکید بر این که مایل است که این تحریم‌ها لغو شود، در عین حال گفته بود که این امر بلافاصله اتفاق نخواهد افتاد.

مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نیز گفت: واشنگتن انتظار دارد که پیونگ یانگ طی 2 سال و نیم، گام‌هایی اساسی در مسیر خلع سلاح هسته‌ای بردارد. وزیر خارجه آمریکا گفت که اگر روند مذاکره با کره‌ای‌ها متوقف شود، آمریکا تمرین‌های نظامی در شبه‌جزیره کره را از سر خواهد گفت.

اما مسئله خلع سلاح کامل در شبه جزیره کره که در توافق 4 بندی ترامپ و اون وجود دارد فرایندی سخت و پیچیده می باشد و مشخص نیست فقط مرتبط با کره شمالی است یا خود آمریکا نیز باید به آن پایبند باشد.

برخی به این نکته اشاره کره اند که هدف کره شمالی از مذاکرات کاهش فشارها و ایجاد فضای تنفس برای یک مقطع زمانی می باشد تا دوباره پیگیر اهداف خود شود و پیونگ یانگ بر اساس تجربه قبلی بعید است به ماندگاری چنین توافقی امیدوار باشد. به خصوص این که تجربه ایران در دوران ترامپ را نیز پیش روی خود دارد.

این در حالی است که کیم جونگ حداقل تا کنون به جز چند اقدام نمایشی، نشانه ای مبنی بر اینکه واقعاً قصد دارد تغییر عمده ای در سیاست های خود دهد بروز نداده است. از سوی دیگر درباره دونالد ترامپ نیز می توان گفت حداقل در کوتاه مدت توانست نمایشی برگزار کند، توجهات را به خود جلب کند و مخالفان خود را وادار به عقب نشینی نماید اما اینکه در نهایت چنین دیدارهایی در نهایت به کجا خواهد انجامید در هاله ای از ابهام قرار دارد.

شاید به همین دلیل بود که خبرگزاری آسوشیتدپرس در تحلیل پیرامون دیدار روز سه شنبه نوشت: کیم جونگ اون در حالی که هیچگونه تعهد محکمی برای کنار گذاشتن تاسیسات اتمی که به سختی به دست آمده ارائه نکرد، به عنوان یک مقام برابر در کنار رهبر قدرتمندترین کشور جهان ایستاد و نشانه‌هایی دریافت کرد مبنی بر اینکه در آینده مانورهای نظامی مشترک آمریکا – کره‌ جنوبی احتمالا برگزار نمی‌شود و با ستایش‌های رئیس‌جمهوری مواجه شد که سال گذشته او را به عنوان مردک موشکی مورد تمسخر قرار داده بود.

با این تفاسیر باید گفت تا این جای کار شاید کیم جونگ اون است که توانسته به امتیازاتی ملموس و واقعی دست یابد بدون اینکه تعهد خاصی داده باشد.

منبع: الف

ارسال نظرات